Erudan - skład
1 tabl. powl. zawiera 25 mg, 50 mg, 100 mg lub 200 mg topiramatu.
Reklama
Erudan - działanie
Topiramat to monosacharyd podstawiony grupą amidosulfonową, o trzech właściwościach farmakologicznych, które mogą przyczyniać się do działania przeciwpadaczkowego. Topiramat zmniejsza częstotliwość, z jaką generowane są potencjały czynnościowe, podczas depolaryzacji neuronów. Wskazuje to na blokowanie zależnych od napięcia kanałów sodowych. Zwiększa aktywność kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) przez niektóre receptory typu GABA. Ponadto wykazuje słabe działanie antagonistyczne w pobudzaniu receptorów kainianowych/AMPA, podtypu receptorów glutaminianowych, jednak nie wpływa na aktywność N-metylo-D-asparaginianu (NMDA) na podtyp receptora NMDA. Hamuje niektóre izoenzymy anhydrazy węglanowej. Średnie wchłanianie wynosi co najmniej 81%, dostępność biologiczna około 50%. Pokarm nie ma klinicznie znaczącego wpływu na topiramat. Płeć ma wpływ na objętość dystrybucji, która u kobiet wynosi około 50% wartości dystrybucji u mężczyzn. 13-17% topiramatu wiąże się z białkami osocza. Topiramat jest umiarkowanie (około 20%) metabolizowany. W przypadkach jednoczesnego podania leków przeciwpadaczkowych o działaniu indukującym enzymy, metabolizm może zwiększyć się do 50%. Główną drogą wydalania topiramatu i jego metabolitów są nerki. T0,5 wynosi około 21 h. Klirens osoczowy i nerkowy topiramatu są zmniejszone u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby klirens osoczowy topiramatu jest zmniejszony o 20-30%.
Reklama
Erudan - wskazania
Monoterapia i leczenie uzupełniające napadów padaczkowych częściowych i (lub) uogólnionych napadów toniczno-klonicznych u dorosłych i młodzieży od 12 lat. Lek drugiego rzutu w profilaktyce migreny u dorosłych.
Reklama
Erudan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na topiramat lub pozostałe składniki preparatu. Stosowanie topiramatu w zapobieganiu migrenie jest przeciwwskazane w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod antykoncepcji.
Reklama
Erudan - ostrzeżenia
Doświadczenie dotyczące stosowania preparatu u dzieci w wieku 12 lat i młodszych jest niewielkie. Ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek lub zaburzeniami czynności wątroby, ze skłonnością do kamicy nerkowej (kamica w wywiadzie, hiperkalciuria), przyjmujących leki predysponujące do kamicy nerkowej lub stosujących dietę ketogenną. Nawodnienie podczas stosowania topiramatu może zmniejszyć ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej. Topiramat może zmniejszać wydzielanie potu, co należy wziąć pod uwagę podczas wzmożonej aktywności fizycznej i przebywania w wysokiej temperaturze, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z przegrzaniem. Podczas leczenia topiramatem zaleca się oznaczanie stężenia dwuwęglanów we krwi, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększoną skłonnością do kwasicy metabolicznej (pacjenci z chorobą nerek, ciężkimi chorobami układu oddechowego, stanem padaczkowym, biegunką, po zabiegach chirurgicznych, w trakcie diety ketogennej oraz przyjmujący leki hamujące anhydrazę węglanową). W przypadku rozwoju i utrzymywania się kwasicy metabolicznej, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie topiramatu. Pacjenci długotrwale leczeni topiramatem powinni być regularnie ważeni i monitorowani w kierunku zmniejszenia masy ciała. Jeśli podczas leczenia nastąpi istotne klinicznie zmniejszenie masy ciała należy rozważyć przerwanie leczenia topiramatem. Ze względu na możliwość wystąpienia depresji oraz myśli samobójczych, pacjenci przyjmujący topiramat (szczególnie z zaburzeniami nastroju w wywiadzie) powinni znajdować się pod stałą kontrolą lekarską. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia oraz podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego należy przerwać leczenie topiramatem i zalecić konsultację okulistyczną.
Reklama
Erudan - ciąża
W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach topiramat przenikał przez barierę łożyska i działał teratogennie. W leczeniu padaczki preparat można stosować w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Przerwanie profilaktyki napadów drgawek u kobiet ciężarnych może wiązać się ze znacznym ryzykiem zarówno dla matki jak i dla płodu, które jest prawdopodobnie większe niż ryzyko wystąpienia wad rozwojowych. Stosowanie topiramatu w profilaktyce migreny jest przeciwwskazane w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcji. Topiramat jest wydzielany do mleka kobiecego - należy rozważyć znaczenie karmienia piersią oraz wziąć pod uwagę znaczenie preparatu dla matki.
