Endobulin S/D - skład
1 ml roztworu (po rozpuszczeniu proszku) zawiera 51 mg białka ludzkiego, w tym co najmniej 95% immunoglobuliny G.
Reklama
Endobulin S/D - działanie
Preparat zawiera głównie niezmienione funkcjonalnie cząsteczki immunoglobuliny G z szerokim zakresem przeciwciał przeciw czynnikom zakaźnym. Maksymalna zawartość IgA: 0,05 mg/ml. Zawiera przeciwciała będące w klasie IgG, obecne w normalnej populacji. Skład podklas IgG w preparacie jest bardzo zbliżony do składu podklas IgG normalnego ludzkiego osocza, z wyjątkiem IgG3 obecnej jedynie w ilościach śladowych. Podając preparat w odpowiednich dawkach, można przywrócić zmniejszone stężenie IgG do wartości prawidłowych. Mechanizm działania we wskazaniach innych niż leczenie substytucyjne nie jest w pełni poznany; przypuszcza się, że może mieć podłoże immunomodulacyjne. Po podaniu dożylnym preparat natychmiast osiąga pełną biodostępność w krążeniu, dość szybko ulega dystrybucji między osoczem i płynem zewnątrznaczyniowym. Po 3-5 dniach ustala się stan równowagi pomiędzy przestrzenią wewnątrz- i zewnątrznaczyniową. Okres półtrwania przeciwciał wynosi 3 tyg. i jest indywidualnie zmienny, szczególnie w pierwotnych niedoborach odporności. Immunoglobuliny IgG i utworzone z nimi kompleksy ulegają degradacji w układzie siateczkowo-śródbłonkowym.
Reklama
Endobulin S/D - wskazania
Leczenie substytucyjne w pierwotnych niedoborach odporności: wrodzona agammaglobulinemia lub hipogammaglobulinemia, pospolity zmienny niedobór odporności, ciężkie złożone niedobory odporności, zespół Wiskott-Aldrich. Leczenie substytucyjne w szpiczaku lub przewlekłej białaczce limfocytowej z ciężką wtórną hipogammaglobulinemią i nawracającymi zakażeniami. Leczenie substytucyjne u dzieci z wrodzonym AIDS i nawracającymi zakażeniami. Modulacja odpowiedzi immunologicznej w samoistnej plamicy małopłytkowej (ITP) u dzieci i dorosłych pzry dużym ryzyku krwawienia lub przed zabiegiem chirurgicznym w celu zwiększenia ilości płytek, w zespole Guillain-Barré, w chorobie Kawasaki. Allogeniczny przeszczep szpiku.
Reklama
Endobulin S/D - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku. Nadwrażliwość na homologiczne immunoglobuliny, zwłaszcza w rzadkich przypadkach niedoboru IgA i obecności przeciwciał przeciw IgA.
Reklama
Endobulin S/D - ostrzeżenia
W czasie podawania leku pacjent musi być pod stałą obserwacją. Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkość wlewu. Działania niepożądane mogą wystąpić częściej w przypadku dużej szybkości wlewu, u pacjentów z hipo- lub agammaglobulinemią z niedoborem lub bez niedoboru IgA; u pacjentów po raz pierwszy przyjmujących normalną immunoglobulinę ludzką lub, rzadziej, jeżeli zmieniono preparat immunoglobulin na inny lub w przypadku długiej przerwy w leczeniu. Chorych tych należy obserwować co najmniej przez 1 h po zakończeniu wlewu, wszystkich innych przez 20 min. Prawdziwe objawy nadwrażliwości występują sporadycznie. Mogą pojawiać się w bardzo rzadkich przypadkach niedoboru IgA z występowaniem przeciwciał przeciw IgA. Normalne ludzkie immunoglobuliny bardzo rzadko mogą wywołać obniżenie ciśnienia krwi łącznie z reakcją anafilaktyczną, jednak może się to zdarzyć nawet u pacjentów wcześniej dobrze tolerujących leczenie takimi preparatami. Można uniknąć możliwych powikłań, upewniając się, że pacjenci nie są uczuleni na normalną immunoglobulinę ludzką, podając lek po raz pierwszy w powolnym wlewie (0,016 ml/kg mc./min). Przed podaniem leku chorym na cukrzycę oraz pacjentom na diecie niskocukrowej