Fenoterol Teva - skład
1 ml roztworu zawiera 50 µg bromowodorku fenoterolu.
Reklama
Fenoterol Teva - działanie
Sympatykomimetyk pobudzający receptory β2-adrenergiczne o silnym działaniu tokolitycznym. Po podaniu dożylnym działanie fenoterolu rozpoczyna się w ciągu kilku min, maksymalną skuteczność osiąga po ok. 10 min i utrzymuje się przez 4-8 h. Wydalany jest w postaci nieaktywnych metabolitów z moczem i kałem. T0,5 wynosi 6-7 h.
Reklama
Fenoterol Teva - wskazania
Do krótkoterminowego prowadzenia niepowikłanego porodu przedwczesnego. Zastosowanie do hamowania porodu w okresie od 22 do 37 tyg. ciąży u pacjentek bez jakichkolwiek ogólnomedycznych lub położniczych przeciwwskazań do stosowania terapii tokolitycznej. Zastosowanie doraźne w stanach nagłych w określonych warunkach.
Reklama
Fenoterol Teva - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na fenoterol lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Tyreotoksykoza. Zaburzenia czynności serca z przyspieszaniem rytmu (tachykardia). Zespół WPW. Zapalenie mięśnia sercowego. Wady zastawki dwudzielnej. Zawał mięśnia sercowego Zespół ucisku żyły głównej dolnej. Jaskra. Niewyrównana cukrzyca. Hipokaliemia. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. Przeciwwskazane jest stosowanie leku w następujących sytuacjach: w terapii tokolitycznej u pacjentek z uprzednio występującą chorobą niedokrwienną serca lub u pacjentek z istotnymi czynnikami ryzyka wystąpienia niedokrwiennej choroby serca; w każdej sytuacji występującej przed 22 tyg. ciąży; w sytuacji poronienia zagrażającego w 1. i 2. trymestrze ciąży; w każdym stanie (chorobie) matki lub płodu, w których przedłużanie trwania ciąży stanowi zagrożenie, np. ciężka toksemia (zatrucie ciążowe), zakażenie wewnątrzmaciczne, krwawienie z pochwy wynikające z łożyska przodującego, rzucawki lub ciężkiego stanu przedrzucawkowego, przedwczesnego oddzielenia łożyska lub ucisku pępowiny; wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, stwierdzona letalna wada wrodzona rozwojowa lub letalna malformacja chromosomalna. Lek jest również przeciwwskazany w przypadku wszelkich uprzednio występujących u pacjentki stanów, w których stosowanie β-mimetyku powodowałoby działania niepożądane, np. nadciśnienie płucne oraz zaburzenia czynności serca, takie jak kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu lub wszelkiego rodzaju zwężenie drogi odpływu z lewej komory, np. zwężenie zastawki aortalnej.
Reklama
Fenoterol Teva - ostrzeżenia
Podczas infuzji należy kontrolować czynność serca matki i płodu (czynność serca płodu nie zmienia się lub wykazuje niewielkie wahania, czynność serca matki ulega przyspieszeniu). U matki należy kontrolować także ciśnienie tętnicze, stężenie potasu, a u ciężarnych z cukrzycą - dodatkowo stężenie glukozy w surowicy krwi oraz bilans wodny. Lek należy stosować ostrożnie w nadciśnieniu i niedociśnieniu tętniczym, zaburzeniach krzepnięcia krwi. Należy unikać jednoczesnego stosowania innych leków pobudzających układ współczulny, a także inhibitorów MAO, metyloksantyn z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w układzie krążenia. Należy również wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia hipokaliemii, zwłaszcza podczas jednoczesnego stosowania innych leków, co zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca. Każda decyzja o wdrożeniu terapii preparatem powinna zostać podjęta po uważnym przeanalizowaniu zagrożeń i korzyści wynikających z takiego leczenia. Hamowanie skurczów macicy z użyciem agonistów receptorów β-adrenergicznych nie jest zalecane po odejściu wód płodowych lub gdy rozwarcie szyjki macicy jest większe niż 4 cm. Lek powinien być stosowany ostrożnie do hamowania skurczów macicy (tokolizy), a podczas całego okresu leczenia należy prowadzić kontrolę czynności serca i układu oddechowego oraz monitorowanie EKG. Poniższe działania monitorujące muszą być nieprzerwanie