Alkeran - skład
1 tabl. powl. zawiera 2 mg melfalanu.
Reklama
Alkeran - działanie
Melfalan jest dwufunkcyjnym związkiem alkilującym. Po podaniu doustnym wchłanianie melfalanu waha się w szerokich granicach. Średnia bezwzględna biodostępność melfalanu wynosi 56-85%. T0,5 wynosi 90±57 min., a po upływie 24 h w moczu stwierdza się występowanie 11% podanej dawki. Podawanie preparatu bezpośrednio po posiłku opóźnia wystąpienie maksymalnego stężenia w osoczu.
Reklama
Alkeran - wskazania
Leczenie szpiczaka mnogiego.
Reklama
Alkeran - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Okres karmienia piersią.
Reklama
Alkeran - ostrzeżenia
Immunizacja szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje może potencjalnie spowodować infekcję u pacjenta w immunosupresji, dlatego nie zaleca się stosowania u tych pacjentów szczepionek zawierających żywe drobnoustroje. Ostrożnie podawać pacjentom poddanym w ostatnim okresie radioterapii lub chemioterapii, gdyż może ujawnić się nasilony toksyczny wpływ leku na szpik kostny. U pacjentów z niewydolnością nerek, u których może również wystąpić zahamowanie czynności szpiku kostnego spowodowane mocznicą, powinni znajdować się pod ścisłą obserwacją. Istnieją doniesienia o występowaniu ostrej białaczki po stosowaniu leczenia melfalanem takich chorób jak: skrobiawica, czerniak złośliwy, makroglobulinemia, zespół zimnych aglutynin oraz rak jajnika. Przed zastosowaniem melfalanu należy rozważyć stosunek korzyści terapeutycznych wynikających z zastosowania leku do ryzyka wystąpienia białaczki. Podczas stosowania preparatu powinna być wdrożona profilaktyka przeciwzakrzepowa. Należy ją stosować co najmniej przez pierwsze 5 miesięcy leczenia melfalanem, szczególnie u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka zakrzepicy. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, należy odstawić produkt leczniczy i włączyć standardowe leczenie przeciwzakrzepowe. Po ustabilizowaniu stanu pacjenta i zakończeniu leczenia ewentualnych powikłań zdarzenia zakrzepowo-zatorowego, wówczas - w zależności do wyniku oceny stosunku korzyści i ryzyka - podawanie melfalanu w skojarzeniu z lenalidomidem i prednizonem bądź talidomidem i prednizonem lub deksametazonem może zostać wznowione w pierwotnej dawce. Pacjent powinien kontynuować leczenie przeciwzakrzepowe podczas kursu leczenia melfalanem.
Reklama
Alkeran - ciąża
Należy unikać, gdy tylko jest to możliwe, stosowania melfalanu w ciąży, szczególnie w I trymestrze. W każdym przypadku należy rozważyć stosunek potencjalnego zagrożenia dla płodu do spodziewanego efektu terapeutycznego u matki. Matki leczone preparatem nie powinny karmić piersią. Nie prowadzono badań nad teratogennym działaniem produktu. Wobec stwierdzonych właściwości mutagennych oraz podobieństwa strukturalnego do znanych związków teratogennych, istnieje możliwość wywoływania przez melfalan wad wrodzonych u potomstwa pacjentów otrzymujących lek. Należy stosować odpowiednie środki antykoncepcyjne w przypadku stosowania preparatu przez któregokolwiek z partnerów. Ze względu na zwiększone ryzyko rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, u pacjentek ze szpiczakiem mnogim nie jest zalecane stosowanie złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych. Ryzyko to utrzymuje się jeszcze przez 4 do 6 tygodni po odstawieniu takiego środka. Płodność. Badania na zwierzętach wykazały, że melfalan może mieć działanie niepożądane na spermatogenezę i powodować tymczasową lub trwałą niepłodność u mężczyzn. Zaleca się, aby mężczyźni otrzymujący leczenie z melfalanem nie płodzili dzieci podczas okresu leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu, oraz aby zasięgnęli porady dotyczącej przechowania nasienia przed rozpoczęciem leczenia.
Reklama
Alkeran - efekty uboczne
Bardzo często: zahamowanie czynności szpiku kostnego, prowadzące do leukopenii, małopłytkowości i niedokrwistości, nudności, wymioty, biegunka; zapalenie jamy ustnej i/lub łysienie podczas stosowania dużych dawek leku, gorączka. Często: łysienie podczas stosowania standardowych dawek leku, przemijające znamienne zwiększenie stężenia mocznika w osoczu krwi w początkowym okresie leczenia melfalanem chorych na szpiczaka mnogiego z uszkodzeniem nerek. Rzadko: niedokrwistość hemolityczna, wysypki grudkowo-plamiste oraz świąd skóry, reakcje alergiczne takie jak: pokrzywka, obrzęk, wysypka skórna oraz wstrząs anafilaktyczny były zgłaszane niezbyt często, rzadko przypadki zatrzymania czynności serca związane z tymi reakcjami, śródmiąższowe zapalenie płuc i zwłóknienie płuc (w tym przypadki prowadzące do zgonu), zapalenie jamy ustnej, zaburzenia wątroby w zakresie od nieprawidłowych wartości parametrów czynności wątroby do objawów klinicznych takich jak zapalenie wątroby i żółtaczka. Częstość nieznana: wtórna ostra białaczka szpikowa i zespół mielodysplastyczny, azoospermia, brak miesiączki, zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna.
Alkeran - interakcje
Kwas nalidyksowy stosowany razem z dużymi dożylnymi dawkami melfalanu może wywołać u dzieci śmierć z powodu krwotocznego zapalenia jelita grubego. U dzieci i młodzieży leczonej schematem skojarzonym obejmującym busulfan i melfalan odnotowano, że podawanie melfalanu wcześniej niż po upływie 24 godzin od podania doustnego ostatniej dawki busulfanu może wpływać na wystąpienie objawów toksyczności. U pacjentów po przeszczepieniu szpiku kostnego, którym podawano dożylnie duże dawki melfalanu i którzy następnie otrzymywali cyklosporynę obserwowano zaburzenia czynności nerek.
Alkeran - dawkowanie
Preparat powinien być stosowany wyłącznie przez lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu nowotworów tego rodzaju związkami. Osiągnięcie potencjalnie terapeutycznego stężenia leku w osoczu może wymagać ostrożnego zwiększania dawki aż do wystąpienia objawów zahamowania czynności szpiku kostnego.
Doustnie. Szpiczak mnogi: z powodu stosowania wielu schematów leczenia, w celu uzyskania szczegółowej informacji należy korzystać z danych znajdujących się w specjalistycznym piśmiennictwie naukowym; podawanie melfalanu w skojarzeniu z prednizonem jest skuteczniejsze niż stosowanie wyłącznie melfalanu; terapię obydwoma lekami prowadzi się zwykle z przerwami; typowy schemat dawkowania leku to 0,15 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych przez 4 dni, powtarzany co 6 tyg. Podawanie leku dłużej niż rok pacjentom reagującym na leczenie nie dawało lepszych wyników terapeutycznych.
U chorych z niewydolnością nerek należy rozważyć podawanie zmniejszonej dawki początkowej do czasu określenia tolerancji na lek. Preparat w konwencjonalnym zakresie dawkowania jest bardzo rzadko wskazany w leczeniu dzieci - nie istnieje możliwość podania szczegółowych wytycznych odnośnie dawkowania leku.
Alkeran - uwagi
Ze względu na hamujący wpływ melfalanu na czynność szpiku kostnego, podczas leczenia należy kontrolować morfologię krwi.