należy wziąć pod uwagę zawartość glukozy w preparacie (1 g/g IgG). Odnotowano przypadki ostrej niewydolności nerek u pacjentów przyjmujących dożylnie preparaty immunoglobulin; u większości z nich wykryto istnienie czynników zwiększonego ryzyka (m.in. istniejąca wcześniej niewydolność nerek, cukrzyca, hipowolemia, nadwaga, jednoczesne przyjmowanie leków nefrotoksycznych, wiek powyżej 65 lat); w przypadku wystąpienia upośledzenia czynności nerek należy rozważyć przerwanie podawanie dożylnych preparatów Ig. W przypadku wszystkich pacjentów, podając preparat należy zapewnić dostateczne nawodnienie przed rozpoczęciem wlewu, monitorować ilość wydalanego moczu i stężenie kreatyniny w surowicy, nie stosować leków moczopędnych pętlowych. Upośledzenie czynności nerek i ostra niewydolność nerek odnotowywano częściej po zastosowaniu preparatów zawierających sacharozę jako stabilizator, w przypadku pacjentów z grup ryzyka można rozważać zastosowanie preparatów nie zawierających sacharozy. Pacjentom z grup ryzyka, preparat należy podawać w najmniejszym stosowanym stężeniu i z minimalną szybkością wlewu. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć szybkość wlewu lub przerwać infuzję w zależności od rodzaju i ciężkości objawów. W stanach zwiększonej lepkości krwi (hipergammaglobulinemia, hiperfibrynogenemia, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa) i (lub) w przypadku zarostowej choroby naczyń mogą wystąpić epizody niedokrwienne lub powikłania zakrzepowo-zatorowe - wskazane zmniejszenie lepkości krwi lub zmniejszenie dawki/szybkości wlewu. Preparat jest wytwarzany z ludzkiego osocza i nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia czynników zakaźnych.
Reklama
Endobulin S/D - ciąża
Bezpieczeństwo stosowania preparatu w ciąży nie zostało ustalone - należy zachować ostrożność w przypadku stosowania w ciąży i okresie karmienia piersią. Immunoglobuliny są wydzielane do mleka matek karmiących i mogą uczestniczyć w przekazywaniu noworodkom przeciwciał ochronnych.
Reklama
Endobulin S/D - efekty uboczne
Sporadycznie mogą wystąpić dreszcze, ból głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, bóle stawów, hipotonia oraz umiarkowane bóle pleców. Podanie normalnych ludzkich immunoglobulin może powodować nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, a w pojedynczych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, nawet bez uprzednio stwierdzonej nadwrażliwości. Przy podawaniu normalnych ludzkich immunoglobulin stwierdzano także sporadyczne przypadki przejściowego aseptycznego zapalenie mózgu, niedokrwistości hemolitycznej/hemolizy oraz przemijające odczyny skórne. Obserwowano zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi i (lub) ostrą niewydolność nerek. Stany zakrzepowe odnotowywano u osób starszych, u pacjentów z niedokrwieniem mózgu lub serca, z nadwagą oraz u pacjentów z ciężką hipowolemią.
Endobulin S/D - interakcje
Podanie immunoglobulin może osłabiać immunogenność niektórych szczepionek, zawierających żywe atenuowane wirusy, takie jak wirusy odry, różyczki, świnki i ospy wietrznej przez okres od 6 tyg. do 3 miesięcy. Po podaniu leku powinny upłynąć 3 miesiące przed podaniem szczepionki z żywymi atenuowanymi wirusami, a w przypadku szczepionki przeciw odrze nawet 1 rok. Po podaniu immunoglobulin, przejściowe zwiększenie stężenia we krwi różnych biernie przeniesionych przeciwciał może spowodować fałszywie dodatnie wyniki testów serologicznych (m.in. test Coombsa, oznaczanie liczby retykulocytów i haptoglobiny).
