Czarny plastik w przyborach kuchennych. Sprawdź, dlaczego lepiej go unikać ❗
Czarny plastik w przyborach kuchennych. Sprawdź, dlaczego lepiej go unikać ❗
Czarny plastik w przyborach kuchennych. Sprawdź, dlaczego lepiej go unikać ❗

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - leczenie

Zapalenie wielomięśniowe to nabyte, przewlekłe zapalenie mięśni o niewiadomej przyczynie, natomiast zapalenie skórno-mięśniowe jest postacią zapalenia mięśni z towarzyszącym zapaleniem skóry . W powstawaniu choroby wyodrębnić można czynniki: genetyczne, immunologiczne oraz środowiskowe. Poznaj przyczyny objawy oraz metody leczenia zapalenia wielomięśniowego i skórno-mięśniowego.
Osoba w czasie masażu
Źródło: 123RF
Spis treści

Zapalenie wielomięśniowe - co to jest?

Zapalenie wielomięśniowe (ang. polymyositis, skrót PM) jest nabytym, przewlekłym zapaleniem mięśni o nieznanej przyczynie. Choroba rozpoczyna się kiedy białe ciałka krwi (limfocyty) atakują mięśnie. Najczęściej atakowane są mięśnie obręczy barkowej, biodrowej, karku i grzbietu, co skutkuje ich osłabieniem.

Reklama

Zapalenie skórno-mięśniowe - co to jest?

Zapalenie skórno-mięśniowe (ang. dermatomyositis, skrót DM) jest postacią zapalenia mięśni z towarzyszącym zapaleniem skóry (występują charakterystyczne objawy skórne). Obie przypadłości są chorobami przewlekłymi charakteryzującymi się okresami remisji i zaostrzeń. Zarówno w PM jak i w DM mogą wystąpić zmiany zapalne w narządach wewnętrznych (np. w sercu, płucach, naczyniach krwionośnych).

Reklama

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - zachorowalność

Zapadalność na zapalne choroby mięśni o nieznanej przyczynie wynosi około 2-8 osób na milion. Kobiety chorują dwa razy częściej niż mężczyźni, zarówno na PM jak i DM. Obie choroby mogą pojawić się w każdym wieku, ale zapalenie wielomięśniowe najczęściej występuje między 50 a 60 rokiem życia. Zapalenie skórno-mięśniowe ma dwa szczyty zachorowań, między 5 a 15 rokiem życia (postać dziecięca) i między 45 a 65 rokiem życia. Średni wiek w chwili rozpoznania PM/DM wynosi 40 lat.

Reklama

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe a inne choroby

Szacuje się, że około 11-40% pacjentów z PM/DM choruje jeszcze na inną chorobę tkanki łącznej jak np.:

Niestety, pacjenci z zapalną chorobą mięśni o nieznanej przyczynie znajdują się w grupie o podwyższonym ryzyku rozwoju nowotworu złośliwego. Ryzyko to jest większe u osób chorych na DM niż na PM.

Reklama

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - przyczyny

Dokładna przyczyna choroby nie została jak dotąd poznana. Uważa się, że w powstawaniu zapalenia wielomięśniowego i skórno-mięśniowego główną rolę odgrywają mechanizmy autoimmunologiczne, które zostają zapoczątkowane u osób podatnych genetycznie przez czynnik środowiskowy np. zakażenie.

Podsumowując, w powstawaniu choroby biorą udział czynniki:

  • genetyczne,
  • immunologiczne,
  • środowiskowe (zakażenie np. przez wirusa grypy, cytomegalii, zapalenia wątroby typu B (WZW B), HIV, enterowirusa, adenowirusa).

Dokładne czynniki ryzyka nie są znane, gdyż niejasne pozostają przyczyny choroby. Obecnie wiemy, że jednym z czynników zapoczątkowujących chorobę może być infekcja wirusowa. W celu uniknięcia zakażenia zalecane są między innymi szczepienia ochronne np. przeciwko grypie (powtarzane corocznie), przeciwko WZW B.

Reklama

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - objawy

Jak w większości chorób, zarówno PM jak i DM mogą towarzyszyć objawy niespecyficzne, takie jak:

  • utrata masy ciała,
  • gorączki o niejasnej przyczynie,
  • ogólne osłabienie.

