Taxegis - skład
1 fiolka z koncentratem zawiera 20 mg lub 80 mg docetakselu. Koncentrat jest rekonstytuowany za pomocą rozpuszczalnika aby otrzymać stężenie docetakselu 10 mg/ml.
Reklama
Taxegis - działanie
Lek przeciwnowotworowy. Działa poprzez pobudzanie łączenia tubuliny w trwałe mikrotubule i hamowanie ich rozpadu, co powoduje znaczne zmniejszenie ilości wolnej tubuliny. Docetaksel przerywa w komórkach sieć mikrotubularną, która jest niezbędna do czynności życiowych w komórce w fazie mitozy i interfazy. Docetaksel jest aktywny w wielu liniach komórkowych wyrażających nadmierną ekspresję p-glikoproteiny kodowanej przez gen oporności wielolekowej. Kinetyka leku jest niezależna od dawki i odpowiada farmakodynamicznemu modelowi trójkompartmentowemu z T0,5 dla faz alfa, beta i gamma odpowiednio: 4 min, 36 min i 11,1 h. Długi okres trwania fazy późnej wynika częściowo ze względnie powolnego uwalniania docetakselu z kompartmentu obwodowego. Docetaksel wiąże się w ponad 95% z białkami osocza. Jest metabolizowany z udziałem cytochromu P-450 poprzez utlenianie tert-butylowych grup estrowych, a następnie w ciągu 7 dni wydalany, zarówno z moczem (6%), jak i z kałem (75%).
Reklama
Taxegis - wskazania
Rak piersi. W połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem w leczeniu uzupełniającym u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi z przerzutami do węzłów chłonnych lub operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych (leczenie uzupełniające u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych powinno być ograniczone do pacjentów kwalifikujących się do otrzymania chemioterapii zgodnie z międzynarodowymi kryteriami dotyczącymi leczenia wczesnego raka piersi). W skojarzeniu z doksorubicyną w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka piersi lub raka piersi z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej leków cytotoksycznych w tym wskazaniu. W monoterapii u pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniejszego leczenia lekami cytotoksycznymi (poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny lub lek alkilujący). W połączeniu z trastuzumabem w leczeniu raka piersi z przerzutami u pacjentów, u których guzy wykazują nadekspresję genu HER2 i którzy wcześniej nie otrzymywali chemioterapii w leczeniu przerzutów. W skojarzeniu z kapecytabiną w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniej stosowanej chemioterapii (poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny). Niedrobnokomórkowy rak płuc. Leczenie niedrobnokomórkowego raka płuca miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniej stosowanej chemioterapii. W skojarzeniu z cisplatyną w leczeniu pacjentów z nieresekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w tym wskazaniu. Rak gruczołu krokowego. W połączeniu z prednizonem lub prednizolonem w leczeniu pacjentów z hormononiezależnym rakiem gruczołu krokowego z przerzutami. Gruczolakorak żołądka. W połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka z przerzutami, w tym gruczolakoraka wpustu żołądka u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w celu leczenia przerzutów. Rak głowy i szyi. W połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu indukcyjnym pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem płaskonabłonkowym głowy i szyi.
Reklama
Taxegis - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na docetaksel lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Liczba neutrofilów przed rozpoczęciem podawania leku <1500 komórek/mm3. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Obowiązują także przeciwwskazania do stosowania innych leków, podawanych w leczeniu skojarzonym z docetakselem.
