Eztom - skład
1 g kremu lub maści zawiera 1 mg furoinianu mometazonu. Maść zawiera monopalmitynostearynian glikolu propylenowego i butylohydroksytoluen.
Reklama
Eztom - działanie
Preparat do stosowania miejscowego zawierający glikokortykosteroid o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwświądowym i obkurczającym naczynia krwionośne. Wchłanianie uogólnione po zastosowaniu miejscowym furoinianu monometazonu w postaci 0,1% kremu lub maści jest niewielkie, wchłania się ok. 0,4% zastosowanej dawki w przypadku kremu i 0,7% w przypadku maści. Większość dawki zostaje wydalona wciągu 72 h po zastosowaniu.
Reklama
Eztom - wskazania
Krem: leczenie stanów zapalnych i świądu skóry w łuszczycy (z wyjątkiem rozległej łuszczycy plackowatej) i w atopowym zapaleniu skóry u dorosłych i dzieci w wieku od 2 do 18 lat. Maść: leczenie stanów zapalnych skóry, które reagują na leczenie glikokortykosteroidami stosowanymi miejscowo, takich jak atopowe zapalenie skóry oraz łuszczyca (z wyjątkiem rozległej łuszczycy plackowatej) u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 2 lat i starszych.
Reklama
Eztom - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne glikortykosteroidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Trądzik różowaty. Trądzik pospolity. Zanik skóry. Zapalenie skóry wokół ust. Świąd okolicy odbytu i narządów płciowych. Pieluszkowe zapalenie skóry. Zakażenia bakteryjne (np. liszajec, ropne zapalenie skóry), wirusowe (np. opryszczka, półpasiec, ospa wietrzna, brodawki zwykłe, kłykciny kończyste, mięczak zakaźny), pasożytnicze lub grzybicze (np. drożdzaki, zakażenia wywołane przez dermatofity). Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu na zmiany skórne w ospie wietrznej, gruźlicy, kile oraz na odczyny poszczepienne, rany i owrzodzenia skóry.
Reklama
Eztom - ostrzeżenia
Jeśli po zastosowaniu preparatu wystąpi podrażnienie skóry lub uczulenie, należy przerwać jego stosowanie i zastosować odpowiednie leczenie. Jeśli wystąpi zakażenie, należy zastosować odpowiednie leczenie przeciwgrzybicze lub przeciwbakteryjne. Jeżeli w krótkim czasie nie nastąpi poprawa, należy przerwać stosowanie glikokortykosteroidu do czasu wyleczenia zakażenia. W wyniku ogólnoustrojowego wchłaniania glikortykosteroidów stosowanych miejscowo może wystąpić odwracalne zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy oraz możliwy niedobór glikokortykosteroidów po przerwaniu leczenia. W wyniku uogólnionego wchłaniania glikokortykosteroidów stosowanych miejscowo, mogą również wystąpić objawy zespołu Cushinga, hiperglikemia i cukromocz. Pacjentów, którzy stosują glikokortykosteroidy miejscowo na dużą powierzchnię skory lub pod opatrunek okluzyjny, należy regularnie monitorować w kierunku objawów zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy. Działania niepożądane, które zgłaszano po stosowaniu glikokortykosteroidów podawanych ogólnie, w tym zahamowanie czynności kory nadnerczy, mogą wystąpić po glikokortykosteroidach stosowanych miejscowo, szczególnie u noworodków i dzieci. U dzieci i młodzieży, ze względu na większy niż u dorosłych stosunek powierzchni ciała do masy ciała, istnieje większe prawdopodobieństwo uogólnionych objawów toksyczności podczas stosowania dawek podobnych do tych stosowanych u pacjentów dorosłych. Miejscowe i uogólnione objawy toksyczności występują często, szczególnie po długotrwałym stosowaniu na duże powierzchnie uszkodzonej skory, w fałdach skórnych lub po zastosowaniu pod opatrunek okluzyjny z folii polietylenowej. Należy zachować ostrożność podczas leczenia dużych powierzchni skóry. U wszystkich pacjentów bez względu na wiek, należy unikać stosowania przez dłuższy czas. Nie należy stosować preparatu pod opatrunek okluzyjny u dzieci lub na skórę twarzy. Preparatu nie należy stosować na skórę twarzy dłużej niż 5 dni i nie należy stosować go pod opatrunek okluzyjny. Miejscowe stosowanie glikokortykosteroidów może być niebezpieczne u pacjentów z łuszczycą m.in. ze względu na możliwy nawrót choroby, tzw. efekt „z odbicia” w wyniku pojawienia się tolerancji na lek, ryzyka uogólnionej łuszczycy krostkowej i ryzyka miejscowego lub uogólnionego działania toksycznego, spowodowanego zniszczeniem bariery ochronnej w wyniku przerwania ciągłości skory. U pacjenta z łuszczycą lek należy stosować pod ścisłą kontrolą. Tak jak w przypadku innych silnie działających glikokortykosteroidów stosowanych miejscowo, należy unikać nagłego przerwania leczenia. Po przerwaniu długotrwałego leczenia silnie działającymi glikokortykosteroidami stosowanymi miejscowo, może wystąpić zjawisko „z odbicia” w postaci zapalenia skóry z nasilonym zaczerwienieniem, kłującym bólem i pieczeniem. Można temu zapobiec poprzez stopniowe zmniejszanie dawki, np. zwiększając odstępy pomiędzy kolejnymi aplikacjami leku przed zaprzestaniem leczenia. Po zastosowaniu miejscowym glikokortykosteroidów, w wyniku uogólnionego wchłaniania, może wystąpić hiperglikemia i cukromocz. Glikokortykosteroidy mogą zmienić wygląd niektórych zmian chorobowych, co może utrudnić rozpoznanie oraz opóźnić gojenie. W wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Preparat podawany miejscowo nie jest przeznaczony do leczenia okulistycznego, w tym na okolice powiek, ze względu na bardzo rzadko występujące ryzyko jaskry prostej lub zaćmy podtorebkowej. Maść zawiera glikol propylenowy, który może powodować podrażnienie skóry, a także zawiera butylohydroksytoluen, który może powodować miejscowe reakcje skórne (np. kontaktowe zapalenie skóry) lub podrażnienie oczu i błon śluzowych.