Jednak najbardziej specyficzne dla tych chorób są objawy pochodzące z zajęcia mięśni. Mogą one pojawić się nagle i niespodziewanie lub narastać latami. U większości chorych pojawiają i nasilają się one na przestrzeni tygodni lub miesięcy.

Objawy zajęcia mięśni:

  • Symetryczne osłabienie siły i wytrzymałości mięśni obręczy barkowej, obręczy biodrowej, karku, grzbietu. Osłabieniu rzadko towarzyszy ból i tkliwość (20-50% chorych). Manifestuje się to u pacjentów problemami w wykonywaniu powtarzalnych czynności jak np. wchodzeniem pod górę, wchodzeniem na schody, wstawaniem z krzesła, pracowaniem z rękami podniesionymi powyżej ramion (np. czesanie włosów, wieszanie firanek).
     
  • Osłabienie mięśni gardła, przełyku i krtani – objawia się problemami w przełykaniu pokarmów (najpierw stałych, potem półpłynnych), pojawieniem się refluksu żołądkowo-przełykowego (uczucie zgagi, pieczenia za mostkiem) lub problemami z mową (utrudnienie wydawania artykułowanych dźwięków).
     
  • U 4-7% pacjentów może dojść do zajęcia mięśni oddechowych, skutkując problemami z oddychaniem lub nawet niewydolnością oddechową.

Zmiany skórne – są charakterystyczne dla zapalenia skórno-mięśniowego. Ich pojawienie się i nasilenie nie zawsze jest związane z zajęciem mięśni. Mogą wyprzedzać zapalenie mięśni lub występować samodzielnie:

  • okularowaty rumień wokół oczu o fiołkowym zabarwieniu (tzw. heliotropowy), często towarzyszy mu obrzęk powiek,
  • rumień dekoltu w kształcie litery “V”,
  • rumień karku i barków (tzw. objaw szala),
  • rumień zewnętrznej powierzchni uda i bioder (tzw. objaw kabury),
  • grudki Gottrona – są to lekko wypukłe, sinawe grudki zlokalizowane po wyprostnej stronie stawów rąk, łokci i kolan. Sina lub rumieniowata wysypka (bez zmian uniesionych ponad poziom skóry), często zanikająca, zlokalizowana w tych samych miejscach co grudki Gottrona nazywa się objawem Gottrona. U 70% pacjentów grudki lub objaw Gottrona jest objawem patognomonicznym dla zapalenia skórno-mięśniowego,
  • może również występować pogrubienie, pękanie i łuszczenie się skóry na opuszkach i bokach palców (tzw. ręce mechanika),
  • w obrębie wałów paznokciowych może występować rumień, obrzęk i malutkie poszerzenia naczyń (teleangiektazje),
  • mogą występować owrzodzenia skóry,
  • może występować nadwrażliwość skóry na światło; pod wpływem światła słonecznego, szczególne w obrębie skóry głowy i szyi może pojawiać się wysypka,
  • w obrębie owłosionej skóry głowy może występować łysienie ogniskowe, nie pozostawia ono blizn,
  • u pacjentów mogą również pojawić się zwapnienia w tkance podskórnej, szczególnie w obrębie łokci i kolan (miejsc narażonych na urazy); zwapnienia mogą powodować tworzenie się owrzodzeń - ten objaw najczęściej występuje w dziecięcej postaci zapalenia skórno-mięśniowego,
  • nagle pojawiające się sinienie rąk połączone z bólem palców (zjawisko to jest nasilane przez niską temperaturę oraz silne emocje - tzw. objaw Raynauda) – przyczyną jest napadowy skurcz naczyń krwionośnych w obrębie ręki (zmniejszenie/zatrzymanie dopływu krwi).

Zmiany w płucach – objawiają się najczęściej dusznością i suchym kaszlem. Zmiany w płucach mogą wyprzedzać zajęcie mięśni o lata, ale również mogą wystąpić równocześnie z zapaleniem mięśni, jak i występować już po rozpoczęciu się zapalenia.

Zmiany w stawach – u pacjentów z PM/DM często występuje ból i zapalenie stawów (obrzęk, zaczerwienienie, problemy z ruchami w danym stawie). Choroba atakuje najczęściej małe stawy rąk i stóp. Zazwyczaj nie powoduje trwałych uszkodzeń.

