Emtriva - skład
1 kaps. zawiera 200 mg emtrycytabiny. 1 ml roztworu doustnego zawiera 10 mg emtrycytabiny; roztwór zawiera: parahydroksybenzoesanu metylu, parahydroksybenzoesan propylu, żółcień pomarańczową, glikol propylenowy i sód.
Reklama
Emtriva - działanie
Emtrycytabina jest syntetycznym nukleozydowym analogiem cytydyny o wybiórczym działaniu przeciwko ludzkiemu wirusowi niedoboru odporności (HIV-1 i HIV-2) oraz wirusowi zapalenia wątroby typu B (HBV). Ulega fosforylacji przez enzymy komórkowe tworząc 5`-trójfosforan emtrycytabiny, który hamuje kompetycyjnie odwrotną transkryptazę HIV-1, co skutkuje zakończeniem łańcucha DNA. Emtrycytabina jest słabym inhibitorem występujących u ssaków polimeraz DNA α, β oraz ε oraz mitochondrialnej polimerazy γ. W warunkach in vitro, emtrycytabina nie działa cytotoksycznie na jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC), ustalone linie komórek limfocytarnych i monocytarno-makrofagowych lub komórki, z których bezpośrednio tworzy się szpik kostny. Nie udowodniono działania toksycznego na mitochondria ani w warunkach in vitro ani in vivo. Po podaniu doustnym emtrycytabina jest szybko i w znacznym stopniu wchłaniana, przy czym Cmax w osoczu występują w 1 do 2 h od przyjęcia dawki. Całkowitą biodostępność emtrycytabiny uwalnianej z kapsułek twardych szacuje się na 93%, zaś całkowitą biodostępność roztworu doustnego oszacowano na 75%. Roztwór doustny wykazuje około 80% biodostępności leku w postaci kapsułki twardej. W warunkach in vitro stopień wiązania leku z białkami osocza wynosi <4%. Metabolizm emtrycytabiny jest ograniczony. Biotransformacja obejmuje utlenianie reszty tiolowej do diastereomerów 3`-sulfotlenku (ok. 9% dawki) oraz sprzęganie z kwasem glukuronowym, prowadzące do powstania 2`-O-glukuronidu (ok. 4% dawki). Lek wydalany jest głównie przez nerki; odzysk dawki jest całkowity: w moczu (ok. 86%) oraz kale (ok. 14%). 13% dawki emtrycytabiny zostało odzyskane z moczu w postaci trzech metabolitów. Po podaniu doustnym T0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 10 h. Wewnątrzkomórkowy T0,5 trójfosforanu emtrycytabiny w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej wynosi 39 h.
Reklama
Emtriva - wskazania
Preparat w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi, jest wskazany do leczenia zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1) dorosłych i dzieci w wieku 4 miesięcy i starszych. Wskazanie to oparto na badaniach przeprowadzonych z udziałem pacjentów dotychczas nieleczonych oraz pacjentów uprzednio leczonych o ustabilizowanym poziomie zakażenia wirusem. Brak doświadczeń dotyczących stosowania leku u pacjentów, u których bieżący schemat leczenia jest nieskuteczny lub u których zawiodły różne schematy leczenia. Podejmując decyzję o wprowadzeniu nowego schematu leczenia u pacjentów, u których schemat leczenia przeciwretrowirusowego zawiódł, należy zwracać szczególną uwagę na rodzaje mutacji związanych ze stosowaniem różnych leków oraz na przebieg leczenia indywidualnego pacjenta. Wskazane może być przeprowadzenie badania oporności, jeżeli jest to możliwe.