Reklama
Eztom - ciąża
Lek należy stosować u kobiet w ciąży tylko jeśli korzyści z leczenia uzasadniają możliwe ryzyko dla matki i płodu. Należy unikać stosowania na duże powierzchnie skóry lub przez dłuższy okres czasu. Kortykosteroidy przenikają przez barierę łożyska. Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania podczas ciąży u ludzi. Po miejscowym stosowaniu glikokortykosteroidów u ciężarnych samic obserwowano zaburzenia rozwoju płodu, w tym rozszczepienie podniebienia i opóźnienie wewnątrzmacicznego wzrostu płodu. Nie wiadomo, czy mometazon przenika do mleka ludzkiego. Lek stosować u matek karmiących piersią tylko po wnikliwej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Karmienie piersią należy przerwać, jeśli wskazane jest zastosowanie większych dawek lub długotrwała terapia.
Reklama
Eztom - efekty uboczne
Bardzo rzadko: zapalenie mieszków włosowych, uczucie pieczenia, świąd. Częstość nieznana: zakażenia, czyrak, parestezje, kontaktowe zapalenie skóry, niedobór barwnika, nadmierne owłosienie, rozstępy, zmiany podobne do trądziku, zanik skóry, ból w miejscu stosowania, reakcje w miejscu stosowania, nieostre widzenie. Ryzyko ogólnoustrojowych i miejscowych działań niepożądanych zwiększa się wraz z częstością stosowania, podczas stosowania na duże powierzchnie skóry lub leczenia długotrwałego, a także w trakcie stosowania na fałdy skórne lub pod opatrunek okluzyjny. W pojedynczych przypadkach opisywano zanik barwnika w skórze lub hiperpigmentację po zastosowaniu innych steroidów i dlatego objawy te mogą wystąpić po zastosowaniu leku. Działania niepożądane, które zgłaszano po podaniu glikokortykosteroidów o działaniu ogólnym - w tym zahamowanie czynności kory nadnerczy - mogą również wystąpić po miejscowym zastosowaniu glikokortykosteroidów. Podczas stosowania glikokortykosteroidów na skórę niezbyt często obserwowano następujące działania niepożądane występujące miejscowo: suchość skóry, podrażnienie, zapalenie skóry wokół ust, macerację skóry, potówki i teleangiektazje. U dzieci i młodzieży, ze względu na większy niż u dorosłych stosunek powierzchni ciała do masy ciała, istnieje większe prawdopodobieństwo zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy i wystąpienia zespołu Cushinga po kortykosteroidach stosowanych miejscowo. Długotrwałe leczenie kortykosteroidami może zaburzać wzrost i rozwój dzieci. U dzieci i młodzieży, u których glikokortykosteroidy stosowano miejscowo, zgłaszano nadciśnienie wewnątrzczaszkowe. Objawy nadciśnienia wewnątrzczaszkowego obejmują uwypuklenie ciemiączka, bóle głowy oraz obustronny obrzęk tarczy nerwu wzrokowego.
Eztom - dawkowanie
Zewnętrznie, na skórę. Dorośli i dzieci ≥2 lat: nakładać raz na dobę cienką warstwę kremu lub maści na zmienione chorobowo miejsca skóry. Sposób podania. Jednokrotne pobranie kremu opuszkiem palca (ilość kremu nałożona od czubka opuszka palca wskazującego osoby dorosłej do pierwszego zgięcia pod opuszkiem) wystarcza na pokrycie skóry o powierzchni równej powierzchni dwóch dłoni osoby dorosłej. W leczeniu bardzo suchej, łuskowatej, pękającej skóry gdy wskazany jest lek z mometazonem do stosowania miejscowego zaleca się stosowanie maści. U dorosłych leku w postaci maści nie należy stosować przez dłuższy czas (dłużej niż 3 tyg.) lub na duże powierzchnie skóry (ponad 20% powierzchni ciała); u dzieci w wieku 2 lat i starszych maksymalna powierzchnia skóry, na którą można stosować maść wynosi 10%, czas trwania leczenia powinien wynosić maksymalnie 3 tyg., nie należy stosować pod opatrunek okluzyjny. W przypadku poprawy stanu klinicznego często zaleca się stosowanie glikokortykosteroidów o słabszym działaniu. Nie należy stosować glikokortykosteroidów o silnym działaniu miejscowym na skórę twarzy, bez ścisłego nadzoru lekarza. Stosowanie glikokortykosteroidów miejscowo u dzieci i młodzieży lub na skórę twarzy, należy ograniczyć do najmniejszej skutecznej ilości, zgodnej ze schematem leczenia, a leczenie nie powinno trwać dłużej niż 5 dni. Nie zaleca się stosować leku u dzieci w wieku poniżej 2 lat, ponieważ bezpieczeństwo stosowania i skuteczność nie zostały ustalone.
Eztom - uwagi
Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.
