Somatuline PR - skład
1 fiolka zawiera 30 mg lanreotydu w postaci octanu lanreotydu.
Reklama
Somatuline PR - działanie
Lanreotyd (analog naturalnego hormonu somatostatyny) jest peptydowym inhibitorem niektórych czynności endokrynnych, egzokrynnych, neuroendokrynnych i parakrynnych. Wykazuje wysokie powinowactwo do ludzkich receptorów somatostatyny (SSTR) 2 i 5, oraz obniżone powinowactwo do ludzkich receptorów SSTR 1, 3 i 4. Uważa się, że działanie preparatu na receptory SSTR 2 i 5 jest głównym mechanizmem odpowiedzialnym za zahamowanie wydzielania GH. Lek stosowany w leczeniu akromegalii, wybiórczo wpływa na wydzielanie hormonu wzrostu. Hamujący wpływ lanreotydu na wydzielanie egzokrynne w jelitach, hormony trawienne i mechanizmy proliferacji komórkowej, jest korzystny w leczeniu objawów nowotworów przewodu pokarmowego, wykazujących aktywność wewnątrzwydzielniczą, szczególnie w leczeniu rakowiaka. W wyniku hamowania syntezy hormonu tyreotropowego (TSH), lanreotyd normalizuje czynność tarczycy u pacjentów z gruczolakami wydzielającymi hormon tyreotropowy. Lanreotyd wykazuje ogólne działanie hamujące czynność zewnątrzwydzielniczą. Hamuje podstawowe wydzielanie motyliny, GIP (żołądkowego peptydu hamującego) oraz polipeptydu trzustkowego, natomiast nie ma istotnego wpływu na wydzielanie sekretyny i gastryny na czczo. Lanreotyd wyraźnie hamuje poposiłkowe zwiększenie przepływu w tętnicy krezkowej górnej i żyle wrotnej. Znacznie zmniejsza stymulowane prostaglandyną E1 wydzielanie wody, sodu, potasu i chlorków do światła jelita czczego. Zmniejsza stężenie prolaktyny u długotrwale leczonych pacjentów chorych na akromegalię. Lanreotyd wykazuje znacznie większą aktywność niż naturalna somatostatyna, ponadto cechuje się dłuższym czasem działania. Kinetyka wchłaniania lanreotydu, podawanego domięśniowo, cechuje się występowaniem pierwszej fazy szybkiego uwalniania leku, odpowiadającej uwalnianiu peptydu powierzchniowo związanego z mikrosferami i następnie drugiej fazy uwalniania, w czasie której dochodzi do powolnego zmniejszenia stężenia leku we krwi. CCr po podaniu dożylnym wynosił 23,7 l/h, T0,5 w fazie końcowej 1,14 h, a średni czas utrzymywania się w organizmie - 0,68 h. Mniej niż 5% lanreotydu było wydalane z moczem, a mniej niż 0,5% pojawiało się w stanie niezmienionym w kale, wskazując na wydzielanie z żółcią. Osoczowy profil lanreotydu po domięśniowym podaniu pojedynczej dawki charakteryzuje się początkową fazą szybkiego uwalniania, co odpowiada uwalnianiu peptydu związanego z powierzchnią mikrosfer, a następnie drugą fazą uwalniania, po której następował bardzo powolny spadek uwalniania wywołany przedłużonym uwalnianiem substancji czynnej uwięzionej w mikroskopijnych cząstkach wchodzących w skład preparatu. Po początkowym Cmax w surowicy wynoszącym 8,5 ± 4,7 ng/ml, osiąganym między 1-2 h po podaniu leku, stężenia w surowicy zmniejszały się w ciągu 1-3 dni, a następnie rosły od 3-5 dnia do 14-21 dnia osiągając „pseudo plateau”. Przy czym większość stężeń w surowicy osiągała w tym okresie około 1 ng/ml. To przedłużone uwalnianie opisuje średni czas utrzymywania się wynoszący 15,0 ± 1,6 dni i T0,5 wynoszący 5,0 ± 2,3 dni. U osób z ciężką niewydolnością nerek stwierdza się około 2-krotne zmniejszenie całkowitego klirensu lanreotydu w surowicy, a w konsekwencji wydłużenie T0,5 i AUC.
Reklama
Somatuline PR - wskazania
Długotrwałe leczenie akromegalii (gdy stężenie krążącego hormonu wzrostu (GH) i (lub) insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1) pozostaje nieprawidłowy po operacji i (lub) radioterapii oraz u pacjentów, u których nie jest możliwe przeprowadzenie operacji chirurgicznej i (lub) zastosowanie radioterapii). Leczenie objawów klinicznych rakowiaka. Leczenie pierwotnych gruczolaków przysadki mózgowej odpowiedzialnych za nadczynność tarczycy (przygotowanie do zabiegów chirurgicznych i (lub) radioterapii lub ich uzupełnienie oraz przypadki, gdy wymienione metody są niewskazane). Leczenie przetok przewodu pokarmowego po zabiegu chirurgicznym: prostych, zewnętrznych przetok trzustkowych, dwunastniczych lub jelita cienkiego. Leczenie paliatywne objawów klinicznych związanych z niedrożnością górnego odcinka przewodu pokarmowego spowodowaną rozsiewem procesu nowotworowego do otrzewnej u pacjentów zdyskwalifikowanych do leczenia operacyjnego, jako uzupełnienie terapii innymi preparatami stosowanymi w terapii objawowej.