Reklama
Taxegis - ostrzeżenia
W trakcie leczenia docetakselem należy często kontrolować morfologię krwi oraz czynność wątroby i w zależności od wyników tych badań modyfikować dawki w trakcie leczenia. W trakcie leczenia docetakselem należy zwrócić uwagę na ewentualne wystąpienie: neutropenii (może być konieczne zmniejszenie dawki leku w kolejnych cyklach leczenia, opóźnienie kolejnego cyklu leczenia lub rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego), reakcji nadwrażliwości, zwłaszcza w trakcie 1-szego lub 2-giego wlewu dożylnego (może być konieczne przerwanie leczenia i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego; pacjentom, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości, nie należy ponownie podawać doectakselu), reakcji skórnych (mogą być ciężkie i prowadzić do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem), neuropatii (może być konieczne zmniejszenie dawki leku), zatrzymania płynów w organizmie (dokładnie monitorować pacjentów, u których występuje ciężkie zatrzymanie płynów), toksyczności żołądkowo-jelitowej (w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie), niewydolności serca (zwłaszcza przy podawaniu leku w skojarzeniu z trastuzumabem, szczególnie po zastosowaniu chemioterapii zawierającej antracykliny). Pacjentów będących kandydatami do leczenia skojarzonego docetakselem i trastuzumabem należy poddać podstawowej ocenie kardiologicznej, a następnie w trakcie leczenia oceniać czynność serca (np. co 3 mies.) tak, aby wykryć ewentualne rozwijające się zaburzenia czynności serca. U pacjentek leczonych schematem TAC (docetaksel, doksorubicyna, cyklofosfamid) ryzyko opóźnionej mielodysplazji lub białaczki szpikowej wymaga wykonywania kontrolnych testów. Współczynnik korzyści do ryzyka u pacjentów z liczbą zajętych węzłów 4+, leczonych schematem TAC, nie został całkowicie określony. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (wskazana modyfikacja dawkowania). Należy ściśle monitorować pacjentów w wieku podeszłym, z uwagi na większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Brak dostępnych danych u pacjentów w wieku >70 lat, u których stosowano schemat TAC. Stosowanie docetakselu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w następujących wskazaniach: rak piersi, niedrobnokomórkowym rak płuc, rak gruczołu krokowego, gruczolakorak żołądka i rak głowy i szyi, włączając mało zróżnicowanego raka nosogardzieli typu II i III.
Reklama
Taxegis - ciąża
Nie stosować w ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga podawania docetakselu (lek może powodować uszkodzenie płodu). Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia docetakselem. Docetaksel wykazuje działanie genotoksyczne i może wpływać na płodność u mężczyzn - mężczyźni leczeni docetakselem powinni unikać poczęcia dziecka w trakcie terapii oraz do 6 mies. po zakończeniu leczenia, a przed rozpoczęciem leczenia powinni uzyskać poradę w sprawie przechowania nasienia. Należy przerwać karmienie piersią w czasie leczenia docetakselem.
Reklama
Taxegis - efekty uboczne
Najczęściej, zarówno w monoterapii, jak i leczeniu skojarzonym, występowały: neutropenia (przemijająca i niekumulująca się, z najmniejszą liczbą neutrofili około 7. dnia, a średnim czasem trwania ciężkiej neutropenii <500 komórek/mm3, wynoszącym 7 dni), gorączka neutropeniczna, zakażenia (w tym posocznica i zapalenie płuc, czasem prowadzące do zgonu), niedokrwistość, trombocytopenia, obwodowa neuropatia ruchowa, obwodowa neuropatia czuciowa, zaburzenia smaku, brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie jamy ustnej, zaparcia, łysienie, odczyny skórne (łagodne lub umiarkowane, w tym rumień obejmujący miejscowe wykwity