stosowane u matki oraz - o ile to możliwe/odpowiednie - także u płodu: pomiar ciśnienia tętniczego krwi oraz częstości akcji serca, EKG, ocena równowagi wodno-elektrolitowej (w celu monitorowania czy nie występuje obrzęk płuc), pomiary stężeń glukozy i kwasu mlekowego (szczególnie u pacjentek z cukrzycą; należy odpowiednio dostosowywać leczenie przeciwcukrzycowe), pomiar stężeń potasu (ryzyko zmniejszenia stężenia potasu w surowicy, które zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca). Podawanie leku należy przerwać w przypadku wystąpienia u pacjentki oznak niedokrwienia mięśnia sercowego (takich jak ból w klatce piersiowej lub zmiany w zapisie EKG). Lek nie powinien być stosowany jako środek tokolityczny u pacjentek z istotnymi czynnikami ryzyka lub z jakimkolwiek podejrzeniem uprzednio występującej choroby serca (np. tachyarytmii, niewydolności serca lub wady zastawkowej serca). Podczas porodu przedwczesnego u pacjentki ze stwierdzoną lub podejrzewaną chorobą serca doświadczony lekarz kardiolog powinien ocenić czy leczenie preparatem jest odpowiednie, przed podaniem pacjentce wlewu dożylnego. Ze względu na ryzyko obrzęku płuc oraz niedokrwienia mięśnia sercowego konieczna jest ścisła kontrola równowagi wodnej organizmu pacjentki oraz jej czynności serca i układu oddechowego. U pacjentek z czynnikami predysponującymi, takimi jak ciąża mnoga, przewodnienie organizmu, zakażenie u matki oraz stan przedrzucawkowy może występować zwiększone ryzyko rozwoju obrzęku płuc. Podanie leku przy użyciu pompy infuzyjnej, a nie we wlewie dożylnym, ogranicza ryzyko przewodnienia organizmu. W przypadku wystąpienia u pacjentki oznak obrzęku płuc lub niedokrwienia mięśnia sercowego należy rozważyć zaprzestanie podawania leku. Wlewom agonistów receptorów β-adrenergicznych zwykle towarzyszy zwiększenie częstości akcji serca u matek rzędu 20-50 uderzeń/min. Częstość tętna u matki powinna być monitorowana, a konieczność kontrolowania przyrostów częstości akcji serca poprzez redukcję dawki leku lub jego odstawienie powinna być oceniana indywidualnie w każdym przypadku. Maksymalne przyspieszenie częstości tętna matki do 120 uderzeń/min nie może być przekroczone. Podczas wlewu ciśnienie tętnicze u matki może ulec nieznacznemu zmniejszeniu; zmniejszenie dotyczy w większym stopniu ciśnienia rozkurczowego niż skurczowego. Ciśnienie rozkurczowe zmniejsza się zwykle o 10-20 mmHg. Wpływ wlewu na częstość akcji serca u płodu jest słabiej zaznaczony, lecz możliwe jest przyspieszenie akcji serca o do 20 uderzeń/min. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia niedociśnienia tętniczego w związku ze stosowaniem terapii tokolitycznej należy szczególnie zadbać o to, by unikać ucisku żył głównych (żyły głównej dolnej) poprzez utrzymywanie pacjentki w lewej lub prawej pozycji bocznej przez cały okres wlewu. U pacjentek z nadczynnością tarczycy lek należy stosować wyłącznie z zachowaniem ostrożności, po wnikliwej ocenie korzyści i zagrożeń związanych z leczeniem.
Reklama
Fenoterol Teva - ciąża
Lek może być stosowany w ciąży tylko ze wskazań położniczych po 22 tyg. ciąży. Jeżeli poród nastąpi w krótkim czasie po zakończeniu leczenia tokolitycznego, u noworodka wystąpić mogą: tachykardia, hipoglikemia oraz zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią.
Reklama
Fenoterol Teva - efekty uboczne
Bardzo często: częstoskurcz (tachykardia). Często: kołatanie serca, zmniejszenie ciśnienia tętniczego rozkurczowego, drżenia mięśniowe, bóle i zawroty głowy, osłabienie siły mięśni, nudności, hipokaliemia, hipotensja, wzmożona potliwość, uczucie niepokoju. Niezbyt często: zaburzenia w EKG (skurcze dodatkowe komorowe), bóle w obrębie klatki piersiowej, wymioty, zwolnienie perystaltyki jelit, obrzęk płuc, reakcje alergiczne (pokrzywka, skurcz oskrzeli). Rzadko: zaburzenia rytmu serca (np. migotanie przedsionków), niedokrwienie mięśnia sercowego, hiperglikemia.