Objawy zajęcia serca (u 70% pacjentów) – to najczęściej przyspieszone lub zwolnione tempo bicia serca, rzadziej pogorszenie tolerancji wysiłku i bóle w klatce piersiowej.

Objawy zajęcia układu pokarmowego – tak jak napisano wyżej może dojść do rozwinięcia się problemów z połykaniem, pojawienia się zgagi, bólów brzucha, okresowych zatwardzeń lub biegunek. Może również dojść do nietrzymania stolca.

Objawy zajęcia narządu wzroku – rozwijają się bardzo rzadko. Manifestują się zaburzeniami widzenia (niewyraźne widzenie), oczopląsem.

Reklama

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - choroby o podobnych objawach

Wiele chorób i stanów może “udawać”, czyli dawać objawy podobne do zapalenia wielomięśniowego. Wśród nich znajdują się:

  • dystrofie mięśniowe,
  • zatrucie toksynami (alkohol, kokaina),
  • działania uboczne leków (glikokortykosterydy, kolchicyna, hydroksychlorochina, statyny, fibraty),
  • zaburzenia metaboliczne (gdy komórki mięśni nie potrafią przetwarzać określonych substancji chemicznych),
  • zaburzenia elektrolitowe dotyczące poziomu wapnia i magnezu,
  • zaburzenia hormonalne,
  • choroby infekcyjne (grypa, AIDS, borelioza).

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - diagnostyka

W przypadku nasilonych objawów ogólnych, takich jak gorączka, uczucie zmęczenia i osłabienia pacjent powinien zgłosić się do swojego lekarza rodzinnego.

W trakcie wizyty należy dokładnie opisać:

  • objawy,
  • ich czas trwania,
  • okoliczności, podczas których pojawiły się.

Są to objawy niespecyficzne, ale zwrócą uwagę lekarza, że coś nie tak dzieje się z organizmem. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy związane z osłabieniem siły mięśni należy niezwłocznie udać się do lekarza rodzinnego.

Kiedy rozpoznanie zostanie postawione nadchodzi czas, w którym pacjent powinien dowiedzieć się więcej na temat choroby, z którą przyjdzie mu się zmagać. W tym momencie warto zadać lekarzowi kilka pytań:

  • Jak często zgłaszać się do kontroli?
  • Jakie badania będą wykonywane podczas kontroli i jak należy się do tych badań przygotowywać?
  • Jak postępować w przypadku pojawienia się powikłań choroby?
  • Jak można leczyć/walczyć z chorobą?
  • Czy są czynności, które należy ograniczyć?
  • Kto oprócz lekarza powinien uczestniczyć w procesie terapeutycznym?
  • Jakie jest rokowanie w danej chorobie?

Nasuwających się pytań będzie zapewne o wiele więcej. Podstawą jest, by nie bać się ich zadawania. Lekarz jest dla pacjenta i w danym momencie służy mu swoją wiedzą tak dobrze, jak tylko potrafi.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - jaki lekarz?

Po wstępnej ocenie stanu zdrowia i postawieniu orientacyjnej diagnozy (w przypadku podejrzenia choroby zapalnej mięśni o nieznanej przyczynie), lekarz rodzinny powinien przekazać pacjenta pod opiekę specjalisty reumatologa. Ten, jako specjalista od zaburzeń mięśniowo-szkieletowych, będzie w stanie postawić dokładniejszą diagnozę. Będzie również w stanie zaproponować najtrafniej dobrane leczenie oraz dokładnie monitorować pacjenta w trakcie trwania choroby.

Im szybciej zostanie rozpoznane zapalenie skórno-mięśniowe, wielomięśniowe lub inna choroba zapalna mięśni o nieznanej przyczynie, tym szybciej będzie można wdrożyć leczenie i zapobiec ewentualnym poważnym powikłaniom.

