Rilutek - skład
1 tabl. powl. zawiera 50 mg ryluzolu.
Reklama
Rilutek - działanie
Lek działający na układ nerwowy, prawdopodobnie poprzez hamowanie procesów przebiegających z udziałem glutaminianu. Mechanizm działania nie jest jasny. Przedłuża życie oraz opóźnia konieczność mechanicznej wentylacji u chorych ze stwardnieniem zanikowym bocznym. Preparat jest najbardziej skuteczny we wczesnym stadium choroby. Po podaniu doustnym ryluzol szybko się wchłania z przewodu pokarmowego, osiągając stężenie maksymalne we krwi po 1-1,5 h. Wchłonięciu ulega około 90% dawki, a bezwzględna biodostępność leku wynosi 60 (±18)%. Szybkość i stopień wchłaniania ulega zmniejszeniu, jeśli ryluzol jest podawany z posiłkiem bogatym w tłuszcze (zmniejszenie Cmax o 44%, zmniejszenie AUC o 17%). Ryluzol ulega intensywnej dystrybucji w całym organizmie i przenika przez barierę krew-mózg. Wiąże się z białkami osocza w około 97%. Ryluzol jest szybko metabolizowany w wątrobie z udziałem izoenzymu CYP1A2 cytochromu P-450. T0,5 wynosi 9-15 h. Ryluzol jest wydalany głównie z moczem, niemal całkowicie w postaci metabolitów. U pacjentów z łagodnym, przewlekłym zaburzeniem czynności wątroby wartość AUC ryluzolu po doustnym podaniu pojedynczej dawki 50 mg zwiększa się około 1,7-krotnie oraz 3-krotnie - u pacjentów z umiarkowanym, przewlekłym zaburzeniem czynności wątroby.
Reklama
Rilutek - wskazania
Preparat wskazany jest w celu przedłużenia życia lub opóźnienia konieczności mechanicznej wentylacji u pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym (SLA). Nie wykazano skuteczności ryluzolu w późnych stadiach SLA. Badania skuteczności i bezpieczeństwa ryluzolu przeprowadzono tylko w przypadku SLA, dlatego nie należy stosować ryluzolu u pacjentów z jakimikolwiek innymi chorobami neuronu ruchowego.
Reklama
Rilutek - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroba wątroby lub zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi 3-krotnie powyżej górnej granicy wartości prawidłowych. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Rilutek - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie lub u pacjentów z nieznacznym zwiększeniem aktywności aminotransferaz w surowicy (aktywność AlAT; AspAT - do 3-krotnej wartości GGN), stężenia bilirubiny i (lub) aktywności gammaglutamylotransferazy (GGT). Przekroczenie prawidłowych wartości wykazane w kilku testach czynności wątroby (szczególnie zwiększone stężenie bilirubiny) powinno wykluczyć zastosowanie ryluzolu. Ze względu na ryzyko zapalenia wątroby przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia ryluzolem należy oznaczać aktywność aminotransferaz w surowicy, w tym aktywność AlAT. Aktywność AlAT należy oznaczać co miesiąc w ciągu pierwszych 3 mies. leczenia, co 3 mies. przez pozostałą część pierwszego roku leczenia i okresowo - później. U pacjentów, u których aktywność AlAT uległa zwiększeniu, należy oznaczać ją częściej. Leczenie ryluzolem należy przerwać, jeśli aktywność AlAT wzrośnie do 5-krotnej wartości GGN. Brak doświadczenia ze zmniejszeniem dawki ryluzolu lub ponownym jego podaniem pacjentom, u których aktywność AlAT zwiększyła się do 5-krotnej wartości GGN. W tej sytuacji nie zaleca się ponownego podawania ryluzolu pacjentom. Należy zachować ostrożność u pacjentów zgłaszających choroby przebiegające z gorączką; u tych pacjentów należy zlecić oznaczenie ilości krwinek białych i odstawienie ryluzolu w przypadku wystąpienia neutropenii. U chorych otrzymujących ryluzol opisywano przypadki śródmiąższowej choroby płuc, które niekiedy miały ciężki przebieg. Jeśli wystąpią objawy ze strony układu oddechowego, takie jak suchy kaszel i (lub) duszności, należy wykonać zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej. W przypadku wyników wskazujących na śródmiąższową chorobę płuc (np. obustronne rozlane zacienienia miąższu płuc), należy natychmiast zaprzestać podawania ryluzolu. U większości opisanych przypadków objawy ustąpiły po zaprzestaniu podawania i leczeniu objawowym. Nie prowadzono badań z dawkami wielokrotnymi u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; nie zaleca się stosowania leku u tych pacjentów. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".
Reklama
Rilutek - ciąża
Lek jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży i okresie karmienia piersią. W badaniach płodności u szczurów wykazano niewielkie zaburzenia zdolności rozrodczych i płodności po dawce 15 mg/kg mc./dobę (czyli większej niż zalecana dawka lecznicza), co wiązało się prawdopodobnie z działaniem uspokajającym i nasennym.
Reklama
Rilutek - efekty uboczne
Bardzo często: nudności, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby (zwiększenie aktywności AlAT występowało zwykle w ciągu 3 mies. po rozpoczęciu leczenia, zazwyczaj miało przejściowy charakter, po 2-6 mies. aktywność zmniejszała się do poziomu poniżej dwukrotnej wartości GGN), osłabienie. Często: ból i zawroty głowy, parestezje wokół ust, senność, tachykardia, biegunka, ból brzucha, wymioty, ból. Niezbyt często: niedokrwistość, reakcja anafilaktoidalna, obrzęk naczynioruchowy, choroba śródmiąższowa płuc, zapalenie trzustki. Częstość nieznana: ostra neutropenia, zapalenie wątroby. Badania wskazują, że u pacjentów pochodzących z Azji częściej występują nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby - u 3,2% pacjentów pochodzących z Azji i 1,8% pacjentów rasy kaukaskiej.
Rilutek - interakcje
Badania in vitro z zastosowaniem frakcji mikrosomalnych wątroby sugerują, że cytochrom CYP1A2 jest głównym izoenzymem biorącym udział w początkowej fazie przemian oksydacyjnych ryluzolu. Inhibitory CYP1A2 (np. kofeina, diklofenak, diazepam, nicergolina, klomipramina, imipramina, fluwoksamina, fenacetyna, teofilina, amitryptylina i chinolony) mogą zwalniać szybkość eliminacji ryluzolu, podczas gdy induktory CYP1A2 (np. dym papierosowy, żywność pieczona na węglu, ryfampicyna i omeprazol) mogą przyspieszać eliminację ryluzolu.
Rilutek - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zalecana dobowa dawka u dorosłych i osób w podeszłym wieku wynosi 100 mg (50 mg co 12 h). Leczenie ryluzolem może być rozpoczęte jedynie przez lekarza specjalistę posiadającego doświadczenie w leczeniu chorób neuronu ruchowego. Nie należy oczekiwać zwiększenia skuteczności po zastosowaniu większych dawek. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, ponieważ nie prowadzono badań z dawkowaniem wielokrotnym w tej grupie chorych. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie oraz u pacjentów z nieznacznym zwiększeniem aktywności aminotransferaz we krwi (aktywność AlAT i AspAT - do 3-krotnej wartości górnej granicy wartości prawidłowych), zwiększeniem stężenia bilirubiny i(lub) aktywności GGT. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci - brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności ryluzolu u dzieci i młodzieży ze zwyrodnieniowymi chorobami układu nerwowego.
Rilutek - uwagi
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu - w przypadku wystąpienia zawrotów głowy i uczucia wirowania pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
