Sindronat - skład
1 kaps. zawiera 400 mg klodronianu disodowego czterowodnego. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Sindronat - działanie
Lek z grupy bisfosfonianów, analog naturalnych pirofosforanów. Wykazuje silne powinowactwo do tkanek mineralizowanych, takich jak kości. In vitro hamuje precypitację fosforanu wapnia, blokując jego przemianę do hydroksyapatytu, hamuje łączenie się kryształów apatytów w większe kompleksy i spowalnia ich rozpuszczanie. Podstawowy mechanizm działania klodronianu to hamowanie resorpcji i rozpadu kości. Klodronian hamuje aktywność osteoklastów, zmniejsza stężenie wapnia w surowicy krwi, wydzielanie z moczem wapnia i hydroksyproliny. Lek w różny sposób wchłania się z przewodu pokarmowego. Wiąże się z białkami osocza w 30%. Jest wydalany głównie z moczem. Około 80% wchłoniętego klodronianu znajduje się w moczu przez kilka dni. Eliminacja klodronianu z organizmu jest dwufazowa: faza dystrybucji z okresem półtrwania około 2 h i faza eliminacji, która jest bardzo wolna ze względu na silne powinowactwo leku do kości.
Reklama
Sindronat - wskazania
Leczenie hiperkalcemii w chorobach nowotworowych. Leczenie osteolizy spowodowanej chorobą nowotworową.
Reklama
Sindronat - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne leczenie innymi bisfosfonianami. Krańcowa niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 10 ml/min). Nie należy stosować u dzieci, kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Reklama
Sindronat - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Wśród pacjentów z rozpoznanym rakiem, leczonych zarówno według schematów zawierających bisfosfoniany podawane dożylnie jak i doustnie, zgłaszano przypadki martwicy kości szczęki, zwykle związanej z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (w tym z zapaleniem szpiku kostnego). Wielu z tych pacjentów otrzymywało również chemioterapię i kortykosteroidy. Przed wdrożeniem leczenia bisfosfonianami u chorych ze współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, radioterapia, stosowanie kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej) należy rozważyć wykonanie profilaktycznych zabiegów stomatologicznych, a podczas terapii z użyciem bisfosfonianów należy unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. Wykonywanie chirurgicznych zabiegów stomatologicznych u pacjentów z martwicą kości szczękipowstałą podczas leczenia bisfosfonianami, może prowadzić do zaostrzenia tej jednostki chorobowej. Nie wiadomo, czy odstawienie bisfosfonianów zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki u pacjentów wymagających wykonania zabiegów stomatologicznych. Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego, głównie związaną z długotrwałym leczeniem (u pacjentów, u których występują objawy związane z uchem, w tym przewlekłe zakażenie ucha). Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzyka miejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Złamania często występują obustronnie, dlatego u pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka, u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny. Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien zostać zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej. Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Sindronat - ciąża
Nie zaleca się stosowania klodronianu u kobiet w ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji. Nie wiadomo, czy klodronian przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla niemowląt karmionych piersią. Podczas leczenia klodronianem należy przerwać karmienie piersią. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, klodronian nie powodował uszkodzenia płodu, jednak wysokie dawki powodowały zmniejszenie płodności u samców. Brak danych klinicznych dotyczących wpływu klodronianu na płodność u ludzi.
