Elaprase - skład
1 fiolka zawiera 6 mg sulfatazy iduronianu. Preparat zawiera sód.
Reklama
Elaprase - działanie
Sulfataza iduronianu jest oczyszczoną postacią enzymu lizosomalnego sulfatazy-L-iduronianu produkowanego w linii komórek ludzkich zapewniającego ludzką charakterystykę glikozylacji, która jest analogiczna do charakterystyki naturalnie występującego enzymu. Sulfataza iduronianu jest wydzielana jako glikoproteina składająca się z 525 aminokwasów i zawiera 8 miejsc N-glikozylacji, które są zajmowane przez złożone, hybrydowe i o dużej zawartości mannozy typy łańcuchów oligosacharydów. Sulfataza-L-iduronianu jest odpowiedzialna za katabolizm glukozoaminoglikanów (GAG): siarczanu dermatanu i siarczanu heparanu na drodze rozpadu cząstek siarczanowych połączonych z oligosacharydami. W związku z brakującym lub wadliwym enzymem sulfatazy-L-iduronianu u pacjentów z chorobą Huntera, glikozaminoglikany są gromadzone progresywnie w komórkach prowadząc do ich przekrwienia, organomegalii, uszkodzenia tkanek i zaburzenia czynności układów narządowych. Leczenie pacjentów z zespołem Huntera za pomocą dożylnego podawania leku dostarcza egzogenny enzym do wychwytu przez lizosomy komórkowe. Reszty mannozo-6-fosforanu (M6P) na łańcuchach oligosacharydowych umożliwiają swoiste przyłączenie enzymu do receptorów M6P na powierzchni komórek prowadząc do komórkowej internalizację enzymu, ukierunkowując go do lizosomów wewnątrzkomórkowych i dalszego katabolizmu nagromadzonego GAG. Degradacja sulfatazy iduronianu jest uzyskana na drodze powszechnie dobrze poznanych mechanizmów hydrolizy produkujących małe peptydy i aminokwasy i w konsekwencji nie oczekuje się, aby zaburzenie czynności nerek i wątroby wpływało na farmakokinetykę sulfatazy iduronianu.
Reklama
Elaprase - wskazania
Długotrwałe leczenie pacjentów z zespołem Huntera (Mukopolisacharydoza II, MPS II). Heterozygotyczne pacjentki nie brały udziału w badaniach klinicznych.
Reklama
Elaprase - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Elaprase - ostrzeżenia
Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania infuzji i dokładnie obserwować pacjentów z ciężką chorobą podstawową dróg oddechowych. Należy zachować ostrożność podczas leczenia i postępowania z takimi pacjentami poprzez ograniczenie i ścisłe monitorowanie stosowania leków przeciwhistaminowych i innych leków uspokajających. W niektórych przypadkach może być konieczne włączenie dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych. U pacjentów z ostrą chorobą układu oddechowego przebiegającą z gorączką należy brać pod uwagę opóźnienie infuzji. U pacjentów wymagających suplementacji tlenu, takie leczenie powinno być łatwo dostępne podczas podawania infuzji na wypadek wystąpienia reakcji związanej z infuzją. Ryzyko reakcji związanych z podawaniem infuzji i innych niepożądanych działań jest większe u pacjentów, u których pojawiły się przeciwciała IgM lub IgG. U niektórych pacjentów leczonych lekiem obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne mogące zagrażać życiu. Późne wystąpienie objawów podmiotowych i przedmiotowych reakcji rzekomoanafilaktycznych obserwowano do 24 h po wystąpieniu reakcji początkowej. W razie wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych zaleca się natychmiastowe przerwanie infuzji i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia i obserwacji pacjenta. Należy zachować ostrożność podczas ponownego podawania leku u pacjentów, u których wystąpiły reakcje rzekomoanafilaktyczne. U pacjentów leczonych sulfatazą iduronianu mogą pojawić się reakcje związane z podawaniem infuzji; reakcje związane z podawaniem infuzji leczono lub łagodzono poprzez spowolnienie szybkości podawania infuzji, przerwanie infuzji lub podanie preparatów, takich jak leki przeciwhistaminowe, przeciwgorączkowe, kortykosteroidy w małych dawkach (prednizon i metyloprednizolon) lub nebulizację beta-agonistów. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku. U dzieci i młodzieży z całkowitą delecją/dużymi rearanżacjami genotypu istnieje duże prawdopodobieństwo powstania przeciwciał, w tym przeciwciał neutralizujących, w odpowiedzi na narażenie na sulfatazę iduronianu. U pacjentów z tym genotypem występuje większe prawdopodobieństwo pojawienia się działań niepożądanych związanych z infuzją i tendencja do słabszej odpowiedzi oceniana za pomocą zmniejszenia wydalania w moczu glikozaminoglikanów, wielkości wątroby i objętości śledziony w porównaniu do pacjentów z genotypem z mutacją zmiany sensu (missense). Leczenie każdego pacjenta należy ustalić indywidualnie. Dotąd nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 5 lat. Preparat zawiera 0,482 mmol (lub 11,1 mg) sodu na fiolkę, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Reklama
Elaprase - ciąża
W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania leku w ciąży. Brak danych dotyczących stosowania sulfatazy iduronianu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Nie wiadomo, czy sulfataza iduronianu przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję czy kontynuować/przerwać karmienie piersią czy kontynuować/przerwać podawanie leku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści ze stosowania leku dla matki.
Reklama
Elaprase - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy, świszczący oddech, duszność, ból brzucha, nudności, biegunka, wymioty, pokrzywka, wysypka, świąd, rumień, gorączka, ból w klatce piersiowej, reakcja spowodowana podaniem infuzji, gorączka. Często: zawroty głowy, drżenie, sinica, zaburzenia rytmu serca, częstoskurcz, nadciśnienie, niedociśnienie, niedotlenienie, skurcz oskrzeli, kaszel, obrzmienie języka, niestrawność, ból stawów, obrzęk w miejscu podania, obrzęk twarzy, obrzęk obwodowy. Niezbyt często: szybki oddech. Częstość nieznana: reakcja rzekomoanafilaktyczna.
Elaprase - interakcje
Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji z udziałem leku. Na podstawie metabolizmu w lizosomach komórkowych sulfataza iduronianu nie będzie uczestniczyć w interakcjach, w których pośredniczy cytochrom P450.
Elaprase - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli: 0,5 mg/kg mc. co 1 tydzień w postaci infuzji dożylnej trwającej 3 h, która może być stopniowo ograniczana do 1 h, jeśli nie występują reakcje związane z infuzją leku. Dzieci >5 lat i młodzież: 0,5 mg/kg mc. co 1 tydzień. Szczególne grupy pacjentów. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Dotąd nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 5 lat.
Elaprase - uwagi
Podawanie pacjentowi infuzji leku w domu może być brane pod uwagę u pacjentów, którzy przez okres kilku miesięcy otrzymywali leczenie w klinice i dobrze je tolerowali. Infuzje w domu należy podawać pod nadzorem lekarza lub innego pracownika służby zdrowia. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Preparat przechowywać w lodówce (2st.-8st.C).
