Citalopram Vitabalans - skład
1 tabl. powl. zawiera 40 mg cytalopramu w postaci bromowodorku. Preparat zawiera mannitol.
Reklama
Citalopram Vitabalans - działanie
Lek przeciwdepresyjny - silny i selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny w neuronach mózgowych. Cytalopram nie wywołuje prawie żadnego efektu na neuronowy wychwyt zwrotny noradrenaliny, dopaminy i kwasu γ-aminobutanowego. Nie wykazuje lub wykazuje bardzo niewielkie powinowactwo do receptorów cholinergicznych, hisaminergicznych oraz różnych adrenergicznych, serotonergicznych i dopaminergicznych. Cytalopram jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym: maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po ok. 4 h (1-7 h). Biodostępność po podaniu doustnym wynosi ok. 80 %. Lek i jego metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80 %. Cytalopram metabolizowany jest do demetylocytalopramu, didmetylocytalopramu, N-tlenku cytalopramu i deaminowej pochodnej kwasu propionowego. Pochodna kwau propionowego jest farmakologicznie nieaktywna. Demetylocytalopram, didmetylocytalopram i N-tlenek cytalopramu są selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, jednakże słabszymi niż substancja macierzysta. Głównym enzymem metabolizującym jest CYP2C19. Możliwy jest również niewielki udział CYP3A4 i CYP2D6. T0,5 w osoczu wynosi ok. 36 h (28-42 h). Cytalopram jest głównie wydalany przez wątrobę (85 %), ale także częściowo (15 %) przez nerki. 12-23 % dawki dobowej wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane jest po 1-2 tyg.
Reklama
Citalopram Vitabalans - wskazania
Leczenie depresji. Zaburzenia lękowe z napadami lęku z lub bez agorafobii. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Leczenie zapobiegające nawrotom depresji.
Reklama
Citalopram Vitabalans - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cytalopram lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie podawać cytalopramu pacjentom stosującym inhibitory MAO, w tym selegilinę w dawce dobowej większej niż 10 mg. Nie stosować cytalopramu przez okres 14 dni po zaprzestaniu podawania nieodwracalnych inhibitorów MAO, ani w określonym czasie wskazanym w ChPL po zakończeniu leczenia odwracalnymi inhibitorami MAO typu A (RIMA). Nie rozpoczynać leczenia inhibitorami MAO przed upływem 7 dni po zaprzestaniu terapii cytalopramem. Cytalopram jest przeciwwskazany w skojarzeniu z linezolidem, chyba że istnieje możliwość ścisłej obserwacji i monitorowania ciśnienia krwi. Cytalopram jest przeciwwskazany u pacjentów ze stwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem długiego QT. Nie stosować z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, w tym: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA i III; lekami przeciwpsychotycznymi i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; niektórymi lekami przeciwbakteryjnymi (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, lekami przeciwmalarycznymi, zwłaszcza halofantryna); niektórymi lekami przeciwhistaminowymi (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna) itp. Nie stosować jednocześnie z pimozydem.