Reklama
Erudan - efekty uboczne
Bardzo często: zawroty głowy, zmęczenie, senność, nerwowość, ból głowy, nudności, zmniejszenie masy ciała, zaburzenia pamięci, anoreksja, splątanie, spowolnienie psychoruchowe, depresja, zaburzenia koncentracji, lęk, ataksja, parestezje, zaburzenia mowy (w tym afazja), nieprawidłowe widzenie (w tym podwójne widzenie). Często: bóle kostne, reakcje uczuleniowe, bezsenność, kwasica metaboliczna, niedokrwistość, krwawienie z nosa, plamica, leukopenia, trombocytopenia, apatia, astenia, euforia, chwiejność emocjonalna, pobudzenie, zaburzenia funkcji poznawczych, zmniejszone libido, reakcje agresywne, psychoza lub objawy psychotyczne, drżenie, zaburzenia koordynacji, nieprawidłowy chód, oczopląs, zaburzenia smaku, zaparcia, ból brzucha, łysienie, nietrzymanie moczu, kamica nerkowa, zaburzenia menstruacji, impotencja. Niezbyt często: omamy, depersonalizacja, skłonności samobójcze, próby samobójcze, hipokinezja, stupor (osłupienie), duszność, biegunka, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie grudek chłonnych mieszków włosowych, świąd. Rzadko: neutropenia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, ostra krótkowzroczność, wtórna jaskra z zamkniętym kątem przesączania, ból oka. Mogą także wystąpić powikłania zakrzepowo-zatorowe. Poza ww. działaniami, po wprowadzeniu leku na rynek niezbyt często obserwowano samobójstwa; rzadko: zmniejszenie wydzielania potu z gorączką i zaczerwienieniem twarzy (głównie u dzieci), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i kwasica metaboliczna; pojedyncze przypadki zapalenia i niewydolności wątroby, ostrej krótkowzroczności i wtórnej jaskry z zamkniętym kątem przesączania, przemijającej ślepoty oraz ciężkich reakcji skórnych (rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczno-rozpływna martwica naskórka).
Erudan - interakcje
Topiramat włączony do terapii jednocześnie z innymi lekami przeciwpadaczkowymi (karbamazepina, kwas walproinowy, lamotrygina) ma niewielki wpływ lub nie wpływa na stężenia tych leków we krwi w stanie stacjonarnym. U niektórych pacjentów leczenie topiramatem i fenytoiną może powodować zwiększenie stężenia fenytoiny we krwi (u pacjentów z objawami toksycznego działania fenytoiny konieczne jest monitorowanie jej stężenia we krwi). Fenytoina i karbamazepina zmniejszają stężenie topiramatu we krwi. Dołączenie, a także odstawienie fenytoiny lub karbamazepiny u pacjentów leczonych topiramatem, może powodować konieczność dostosowywania dawki topiramatu. Dołączenie lub odstawienie kwasu walproinowego lub lamotryginy nie powoduje klinicznie istotnych zmian stężenia topiramatu we krwi. Istnieją doniesienia o występowaniu encefalopatii (również z hiperamonemią) u pacjentów leczonych topiramatem w skojarzeniu z kwasem walproinowym lub innymi lekami przeciwpadaczkowymi. U pacjentów leczonych digoksyną i topiramatem zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny we krwi, gdyż topiramat zmniejsza ekspozycję na digoksynę; stężenie digoksyny we krwi należy kontrolować także po odstawieniu topiramatu. U pacjentek stosujących jednocześnie z topiramatem doustne preparaty antykoncepcyjne zawierające estrogeny, należy liczyć się ze zmniejszoną skutecznością działania antykoncepcyjnego oraz z częstszym występowaniem krwawień międzymiesiączkowych. W przypadku jednoczesnego stosowania topiramatu i litu należy kontrolować stężenie litu we krwi. Topiramat zmniejsza ekspozycję na rysperydon. Hydrochlorotiazyd zwiększa wchłanianie topiramatu o około 30% - konieczne może być dostosowanie dawki topiramatu. Topiramat zmniejsza stężenie potasu we krwi, działanie to jest większe po jednoczesnym zastosowaniu topiramatu i hydrochlorotiazydu. Średnie maksymalne stężenie oraz średnie wartości AUC metforminy zwiększyły się odpowiednio o 18% i 25%, podczas gdy klirens leku zmniejszył się o 20%, gdy metformina była podawana jednocześnie z topiramatem. Po doustnym podaniu topiramatu, gdy podawany jest on jednocześnie z metforminą, jego klirens ulega zmniejszeniu. Topiramat zmniejszał wchłaniania pioglitazonu o 15% oraz czynnych hydroksy- i ketometabolitów pioglitazonu odpowiednio o 16 i 60%. Topiramat powodował zmniejszenie AUC glibenklamidu o 25% oraz umiarkowane zmniejszenie ekspozycji na czynne metabolity glibenklamidu. Należy zwrócić szczególną uwagę na właściwe monitorowanie parametrów przebiegu cukrzycy, u pacjentów leczonych metforminą, pioglitazonem lub glibenklamidem, gdy topiramat jest dodawany lub wycofywany z terapii lub jeśli lek przeciwcukrzycowy jest dodawany do terapii topiramatem. Topiramat zmniejszał ekspozycję na diltiazem i metabolit - deacetylodiltiazem odpowiednio o 25% i 18%, natomiast nie zmieniał ekspozycji na metabolit - N-demetylodiltiazem. Leczenie diltiazemem powodowało zwiększenie ekspozycji na topiramat o 20%. Topiramat zwiększa ekspozycję na aktywny metabolit amitryptyliny i haloperydolu odpowiednio o 20% i 31%. