Spiolto Respimat - skład
1 inhalacja zawiera 2,5 µg tiotropium (w postaci bromku jednowodnego) i 2,5 µg olodaterolu (w postaci chlorowodorku). Na jedną dawkę leczniczą składają się 2 inhalacje z inhalatora.
Reklama
Spiolto Respimat - działanie
Preparat do stosowania wziewnego zawierający długo działającego antagonistę receptorów muskarynowych (tiotropium) i długo działającego agonistę receptorów β2-adrenergicznych (olodaterol). Obie substancje czynne zapewniają addytywne rozszerzenie oskrzeli dzięki odmiennym mechanizmom działania. Bromek tiotropiowy w drogach oddechowych wiąże się kompetycyjnie i odwracalnie z receptorami M3 w mięśniach gładkich oskrzeli, przeciwdziałając cholinergicznemu (zwężającemu oskrzela) wpływowi acetylocholiny i prowadząc do zmniejszenia napięcia mięśni gładkich oskrzeli. Działanie to jest zależne od dawki i utrzymuje się ponad 24 h. Stosowany wziewnie odznacza się wybiórczym, miejscowym działaniem na oskrzela. Olodaterol wykazuje wysokie powinowactwo i wysoką selektywność w stosunku do receptora β2-adrenergicznego. Aktywacja tych receptorów w drogach oddechowych powoduje stymulację wewnątrzkomórkowej cyklazy adenylowej, tj. enzymu, który pośredniczy w syntezie 3`,5`-cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP). Podwyższone stężenie cAMP wywołuje rozszerzenie oskrzeli przez rozluźnienie komórek mięśni gładkich dróg oddechowych. Olodaterol charakteryzuje się o szybkim początkiem działania i czasem działania wynoszącym co najmniej 24 h. Podczas jednoczesnego podawania tiotropium i olodaterolu drogą wziewną, parametry farmakokinetyczne każdej z substancji są zbliżone do obserwowanych podczas podawania każdej z nich osobno. Ok. 33% podanej wziewnie dawki tiotropium ulega wchłonięciu do krążenia układowego (całkowita biodostępność roztworów podawanych doustnie wynosi 2-3%). Maksymalne stężenie tiotropium we krwi jest obserwowane 5-7 min po podaniu wziewnym. Tiotropium wiąże się w 72% z białkami osocza. Stopień biotransformacji jest mały. Po inhalacji przez chorego z POChP do stanu stacjonarnego z moczem wydala się 18,6% dawki, reszta to głównie niewchłonięty lek znajdujący się w jelitach i wydalany z kałem. Efektywny T0,5 tiotropium po przyjęciu wziewnym u pacjentów z POChP wynosi od 27-45 h. Całkowita biodostępność olodaterolu po inhalacji wynosi ok. 30% (po podaniu doustnym <1%). Olodaterol osiąga maksymalne stężenie we krwi po 10–20 min od inhalacji. Olodaterol wiąże się w 60% z białkami osocza. Jest metabolizowany przez bezpośrednią glukuronizację i O-demetylację ugrupowań metoksy oraz sprzęganie. Spośród sześciu zidentyfikowanych metabolitów jedynie niesprzężony produkt demetylacji ulega wiązaniu do β2-receptorów; ten metabolit nie jest jednak wykrywalny we krwi po przewlekłym stosowaniu w postaci inhalacji w zalecanej dawce terapeutycznej. Izoenzymy CYP2C9 i CYP2C8, z niewielkim udziałem CYP3A4, biorą udział w O-demetylacji olodaterolu; izoformy urydyny glikozylotransferazy difosforanowej: UGT2B7, UGT1A1, 1A7 i 1A9 biorą udział w tworzeniu glukuronidów olodaterolu. Po podaniu wziewnym wydalanie olodaterolu w niezmienionej postaci z moczem w okresie przed przyjęciem kolejnej dawki w stanie stacjonarnym wynosi 5-7% dawki. Stężenie olodaterolu we krwi po podaniu wziewnym spada w sposób wielofazowy z T0,5 wynoszącym ok. 45 h.
Reklama
Spiolto Respimat - wskazania
Lek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym w celu złagodzenia objawów dorosłych pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP).