Reklama
Citalopram Vitabalans - ostrzeżenia
Depresji towarzyszy zwiększone ryzyko występowania myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstw (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się aż do istotnej remisji. Pacjent powinien być ściśle monitorowany do wystąpienia poprawy oraz we wczesnym okresie ustępowania objawów (zwiększone ryzyko samobójstwa). Podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi należy zachować te same środki ostrożności, co podczas leczenia pacjentów z dużym zaburzeniem depresyjnym. Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub wykazujący w znacznym stopniu myśli samobójcze przed rozpoczęciem leczenia wykazują większe ryzyko wystąpienia myśli samobójczych i prób samobójczych, i dlatego powinni być dokładnie monitorowani podczas leczenia, szczególnie pacjenci poniżej 25 rż. Nie stosować cytalopramu w leczeniu dzieci i młodzieży poniżej 18 rż. Zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze i myśli samobójcze) i wrogość (przeważnie agresja, zachowania buntownicze, złość) były częściej obserwowane w badaniach klinicznych przeprowadzonych wśród dzieci i młodzieży leczonych środkami przeciwdepresyjnymi w porównaniu do tych leczonych placebo. Jeśli, ze względów klinicznych, podjęta zostanie jednak decyzja o leczeniu, pacjent powinien być dokładnie monitorowany, czy nie wystąpią u niego objawy samobójcze. Ponadto, brak jest długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i zachowawczego. U pacjentów, u których wystąpią objawy akatyzji, zwiększenie dawki może być szkodliwe. Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT zaleca się ostrożność u pacjentów ze znaczną bradykardią lub u pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego lub niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia elektrolitowe takie, jak hipokaliemia i hipomagnezemia, podwyższają ryzyko wystąpienia złośliwych arytmii i powinny być korygowane przed rozpoczęciem leczenia. U pacjentów ze stabilną chorobą serca przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć wykonanie badania EKG. Jeżeli w czasie leczenia cytalopramem wystąpią objawy arytmii serca, należy odstawić leczenie i wykonać badanie EKG. U pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym w razie wystąpienia u pacjenta fazy maniakalnej należy zaprzestać podawania leku. Cytalopram należy odstawić u każdego pacjenta, u którego wystąpią napady padaczkowe. Stosowania leku należy unikać u pacjentów z niestabilną padaczką, a pacjenci z kontrolowaną padaczką powinni być dokładnie monitorowani. Przyjmowanie leku należy przerwać, jeżeli dojdzie do wzrostu częstości napadów. U pacjentów z cukrzycą, stosowanie SSRI może modyfikować kontrolę glikemii - konieczne może być dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych środków hipoglikemicznych. Rzadko donoszono o przypadkach występowania zespołu serotoninowego u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI. Jednoczesne wystąpienie objawów, takich jak pobudzenie, drżenie, mioklonie i hipertermia, może wskazywać na rozwój tego zespołu. Należy natychmiast zakończyć stosowanie cytalopramu i podjąć odpowiednie leczenie objawowe. Leku nie należy stosować jednocześnie z lekami o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan lub inne tryptany, tramadol, buprenorfina, oksytryptan i tryptofan. Istnieją doniesienia o wydłużonym czasie krwawienia i (lub) występowaniu nietypowych krwawień, takich jak wybroczyny, krwotoki ginekologiczne, krwawienia do przewodu pokarmowego i inne krwawienia skóry i błon śluzowych podczas stosowania leków z grupy SSRI. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania substancji aktywnych wpływających na czynność płytek krwi lub innych substancji aktywnych, które mogą zwiększać ryzyko krwotoków, jak również u pacjentów z zaburzeniami krwawienia w wywiadzie. Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego. Doświadczenia kliniczne w równoczesnym stosowaniu leków z grupy SSRI i leczenia elektrowstrząsami są ograniczone i dlatego zaleca się zachowanie ostrożności. Działania niepożądane mogą występować częściej podczas jednoczesnego stosowania cytalopramu i preparatów ziołowych zawierających dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum), z tego względu nie należy jednocześnie przyjmować cytalopramu i preparatów z dziurawcem. Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia są częste, zwłaszcza jeśli odstawienie leku jest nagłe. Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od wielu czynników, w tym od czasu trwania leczenia i dawki oraz szybkości zmniejszania dawki. Zazwyczaj objawy występują w ciągu kilku pierwszych dni po odstawieniu leku, choć bardzo rzadko zgłaszano takie objawy u pacjentów, którzy przypadkowo pominęli dawkę leku. Na ogół objawy te ustępują samoistnie, w ciągu 2 tygodni, choć u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). W przypadku odstawiania leku zaleca się zatem stopniowe zmniejszanie dawki cytalopramu przez okres kilku tygodni lub miesięcy, w zależności od potrzeb pacjenta. Stosowanie leku u pacjentów psychotycznych z epizodami depresyjnymi może spowodować nasilenie objawów psychotycznych. Cytalopram wywołuje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowej, obejmują wystąpienie torsade de pointes, co było raportowane po dopuszczeniu leku do obrotu, głównie u pacjentów płci żeńskiej, z hipokaliemią, oraz z istniejącym wcześniej wydłużeniem QT lub z innymi chorobami serca. Zaleca się ostrożność u pacjentów ze znaczną bradykardią lub u pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego lub niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, zwiększają ryzyko złośliwych arytmii i powinny być korygowane przed rozpoczęciem leczenia cytalopramem. W przypadku leczenia pacjentów ze stabilną chorobą serca, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć wykonanie badania ECG. W przypadku, gdy objawy arytmii serca wystąpią w czasie leczenia cytalopramem, należy odstawić leczenie i wykonać badanie EKG. Leki z grupy SSRI, w tym cytalopram, mogą wpływać na wielkość źrenic, powodując rozszerzenie źrenic. Działanie to może powodować zwężanie kąta przesączania oka, a w ten sposób - zwiększenie ciśnienia wewnątrz oka i jaskrę z zamkniętym kątem przesączania, szczególnie u pacjentów predysponowanych. Cytalopram należy zastosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych. Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI. Lek należy przepisywać w najmniejszej skutecznej ilości, aby zminimalizować ryzyko przedawkowania. W początkowej fazie leczenia wystąpić mogą bezsenność i pobudzenie. Pomocne może być dostosowanie dawki.