Reklama
Emtriva - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Emtriva - ostrzeżenia
Emtrycytabina nie jest zalecana do stosowania w monoterapii w leczeniu zakażeń HIV. Konieczne jest jej stosowanie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi (należy zapoznać się również z ChPL innych leków przeciwretrowirusowych stosowanych w terapii skojarzonej). Nie podawać z innymi lekami, które zawierają emtrycytabinę lub preparatami zawierającymi lamiwudynę. W trakcie terapii przeciwretrowirusowej należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia zakażeń oportunistycznych oraz innych powikłań zakażenia HIV. Pomimo, iż wykazano, że skuteczna supresja wirusa za pomocą terapii przeciwretrowirusowej znacznie zmniejsza ryzyko przeniesienia zakażenia drogą płciową, nie można wykluczyć resztkowego ryzyka. W celu uniknięcia zakażenia należy przestrzegać środków ostrożności zgodnie z wytycznymi krajowymi. Narażenie na działanie emtrycytabiny może być znacząco zwiększone u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek, dlatego też u pacjentów z CCr <30 ml/min należy albo dostosować odstępy pomiędzy dawkami (stosując kapsułki twarde) albo zmniejszyć dobową dawkę emtrycytabiny (stosując roztwór doustny). Bezpieczeństwo i skuteczność zmniejszonego dawkowania opiera się na danych farmakokinetycznych i modelowaniu dawki jednorazowej i nie były oceniane klinicznie - u pacjentów leczonych zmniejszonymi dawkami emtrycytabiny należy ściśle kontrolować odpowiedź kliniczną na leczenie oraz czynność nerek. Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego podawania emtrycytabiny z innymi lekami wydalanymi poprzez czynne wydzielanie kanalikowe (ryzyko zwiększenia w surowicy krwi stężenia emtrycytabiny lub równocześnie podawanego leku). Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Takie zmiany mogą być częściowo związane z opanowaniem choroby i stylem życia. W monitorowaniu stężenia lipidów i glukozy we krwi należy kierować się ustalonymi wytycznymi dotyczącymi leczenia zakażenia HIV. Zaburzenia gospodarki tłuszczowej należy leczyć w klinicznie właściwy sposób. U pacjentów z uprzednio występującymi zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym czynnym zapaleniem wątroby, podczas stosowania skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej CART występuje zwiększona częstość zaburzeń czynności wątroby i dlatego należy ich kontrolować zgodnie z obowiązującymi standardami. Zwiększone ryzyko ciężkich i potencjalnie mogących zakończyć się zgonem działań niepożądanych dotyczących wątroby występuje u pacjentów z przewlekłym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby B lub C leczonych CART. W przypadku równocześnie prowadzonej terapii przeciwwirusowej zapalenia wątroby typu B lub C, należy zapoznać się z odpowiednimi ChPL (w przypadku objawów zaostrzenia choroby wątroby u tych pacjentów, należy rozważyć przerwanie lub zaprzestanie leczenia). Emtrycytabina in vitro wykazuje aktywność przeciw HBV. Dane na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania emtrycytabiny (w postaci kapsułki twardej 200 mg raz na dobę) u pacjentów zakażonych jednocześnie HIV i HBV są ograniczone. Stosowanie emtrycytabiny u pacjentów z przewlekłym zakażeniem HBV indukuje takie same rodzaje mutacji we wzorze YMDD, jakie obserwowano podczas leczenia lamiwudyną. Mutacja YMDD jest przyczyną oporności zarówno na emtrycytabinę jak i lamiwudynę. U pacjentów zakażonych jednocześnie HIV i HBV należy przez co najmniej kilka miesięcy po zaprzestaniu leczenia emtrycytabiną ściśle kontrolować zarówno stan kliniczny, jak i wyniki badań laboratoryjnych w celu wykrycia zaostrzenia zapalenia wątroby. Brak wystarczających dowodów, aby stwierdzić, czy ponowne rozpoczęcie podawania emtrycytabiny zmienia przebieg występującego po leczeniu zaostrzenia zapalenia wątroby. U pacjentów z zaawansowaną chorobą wątroby lub marskością wątroby nie zaleca się przerywania leczenia, ponieważ zaostrzenia zapalenia wątroby po leczeniu mogą prowadzić do dekompensacji czynności wątroby. U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem immunologicznym w czasie rozpoczynania CART wystąpić może reakcja zapalna na nie wywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne, powodująca wystąpienie ciężkich objawów klinicznych lub nasilenie objawów. Zwykle reakcje tego typu obserwowane są w ciągu kilku pierwszych tygodni lub miesięcy od rozpoczęcia CART. Typowymi przykładami są: zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii. Wszystkie objawy stanu zapalnego są wskazaniem do przeprowadzenia badania i zastosowania w razie konieczności odpowiedniego leczenia. Zaobserwowano przypadki występowania chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa lub autoimmunologiczne zapalenie wątroby) w przebiegu reaktywacji immunologicznej, jednak czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Odnotowano przypadki martwicy kości, zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV i (lub) poddanych długotrwałemu stosowaniu CART. Należy poradzić pacjentom, by zwrócili się do lekarza, jeśli odczuwają bóle w stawach, sztywność stawów lub trudności w poruszaniu się. