Etoposid Actavis - skład
1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 20 mg etopozydu. Preparat zawiera etanol bezwodny.
Reklama
Etoposid Actavis - działanie
Cytostatyk, półsyntetyczna pochodna podofilotoksyny. Działa w mechanizmie przerywania nici DNA, indukcji wewnątrzkomórkowego powstawania wolnych rodników i oddziaływania na enzym - topoizomerazę II. Działanie jest zależne od cyklu komórkowego, najsilniejsze na komórki w fazie S i G2. Farmakokinetyka odpowiada modelowi dwukompartmentowemu: okres półtrwania fazy dystrybucji wynosi ok. 1,5 godziny, a okres półtrwania końcowej fazy wydalania wynosi od 4 do 11 godzin. Stopień wiązania z białkami wynosi ok. 94%. Około 45% podanej dawki wydalane jest z moczem, 1/3 dawki wydalana jest w formie niezmienionej w ciągu 72 godzin. Tylko 6% lub mniej dożylnie podanej dawki jest wydalane z żółcią w postaci niezmienionej.
Reklama
Etoposid Actavis - wskazania
Dorośli: rak jądra, drobnokomórkowy rak płuc, pierwszy i drugi rzut ciążowej choroby trofoblastycznej o wysokim ryzyku, nienabłonkowy rak jajnika, nabłonkowy rak jajnika oporny na związki platyny. Dorośli, dzieci i młodzież: chłoniak Hodgkina, chłoniak nieziarniczy, ostra białaczka szpikowa. Lek podaje się w skojarzeniu z innymi zatwierdzonymi chemioterapeutykami.
Reklama
Etoposid Actavis - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na etopozyd lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie szczepionki przeciwko żółtej febrze lub innej żywej szczepionki jest przeciwwskazane u pacjentów z immunosupresją. Okres karmienia piersią.
Reklama
Etoposid Actavis - ostrzeżenia
W trakcie leczenia oraz po jego zakończeniu pacjenci leczeni etopozydem powinni być uważnie i często monitorowani, czy nie występują u nich objawy mielosupresji. Na początku leczenia i przed podaniem kolejnej dawki etopozydu należy dokonywać oznaczeń liczby płytek krwi, stężenia hemoglobiny, ogólnej liczby i różnicy ilości leukocytów. Jeżeli przed rozpoczęciem leczenia etopozydem stosowana jest radioterapia lub chemioterapia, należy zachować odpowiednią przerwę pomiędzy terapiami, aby umożliwić powrót prawidłowej czynności układu krwiotwórczego. Przed rozpoczęciem podawania etopozydu należy wyleczyć zakażenia bakteryjne. U pacjentów z niższym poziomem albumin w surowicy ryzyko toksyczności spowodowanej podawaniem etopozydu może być podwyższone. Pacjentom z umiarkowanym (klirens kreatyniny = 15 do 50 ml/min) lub ciężkim (klirens kreatyniny <15 ml/min) zaburzeniem czynności nerek poddawanym hemodializie należy podawać etopozyd w zmniejszonych dawkach. W przypadku pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności nerek należy mierzyć parametry hematologiczne i rozważać możliwość ewentualnego dostosowania wielkości dawki w kolejnych cyklach w zależności od toksyczności hematologicznej i klinicznych efektów. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby należy regularnie monitorować czynność wątroby ze względu na ryzyko kumulowania się produktu. Odnotowano przypadki wystąpienia zespołu rozpadu guza (niekiedy śmiertelne) w następstwie przyjmowania etopozydu w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi. W celu wczesnego wykrycia zespołu rozpadu guza należy bacznie monitorować pacjentów, a w szczególności pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak występowanie dużych, wrażliwych na leczenie guzów oraz niewydolność nerek. Każda dawka preparatu zawiera 790 mg bezwodnego etanolu. Jest to szkodliwe dla pacjentów z chorobą alkoholową, uszkodzeniem mózgu, kobiet w ciąży oraz karmiących piersią, dzieci oraz pacjentów z grup ryzyka takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Ponadto działanie innych leków może być wzmocnione lub osłabione. Preparat zawiera również polisorbat 80. Podawanie noworodkom iniekcji witaminy E zawierających polisorbat 80 związane było z występowaniem zagrażających życiu zaburzeń funkcjonowania wątroby i nerek, cholestazy, pogorszenia czynności płuc, małopłytkowości i wodobrzusza.
