Alvesco - skład
1 dawka (dostarczana przez ustnik inhalatora) zawiera 80 µg lub 160 µg cyklezonidu. Lek zawiera etanol - 1 dawka zawiera 4,7 mg etanolu.
Reklama
Alvesco - działanie
Glikoktykosteroid o miejscowym działaniu przeciwzapalnym. Cyklezoid wykazuje małe powinowactwo do receptora glikokortykosteroidowego. Po podaniu wziewnym ulega w płucach konwersji enzymatycznej do czynnego metabolitu. U pacjentów z nadreaktywnością oskrzeli zmniejsza reakcję dróg oddechowych na monofosforan adenozyny. Preparat osłabia wczesną i późną fazę reakcji na alergen we wziewnej próbie prowokacyjnej. Wykazano, że leczenie wziewnym cyklezonidem zmniejsza napływ komórek zapalnych (całkowitą liczbę eozynofilów) oraz stężenie mediatorów zapalnych w plwocinie indukowanej. Wykazano, że leczenie cyklezonidem powodowało poprawę czynności płuc oraz poprawę kontroli objawów astmy oraz zmniejszenie potrzeby stosowania wziewnych β2-mimetyków. Dostępność biologiczna aktywnego metabolitu przy podaniu wziewnym wynosi ponad 50%. Praktycznie całkowicie wiąże się z białkami osocza. Cyklezonid jest głównie metabolizowany do czynnego metabolitu z udziałem esteraz w płucach. Dalszy metabolizm odbywa się w wątrobie przy udziale CYP3A4 do nieaktywnych metabolitów hydroksylowych. Ponadto w płucach wykrywane były lipofilne estry - produkty odwracalnej koniugacji czynnego metabolity z kwasami tłuszczowymi. Lek wydalany jest głównie z kałem.
Reklama
Alvesco - wskazania
Leczenie przewlekłej astmy oskrzelowej u osób dorosłych i młodzieży (w wieku 12 lat i starszych).
Reklama
Alvesco - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Alvesco - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc, zakażeniami grzybiczymi, wirusowymi lub bakteryjnymi, pod warunkiem ich prawidłowego leczenia. Preparat nie jest wskazany do łagodzenia napadów astmy ani w leczeniu stanu astmatycznego lub innego nagłego nasilenia objawów astmy. Zalecane jest regularne kontrolowanie wzrostu u dzieci i młodzieży długotrwale leczonych wziewnymi kortykosteroidami. Jeśli nastąpiło spowolnienie wzrostu, należy dokonać oceny terapii w celu zmniejszenia dawki do najmniejszej pozwalającej na utrzymanie kontroli astmy na zadowalającym poziomie; ponadto należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry specjalizującego się w chorobach układu oddechowego. Brak danych dotyczących stosowania preparatu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (można się spodziewać zwiększonej ekspozycji na lek). Stosowanie wziewnego cyklezonidu zmniejsza potrzebę leczenia steroidami doustnie. U pacjentów po zmianie leczenia doustnymi steroidami na wziewny cyklezonid przez dłuższy czas utrzymuje się ryzyko upośledzenia rezerwy czynnościowej nadnerczy. Pacjenci z tej grupy mogą wymagać specjalistycznej konsultacji w celu ustalenia stopnia wydolności nadnerczy przed planowanym zabiegiem chirurgicznym. W sytuacjach nagłych wymagających interwencji medycznej (w tym chirurgicznej) oraz w sytuacjach obciążających organizm należy zawsze brać pod uwagę możliwość wystąpienia niewydolności nadnerczy i rozważyć podjęcie leczenia kortykosteroidami. Zmiana leczenia u pacjentów stosujących steroidy doustnie na wziewny cyklezonid wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ przywrócenie czynności kory nadnerczy zaburzonej w wyniku długotrwałej doustnej terapii steroidem może wymagać dłuższego