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych pomiędzy topiramatem i flunaryzyną, wenlafaksyną, sumatryptanem, propranololem, dihydroergotaminą oraz pizotyfenem. Topiramat hamuje enzym CYP2C19 i może wpływać na metabolizm innych leków metabolizowanych przez ten enzym (diazepam, imipramina, moklobemid, proguanil, omeprazol). Z uwagi na możliwość hamowania o.u.n. oraz występowania poznawczych i (lub) neuropsychicznych działań niepożądanych, topiramat w połączeniu z alkoholem lub innymi lekami hamującymi o.u.n. należy stosować bardzo ostrożnie. Należy unikać jednoczesnego stosowania topiramatu i leków predysponujących do kamicy nerkowej (acetazolamid, triamteren, witamina C w dawce >2 g/dobę).
Erudan - dawkowanie
Doustnie. Zalecane jest stopniowe zwiększanie dawki w celu optymalnej kontroli napadów padaczkowych. Nie jest konieczna ocena stężeń topiramatu we krwi dla optymalizacji leczenia preparatem. Padaczka (dorośli i młodzież od 12 lat). Leczenie uzupełniające: początkowo 25-50 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać w odstępach 1- lub 2-tygodniowych o 25-50 mg na dobę i podawać w 2 dawkach. Jeżeli pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać o mniejsze ilości lub w dłuższych odstępach. Najmniejsza dawka skuteczna wynosi 200 mg na dobę. Zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 200-400 mg w 2 dawkach. Niektórzy pacjenci wymagają maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 800 mg. Monoterapia: początkowo 25 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać w odstępach 1- lub 2-tygodniowych o 25-50 mg na dobę i podawać w 2 dawkach. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać o mniejsze ilości lub w dłuższych odstępach. Zalecana początkowa dawka docelowa w monoterapii wynosi 100 mg na dobę, a maksymalna zalecana dawka dobowa - 400 mg. Podczas odstawiania równocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, w celu uzyskania monoterapii topiramatem, należy zwrócić uwagę na potencjalny wpływ na kontrolowanie napadów. Zaleca się stopniowe odstawianie innych leków poprzez zmniejszenie wielkości dawek tych leków o 1/3 co drugi tydzień. Po dostawieniu leków indukujących enzymy wątrobowe stężenie topiramatu zwiększy się i może być konieczne zmniejszenie dawki topiramatu, w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. Profilaktyka migreny (dorośli): początkowo 25 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać o 25 mg na dobę co tydzień. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać w dłuższych odstępach. Zalecana całkowita dawka dobowa topiramatu w profilaktyce migreny wynosi 100 mg na dobę w 2 dawkach. Pacjenci z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek: zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zwykle stosowanej dawki dobowej oraz zwiększanie dawki o mniejsze ilości i w wolniejszym tempie. U tych pacjentów czas do uzyskania stężenia w stanie stacjonarnym po każdej zmianie dawki może być dłuższy (10-15 dni). W przypadku pacjentów poddawanych hemodializie, należy podać dodatkową dawkę topiramatu równą około połowie dawki dobowej w dniu wykonywania zabiegu hemodializy. Dawka uzupełniająca może być różna w zależności od rodzaju dializy oraz użytego sprzętu.Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków, z odpowiednią ilością płynu. Tabletek nie należy dzielić.
Erudan - uwagi
Lek należy odstawiać stopniowo, aby zmniejszyć możliwość zwiększenia częstości napadów padaczkowych (w badaniach klinicznych zmniejszano dawki o 50-100 mg na dobę w 1-tygodniowych odstępach). Lek może powodować senność, zawroty głowy oraz inne zaburzenia o.u.n., które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