Endobulin S/D - dawkowanie
Wielkość dawki i sposób dawkowania są zależnie od wskazania. W leczeniu substytucyjnym może być konieczne indywidualne ustalenie dawki dla pacjenta w zależności od odpowiedzi farmakokinetycznej i klinicznej. Poniższe schematy dawkowania podano jako wskazówkę.
Leczenie substytucyjne pierwotnych niedoborów odporności. Sposób dawkowania powinien być tak dobrany, aby udało się osiągnąć poziom IgG (oznaczany przed kolejnym podaniem leku) co najmniej rzędu 4-6 g/l. Do uzyskania wyrównanego poziomu przeciwciał potrzebny jest okres 3-6 miesięcy. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,4-0,8 g/kg mc., następnie 0,2 g/kg mc. co 3 tyg. Dawka wymagana do osiągnięcia poziomu IgG 6 g/l wynosi 0,2-0,8 g/kg mc./miesiąc. Po osiągnięciu stanu stacjonarnego przerwy pomiędzy kolejnymi podaniami leku powinny wynosić 2 do 4 tyg. W celu ustalenia dawkowania i odstępów czasowych należy dokonywać pomiarów poziomu IgG przed podaniem leku.
Leczenie substytucyjne szpiczaka lub przewlekłej białaczki limfocytowej z ciężką, wtórną hipogammaglobulinemią i nawracającymi zakażeniami; leczenie substytucyjne dzieci z wrodzonym AIDS i nawracającymi zakażeniami. Zalecana dawka wynosi 0,2-0,4 g/kg mc. co 3-4 tyg. do uzyskania w surowicy poziomu IgG co najmniej 4-6 g/l.
Samoistna plamica małopłytkowa (ITP). W leczeniu ostrych epizodów dawka wynosi 0,8-1 g/kg mc. pierwszego dnia, którą można jednorazowo powtórzyć w przeciągu 3 dni, lub 0,4 g/kg mc. dziennie przez 2-5 dni. W nawrocie choroby leczenie można powtórzyć.
Zespół Guillain-Barré: 0,4 g/kg mc./dobę przez 5 kolejnych dni. Doświadczenie dotyczące stosowania leku u dzieci jest ograniczone.
Choroba Kawasaki: 1,6-2 g/kg mc. w dawkach podzielonych przez 2-5 dni lub 2 g/kg mc. w jednorazowej dawce. Równocześnie należy podawać pacjentowi kwas acetylosalicylowy.
Allogeniczny przeszczep szpiku. Leczenie normalną ludzką immunoglobuliną jest stosowane jako część terapii po przeszczepie. Przy leczeniu zakażeń i zapobieganiu reakcji "przeszczep przeciw gospodarzowi" dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Dawka początkowa wynosi zazwyczaj 0,5 g/kg mc./tydzień; leczenie należy rozpocząć 7 dni przed przeszczepem i kontynuować przez okres 3 miesięcy po przeszczepie. W przypadku trwałego niedoboru wytwarzania przeciwciał zaleca się stosowanie dawki 0,5 g/kg mc. raz na /miesiąc do czasu przywrócenia prawidłowego poziomu przeciwciał.
Podczas pierwszych 30 minut preparat należy podawać dożylnie z szybkością 0,5 ml/kg mc./h; w przypadku dobrej tolerancji, szybkość podawania można stopniowo zwiększać do 8 ml/kg mc./h. U pacjentów dorosłych, wcześniej leczonych preparatem i dobrze tolerujących zwiększoną szybkość podawania, przy kolejnym podaniu leku szybkość wlewu można zwiększyć maksymalnie do 15 ml/kg mc./h.
Endobulin S/D - uwagi
Preparatu nie można mieszać z innymi lekami; można go podawać łącznie z 0,9% roztworem NaCl lub płynem Ringera. Preparat należy przechowywać w temp. 2-8st.C (w lodówce), nie zamrażać, chronić od światła.