Inni lekarze, których pacjent może chcieć odwiedzić, ze względu na dolegające mu problemy to:

  • okulista,
  • internista,
  • dermatolog,
  • gastrolog,
  • kardiolog,
  • pulmonolog.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - choroba autoimmunologiczna

Opisywaną chorobę zaliczamy do kręgu autoimmunologicznych. Oznacza to, że układ odpornościowy, na skutek nieznanego nam defektu, atakuje komórki naszego organizmu i uszkadza je. W przypadku zapalenia wielomięśniowego dochodzi do aktywacji odporności komórkowej, a w przypadku zapalenia skórno-mięśniowego aktywacji ulega układ odporności humoralnej. Odporność komórkowa to taki typ odporności, w którym udział biorą określone rodzaj białych krwinek. Za odporność humoralna odpowiadają przeciwciała produkowane przez limfocyty B.

Po nieprawidłowym uruchomieniu układu odpornościowego, białe ciałka krwi wędrują do mięśni i tam uwalniają całą gamę substancji promujących rozwój stanu zapalnego (substancje prozapalne). W mięśniach w wyniku procesu zapalnego dochodzi do uszkodzeniach całych włókien mięsniowych lub ich części. Organizm stara się równocześnie regenerować (odtwarzać) mięśnie, jednak bez leczenia procesy niszczące są silniejsze od naprawczych.

Zatem w powstawaniu zapalenia wielomięśniowego i skórno-mięśniowego główną rolę odgrywają mechanizmy autoimmunologiczne, które zostają zapoczątkowane u osób podatnych genetycznie przez czynnik środowiskowy np. zakażenie.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - badania

Jak w każdej chorobie, lekarz rozpocznie rozmowę z pacjentem od zebrania wywiadu lekarskiego i przeprowadzenia badania fizykalnego. W rozmowie lekarz w dużej mierze skoncentruje się na osłabieniu siły mięśniowej (jak dawno się pojawiło, jakich partii mięśni dotyczy), a badanie fizykalne poszerzy o różnego typu pomiary siły mięśniowej (aby obiektywnie ocenić, czy osłabienie rzeczywiście występuje).

Diagnozę zapalenia wielomięśniowego lub skórno-mięśniowego, oprócz wywiadu i badania fizykalnego, stawia się w oparciu o wyniki następujących badań pomocniczych:

  • badanie krwi (poziom markerów uszkodzenia mięśni, poziom markerów stanu zapalnego, obecność charakterystycznych przeciwciał),
  • elektromiografię,
  • biopsję mięśni,
  • badania obrazowe (zdjęcie rentgenowskie kości i stawów, tomografia komputerowa klatki piersiowej, rezonans magnetyczny mięśni),
  • EKG

Oczywiście lekarz nie musi wykonać wszystkich powyższych badań, żeby stwierdzić PM/DM. Dla każdego pacjenta panel badań zostaje dobrany indywidualnie, chociaż praktycznie zawsze uwzględnia on badania krwi oraz któreś z badań obrazowych. W przypadku wyraźnego podejrzenia PM/DM wykonana zostanie elektromiografia oraz biopsja mięśni.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - badanie krwi

W badaniu krwi sprawdza się poziom enzymów mięśniowych – szczególnie kinazy kreatynowej (CK), aldolazy, dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Ich podwyższony poziom we krwi świadczy o tym, że mięsień został uszkodzony przez stan zapalny, a zniszczone komórki uwolniły ze swojego wnętrza enzymy. We krwi mierzy się również CRP i OB. Są to markery stanu zapalnego, które mówią nam o tym, czy i jak duży toczy się w organizmie stan zapalny.

Ostatecznie można zbadać, czy we krwi są obecne przeciwciała charakterystyczne dla PM/DM czyli tzw. MSA (myositis specific antibodies – przeciwciała charakterystyczne dla zapalenia mięśni), do który zalicza się anty-Jo-1, anty-SRP i anty-Mi-2. Z obecnością przeciwciał mocno powiązany jest przebieg choroby np. u osób z przeciwciałami anty-Mi-2 zapalenie skórno-mięśniowe dobrze odpowiada na leczenie, a u osób z anty-SRP zapalenie wielomięśniowe ma zazwyczaj ostry i ciężki przebieg.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - badanie elektromiograficzne

Pozwala ustalić lokalizację i charakter zmian w mięśniach oraz ocenić postęp choroby poprzez pomiar przewodzenia impulsów elektrycznych w mięśniu. Badanie wykonuje się na dwa sposoby, w zależności jak duży obszar ciała chcemy uwzględnić w ocenie.