Reklama
Etoposid Actavis - ciąża
Kobietom w wieku rozrodczym należy doradzić aby unikały zajścia w ciążę. Etopozyd podawany w ciąży może powodować śmiertelne uszkodzenie płodu. Jeżeli lek ten jest stosowany podczas ciąży lub jeżeli pacjentka zajdzie w ciążę podczas przyjmowania leku, należy poinformować o możliwym ryzyku dla płodu. Etopozyd przenika do mleka kobiecego. W przypadku karmienia piersią niemowląt istnieje możliwość wystąpienia poważnych reakcji niepożądanych spowodowanych lekiem. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy też przerwać stosowanie preparatu, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią i korzyści dla matki wynikające z leczenia. Płodność. Biorąc pod uwagę potencjalne działanie mutagenne etopozydu, konieczna jest skuteczna antykoncepcja u mężczyzn i kobiet podczas leczenia i do 6 mies. po jego zakończeniu. Zaleca się konsultację genetyczną, jeśli pacjent planuje potomstwo po zakończeniu leczenia. Ponieważ etopozyd może zmniejszać płodność u mężczyzn, można rozważyć możliwość przechowania nasienia.
Reklama
Etoposid Actavis - efekty uboczne
Bardzo często: zahamowanie czynności szpiku kostnego, leukopenia, trombocytopenia, neutropenia, niedokrwistość; ból brzucha, zaparcia, nudności, wymioty, jadłowstręt; hepatotoksyczność, zwiększona aktywność AlAT, zwiększona aktywność ALT, zwiększona aktywność AspAT, zwiększone stężenie bilirubiny; łysienie, przebarwienia skóry; osłabienie, złe samopoczucie. Często: zakażenia; ostra białaczka; reakcje anafilaktyczne tj. gorączka, dreszcze, tachykardia, skurcz oskrzeli, duszność, hipotonia; zawroty głowy; zawał serca, arytmia; przemijające zmniejszenie ciśnienia po szybkim podaniu dożylnym, nadciśnienie; zapalenie błon śluzowych (w tym jamy ustnej i przełyku), biegunka; wysypka, pokrzywka, świąd; wynaczynienie, zapalenie żyły. Niezbyt często: neutropatie obwodowe; krwotok. Rzadko: drgawki, przemijająca ślepota korowa, zapalenie nerwu wzrokowego, neurotoksyczność (senność, zmęczenie); zwłóknienie płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc; zburzenia połykania, zaburzenia smaku; zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica naskórka, popromienne zapalenie skóry. Częstość nieznana: obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, zespół lizy (rozpadu) guza (czasami zakończony zgonem), bezpłodność.
Etoposid Actavis - interakcje
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z lekami hamującymi OUN, takimi jak leki uspokajające i przeciwlękowe, barbiturany i inne leki nasenne lub z alkoholem etylowym albo z innymi napojami alkoholowymi, jak również z lekami przeciwhistaminowymi hamującymi receptor H1, lekami przeciwdepresyjnymi, neuroleptykami, opioidowymi lekami przeciwbólowymi i klonidyną z powodu ryzyka hamującego działania na OUN. W trakcie jednoczesnego stosowania produktów leczniczych o podobnym mielosupresyjnym działaniu na szpik kostny, co etopozyd, można spodziewać się nasilenia tego działania. Jednoczesne podawanie dużych dawek cyklosporyny (stężenie w osoczu> 2000 ng/ml) i etopozydu doustnie prowadziło do wartości AUC dla etopozydu na poziomie 80% oraz zmniejszenia klirensu o 38% w porównaniu z monoterapią etopozydu. Jednoczesne stosowanie cisplatyny związane jest ze zmniejszeniem całkowitego klirensu etopozydu. Jednoczesne stosowanie fenytoiny lub fenobarbitalu związane jest ze zwiększeniem klirensu etopozydu i obniżeniem jego skuteczności. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zakończonej zgonem układowej reakcji poszczepiennej po podaniu szczepionki przeciwko żółtej febrze. Stosowanie szczepionek u osób z osłabionym układem odpornościowym jest przeciwwskazane. W warunkach in vitro stopień wiązania etopozydu z białkami osocza wynosi 97%. Fenylbutazon, salicylan sodu oraz kwas acetylosalicylowy mogą wypierać etopozyd z wiązania z białkami osocza. Jednoczesne stosowanie warfaryny może skutkować zwiększeniem wartości INR - zaleca się ścisłe monitorowanie. Wykazano krzyżową oporność antracyklin i etopozydu w badaniach przedklinicznych.
