Firazyr - skład
1 ampułko-strzykawka zawiera 30 mg ikatybantu (w postaci octanu).
Reklama
Firazyr - działanie
Selektywny, kompetycyjny antagonista receptora bradykininy typu 2 (B2). W przebiegu HAE (choroba autosomalna dominująca) bradykinina występująca w zwiększonym stężeniu jest kluczowym mediatorem w rozwoju objawów klinicznych. Ikatybant zapobiega indukowanej bradykininą hipotonii, rozszerzeniu naczyń i odruchowej tachykardii. Po podaniu podskórnym bezwzględna biodostępność ikatybantu wynosi 97%. Cmax występuje po ok. 30 min. Ikatybant wiąże się z białkami osocza w 44%. Jest intensywnie metabolizowany przez enzymy proteolityczne do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane głównie z moczem; mniej niż 10% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 1-2 h.
Reklama
Firazyr - wskazania
Objawowe leczenie ostrych napadów dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (ang. hereditary angioedema; HAE) u osób dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku ≥2 lat z niedoborem inhibitora esterazy C1.
Reklama
Firazyr - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Firazyr - ostrzeżenia
Pacjenci z atakami w obrębie krtani, po wstrzyknięciu powinni być leczeni w odpowiedniej placówce służby zdrowia dopóki lekarz prowadzący nie uzna, że wypisanie pacjenta do domu jest bezpieczne. W warunkach niedokrwienia może teoretycznie wystąpić pogorszenie czynności serca i spadek przepływu wieńcowego na skutek antagonistycznego działania leku na receptor bradykininy typu 2. Dlatego należy zachować ostrożność przy podawaniu preparatu pacjentom z ostrą chorobą niedokrwienną serca lub niestabilną dusznicą bolesną. Choć istnieją dowody na korzystny wpływ blokady receptora B2 bezpośrednio po udarze, to jednak istnieje teoretyczna możliwość, że ikatybant może osłabiać korzystne w późnej fazie neuroprotekcyjnej działania bradykininy. W związku z tym należy zachować ostrożność przy podawaniu ikatybantu pacjentom w okresie kilku tygodni po udarze. U pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie otrzymywali preparatu, pierwsze podanie należy wykonać w placówce medycznej lub pod kontrolą lekarza. W przypadku niedostatecznego złagodzenia lub nawrotu objawów po samodzielnym podaniu zaleca się, aby pacjent zgłosił się do lekarza i kolejne dawki były podawane w placówce służby zdrowia. Pacjenci, u których wystąpił atak w obrębie krtani, powinni zawsze zgłaszać się do lekarza i należy ich obserwować w placówce medycznej także po wstrzyknięciu preparatu w domu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 miligramy) sodu na ampułko-strzykawkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
Reklama
Firazyr - ciąża
Preparat można stosować podczas ciąży tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści uzasadniają potencjalne zagrożenia dla płodu (np. w leczeniu potencjalnie zagrażających życiu napadów w obrębie krtani). Zaleca się, aby kobiety karmiące piersią, które zamierzają przyjąć preparat, powstrzymały się od karmienia piersią przez 12 h po przyjęciu leku. W badaniu z udziałem zdrowych mężczyzn i kobiet otrzymujących 30 mg co 6 h, 3 dawki co 3 dni, łącznie 9 dawek, nie obserwowano klinicznie istotnych zmian w porównaniu do pomiaru początkowego w zakresie podstawowych stężeń hormonów układu rozrodczego i ich stężeń po stymulacji przez hormon uwalniający gonadotropinę. Nie obserwowano istotnego działania ikatybantu na stężenie progesteronu w fazie lutealnej i na funkcję lutealną oraz na długość cyklu miesiączkowego u kobiet oraz nie obserwowano istotnego działania ikatybantu na liczbę, ruchliwość i morfologię plemników u mężczyzn.