skórne, głównie na stopach, dłoniach, ramionach, twarzy, klatce piersiowej, często ze świądem; rzadziej występowały ciężkie objawy, takie jak wykwity z następującym po nich złuszczaniem), zmiany w obrębie paznokci (czasami mogą być ciężkie - odbarwienia, przebarwienia, czasami ból, oddzielanie płytki paznokciowej od łożyska), osłabienie, zmęczenie, zatrzymanie płynów (w tym takie zdarzenia jak: obrzęki obwodowe, rzadziej wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy, wodobrzusze i zwiększenie masy ciała), reakcje nadwrażliwości (łagodne - zaczerwienienie, wysypka ze świądem lub bez, ucisk w klatce piersiowej, ból pleców, duszność, gorączka polekowa, dreszcze; ciężkie reakcje nadwrażliwości charakteryzowały się niedociśnieniem i (lub) skurczem oskrzeli lub uogólnioną wysypką i (lub) rumieniem), reakcje w miejscu podania wlewu (przebarwienie, zapalenie, zaczerwienienie lub wysuszenie skóry, zapalenie żyły lub wynaczynienie w miejscu podania, obrzęk żyły), ból mięśni, ból stawów, ból, gorączka. Ponadto obserwowano: duszność, ból brzucha, niestrawność, krwawienie z przewodu pokarmowego, zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, AspAT, AlAT, zaburzenia rytmu serca, niewydolność serca, niedociśnienie, nadciśnienie, krwotok, ból w klatce piersiowej bez związku z układem krążenia lub układem oddechowym. Mogą także wystąpić: zapalenie przełyku, dysfagia, bezsenność, obrzęk limfatyczny, krwawienie z nosa, ból nosa i gardła, zapalenie nosa i gardła, ból gardła i krtani, kaszel, wodnisty wyciek z nosa, zapalenie błon śluzowych, objawy grypopodobne, ból kończyn, kości i pleców, sztywność mięśni, letarg, zespół dłoniowo-podeszwowy, kandydoza jamy ustnej, zawroty głowy, ból głowy, odwodnienie, zmniejszenie masy ciała, osłabienie czynności lewej komory serca, niedokrwienie mięśnia sercowego, omdlenie, senność, uderzenia gorąca, brak miesiączki, zaburzenia żylne, zapalenie żył, zaburzenia węchu, ból z powodu raka. Nasilenie działań niepożądanych docetakselu może być większe, kiedy jest on podawany w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami. Zgłaszano występowanie rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC), często w połączeniu z posocznicą lub niewydolnością wielonarządową; przypadki wstrząsu anafilaktycznego (czasami zakończone zgonem). Rzadko obserwowano: drgawki lub przemijającą utratę świadomości (niekiedy podczas podawania wlewu dożylnego), działanie ototoksyczne (upośledzenia słuchu i (lub) utratę słuchu), łzawienie z zapaleniem spojówek lub bez zapalenia spojówek, zawał mięśnia sercowego, żylne zaburzenia zakrzepowo-zatorowe, ostry zespół zaburzeń oddychania, śródmiąższowe zapalenie płuc i zwłóknienie płuc (u pacjentów przyjmujących równocześnie radioterapię zgłaszano rzadkie przypadki popromiennego zapalenia płuc), odwodnienie w następstwie zaburzeń żołądka i jelit, perforację żołądka lub jelit, niedokrwienne zapalenie jelita grubego, zapalenie jelita grubego lub zapalenie jelit w przebiegu neutropenii, niedrożności jelit, obrzęk płuc. Bardzo rzadko: przypadki ostrej białaczki szpikowej i mielodysplazji związane ze stosowaniem docetakselu w skojarzeniu z innymi środkami chemioterapeutycznymi i (lub) radioterapią, przemijające zaburzenia widzenia (błyski, mroczki), które zwykle występowały podczas wlewu leku i związane były z reakcjami nadwrażliwości, zapalenie wątroby (niekiedy prowadzące do zgonu, szczególnie u pacjentów z wcześniej występującymi chorobami wątroby), toczeń rumieniowaty, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, nawrót objawów popromiennych. Po zastosowaniu docetakselu były opisywane zmiany o typie sklerodermalnym zwykle poprzedzane przez obrzęk limfatyczny.