Fenoterol Teva - interakcje
Fenoterol wykazuje działanie synergistyczne z innymi agonistami receptorów β2-adrenergicznych, np. klenbuterol, salbutamol, terbutalina. W działaniu na mięśnie gładkie i mięsień sercowy wykazuje synergizm również z metyloksantynami (np. teofilina, aminofilina, diprofilina). Może zwiększyć się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych w układzie krążenia. U pacjentów leczonych inhibitorami MAO, zastosowanie leku sympatykomimetycznego może być przyczyną nagłego, poważnego wzrostu ciśnienia krwi, nawet o charakterze przełomu nadciśnieniowego. Działanie rozkurczowe fenoterolu nasilają leki hamujące syntezę prostaglandyn oraz kortykosteroidy, które przełamują zmniejszenie wrażliwości na te leki - tzw. „efekt przyzwalający”. Podane jednocześnie z fenoterolem zwiększają ryzyko wystąpienia obrzęku płuc. Działanie fenoterolu całkowicie hamują nieselektywne leki β-adrenolityczne, np. propranolol, sotalol, tymolol. Kardioselektywne leki β-adrenolityczne hamują jedynie wpływ fenoterolu na serce. Leku nie należy podawać z preparatami zawierającymi wapń i witaminę D. Podczas stosowania anestetyków halogenowych występuje zahamowanie czynności skurczowej macicy z ryzykiem wystąpienia krwawienia; ponadto, podczas interakcji z anestetykami halogenowymi obserwowano poważne komorowe zaburzenia rytmu ze względu na zwiększoną reaktywność mięśnia sercowego. W każdym przypadku, w którym jest to możliwe stosowanie leku należy przerwać co najmniej 6 h przed zastosowaniem jakiegokolwiek planowego znieczulenia z użyciem anestetyków halogenowych. Kortykosteroidy stosowane ogólnie są często podawane podczas porodu przedwczesnego w celu przyspieszenia procesu rozwoju płuc u płodu. U kobiet, którym jednocześnie podawano agonistów receptorów β-adrenergicznych oraz kortykosteroidy zgłaszano występowanie obrzęku płuc. Kortykosteroidy zwiększają stężenie glukozy we krwi oraz mogą prowadzić do zmniejszenia stężenia potasu w surowicy; dlatego ich stosowanie z agonistami receptorów β-adrenergicznych należy podejmować ostrożnie, prowadząc ciągłe monitorowanie stanu pacjenta ze względu na zwiększone ryzyko hiperglikemii oraz hipokaliemii. Z podawaniem agonistów receptorów β-adrenergicznych związane jest zwiększenie stężenia glukozy we krwi, które może być interpretowane jako działanie zmniejszające skuteczność leczenia lekami przeciwcukrzycowymi; z tego względu u pacjentów może być konieczne indywidualne dostosowanie terapii przeciwcukrzycowej. Ze względu na działanie hipokaliemiczne agonistów receptorów β-adrenergicznych równoczesne podawanie leków zmniejszających zawartość potasu w surowicy, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko wystąpienia hipokaliemii, takich jak leki moczopędne, digoksyna, metyloksantyny oraz kortykosteroidy, należy stosować z ostrożnością, po dokonaniu dokładnej oceny korzyści i zagrożeń, ze szczególnym uwzględnieniem zwiększonego ryzyka występowania zaburzeń rytmu serca wynikających z hipokaliemii.
Fenoterol Teva - dawkowanie
W krótkoterminowym prowadzeniu niepowikłanego porodu przedwczesnego. Podawanie leku powinno być wdrażane wyłącznie przez położników/lekarzy doświadczonych w stosowaniu preparatów tokolitycznych. Lek należy stosować w ośrodkach medycznych dysponujących odpowiednim wyposażeniem umożliwiającym ciągłe monitorowanie stanu zdrowia matki i płodu. Leczenie nie powinno trwać dłużej niż 48 h (skutek terapii tokolitycznej polega na odroczeniu porodu do ok. 48 h). Takie krótkoterminowe odroczenie porodu może być wykorzystane w celu wdrożenia innych działań sprzyjających poprawie stanu dziecka w okresie okołoporodowym. Lek powinien zostać podany tak wcześnie, jak to możliwe po rozpoznaniu porodu przedwczesnego oraz po zbadaniu pacjentki w celu wyeliminowania obecności wszelkich ewentualnych przeciwwskazań do stosowania leku. Badanie powinno obejmować odpowiednią ocenę stanu układu krążenia pacjentki z zastosowaniem nadzoru czynności serca i układu oddechowego oraz ciągłego monitorowania EKG przez cały okres leczenia. Szczególne środki ostrożności dotyczące wlewu: dawka leku musi zostać dobrana indywidualnie, z uwzględnieniem hamowania skurczów macicy, zwiększenia częstości tętna oraz zmian ciśnienia tętniczego krwi, które stanowią czynniki ograniczające dawkowanie. Parametry te powinny być uważnie monitorowane podczas leczenia. Maksymalne przyspieszenie akcji serca matki do 120 uderzeń/min nie może być przekroczone. W celu uniknięcia ryzyka obrzęku płuc u matki najważniejsza jest ścisła kontrola podaży płynów i uwodnienia organizmu matki. Z tego względu objętość płynu, w którym podawany jest lek powinna być utrzymywana na najmniejszym możliwym poziomie. Do podawania leku należy używać kontrolowanego urządzenia do wlewów dożylnych, najlepiej pompy infuzyjnej. Przygotowanie roztworu do wlewu: zawartość ampułki (500 µg) rozpuszcza się w 250 ml 5% roztworu glukozy lub fruktozy i uzyskuje stężenie 2 µg/1 ml (20 kropli) roztworu. Zwykle podaje się 10-30 kropli/min, co odpowiada dawce 1-3 µg/min. W razie potrzeby dawkę zmniejsza się lub zwiększa w granicach od 0,5-4 µg/min. Jeżeli w czasie porodu konieczne jest uzyskanie natychmiastowego działania tokolitycznego, można podać dożylnie 250 kropli (12,5 ml) tj. 25 µg fenoterolu w ciągu 2 do 3 min.
Fenoterol Teva - uwagi