  1. Pierwszy sposób polega na wkłuciu w mięsień specjalnej igły (elektromiografia igłowa), co umożliwia jego zbadanie.
  2. Druga metoda (elektromiografia globalna) polega na przymocowaniu do skóry, w kilku miejscach, elektrod i umożliwia zbadanie rozległości procesu chorobowego.

Pacjent nie musi przygotowywać się w żaden szczególny sposób do badania, należy jedynie pamiętać, aby w dzień badania nie natłuszczać skóry żadnymi kremami, a przed badaniem dokładnie umyć wskazane miejsce. Badanie trwa około 45 minut i nie daje powikłań. Przed zabiegiem należy zgłosić lekarzowi, jakie leki przyjmuje się na stałe (szczególnie w przypadku przyjmowania leków przeciwkrzepliwych) oraz na jakie choroby przewlekłe się choruje. W trakcie badania należy zgłosić prowadzącemu, jeśli miejsce wkłucia igły staje się bolesne.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - biopsja

Biopsję wykonuje się w celu 100% potwierdzenia obecności stanu zapalnego i następowych uszkodzeń w mięśniach. Jest to zabieg chirurgiczny, podczas którego wycinany jest kawałek mięśnia. Następnie jest on specjalnie przygotowywany i oceniany pod mikroskopem przez specjalistę patomorfologa.

Częstymi miejscami, w których wykonuje się biopsję są mięsień:

  • czworogłowy uda,
  • dwugłowy ramienia (biceps),
  • naramienny.

Oczywiście wybór miejsca, z którego będzie pobierany wycinek zależy przede wszystkim od tego, gdzie lokalizują się objawy osłabienia.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - badania obrazowe

Spośród badań obrazowych RTG kości i stawów może wykazać zwapnienia w mięśniach oraz osteoporozę. Tomografia komputerowa klatki piersiowej wykonywana jest w przypadku podejrzenia zmian chorobowych w płucach. Rezonans magnetyczny (MR) wykonuje się, by ocenić gdzie w mięśniach zlokalizowany jest stan zapalny. Wynik z rezonansu magnetycznego ułatwia wybór miejsca do wykonania biopsji.

Badanie elektrokardiograficzne (EKG) dostarcza nam informacji, czy choroba zajęła mięsień sercowy i doprowadziła w nim do zaburzeń w przewodzeniu impulsów elektrycznych.

Niestety współczesna medycyna nie zna lekarstwa, które byłoby zdolne wyleczyć PM/DM. Obecnie stosowane leczenie ma na celu zniwelowanie objawów choroby oraz spowolnienie lub zatrzymanie jej postępu.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - leki

Na leczenie zapalenie wielomięśniowego i skórno-mięśniowego składa się farmakoterapia (glikokortykosterydy (GKS), leki immunosupresyjne) oraz fizjoterapia.

Farmakoterapia

Leczenie zaczyna się od zastosowania wysokich dawek glikokortykosterydów (prednizon, metyloprednizolon). Podaje się je doustnie lub dożylnie. Mają one za zadanie wyhamowanie procesu zapalnego uszkadzającego mięśnie. Zazwyczaj muszą być stosowane latami, czasami nawet przez całe życie. Ich dawka jest ustalana przez lekarza na bieżąco w zależności od objawów oraz wyników badań pomocniczych. W trakcie stosowania GKS prowadzi się również suplementację wapniem i witaminą D3 w celu zapobiegnięcia osteoporozie. W przypadku, gdy podczas stosowania GKS dojdzie do osteoporozy (efekt uboczny stosowania GKS), do leczenia dodaje się bisfosfoniany, czyli leki hamujące niszczenie kości. Podczas przyjmowania GKS pacjent musi pamiętać, iż nie wolno mu gwałtownie przerywać leczenia, gdyż może to spowodować poważne problemy zdrowotne. Jeśli jest to możliwe, dawkę GKS zmniejsza się powoli i tylko pod kontrolą lekarza. U niektórych pacjentów, w połączeniu z GKS, stosuje się sterydy anaboliczne mające na celu zwiększenie siły mięśni.