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów >65 lat. Ze względu na zwiększone prawdopodobieństwo osłabionej czynności nerek w tej grupie wiekowej, należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży zakażonych HIV, oprócz działań niepożądanych występujących u dorosłych pacjentów, częściej występowały niedokrwistość i przebarwienie skóry. Lek w postaci roztworu doustnego zawiera żółcień pomarańczową, parahydroksybenzoesan metylu oraz parahydroksybenzoesan propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Roztwór zawiera 36 mg sodu w 24 ml, co odpowiada 1,8% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Reklama
Emtriva - ciąża
Dane otrzymane z ograniczonej liczby (300-1000 kobiet w ciąży) zastosowań preparatu w okresie ciąży nie wskazują, że emtrycytabina wywołuje wady rozwojowe lub działa szkodliwie na płód/noworodka. Można rozważyć stosowanie emtrycytabiny w okresie ciąży, jeśli to konieczne. Zgłaszano występowanie zaburzeń czynności mitochondriów u niemowląt bez wykrywalnego HIV, narażonych w okresie życia płodowego i (lub) po urodzeniu na działanie analogów nukleozydów; dotyczyły one głównie schematów leczenia zawierających zydowudynę. Główne działania niepożądane, to: zaburzenia czynności układu krwiotwórczego (niedokrwistość, neutropenia) i zaburzenia metabolizmu (nadmiar mleczanów, zwiększone stężenie lipazy). Zaburzenia te często były przemijające. Rzadko zgłaszano ujawniające się z opóźnieniem zaburzenia neurologiczne (zwiększenie napięcia mięśniowego, drgawki, zaburzenia zachowania). Nie wiadomo, czy tego typu zaburzenia neurologiczne są przemijające czy trwałe. Należy wziąć pod uwagę powyższe wyniki w przypadku każdego dziecka narażonego w okresie życia płodowego na działanie analogów nukleozydów i nukleotydów, u którego występują ciężkie objawy kliniczne, szczególnie neurologiczne, o nieznanej etiologii. Emtrycytabina przenika do mleka ludzkiego. Ze względu na brak wystarczających informacji dotyczących wpływu emtrycytabiny na organizm noworodków i (lub) dzieci, preparat nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią. W celu uniknięcia przeniesienia HIV na niemowlęta zaleca się, aby kobiety zakażone HIV w żadnym wypadku nie karmiły niemowląt piersią. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu emtrycytabiny na płodność.
Reklama
Emtriva - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, biegunka, nudności, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej. Często: neutropenia, reakcja alergiczna, hipertriglicerydemia, hiperglikemia, bezsenność, niezwykłe sny, zawroty głowy, zwiększona aktywność amylazy (w tym zwiększona aktywność amylazy trzustkowej), zwiększona aktywność lipazy w surowicy, wymioty, bóle brzucha, dyspepsja, zwiększona aktywność AspAT w surowicy i (lub) zwiększona aktywność AlAT w surowicy, hiperbilirubinemia, wysypka pęcherzykowo-pęcherzowa, wysypka krostkowa, wysypka plamkowo-grudkowa, wysypka, świąd, pokrzywka, przebarwienie skóry (nadmierna pigmentacja: hiperpigmentacja, szczególnie dłoni i (lub) podeszew stóp, zwykle o przebiegu lekkim i bezobjawowym i o niewielkiej istotności klinicznej; u dzieci i młodzieży - bardzo często), ból, astenia. Niezbyt często: niedokrwistość (u dzieci i młodzieży - często), obrzęk naczynioruchowy. Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może zwiększyć się masa ciała oraz stężenie lipidów i glukozy we krwi. U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem odporności na początku stosowania CART może dojść do reakcji zapalnych lub mogą wystąpić niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne. Zaobserwowano także przypadki występowania chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa i autoimmunologiczne zapalenie wątroby), jednak czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Przypadki martwicy kości, odnotowano głównie u pacjentów z ogólnie znanymi czynnikami ryzyka, zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV lub poddanych długotrwałemu stosowaniu CART. Częstość występowania tych przypadków jest nieznana. Profil działań niepożądanych u pacjentów jednocześnie zakażonych HBV jest zbliżony do obserwowanego u pacjentów zakażonych HIV bez jednoczesnego zakażenia HBV. Jednakże w tej populacji pacjentów zwiększenie aktywności AspAT oraz AlAT występowało częściej niż w ogólnej populacji zakażonych HIV. U pacjentów jednocześnie zakażonych HIV i HBV, po przerwaniu leczenia mogą wystąpić zaostrzenia zapalenia wątroby.