Reklama
Citalopram Vitabalans - ciąża
Duża ilość danych dotyczących kobiet w ciąży (ponad 2500 przypadków stosowania leku) wskazuje na brak toksycznego wpływu, powodującego deformację płodu/noworodka. Jeżeli istnieją wskazania kliniczne, lek może być stosowany w okresie ciąży, biorąc pod uwagę poniższe aspekty. Noworodki należy obserwować, jeśli matki kontynuowały stosowanie cytalopramu w późnych stadiach ciąży, szczególnie III trymestrze. W czasie ciąży należy unikać nagłego odstawienia leku. U noworodków, których matki przyjmowały leki z grupy SSRI/SNRI w późniejszych stadiach ciąży, mogą wystąpić następujące objawy: wyczerpanie oddechowe, sinica, bezdech, napady drgawkowe, wahania temperatury ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, hipertonia, hipotonia, hiperrefleksja, drżenie, drżączka, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą być zarówno wynikiem działania serotoninergicznego, jak i objawami odstawiennymi. W większości przypadków komplikacje pojawiają się natychmiast lub wkrótce (<24 h) po porodzie. Stosowanie leków z grupy SSRI w ciąży, szczególnie w późnym etapie ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia przewlekłego nadciśnienia płucnego u noworodków (PPHN). Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (mniej niż dwukrotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem. Cytalopram przenika do mleka matki. Ocenia się, że karmione piersią niemowlę otrzyma około 5% dawki przeznaczonej dla matki w przeliczeniu na masę ciała (mg/kg mc). U niemowląt nie obserwowano żadnych objawów lub obserwowano jedynie objawy o małym znaczeniu. Zaleca się zachowanie ostrożności. Dane otrzymane na zwierzętach wykazały, że lek może obniżać jakość spermy. Doniesienia dotyczące oddziaływania niektórych leków z grupy SSRI na ludzi wykazały, że wpływ na jakość spermy jest odwracalny. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.