czasu. U tych pacjentów należy systematycznie monitorować czynność kory nadnerczy, a dawkę steroidu podawanego doustnie należy zmniejszać z zachowaniem ostrożności. W okresie odstawiania doustnego steroidu, u niektórych pacjentów występują niespecyficzne objawy ogólne, pomimo utrzymania lub nawet poprawy czynności układu oddechowego. Tych pacjentów należy zachęcać do kontynuowania stosowania wziewnego leku oraz do odstawiania steroidu doustnego, chyba że wystąpią objawy niewydolności nadnerczy. Zastąpienie steroidów doustnych steroidem wziewnym może spowodować ujawnienie chorób alergicznych (np. alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk). U pacjentów, u których po zastosowaniu preparatu wystąpił paradoksalny skurcz oskrzeli należy dokonać oceny stanu pacjenta, a leczenie preparatem można kontynuować wyłącznie wtedy, gdy po dokładnym rozważeniu przewidywane korzyści są większe od ryzyka. Należy unikać jednoczesnego stosowania leku z ketokonazolem lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4, chyba że korzyści przewyższają ryzyko. Lek zawiera 4,7 mg alkoholu (etanolu) w każdej dawce. Ilość alkoholu w każdej dawce tego leku jest równoważna mniej niż 1 ml piwa lub wina. Mała ilość alkoholu w tym leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków.
Reklama
Alvesco - ciąża
Brak odpowiednich badań dotyczących stosowania leku w okresie ciąży. Preparat może być stosowany podczas ciąży jedynie w przypadkach, gdy potencjalne korzyści dla matki uzasadniają możliwe ryzyko dla płodu. Do podtrzymania kontroli astmy należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę cyklezonidu. Niemowlęta urodzone przez matki, które otrzymywały kortykosteroidy podczas ciąży, należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich niedoczynność nadnerczy. Nie wiadomo, czy cyklezonid podany wziewnie jest wydzielany z mlekiem kobiet karmiących piersią. Stosowanie cyklezonidu u kobiet karmiących piersią może być rozważane jedynie w przypadkach, gdy potencjalne korzyści dla matki przeważają możliwe ryzyko dla dziecka.
Reklama
Alvesco - efekty uboczne
Niezbyt często: nudności, wymioty, nieprzyjemny smak, reakcje w miejscu podania, suchość w miejscu podania, zakażenia grzybicze jamy ustnej, ból głowy, dysfonia, kaszel po inhalacji, paradoksalny skurcz oskrzeli, wyprysk i wysypka. Rzadko: kołatanie serca, ból brzucha, dyspepsja, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości, nadciśnienie tętnicze. Częstość nieznana: nadmierna aktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk depresja, agresja, zmiany w zachowaniu (szczególnie u dzieci). Podczas stosowania wziewnych kortykosteroidów mogą wystąpić działania ogólnoustrojowe, szczególnie gdy leki te są stosowane w dużych dawkach przez dłuższy okres: zespół Cushinga, zespół cushingoidalny, niewydolność nadnerczy, opóźnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma i jaskra oraz rzadziej występujące zmiany psychologiczne lub w zachowaniu w tym wzmożona aktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk, depresja lub agresja (szczególnie u dzieci).
Alvesco - interakcje
Należy unikać jednoczesnego stosowania cyklezonidu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, nelfinawir), chyba że korzyści z takiej terapii przeważają nad ryzykiem wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych po podaniu kortykosteroidów.