Reklama
Firazyr - efekty uboczne
Bardzo często: odczyny w miejscu wstrzyknięcia (zasinienie w miejscu wstrzyknięcia, krwiak w miejscu wstrzyknięcia, pieczenie w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, niedoczulica w miejscu wstrzyknięcia, podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, drętwienie w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, uczucie ucisku w miejscu wstrzyknięcia, świąd w miejscu wstrzyknięcia, opuchlizna w miejscu wstrzyknięcia, pokrzywka w miejscu wstrzyknięcia oraz uczucie ciepła w miejscu wstrzyknięcia). Często: zawroty głowy, bóle głowy, nudności, wysypka, rumień, świąd, gorączka, zwiększenie stężenia transaminazy w badaniach. Częstość nieznana: pokrzywka. U większości dzieci i młodzieży leczonych ikatybantem podawanym podskórnie wystąpiły reakcje w miejscu podania, takie jak: rumień, obrzęk, pieczenie, ból i świąd skóry. Reakcje te były łagodne lub umiarkowanie ciężkie oraz odpowiadały reakcjom obserwowanym u dorosłych. U dwóch pacjentów z tej populacji wystąpiły ciężkie reakcje w miejscu podania, które całkowicie ustąpiły w ciągu 6 h. Reakcje te to rumień, obrzęk, pieczenie i uczucie ciepła. Podczas badań klinicznych nie obserwowano istotnych klinicznie zmian w hormonach płciowych. W rzadkich wypadkach obserwowano przejściową obecność przeciwciał przeciwko ikatybantowi w kontrolowanych badaniach fazy III przy wielokrotnym podawaniu leku. U wszystkich pacjentów utrzymywała się skuteczność leczenia. U jednego pacjenta leczonego preparatem stwierdzono obecność przeciwciał przeciwko ikatybantowi przed rozpoczęciem leczenia i po jego zakończeniu. Pacjenta poddawano obserwacji przez 5 mies., a w kolejnych próbkach nie wykazano obecności przeciwciał przeciw ikatybantowi. Nie zgłaszano przypadków nadwrażliwości i reakcji anafilaktycznych podczas leczenia preparatem.
Firazyr - interakcje
Nie przewiduje się interakcji farmakokinetycznych pomiędzy lekami, dotyczących cytochromu CYP450. Nie badano równoczesnego podawania preparatu i inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE). Inhibitory ACE są przeciwwskazane u pacjentów z HAE ze względu na możliwość zwiększania poziomu bradykininy.
Firazyr - dawkowanie
Podskórnie. Preparat jest przeznaczony do stosowania pod kontrolą pracownika służby zdrowia. Dorośli: zalecana dawka to 1 wstrzyknięcie podskórne. W większości przypadków jedno wstrzyknięcie preparatu jest wystarczające do leczenia napadu. W przypadku niewystarczającego ustąpienia lub nawrotu objawów po 6 h można wykonać drugie wstrzyknięcie preparatu. Jeżeli drugie wstrzyknięcie nie spowoduje wystarczającego ustąpienia objawów lub w przypadku zaobserwowania nawrotu objawów, po dalszych 6 h można wykonać trzecie wstrzyknięcie preparatu. Nie należy wykonywać więcej niż 3 wstrzyknięcia preparatu w okresie 24 h. W badaniach klinicznych nie podawano więcej niż 8 wstrzyknięć w miesiącu. Dzieci i młodzież (w wieku ≥2-17 lat), schemat dawkowania wg masy ciała: 12-25 kg: 10 mg (1 ml); 26-40 kg: 15 mg (1,5 ml); 41-50 kg: 20 mg (2 ml); 51-65 kg: 25 mg (2,5 ml); >65 kg: 30 mg (3 ml). W badaniu klinicznym podawano nie więcej niż 1 wstrzyknięcie na jeden atak HAE. Brak zaleceń dotyczących schematu podawania leku u dzieci w wieku poniżej 2 lat lub dzieci o masie ciała ≤12 kg, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie pacjentów. Szczególne grupy pacjentów. Informacje na temat stosowania leku u pacjentów w wieku > 65 lat są ograniczone. U pacjentów w podeszłym wieku wykazano wzrost ekspozycji systemowej na ikatybant. Znaczenie tej obserwacji dla bezpieczeństwa leku nie jest znane. Nie jest konieczne korygowanie dawek u pacjentów z niewydolnością wątroby i (lub) niewydolnością nerek. Sposób podania. Preparat przeznaczony do podawania podskórnego, najlepiej w okolicy brzucha. Należy podawać powoli ze względu na podawaną objętość. Może być podawany samodzielnie lub przez opiekuna wyłącznie po przeszkoleniu w technice wykonywania wstrzyknięć podskórnych, przeprowadzonym przez pracownika służby zdrowia. Decyzję o rozpoczęciu samodzielnego podawania preparatu powinien podejmować wyłącznie lekarz mający doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego. Dzieci: jeśli wymagana dawka nie przekracza 30 mg (3 ml), do uzyskania i podania odpowiedniej dawki należy użyć sprzętu : adapter (bliskie i (lub) dalsze złącze/połączenie żeńskie luer lock); strzykawka 3 ml z podziałką (zalecana). Ampułko-strzykawka z ikatybantem i wszystkie inne części są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użycia.
Firazyr - uwagi
Preparat może mieć niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po zastosowaniu preparatu obserwowano zmęczenie, letarg, senność i zawroty głowy. Objawy te mogą wystąpić w wyniku napadu HAE. Pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn, jeżeli odczuwają zmęczenie lub zawroty głowy. W badaniach diagnostycznych zaobserwowano zwiększenie stężenia transaminazy.