Reklama
Citalopram Vitabalans - efekty uboczne
Bardzo często: senność, bezsenność, suchość w ustach, nudności, nasilone pocenie się. Często: zmniejszenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała, pobudzenie, obniżone libido, niepokój, nerwowość, stany splątania, zaburzenia orgazmu u kobiet, nietypowe sny, drżenie, parestezje, zawroty głowy, zaburzenia uwagi, szumy uszne, ziewanie, wymioty, biegunka, zaparcia, świąd, bóle mięśni, bóle stawów, impotencja, zaburzenia wytrysku, brak wytrysku, przemęczenie. Niezbyt często: zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, agresja, depersonalizacja, omamy, mania, omdlenia, rozszerzenie źrenic, bradykardia, tachykardia, pokrzywka, łysienie, wysypka, plamica, wrażliwość na światło, zatrzymanie moczu, nadmierne krwawienie miesięczne (obfite krwawienia) u kobiet, obrzęk. Rzadko: hiponatremia, napady padaczkowe, dyskineza, zaburzenia smaku, krwotoki, zapalenie wątroby, gorączka. Częstość nieznana: małopłytkowość, nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH), hipokaliemia, napady lęku panicznego, bruksizm, niepokój psychoruchowy, myśli samobójcze, zachowania samobójcze, drgawki, zespół serotoninowy, zaburzenia pozapiramidowe, akatyzja, zaburzenia ruchowe, zaburzenia widzenia, wydłużenie odstępu QT (głównie u pacjentów z istniejącą wcześniej choroba serca), arytmia komorowa włącznie z torsade de pointes, niedociśnienie ortostatyczne, krwawienie z nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytu), nieprawidłowe wyniki badania czynności wątroby, wybroczyny, obrzęki naczynioruchowe, krwawienie poza cyklem (krwawienie między miesiączkami) i krwotok poporodowy u kobiet (zgłaszano dla grupy leków SSRI i SNRI), priapizm i mlekotok u mężczyzn. Przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowej, włącznie z torsade de pointes, były zgłaszane po dopuszczeniu preparatu do obrotu, w przeważającej mierze u pacjentów płci żeńskiej, z hipokaliemią lub z wcześniej istniejącym wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca. Wyniki badań epidemiologicznych przeprowadzonych głównie wśród pacjentów powyżej 50 lat wskazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI i TCA. Odstawienie cytalopramu (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do objawów odstawiennych. Najczęściej zgłaszanymi reakcjami są: zawroty głowy, zaburzenia czuciowe (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenia, splątanie, pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, niestabilność emocjonalna, drażliwość i zaburzenia widzenia.
Citalopram Vitabalans - interakcje
Skojarzone podawanie cytalopramu z lekami, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, określone środki przeciwdrobnoustrojowe (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, preparaty dożylne erytromycyny, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne w szczególności halofantryna), określone leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna), itp., jest przeciwwskazane. Odnotowano przypadki wystąpienia zespołu serotoninowego podczas stosowania leku z moklobemidem i buspironem. Jednoczesne przyjmowanie cytalopramu i inhibitorów MAO może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych, w tym zespołu serotoninowego. Zgłaszano przypadki ciężkich, czasem śmiertelnych, reakcji u pacjentów stosujących leki z grupy SSRI w połączeniu z inhibitorami MAO, w tym nieodwracalnym inhibitorem MAO – selegininą i odwracalnymi inhibitorami MAO – linezolidem (nieselektywny) i moklobemidem (selektywny dla typu A), jak również u pacjentów, którzy ostatnio zakończyli leczenie lekami SSRI i rozpoczęli stosowanie inhibitorów MAO. W niektórych przypadkach występowały objawy przypominające zespół serotoninowy. Nie podawać cytalopramu pacjentom stosującym inhibitory MAO, w tym selegilinę w dawce dobowej większej niż 10 mg. Nie stosować cytalopramu przez okres 14 dni po zaprzestaniu podawania nieodwracalnych inhibitorów MAO, ani w określonym czasie wskazanym w ChPL po zakończeniu leczenia odwracalnymi inhibitorami MAO typu A. Nie rozpoczynać leczenia inhibitorami MAO przed upływem 7 dni po zaprzestaniu terapii cytalopramem. Cytalopram jest przeciwwskazany w skojarzeniu z linezolidem, chyba że istnieje możliwość ścisłej obserwacji i monitorowania