Etoposid Actavis - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku. Zazwyczaj stosowana dawka to 50 do 100 mg/m2 pc. na dobę w dniach 1. do 5. lub 100 do 120 mg/m2 pc. na dobę w dniach 1., 3. i 5. co 3 do 4 tygodni w skojarzeniu z innymi lekami wskazanymi do stosowania w przypadku leczonej choroby. Dawkowanie należy modyfikować, biorąc pod uwagę działanie hamujące czynność szpiku kostnego ze strony innych leków stosowanych w skojarzeniu lub efekty wcześniejszej radioterapii lub chemioterapii, które mogły zmniejszyć rezerwy szpiku kostnego. Wielkość dawek po dawce początkowej należy dostosować, jeżeli liczba neutrofilów poniżej 500 komórek/mm3 utrzymuje się dłużej niż przez 5 dni. Wielkość dawki należy ponadto dostosować w przypadku wystąpienia gorączki, infekcji lub gdy liczba płytek krwi wynosi mniej niż 25 000 komórek/mm3, gdy nie jest to spowodowane chorobą nowotworową. Wielkość kolejnych dawek należy dostosować w przypadku wystąpienia toksyczności 3. lub 4. stopnia lub gdy klirens nerkowy wynosi mniej niż 50 ml/min. W przypadku zmniejszenia klirensu kreatyniny od 15 do 50 ml/min zalecane jest zmniejszenie wielkości dawki o 25%. Dzieci i młodzież. Lek stosowany był u pacjentów pediatrycznych w dawkach od 75 do 150 mg/m2 pc. na dobę przez 2 do 5 dni w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. W celu ustalenia odpowiedniego schematu leczenia należy się zapoznać z aktualnymi specjalistycznymi protokołami i wytycznymi. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, początkowa dawka powinna być dostosowana do wartości klirensu kreatyniny, w następujący sposób: klirens kreatyniny >50 ml/min - 100% dawki; klirens kreatyniny 15-50 ml/min - 75% dawki. Szczegółowe dane dotyczące pacjentów z klirensem kreatyniny <15 ml/min nie są dostępne. W takich przypadkach zaleca się dodatkowe zmniejszenie dawki. Etopozyd i jego metabolity nie są usuwane w procesie dializy, produkt można podawać zarówno przed jak i po hemodializie. Sposób podania. Preparat należy rozcieńczyć bezpośrednio przed podaniem roztworem chlorku sodu 0,9% lub roztworem glukozy 5% do uzyskania wartości stężenia końcowego od 0,2 do 0,4 mg/ml, zwykle nie większego niż 0,25 mg/ml. W wyższych stężeniach może dojść do wytrącenia etopozydu. Zaleca się, by roztwór był podawany w ciągu 30 - 60 min. Dłuższy czas trwania infuzji może być wymagany w zależności od tolerancji pacjenta.
Etoposid Actavis - uwagi
Zazwyczaj etopozyd nie wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwanie maszyn. Niemniej jednak należy rozważyć ryzyko związane ze stanem klinicznym pacjenta i możliwością wystąpienia działań niepożądanych. Preparat zawiera alkohol.