Reklama
Somatuline PR - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na somatostatynę, pochodne peptydy lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Somatuline PR - ostrzeżenia
Lanreotyd może hamować motorykę pęcherzyka żółciowego i przyczyniać się do powstawania kamieni żółciowych; pacjenci mogą wymagać okresowego monitorowania. Po wprowadzeniu leku do obrotu, u pacjentów leczonych lanreotydem zgłaszano przypadki komplikacji związanych z tworzeniem się kamieni żółciowych takie jak zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych i zapalenie trzustki, wymagające cholecystektomii. W przypadku podejrzenia powikłań związanych z kamicą żółciową należy przerwać stosowanie leku. Lanreotyd hamuje wydzielanie insuliny i glukagonu. U pacjentów leczonych lanreotydem może wystąpić hipoglikemia lub hiperglikemia. Rozpoczynając leczenie lanreotydem lub zmieniając jego dawkę należy kontrolować stężenie glukozy we krwi i w odpowiedni sposób dostosować leczenie przeciwcukrzycowe. W czasie leczenia lanreotydem u pacjentów z akromegalią obserwowano zmniejszenie czynności tarczycy, choć klinicznie jawna niedoczynność występuje rzadko. W przypadkach klinicznie wskazanych zaleca się wykonanie badań czynności tarczycy. Podczas leczenia lanreotydem pacjentów bez wcześniejszych dolegliwości kardiologicznych może dojść do zwolnienia akcji serca, co jednak nie musi prowadzić do przekroczenia progu bradykardii. U pacjentów z chorobami serca obecnymi przed włączeniem lanreotydu, może wystąpić bradykardia zatokowa. U pacjentów z bradykardią należy zachować ostrożność przy rozpoczynaniu leczenia lanreotydem.
Reklama
Somatuline PR - ciąża
Preparat można podawać kobietom w ciąży wyłącznie w przypadku wyraźnych wskazań. Ponieważ nie wiadomo czy preparat przenika do mleka matki, należy zachować ostrożność podczas podawania lanreotydu kobietom karmiącym piersią.
Reklama
Somatuline PR - efekty uboczne
Bardzo często: biegunka, luźne stolce (u pacjentów z akromegalią), ból brzucha, kamica żółciowa. Często: hipoglikemia, zmniejszony apetyt (u pacjentów z guzami GEP-NET), hiperglikemia, cukrzyca, zawroty głowy, ból głowy, ospałość (u pacjentów z guzami GEP-NET), bradykardia zatokowa (u pacjentów z akromegalią), nudności, wymioty, zaparcia, wzdęcia, uczucie pełności, uczucie dyskomfortu w brzuchu (u pacjentów z akromegalią), dyspepsja, biegunka tłuszczowa (u pacjentów z guzami GEP-NET), poszerzenie przewodów żółciowych, ból mięśniowo-szkieletowy (u pacjentów z guzami GEP-NET), ból mięśniowy (u pacjentów z guzami GEP-NET), łysienie, hipotrychoza (u pacjentów z akromegalią), astenia, zmęczenie, reakcje w miejscu podania (ból, zgrubienie, stwardnienie, guzek, świąd), zwiększenie aktywności AlAT (u pacjentów z akromegalią), nieprawidłowa aktywność AspAT (u pacjentów z akromegalią), nieprawidłowa aktywność AlAT (u pacjentów z akromegalią), zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi (u pacjentów z akromegalią), zwiększenie stężenia glukozy we krwi (u pacjentów z akromegalią), zwiększenie stężenia hemoglobiny glikozylowanej (u pacjentów z akromegalią), zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie aktywności enzymów trzustkowych (u pacjentów z guzami GEP-NET). Niezbyt często: bezsenność (u pacjentów z akromegalią), uderzenia gorąca (u pacjentów z akromegalią), nieprawidłowe zabarwienie stolca (u pacjentów z akromegalią), zwiększenie aktywności AspAT (u pacjentów z akromegalią), zwiększenie stężenia fosfatazy zasadowej we krwi (u pacjentów z akromegalią), nieprawidłowe stężenie bilirubiny we krwi (u pacjentów z akromegalią), zmniejszenie stężenia sodu we krwi (u pacjentów z akromegalią). Częstość nieznana: ropień w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie trzustki, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych, reakcje alergiczne (w tym obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, nadwrażliwość).