ciśnienia krwi. Jednoczesne stosowanie cytalopramu i pimozydu jest przeciwwskazane. Nie stwierdzono interakcji farmakodynamicznych, gdy cytalopram podawano w skojarzeniu z litem. Istnieją jednak doniesienia o nasileniu działania, gdy leki z grupy SSRI podawano z litem lub tryptofanem - skojarzoną terapię należy stosować z zachowaniem ostrożności; należy kontynuować prowadzenie rutynowej kontroli poziomu litu. Jednoczesne stosowanie z lekami serotonergicznymi (takimi jak tramadol, sumatryptan i inne tryptany, oksytryptan i tryptofan) może prowadzić do nasilenia działania związanego z przekaźnictwem 5-HT - jednoczesne stosowanie leku i agonistów 5-HT, takich jak sumatryptan i inne tryptany, nie jest zalecane. Mogą wystąpić interakcje leków z grupy SSRI z dziurawcem zwyczajnym, powodując nasilenie działań niepożądanych. Wskazana jest ostrożność u pacjentów leczonych jednocześnie lekami przeciwzakrzepowymi (takimi jak warfaryna), lekami wpływającymi na czynność płytek krwi takimi jak NLPZ, kwas acetylosalicylowy, dipirydamol, tyklopydyna lub innymi lekami (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne, fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), które mogą zwiększać ryzyko krwotoków. Brak badań klinicznych ustalających zagrożenia lub korzyści związane ze skojarzonym stosowaniem terapii elektrowstrząsowej i cytalopramu. Nie wykazano żadnych interakcji farmakodynamicznych lub farmakokinetycznych pomiędzy cytalopramem i alkoholem; jednak nie zaleca się łączenia cytalopramu i alkoholu. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków wydłużających odstęp QT lub zwiększających ryzyko wystąpienia hipokaliemii/hipomagnezemii. Wskazana jest ostrożność podczas jednoczesnego stosowania innych leków obniżających próg drgawkowy np. leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, SSRI), neuroleptyki (fenotiazyny, tioksanteny i butyrofenony), meflokina, bupropiony i tramadol. Doświadczenie nie wykazało żadnych klinicznie istotnych interakcji cytalopramu z lekami neuroleptycznymi; jednak nie można wykluczyć możliwości wystąpienia interakcji farmakodynamicznych. Biotransformacja cytalopramu do demetylocytalopramu dokonuje się za pośrednictwem izoenzymów CYP2C19 (ok. 38%), CYP3A4 (ok. 31%) i CYP2D6 (ok. 31%). Fakt, że lek jest metabolizowany przez więcej niż jeden izoenzym CYP oznacza, że hamowanie jego biotransformacji jest mniej prawdopodobne, ponieważ hamowanie jednego enzymu może być kompensowane przez drugi. Dlatego też istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo, że jednoczesne podawanie cytalopramu z innymi lekami w praktyce klinicznej wywoła interakcje. Nie wykazano wpływu pożywienia na wchłanianie ani inne właściwości farmakokinetyczne cytalopramu. Podawanie cytalopramu w skojarzeniu z ketokonazolem (silnym inhibitorem CYP3A4) nie spowodowało zmiany właściwości farmakokinetycznych cytalopramu. Cymetydyna (inhibitor enzymów) wywołała niewielkie zwiększenie średniego stężenia cytalopramu w stanie stacjonarnym - zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania dużych dawek cytalopramu w skojarzeniu z dużymi dawkami cymetydyny. Jednoczesne podawanie escytalopramu (czynnego enancjomeru) z omeprazolem w dawce 30 mg raz na dobę (inhibitor CYP2C19) spowodowało umiarkowany (ok. 50%) wzrost stężenia escytalopramu w osoczu - zaleca się zachowanie ostrożności przy jednoczesnym stosowaniu z inhibitorami CYP2C19 (np. omeprazolem, esomeprazolem, flukonazolem, fluwoksaminą, lanzoprazolem, tyklopidyną) oraz z cymetydyną; może być konieczne zmniejszenie dawki cytalopramu na podstawie monitorowania działań niepożądanych podczas skojarzonego leczenia. Escytalopram jest inhibitorem CYP2D6 - ostrożność jest zalecana, kiedy escytalopram jest stosowany jednocześnie z lekami metabolizowanymi głownie przez ten enzym i lekami o wąskim indeksie terapeutycznym, np. flekainid, propafenon i metoprolol (kiedy stosowany w zaburzeniach serca), innymi lekami działającymi na OUN, które są głównie metabolizowane przez CYP2D6, np. leki przeciwdepresyjne takie jak dezypramina, klomypramina i nortryptylina lub antypsychotyczne jak rysperydon, tiorydazyna i haloperydol. Wskazane może być dostosowanie dawkowania. Jednoczesne stosowanie z metoprololem skutkuje 2-krotnym zwiększeniem stężenia metoprololu