Reklama
Spiolto Respimat - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tiotropium, olodaterol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie w przeszłości nadwrażliwości na atropinę lub jej pochodne, np. ipratropium lub oksytropium.
Reklama
Spiolto Respimat - ostrzeżenia
Nie stosować w leczeniu astmy (nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku). Nie stosować w leczeniu epizodów ostrego skurczu oskrzeli, tj. w stanach zagrażających życiu. Jeśli wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, należy przerwać stosowanie leku oraz zastosować terapię zastępczą. Ze względu na działanie przeciwcholinergiczne tiotropium, stosować ostrożnie u pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego, zwężeniem szyi pęcherza moczowego lub u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania. Unikać kontaktu leku z oczami; w przypadku wystąpienia lub zaostrzenie objawów jaskry, wystąpienia bólu oka lub dyskomfortu, przemijającego niewyraźnego widzenia, widzenia tęczowej obwódki wokół źródła światła lub zmienionego widzenia kolorów jednocześnie z zaczerwienieniem oczu wywołanym przekrwieniem spojówek i obrzękiem rogówki należy przerwać stosowanie leku. Zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek: CCr ≤50 ml/min, ponieważ stężenie tiotropium w we krwi zwiększa się wraz ze zmniejszeniem czynności nerek (lek stosować jedynie wówczas, gdy spodziewana korzyść przewyższa potencjalne ryzyko; brak długoterminowego doświadczenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek). Zachować ostrożność u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w ciągu poprzedniego roku, z niestabilnym lub zagrażającym życiu zaburzeniem rytmu serca, hospitalizacją z powodu niewydolności serca w ciągu poprzedniego roku lub z rozpoznanym napadowym częstoskurczem (>100 uderzeń/min) w wywiadzie; pacjenci ci zostali wyłączeni z badań klinicznych. W przypadku wystąpienia klinicznie istotnych działań niepożądanych ze strony układu sercowo-naczyniowy (tj. zwiększenie częstości uderzeń serca, zwiększenie ciśnienia krwi, itp.) może zaistnieć konieczność przerwania leczenia preparatem. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami układu krążenia, zwłaszcza z chorobą niedokrwienną serca, ciężką niewyrównaną niewydolnością serca, arytmią serca, kardiomiopatią przerostową, nadciśnieniem i tętniakiem, ze stwierdzonym lub podejrzewanym wydłużeniem odstępu QT (np. QT >0,44 s); u pacjentów szczególnie wrażliwych na aminy sympatykomimetyczne; u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi. Agoniści receptorów β2-adrenergicznych mogą powodować istotną klinicznie hipokaliemię; u pacjentów z ciężką postacią POChP niedotlenienie oraz równocześnie stosowane leki mogą nasilać hipokaliemię, która może zwiększać podatność na wystąpienie zaburzeń rytmu serca. Przyjmowanie drogą wziewną dużych dawek agonistów receptorów β2-adrenergicznych może powodować wzrost stężenia glukozy we krwi. Zachować ostrożność w przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego z użyciem halogenowych środków anestetycznych, ze względu ryzyko działań niepożądanych ze strony serca. Nie należy stosować preparatu z innymi długo działającymi agonistami receptorów β2-adrenergicznych; pacjentów, którzy regularnie (np. 4 razy dziennie) stosują wziewnie krótko działające leki z grupy agonistów receptorów β2-adrenergicznych należy poinformować, aby stosowali te leki tylko w celu objawowego leczenia ostrych objawów oddechowych. Suchość błony śluzowej jamy ustnej obserwowana w trakcie stosowania leków przeciwcholinergicznych może po dłuższym czasie powodować próchnicę zębów. Lek może powodować reakcje nadwrażliwości bezpośrednio po podaniu. Chlorek benzalkoniowy zawarty w preparacie może powodować świszczący oddech i trudności w oddychaniu; szczególnie u pacjentów z astmą.
Reklama
Spiolto Respimat - ciąża
Ze względu na brak wystarczających badań, unikać stosowania w ciąży. Ponadto, olodaterol może opóźniać poród przez działanie rozkurczające na mięśnie gładkie macicy. Tiotropium i olodaterol lub ich metabolity mogą przenikać do mleka. Decyzję o kontynuowaniu lub przerwaniu karmienia piersią bądź kontynuowaniu lub przerwaniu leczenia należy podjąć po przeanalizowaniu korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści wynikających z leczenia dla matki. Badania przedkliniczne przeprowadzone z zastosowaniem tiotropium i olodaterolu nie wykazały niekorzystnego wpływu na płodność.
