Soligardin - skład
100 g proszku zawiera: 34,8 g boraksu, 34,8 g wodorowęglanu sodu, 14,9 g chlorku sodu, 14,9 g benzoesanu sodu, 0,5 g mentolu.
Reklama
Soligardin - działanie
Preparat o działaniu odkażającym, ściągającym, przeciwzapalnym, miejscowo przeciwbólowym. Wykazuje bardzo dobre działanie bakteriostatyczne w stosunku do Staphylococcus aureus, Escherichia coli oraz silne działanie grzybostatyczne dla Candida albicans i Aspergillus niger. Preparat działa hamująco na rozwój infekcji wirusowych, gdyż jego stosowanie miejscowo podwyższa pH, spłukuje i mechanicznie usuwa zakażone komórki nabłonka i niszczy wolne wiriony. Działa również przeciwgrzybiczo dzięki skojarzonemu działaniu alkalicznego pH i działania przeciwgrzybowego swych składników, szczególnie benzoesanu sodu. Boraks w bardzo małym stopniu wchłania się przez nieuszkodzoną skórę, jednak podany na błonę śluzową lub na skórę uszkodzoną wchłania się dobrze. Po podaniu doustnym wchłania się prawie całkowicie. Benzoesan sodu szybko wchłania się z powierzchni skóry. Mentol po wchłonięciu, w największym stopniu gromadzi się w tkance tłuszczowej. Boraks jest szeroko dystrybuowany w organizmie największe stężenie osiąga w tkance kostnej. Borany nie są metabolizowane w organizmie, a jedynie (jeszcze przed wchłonięciem) przechodzą w formę niezdysocjowaną - kwas borowy, który wydalany jest głównie przez nerki, ale również z kałem i z mlekiem. Benzoesan sodu ulega szybkiemu metabolizmowi, nie ulega kumulacji w ustroju. Mentol metabolizowany jest w wątrobie do szeregu metabolitów, z których część jest sprzęgana z kwasem glukuronowym. Benzoesan sodu wydalany jest głównie z moczem i w mniejszym stopniu z kałem. Mentol sprzężony z kwasem glukuronowym, wydalany jest z moczem i kałem. Sole nieorganiczne (NaCl i NaHCO3) praktycznie nie podlegają przemianom w organizmie (poza anionem wodorowęglanowym, z którego powstaje dwutlenek węgla), a ich losy w ustroju podlegają mechanizmom fizjologicznym.
Reklama
Soligardin - wskazania
Pomocniczo w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła w przebiegu nieżytów górnych dróg oddechowych, anginy, infekcji wirusowych i zakażeń grzybiczych.
Reklama
Soligardin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Uszkodzona powierzchnia błon śluzowych.
Reklama
Soligardin - ostrzeżenia
Podczas płukania gardła należy uważać aby nie połykać preparatu. Przy stosowaniu na uszkodzoną powierzchnię błon śluzowych istnieje możliwość kumulowania związków boru w organizmie. Długotrwałe stosowanie preparatu, zwłaszcza u małych dzieci może zwiększać ryzyko kumulacji związków boru w tkankach i narządach organizmu, głównie w mózgu, wątrobie, śledzionie i nerkach oraz w tkance tłuszczowej.
Reklama
Soligardin - ciąża
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania leku u kobiet w ciąży.
Reklama
Soligardin - efekty uboczne
Przy krótkotrwałym stosowaniu preparat jest dobrze tolerowany. Mogą wystąpić: brak łaknienia, wymioty, biegunka, śluzowo-krwawe wymioty, bezmocz, wysypka skórna, wyłysienie, niedokrwistość, gorączka.
Soligardin - interakcje
Leki powodujące przekrwienie błon śluzowych mogą zwiększać prawdopodobieństwo wchłaniania składników leku do krążenia ogólnego.
Soligardin - dawkowanie
Zewnętrznie, na śluzówkę jamy ustnej i gardła: 1/2 -1 łyżeczka na pół szklanki ciepłej wody, roztworem płukać 3 razy na dobę.
Soligardin - uwagi
Lek w zalecanych dawkach nie powoduje upośledzenia sprawności psychofizycznej, zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.