Alvesco - dawkowanie
Wziewnie. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: zalecana dawka wynosi 160 µg raz na dobę, a nasilenie objawów zmniejsza się w ciągu 24 h po rozpoczęciu leczenia. Zwiększenie dawki do 640 µg na dobę (podawanej w dawkach po 320 µg 2 razy na dobę) może być korzystne dla niektórych pacjentów z ciężką astmą. Niemniej jednak, dawka wynosząca 160 µg na dobę zapewnia odpowiednią kontrolę astmy u większości pacjentów. Dlatego większe dawki należy podawać wyłącznie w przypadku stwierdzenia dodatkowej korzyści klinicznej u regularnie monitorowanych pacjentów. Po uzyskaniu kontroli należy indywidualnie dobrać dawkę leku i stopniowo ją zmniejszać aż do ustalenia minimalnej dawki niezbędnej do utrzymania skutecznej kontroli astmy. Dawka zmniejszona do 80 µg raz na dobę może u niektórych pacjentów stanowić skuteczną dawkę podtrzymującą. Lek najlepiej stosować wieczorem, jednak wykazano, że skuteczne jest także przyjmowanie leku rano. Ostateczną decyzję dotyczącą stosowania rano lub wieczorem należy pozostawić lekarzowi. U pacjentów z ciężką astmą należy dokonywać systematycznej oceny kontroli astmy, w tym wykonywać badania czynności płuc. Jeśli pacjenci stwierdzają, że leczenie stosowanymi doraźnie krótko działającymi lekami rozszerzającymi oskrzela jest mniej skuteczne lub, że wymagają więcej inhalacji niż zwykle, powinni zwrócić się o pomoc do lekarza. W takim przypadku należy dokonać ponownej oceny stanu pacjenta i rozważyć potrzebę zwiększenia dawki leków przeciwzapalnych (np. stosowanie większej dawki preparatu przez krótki okres lub podanie kortykosteroidów doustnie). W szczególnych przypadkach, jak np. trudności z jednoczesnym uruchomieniem inhalatora i wykonaniem wdechu, preparat stosować przy użyciu komory przedłużającej (spejsera) AeroChamber Plus. Przy zmianie leczenia z kortykosteroidów stosowanych doustnie na preparat po ok. tygodniu stosowania leczenia wziewnego rozpoczyna się stopniowe odstawianie steroidu podawanego ogólnie; dawka jest zmniejszana o 1 mg prednizolonu na tydzień lub o dawkę równoważną. Gdy dawki podtrzymujące prednizolonu są większe niż 10 mg na dobę, właściwe może być większe zmniejszenie dawki w odstępach tygodniowych, z zachowaniem ostrożności. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma potrzeby dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek. Nie zostało jeszcze ustalone bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat; brak wystarczających danych. Sposób podania. Jeśli inhalator jest nowy lub nie był używany przez tydzień lub dłużej, należy trzy dawki leku uwolnić „w powietrze”. Wstrząsanie inhalatorem nie jest konieczne, ponieważ zawiera on roztwór aerozolowy. W trakcie inhalacji pacjent powinien siedzieć lub stać, trzymając inhalator pionowo, z kciukiem na podstawie poniżej ustnika. Należy wytłumaczyć pacjentowi, żeby zdjął osłonę z ustnika inhalatora, umieścił ustnik w ustach, zamknął wargi wokół ustnika i wykonał powoli głęboki wdech. W czasie wykonywania wdechu przez usta należy nacisnąć górną część inhalatora. Następnie pacjent powinien wyjąć inhalator z ust i wstrzymać oddech na około 10 s lub tak długo, jak jest to możliwe. Pacjent nie powinien wydychać powietrza do inhalatora. Następnie pacjent powinien wykonać powolny wydech oraz umieścić osłonę na ustniku. Ustnik inhalatora należy raz w tygodniu czyścić suchą chusteczką lub tkaniną. Inhalatora nie wolno myć ani wkładać do wody.
Alvesco - uwagi
W celu zapewnienia najkorzystniejszej depozycji leku w płucach należy systematycznie kontrolować technikę inhalacji pacjenta. Pacjenci, u których dokonuje się zmiany leczenia steroidami doustnymi na wziewne powinni mieć przy sobie kartę zawierającą ostrzeżenie dotyczące steroidów, wskazującą na potrzebę dodatkowego podania steroidów o działaniu ogólnym w przypadku stresu (nasilenia napadów astmy, zakażeń w obrębie klatki piersiowej, poważnych współistniejących chorób, zabiegu chirurgicznego, urazu itp.). Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