Somatuline PR - interakcje
Lanreotyd może zmniejszać wchłanianie jelitowe innych stosowanych jednocześnie leków, w tym cyklosporyny. Jednoczesne podawanie cyklosporyny i lanreotydu może zmniejszać względną biodostępność cyklosporyny i dlatego może wymagać dostosowania dawki cyklosporyny dla zachowania jej stężeń terapeutycznych. Interakcje z lekami silnie wiążącymi się z białkami osocza są mało prawdopodobne, ze względu na umiarkowane wiązanie lanreotydu z białkami surowicy. Jednoczesne podawanie analogów somatostatyny i bromokryptyny może zwiększać dostępność bromokryptyny. Jednoczesne podawanie leków indukujących bradykardię (np. beta - adrenolityków) może wpływać addytywnie na czynność serca, nieco zwolnioną wskutek podawania lanreotydu. Konieczne może być dostosowanie dawki tych leków podczas ich jednoczesnego stosowania. Analogi somatostatyny mogą zmniejszać klirens metaboliczny związków metabolizowanych przez enzymy cytochromu P450, co może wynikać z supresji hormonu wzrostu. Ponieważ nie można wykluczyć, że lanreotyd może wywierać taki efekt, inne leki o niskim indeksie terapeutycznym metabolizowane głównie przez CYP3A4 (np. chinidyna, terfenadyna) należy stosować z zachowaniem ostrożności.
Somatuline PR - dawkowanie
Domięśniowo. Sposób podawania należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta w warunkach szpitalnych. Biorąc pod uwagę różną wrażliwość guzów na analogi somatostatyny, zaleca się rozpoczęcie leczenia wstrzyknięciem testowym, w celu oceny reakcji (wydzielania GH, objawów związanych z rakowiakiem, wydzielania z guza). Jeżeli nie obserwuje się żadnej reakcji na domięśniowe wstrzyknięcie testowe, należy rozważyć celowość leczenia preparatem. Stosowanie w akromegalii: początkowo 1 dawka 30 mg co 14 dni. W przypadku niedostatecznej reakcji na lek, ocenianej na podstawie stężenia hormonu wzrostu (GH) i IGF-1 (pomiaru należy dokonać przed następnym wstrzyknięciem), częstość podawania leku można zwiększyć do jednego wstrzyknięcia dawki 30 mg co 10 dni. Stosowanie w rakowiaku: początkowo 1 dawka 30 mg co 14 dni. W przypadku niedostatecznej reakcji na lek, ocenianej na podstawie objawów klinicznych (uderzenia gorąca, luźne stolce), częstość podawania leku można zwiększyć do jednego wstrzyknięcia dawki 30 mg co 10 dni. Stosowanie w pierwotnych gruczolakach przysadki mózgowej odpowiedzialnych za nadczynność tarczycy: początkowo 1 dawka 30 mg co 14 dni. W przypadku niedostatecznej reakcji na lek, ocenianej na postawie stężenia hormonów tarczycy i TSH, częstość podawania leku można zwiększyć do jednego wstrzyknięcia dawki 30 mg co 10 dni. Stosowanie w przetokach układu pokarmowego: na początku leczenia należy podać, drogą wstrzyknięcia domięśniowego, jedną dawkę w celu oceny odpowiedzi pacjenta. Pacjentom, u których zmniejszenie objętości drenażu przetoki wyniosło co najmniej 50% w ciągu 72 h, należy podawać, drogą wstrzyknięcia domięśniowego, 1 dawkę co 10 dni aż do zamknięcia przetoki, lub maks. do 3 dodatkowych wstrzyknięć. Zamknięcie przetoki było obserwowane w przeciągu 14 dni u 50% pacjentów. Należy odnotować każde niepełne wstrzyknięcie, powodujące stratę większej ilości preparatu, niż ilość zwykle pozostająca w strzykawce po wykonaniu wstrzyknięcia. Objawy kliniczne związane z niedrożnością górnego odcinka przewodu pokarmowego spowodowaną rozsiewem procesu nowotworowego do otrzewnej u pacjentów zdyskwalifikowanych do leczenia operacyjnego: 1 wstrzyknięcie domięśniowe co 10 dni. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawki, dzięki szerokiemu zakresowi dawek terapeutycznych lanreotydu. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne dostosowanie dawki, dzięki szerokiemu zakresowi dawek terapeutycznych lanreotydu. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży. Sposób podania: należy podać domięśniowo w górny zewnętrzny kwadrant pośladka. Iniekcje domięśniowe należy podawać naprzemiennie w prawy i lewy pośladek.
Somatuline PR - uwagi
Chociaż ustalono, że preparat nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, podczas stosowania leku zgłaszano występowanie zawrotów głowy. Jeżeli takie działanie niepożądane wystąpi u pacjenta, nie powinien on prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