Reklama
Sindronat - efekty uboczne
Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym jest biegunka, zwykle o niewielkim nasileniu, występująca zazwyczaj po zastosowaniu dużych dawek. Często: bezobjawowa hipokalcemia; biegunka, nudności, wymioty; zwiększenie aktywności aminotransferaz (zwykle w zakresie wartości prawidłowych). Rzadko: objawowa hipokalcemia, zwiększone stężenie hormonu przytarczyc w krwi związane ze zmniejszonym stężeniem wapnia we krwi, zwiększone stężenie fosfatazy alkalicznej w krwi (u pacjentów z chorobą przerzutową, może również wynikać z przerzutów do wątroby i kości); zwiększenie aktywności aminotransferaz dwukrotnie powyżej normy bez współistniejących zaburzeń czynności wątroby; reakcja nadwrażliwości przebiegająca jako reakcja skórna. Działania niepożądane, które opisano po wprowadzeniu leku do obrotu: zaburzenia parametrów oddechowych u pacjentów z astmą aspirynową, reakcje nadwrażliwości przebiegające jako zaburzenia oddychania; zaburzenie czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu i białkomocz), ciężkie uszkodzenie nerek; zgłaszano pojedyncze przypadki niewydolności nerek w rzadkich przypadkach prowadzące do zgonu, zwłaszcza podczas jednoczesnego stosowania NLPZ, najczęściej diklofenaku; zgłaszano pojedyncze przypadki martwicy kości szczęki, głównie u pacjentów wcześniej leczonych aminobisfosfonianami, tj. zoedronian i pamidronian; silne bóle kości, stawów i/lub mięśni; rzadko nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do grupy bisfosfonianów); bardzo rzadko: martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego (działanie niepożądane związane ze stosowaniem leków z grupy bisfosfonianów); zapalenie błony naczyniowej oka. W przypadku innych leków z grupy bisfosfonianów zgłaszano następujące zdarzenia: zapalenie spojówek (odnotowano tylko u jednego pacjenta leczonego jednocześnie innym lekiem z grupy bisfosfonianów), zapalenie nadtwardówki i zapalenie twardówki. Dotychczas nie zgłoszono przypadków zapalenia nadtwardówki i zapalenia twardówki u pacjentów leczonych klodronianem (działanie niepożądane leków z grupy bisfosfonianów).
Sindronat - interakcje
Nie należy stosować jednocześnie klodronianu z innymi bisfosfonianami. Istnieją doniesienia o wystąpieniu zaburzeń czynności nerek związanych z jednoczesnym stosowaniem klodronianu i NLPZ, najczęściej diklofenaku. Przy równoczesnym podawaniu klodronianu z antybiotykami aminoglikozydowymi zwiększa się ryzyko wystąpienia hipokalcemii - należy zachować szczególną ostrożność. Odnotowano zwiększenie stężenia fosforanu estramustyny w osoczu, maksymalnie o 80%, podczas jednoczesnego przyjmowania klodronianu z fosforanem estramustyny. Klodronian źle rozpuszcza się w obecności jonów dwuwartościowych. Nie należy przyjmować preparatu jednocześnie z pokarmami lub lekami zawierającymi jony dwuwartościowe (np. leki zobojętniające kwas żołądkowy lub preparaty żelaza).
Sindronat - dawkowanie
Doustnie. Osteoliza w przebiegu nowotworów: zalecana dawka początkowa wynosi 1600 mg na dobę w 1-2 dawkach; w razie konieczności dawka może być zwiększona maksymalnie do 3200 mg na dobę. Hiperkalcemia w chorobie nowotworowej: dawkę początkową ustala się indywidualnie w zakresie 2400-3200 mg/dobę. W zależności od reakcji na leczenie, dawkę można stopniowo zmniejszyć, a po osiągnięciu prawidłowego stężenia wapnia podawać w dawce 1600 mg/dobę. U chorych z zaburzeniami czynności nerek nie należy stosować długotrwale dawki dobowej większej niż 1600 mg. U pacjentów z klirensem kreatyniny 10-30 ml/min dawkę leku należy zmniejszyć do połowy dawki zalecanej u dorosłych - 800 mg na dobę; z klirensem kreatyniny 30-50 ml/min należy podawać 1200 mg/dobę; z klirensem kreatyniny 50-80 ml/min należy podawać 1600 mg/dobę (nie zaleca się redukowania dawki). Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci. Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Sposób podania. Kaps. należy połykać w całości. Jeśli preparat jest stosowany w jednej dawce dobowej, zaleca się przyjmować lek rano, na czczo, popijając szklanką wody. Należy powstrzymać się od jedzenia i picia przez 1 h. Leku nie należy przyjmować z mlekiem, pokarmami oraz lekami zawierającymi wapń i inne dwuwartościowe jony. Jeśli lek przyjmowany jest w 2 dawkach, drugą dawkę należy przyjmować między posiłkami, najlepiej 2 h przed lub po posiłku, oraz zażywaniem innych leków doustnych. Nie należy przyjmować klodronianu razem z mlekiem, posiłkami i lekami zawierającymi wapń lub innekationy dwuwartościowe, gdyż zaburzają one wchłanianie klodronianu.
Sindronat - uwagi
Podczas leczenia należy przyjmować odpowiednią ilość płynów. Przed rozpoczęciem oraz podczas leczenia monitorować czynność nerek poprzez oznaczenie stężenia kreatyniny, wapnia i fosforanów w surowicy.