Niestety glikokortykosterydy nie zawsze wystarczająco hamują postęp PM/DM. U takich pacjentów włącza się leki immunosupresyjne (mające na celu “wyciszenie” układu odpornościowego) – typowo metotreksat (przyjmowany doustnie lub w zastrzykach) lub azatioprynę (lek doustny). W przypadku stosowania metotreksatu włącza się również supelmentację kwasem foliowym. Jeśli u pacjenta wystąpi nietolerancja metotreksatu, to stosowany jest mykofenolan mofetylu (CellCept). Jeśli u pacjenta z PM/DM dojdzie do rozwinięcia się śródmiąższowej choroby płuc lub zapalenia naczyń krwionośnych, to do leczenia włącza się cyklofosfamid (Endoksan). Gdy żadne leki immunosupresyjne nie przynoszą poprawy, to do leczenia włącza się preparaty immunoglobuliny ludzkiej podawane dożylnie.

Obecnie w fazie badań są leki biologiczne jak np.:

  • rytuksymab,
  • infliksimab,
  • takrolimus.

Są to leki z powodzeniem stosowane np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów. Jeszcze nie wiadomo jak skuteczne będą w leczeniu PM/DM.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - fizjoterapia

Fizjoterapia odgrywa ważną rolę w leczeniu zapalenia wielomięśniowego i skórno-mięśniowego. Okres rozpoczęcia i profil ćwiczeń dobierany jest indywidualnie do potrzeb pacjenta. Warto na ten temat porozmawiać z lekarzem i fizjoterapeutą. Należy pamiętać, że dobrze dobrane i poprawnie wykonywane ćwiczenia umożliwią pacjentowi prowadzenie normalnego życia pomimo poważnej choroby.

Podczas ostrych epizodów choroby zalecany jest odpoczynek w łóżku. Równocześnie osoby takie powinny być rehabilitowane (wykonywanie ćwiczeń biernych) przez specjalistę tak, aby nie dopuścić do przykurczy mięśni i deformacji stawów. Pacjenci średnio osłabieni powinni wykonywać ćwiczenia mające na celu poprawę siły mięśniowej. Wraz z ustępowaniem ostrego epizodu choroby, ćwiczenia powinny stawać się coraz bardziej intensywne. Pacjenci, którzy w lekkim stopniu doświadczyli osłabienia siły mięśni, powinni starać się brać udział w normalnych, codziennych czynnościach oraz dodatkowo wykonywać ćwiczenia izotoniczne i aerobowe (należy pamiętać, aby wysiłek fizyczny nie przekraczał 60% maksymalnego zużycia tlenu – zapytaj o to swojego fizjoterapeuty). Bardzo korzystne są ćwiczenia w wodzie, ze względu uzyskiwane w środowisku wodnym odciążenie.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - zapobieganie

Niestety nie znamy sposobów, jakimi można by zapobiegać powstawaniu PM/DM. Wiemy za to, że gdy choroba już się pojawi, kluczowe jest:

  • niezwłoczne zgłoszenie się do lekarza,
  • szybka diagnoza,
  • włączenie leczenia,

które wprowadzi chorobę w remisję. Ze strony pacjenta istotna jest wola walki z chorobą, niepoddawanie się sytuacji, stosowanie się do zaleceń lekarza i fizjoterapeuty. Aktywny tryb życia, ćwiczenia, fizjoterapia oraz maksymalnie pozytywne nastawienie do życia ułatwią kontrolę choroby.

  • Pozytywne nastawienie do życia,
  • nie poddawanie się chorobie,
  • współpraca z lekarzem i fizjoterapeutą to podstawa.

Jako, że PM i DM są chorobami przewlekłymi, warto podkreślić istotność takich czynników, jak utrzymywanie prawidłowej “zdrowej” diety, kontrola masy ciała oraz prawidłowe kontrolowanie ewentualnych, innych chorób przewlekłych. Należy też pamiętać, że regularne ćwiczenia są podstawą utrzymania prawidłowej sprawności ruchowej. Przy prawidłowym leczeniu pięć lat (od momentu diagnozy) przeżywa 88-93% pacjentów, a dziesięć lat - 83-88%.