w osoczu, ale nie spowodowało statystycznie znaczącego wzrostu wpływu metoprololu na ciśnienie krwi i częstość akcji serca. W przypadku skojarzenia dezypraminy z cytalopramem zaobserwowano wzrost stężenia dezypraminy w osoczu - konieczne może być zmniejszenie dawki dezypraminy. W porównaniu z innymi lekami z grupy SSRI citalopram i demetylocitalopram nie odgrywają właściwie roli jako inhibitory CYP2C9, CYP2E1 i CYP3A4 i są jedynie słabymi inhibitorami CYP1A2 i CYP2C19. Nie obserwowano zmian właściwości farmakokinetycznych lub jedynie bardzo małe zmiany, nie mające znaczenia klinicznego, gdy cytalopram podawano w skojarzeniu z substratami CYP1A2 (klozapiną i teofiliną), CYP2C9 (warfaryną), CYP2C19 (imipraminą i mefenytoiną), CYP2D6 (sparteiną, imipraminą, amitryptyliną, rysperydonem), oraz z substratami CYP3A4 (warfaryną, karbamazepiną, epoksydem karbamazepiny i triazolamem). Nie obserwowano interakcji farmakokinetycznych pomiędzy cytalopramem i lewomepromazyną, digoksyną (co oznacza, że cytalopram nie indukuje ani nie hamuje glikoproteiny P) lub karbamazepiną i jej metabolitem epoksydem karbamazepiny.
Citalopram Vitabalans - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Depresja: 20 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Przez co najmniej 2 tyg. od rozpoczęcia leczenie działanie antydepresyjne nie będzie widoczne. Leczenie należy kontynuować dopóki występują objawy, przez 4-6 mies. Zaburzenia lękowe. Przez pierwszy tydzień leczenia zalecane jest stosowanie dawki 10 mg raz na dobę, która może być następnie zwiększona do 20 mg na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Początek działania terapeutycznego występuje zwykle po 2-4 tyg. Okres potrzebny do uzyskania pełnej odpowiedzi terapeutycznej może wynieść do 3 mies. Konieczne może być kontynuowanie leczenia przez kolejne miesiące. Dokumentacja z badań skuteczności klinicznej powyżej 6 mies. jest niewystarczająca. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyje. Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę. Początek działania terapeutycznego występuje zwykle po 2-4 tyg., a poprawa stanu pacjenta następuje podczas kontynuowania terapii. Leczenie zapobiegające. Czas trwania leczenia zależy od indywidualnego stanu pacjenta i zwykle zajmuje kilka lat. Przerwanie leczenia powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą, aby uniknąć nawrotów. Dzieci. Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży <18 rż. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat). Leczenie ciężkich epizodów depresyjnych: dawkę początkową należy obniżyć do połowy dawki zalecanej, np. 10-20 mg na dobę; zalecana dawka maksymalna wynosi 20 mg na dobę. Leczenie zaburzeń lękowych: dawka początkowa to 10 mg raz na dobę; po tygodniu dawka może być zwiększona do 20 mg na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawka może być zwiększona maksymalnie do 40 mg na dobę. Dawki powyżej 30 mg mogą być stosowane jedynie po dokładnym rozważeniu. Nie ma potrzeby dostosowania dawki u pacjentów z lekką do umiarkowanej niewydolnością nerek. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niedoczynnością wątroby, przez pierwsze 2 tyg. leczenia zalecana jest dawka początkowa, wynosząca 10 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Przy zwiększaniu dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności. Pacjenci powinni być klinicznie monitorowani. Dla pacjentów, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19 zaleca się dawkę początkową 10 mg na dobę przez pierwsze 2 tyg. leczenia. W zależności od reakcji na leczenie dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Sposób podania. Preparat należy przyjmować rano lub wieczorem w pojedynczej dawce. Tabletki mogą być przyjmowane w trakcie lub między posiłkami, popijane wodą.
Citalopram Vitabalans - uwagi
Należy unikać nagłego odstawienia leku. Aby zakończyć leczenie dawkę należy stopniowo zmniejszać przez okres co najmniej 1-2 tyg. Cytalopram ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Leki psychoaktywne mogą ograniczać zdolność wydawania osądów i reagowania na zagrożenia. Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia takich objawów i ostrzec o możliwości zaburzenia zdolności do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