Emtriva - interakcje
In vitro, emtrycytabina nie hamuje metabolizmu za pośrednictwem żadnej z następujących izoform ludzkiego CYP450: 1A2, 2A6, 2B6, 2C9, 2C19, 2D6 oraz 3A4. Emtrycytabina nie hamuje enzymu odpowiedzialnego za glukuronidację. Biorąc pod uwagę wyniki tych doświadczeń in vitro oraz znane drogi eliminacji emtrycytabiny, zdolność interakcji emtrycytabiny z innymi lekami za pośrednictwem CYP450 jest mała. Znaczące klinicznie interakcje nie występują, gdy emtrycytabina jest podawana jednocześnie z indynawirem, zydowudyną, stawudyną, famcyklowirem lub fumaranem dizoproksylu tenofowiru. Emtrycytabina jest przede wszystkim wydalana poprzez filtrację kłębuszkową i czynną sekrecję kanalikową. Poza famcyklowirem i fumaranem dizoproksylu tenofowiru, nie oceniano wpływu jednoczesnego podawania emtrycytabiny z preparatami wydalanymi przez nerki, lub innymi lekami, o których wiadomo, że wpływają na czynność nerek. Jednoczesne podawanie emtrycytabiny z innymi lekami wydalanymi poprzez czynną sekrecję kanalikową może prowadzić, ze względu na konkurowanie o tę samą drogę eliminacji, do zwiększenia stężenia w surowicy krwi albo emtrycytabiny, albo leku równocześnie podawanego. Ze względu na brak doświadczeń klinicznych dotyczących jednoczesnego podawania emtrycytabiny i analogów cytydyny, nie zaleca się stosowania emtrycytabiny w skojarzeniu z lamiwudyną.
Emtriva - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 kaps. twarda (200 mg) raz na dobę lub 24 ml (240 mg) raz na dobę. W przypadku pominięcia dawki, gdy minęło mniej niż 12 h od zwykłej pory przyjmowania dawki, należy jak najszybciej przyjąć lek i powrócić do zwykłego schematu dawkowania. Gdy od pominięcia dawki minęło więcej niż 12 h i zbliża się czas przyjęcia następnej dawki, pacjent nie powinien przyjmować pominiętej dawki i powrócić do zwykłego schematu dawkowania. Jeśli w ciągu 1 h od przyjęcia leku u pacjenta wystąpiły wymioty, powinien on przyjąć kolejną dawkę. Jeśli wymioty wystąpią po upływie więcej niż 1 h od przyjęcia leku, nie jest konieczne przyjmowanie drugiej dawki. Dzieci i młodzież. Kapsułki. Młodzież i dzieci w wieku od 4 miesięcy o mc. nie mniejszej niż 33 kg będące w stanie połknąć kapsułki: 1 kaps. (200 mg) raz na dobę. Roztwór doustny. Młodzież i dzieci w wieku od 4 miesięcy o mc. nie mniejszej niż 33 kg: 6 mg/kg mc., ale nie więcej niż 24 ml (240 mg) raz na dobę. Dzieci w wieku poniżej 4 miesięcy: ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania emtrycytabiny, nie zaleca się stosowania leku w tej grupie wiekowej. Brak dostępnych danych, na których można oprzeć zalecenia dawkowania u dzieci i młodzieży z niewydolnością nerek. Szczególne grupy pacjentów. Brak dostępnych danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności stosowania emtrycytabiny u pacjentów >65 lat, jeśli nie ma dowodów wskazujących na niewydolność nerek, nie ma konieczności zmiany zalecanej dawki dobowej dla dorosłych. U pacjentów z CCr <30 ml/min należy odpowiednio dostosować dawkę lub odstęp czasu pomiędzy podawaniem kolejnych dawek i należy kontrolować odpowiedź kliniczną. Wytyczne dotyczące dawkowania i czynności nerek w zależności od klirensu kreatyniny: CCr ≥30 ml/min - 1 kaps. (200 mg), co 24 h lub 24 ml (240 mg) roztworu doustnego, co 24 h; CCr 15-29 ml/min - 1 kaps. (200 mg), co 72 h lub 8 ml (80 mg) roztworu doustnego, co 24 h; CCr <15 ml/min: brak czynności nerek, konieczna systematyczna hemodializa (zakładając 3-godzinną hemodializę 3 razy w tyg. i rozpoczynającą się przynajmniej w 12 h po przyjęciu ostatniej dawki leku) - 1 kaps. (200 mg), co 96 h lub 6 ml (60 mg) roztworu doustnego, co 24 h. Nie przeprowadzano badań u pacjentów w końcowym stadium niewydolności nerek (ESRD), poddawanych innym rodzajom dializy, takim jak dializa otrzewnowa w warunkach ambulatoryjnych, dlatego też nie można podawać zaleceń dotyczących dawki. Pacjenci z niewydolnością wątroby: ze względu na minimalny metabolizm emtrycytabiny oraz drogę eliminacji przez nerki, jest mało prawdopodobne, aby konieczna była modyfikacja dawki. W przypadku przerwania podawania leku pacjentom zakażonym jednocześnie HIV i HBV konieczna jest ścisła obserwacja tych pacjentów w celu wykrycia objawów zaostrzenia zapalenia wątroby. Sposób podania. Lek należy przyjmować z pożywieniem lub bez pożywienia. Do opakowania roztworu dołączona jest miarka dozująca.
Emtriva - uwagi
Brak badań nad wpływem leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługę maszyn. Należy poinformować pacjentów, że podczas leczenia emtrycytabiną zgłaszano przypadki zawrotów głowy.