Reklama
Spiolto Respimat - efekty uboczne
Niezbyt często: zawroty głowy, ból głowy, tachykardia, kaszel, dysfonia, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Rzadko: bezsenność, niewyraźne widzenie, migotanie przedsionków, kołatanie serca, częstoskurcz nadkomorowy, nadciśnienie tętnicze, zapalenie krtani, zapalenie gardła, krwawienie z nosa, skurcz oskrzeli, zaparcia, kandydoza jamy ustnej i gardła, zapalenie dziąseł, nudności, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, reakcje nadwrażliwości, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, wysypka, ból stawów, ból pleców, obrzęk stawów, zatrzymanie moczu, zakażenie układu moczowego, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu. Częstość nieznana: zapalenie nosogardzieli, odwodnienie, jaskra, podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zapalenie zatok, niedrożność jelit, porażenna niedrożność jelit, dysfagia, refluks żołądkowo-przełykowy, zapalenie języka, próchnica, reakcje anafilaktyczne, zakażenia lub owrzodzenia skórne, suchość skóry. Należy także wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia działań niepożądanych charakterystycznych dla agonistów receptorów β-adrenergicznych, które nie zostały wymienione powyżej, takich jak: arytmia, niedokrwienie mięśnia sercowego, dusznica bolesna, niedociśnienie, drżenie, nerwowość, skurcze mięśni, zmęczenie, złe samopoczucie, hipokaliemia, hiperglikemia i kwasica metaboliczna.
Spiolto Respimat - interakcje
Stosowanie z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu POChP, takimi jak sympatykomimetyki rozszerzające oskrzela lub kortykosteroidy wziewne, nie powoduje interakcji o znaczeniu klinicznym. Nie zaleca się stosowania preparatu z innymi lekami o działaniu przeciwcholinergicznym. Jednoczesne podanie innych leków adrenergicznych (samodzielnie lub jako element terapii skojarzonej) może nasilać działania niepożądane. Stosowanie z pochodnymi ksantyny, steroidami lub lekami moczopędnymi z grupy nieoszczędzającej potasu może nasilać hipokaliemię. Inhibitory MAO, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub inne leki wydłużające odstęp QTc mogą nasilać wpływ preparatu na układ sercowo-naczyniowy. Halogenowe środki anestetyczne mogą nasilać działanie agonistów receptorów β-adrenergicznych na układ sercowo-naczyniowy. Leki blokujące receptory β2-adrenergiczne mogą osłabiać lub antagonizować działanie olodaterolu; można rozważyć podanie kardioselektywnych β-blokerów, jednak z zachowaniem ostrożności. Flukonazol (modelowy inhibitor CYP2C9) nie wpływa na ogólnoustrojową ekspozycję na olodaterol. Ketokonazol (silny inhibitor P-gp i CYP3A4) zwiększa ogólnoustrojową ekspozycję na olodaterol o ok. 70%; dostosowanie dawki preparatu nie jest konieczne. Olodaterol nie hamuje aktywności enzymów CYP ani substancji transportujących leki w stężeniach we krwi.
Spiolto Respimat - dawkowanie
Wziewnie. Na jedną dawkę leczniczą składają się 2 inhalacje z inhalatora. Dorośli: 5 µg tiotropium i 5 µg olodaterolu, tj. 2 inhalacje raz dziennie o stałej porze. Nie należy stosować leku częściej niż raz dziennie. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z niewielkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Brak danych dotyczących stosowania olodaterolu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Doświadczenia dotyczące stosowania olodaterolu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek są ograniczone; stężenie tiotropium we krwi zwiększa się wraz ze zmniejszeniem czynności nerek. Nie ma wskazań do stosowania leku u dzieci i młodzieży <18 lat.
Spiolto Respimat - uwagi
Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy lub niewyraźnego widzenia zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn; unikać wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności w przypadku wystąpienia powyższych objawów.