Pacjenci chorzy na zapalenie skórno-mięśniowe, u których występuje światłoczuła wysypka, muszą chronić skórę przed nadmierną ekspozycją na słońce. Powinni unikać opalania i noszenia ubrań, które odsłaniają duże powierzchnie skóry. Należy nosić ubranie z długimi rękawami, spodnie z długimi nogawkami i kapelusze (by chronić twarz). Na pozostałe, nie przykryte części ciała, należy nakładać krem przeciwsłoneczny z wysokim filtrem.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - zalecenia

Należy ustalić ze swoim lekarzem prowadzącym (reumatologiem), jak często należy zgłaszać się na kontrolę i co robić w przypadku zaostrzeń choroby lub pojawienia się skutków niepożądanych stosowanych leków. Razem trzeba spróbować wybrać leki, które pacjent będzie mógł przyjmować w jak najmniej uciążliwych dla siebie porach, oraz w jak największym stopniu samodzielnie (bez potrzeby ciągłego zgłaszania się do ambulatorium). Równocześnie należy pamiętać, że częstsze wizyty u lekarza umożliwiają lepszą kontrolę i monitorowanie choroby. Regularne kontrole mają na celu śledzenie, czy u chorego nie rozwija się nowotwór (ryzyko wystąpienia nowotworu złośliwego jest największe w ciągu pierwszych trzech lat od rozpoznania choroby), choroba serca lub płuc.

Warto monitorować swój stan:

  • zdrowia,
  • sprawności,
  • poziomu bólu

za pomocą prostego, 2-stronicowego kwestionariusza HAQ (kwestionariusz oceny stanu zdrowia). Należy go wypełniać minimum raz na sześć miesięcy. Częstość wypełniania kwestionariusza można ustalić z lekarzem.

Chorzy, którzy mają problemy z przełykaniem, powinni otrzymywać odpowiednią dietę (półpłynną lub płynną w zależności od stopnia zaburzenia pracy przełyku). Ważne jest również ułożenie w łóżku. Pod głowę należy podłożyć przynajmniej dwie poduszki, tak aby głowa znajdowała się wyżej od reszty ciała. Zmniejszy to objawy, takie jak zgaga i zapobiegnie zachłyśnięciu się treścią żołądkową podczas snu.

Zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe - powikłania

Niestety PM/DM praktycznie zawsze prowadzi do utraty siły mięśniowej. U niektórych pacjentów może pojawić się:

  • wysypka,
  • problemy z oddychaniem,
  • połykaniem,
  • mówieniem.

Chociaż nie jesteśmy w stanie wyleczyć tych pacjentów, to jednak obecne leczenie jest w stanie dobrze kontrolować chorobę. Oczywiście w przypadku, gdy pacjent stosuje się do zaleceń lekarza.

Czytaj również

Bibliografia

  • Szczeklik A.,Choroby wewnętrzne, Wyd.1.,Medycyna Praktyczna,Kraków, 2006
  • Harris E., Firestein G., Budd R., Genovese M., Sergent J., Sledge C.,Kelley's Textbook of Rheumatology,Eight Edition,Saunders Company,2008
  • Hellmann D., Stone J., Imboden J.B.,Current Diagnosis and Treatment- Rheumatology,Second Edition ,McGraw-Hill,2007
  • Domino F.,The 5-Minute Clinical Consult, 16th Edition,,2008
Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny?
Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca.
Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na
temat zdrowia i zdrowego stylu życia,
zapraszamy na nasz portal ponownie!
Więcej z kategorii Choroby autoimmunologiczne
Twardzina układowa (sklerodermia) – jak się objawia i jakie badania wykonać? Rokowania
Kobieta odczuwa objawy twardziny układowej
Toczeń – jak z nim żyć? Historia Pauliny z forum
Choroba Leśniowskiego-Crohna - rozpoznanie i przebieg. Jak wygląda jej leczenie?
Kobieta trzymająca się za podbrzusze
Podobne artykuły
Bakteria niszcząca organizm
Choroby autoimmunologiczne - czym są i jak je zatrzymać? Objawy
Alergia na gluten
Celiakia - przyczyny, objawy, leczenie, badania, dieta
Kobieta podpierająca się o balkonik rehabilitacyjny
Miastenia - przyczyny, objawy, leczenie, rokowania
SM, czyli symbol stwardnienia rozsianego
Stwardnienie rozsiane to nie wyrok. Jak rozpoznać chorobę o wielu obliczach?

Reklama


Jak odżywić skórę od wewnątrz?
Dowiedz się!