Taxegis - interakcje
Leki, które indukują lub hamują aktywność cytochromu P450-3A lub są przez niego metabolizowane, takie jak: cyklosporyna, terfenadyna, ketokonazol, erytromycyna, troleandomycyna, mogą zmieniać metabolizm docetakselu - podczas jednoczesnego stosowania należy zachować szczególną ostrożność. Inhibitory CYP3A4, takie jak: inhibitory proteazy (np. rytonawir), azolowe leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol, itrakonazol) mogą zmniejszać klirens docetakselu, nasilając jego toksyczność - zachować ostrożność. Prednizon - lek indukujący aktywność CYP3A4, nie wpływał w istotny statystycznie sposób na farmakokinetykę docetakselu. Jednoczesne stosowanie docetakselu, doksorubicyny i cyklofosfamidu nie wpływa na farmakokinetykę podawanych leków. Obserwowano zwiększenie klirensu karboplatyny o około 50% po podawaniu w leczeniu skojarzonym z docetakselem. Docetaksel silnie wiąże się z białkami i jest możliwe wystąpienie interakcji z innymi lekami. Badania wykazały, że interakcje z lekami silnie wiążącymi się z białkami, takimi jak: erytromycyna, difenhydramina, propranolol, propafenon, fenytoina, salicylany, sulfametoksazol, walproinian, nie wpływają na stopień wiązania docetakselu z białkami. Także deksametazon nie wpływa na wiązanie docetakselu z białkami. Docetaksel nie wpływa na stopień wiązania digoksyny.
Taxegis - dawkowanie
Lek należy podawać pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w chemioterapii nowotworów i wyłącznie na oddziałach wyspecjalizowanych w podawaniu leków cytotoksycznych. Docetaksel podaje się w postaci 1-godzinnego wlewu, raz na 3 tyg. W przypadku raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuc, raka żołądka oraz raka głowy i szyi może być zastosowana premedykacja (doustnie kortykosteroid, np. deksametazon 16 mg/dobę przez 3 dni, od 1. dnia przed rozpoczęciem podawania docetakselu). W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej, można profilaktycznie podać G-CSF. W przypadku raka gruczołu krokowego, przy równoczesnym podawaniu prednizonu lub prednizolonu zalecanym schematem premedykacji jest doustnie podawany deksametazon w dawce 8 mg na 12 h, 3 h i 1 h przed wlewem docetakselu. Rak piersi: W leczeniu uzupełniającym operacyjnego raka piersi z przerzutami i bez przerzutów do węzłów chłonnych zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc., podawana 1 h po doksorubicynie w dawce 50 mg/m2 pc. i cyklofosfamidzie w dawce 500 mg/m2 pc., co 3 tyg., przez 6 cykli (schemat leczenia TAC). W przypadku leczenia pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m2 pc. w monoterapii. W leczeniu pierwszego rzutu, docetaksel w dawce 75 mg/m2 pc. stosuje się w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m2 pc.). W połączeniu z trastuzumabem, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m2 pc. co 3 tyg., z trastuzumabem podawanym co 1 tydz. W badaniach po pierwszej dawce trastuzumabu podawano następnego dnia pierwszy wlew docetakselu. Kolejne dawki docetakselu podawano natychmiast po zakończeniu wlewu trastuzumabu, jeśli podana poprzednio dawka trastuzumabu była dobrze tolerowana (dawka i sposób podawania trastuzumabu, patrz: ChPL trastuzumabu). W skojarzeniu z kapecytabiną, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. co 3 tyg., jednocześnie z kapecytabiną w dawce 1250 mg/m2 pc. 2 razy na dobę (w ciągu 30 min po posiłku) przez 2 tyg., a następnie 1 tydz. przerwy. Niedrobnokomórkowy rak płuc. U pacjentów niepoddawanych dotychczas chemioterapii: docetaksel w dawce 75 mg/m2 pc. jednocześnie z cisplatyną w dawce 75 mg/m2 przez 30-60 min. U pacjentów po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii preparatami platyny: docetaksel w dawce 75 mg/m2 pc. w monoterapii. Rak gruczołu krokowego: docetaksel w dawce 75 mg/m2 pc. Równocześnie podaje się doustnie 5 mg prednizonu lub prednizolonu, 2 razy na dobę. Gruczolakorak żołądka. Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. w 1-godzinnym wlewie, następnie cisplatyna w dawce 75 mg/m2 pc. podawana w 1-3-godzinnym wlewie, (oba leki podaje się wyłącznie w 1. dobie). W kolejnych dniach podaje się 5-fluorouracyl w dawce 750 mg/m2, w ciągłym wlewie trwającym 24 h, przez 5 dni. Pierwszą dawkę podaje się po zakończeniu wlewu cisplatyny. Cykl terapii powtarza się co 3 tyg. Pacjenci muszą otrzymywać premedykację, obejmującą leki przeciwwymiotne oraz być odpowiednio nawodnieni przed podaniem cisplatyny. Należy profilaktycznie podawać G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na krew i układ krwiotwórczy. Rak głowy i szyi. Pacjenci muszą otrzymać leki przeciwwymiotne jako premedykację. Konieczne jest także odpowiednie nawodnienie (przed i po podaniu cisplatyny). Wskazane jest profilaktyczne stosowanie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na układ krwiotwórczy. Wszyscy pacjenci uczestniczący w badaniach klinicznych TAX 323 i TAX 324 otrzymywali profilaktycznie antybiotyki. Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323): zalecana dawka docetakselu w leczeniu indukcyjnym nieoperacyjnego miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN) wynosi 75 mg/m2 pc. w postaci wlewu trwającego 1 h, a następnie podanie cisplatyny w dawce 75 mg/m2 pc. w 1. dobie cyklu terapii. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 750 mg/m2 pc. na dobę, przez 5 dni. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 4 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać radioterapię. Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324): w leczeniu indukcyjnym miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN), zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. w postaci wlewu trwającego 1 h w 1. dobie, a następnie cisplatyna w dawce 100 mg/m2 pc. we wlewie trwającym od 30 min do 3 h. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 1000 mg/m2 pc. na dobę, od 1. do 4. doby. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 3 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać chemioradioterapię. Dostosowanie dawki w trakcie leczenia. Dostosowanie dawki leków stosowanych w skojarzeniu z docetakselem: patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego odpowiedniego leku. Docetaksel można podawać, jeśli liczba neutrofilów wynosi ≥1500 komórek/mm3. U pacjentów, u których podczas leczenia docetakselem wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii, z liczbą neutrofilów <500 komórek/mm3 przez ponad tydzień i wystąpiły ciężkie lub masywne odczyny skórne lub objawy ciężkiej neuropatii obwodowej, dawkę docetakselu należy zmniejszyć ze 100 mg/m2 pc. do 75 mg/m2 pc. i (lub) z 75 mg/m2 pc. do 60 mg/m2 pc. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki leku do 60 mg/m2 pc. objawy powyższe utrzymują się, leczenie należy przerwać. W schemacie TAC (docetaksel, doksorubicyna i cyklofosfamid): u pacjentów otrzymujących schemat TAC w leczeniu uzupełniającym raka piersi, należy rozważyć zastosowanie pierwotnej profilaktyki G-CSF. U pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna i (lub) zakażenie z neutropenią, należy zmniejszyć dawkę docetakselu do 60 mg/m2 pc. we wszystkich kolejnych cyklach. U pacjentów, u których występowało zapalenie jamy ustnej w stopniu 3. lub 4. należy zmniejszyć dawkę leku do 60 mg/m2 pc. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną: u pacjentów, którym podano początkową dawkę docetakselu 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z cisplatyną i u których najmniejsza liczba płytek krwi oznaczona podczas poprzedniego kursu chemioterapii wynosiła <25 000 komórek/mm3 lub u pacjentów, u których wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii lub u pacjentów z ciężką niehematologiczną toksycznością w późniejszych cyklach, dawkę docetakselu należy zmniejszyć do 65 mg/m2 pc. W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną: u pacjentów, u których wystąpił po raz pierwszy 2. stopień toksyczności, który utrzymywał się w czasie następnego cyklu leczenia docetaksel/kapecytabina, należy opóźnić leczenie do momentu powrotu do stopnia 0-1 i kontynuować leczenie dawkami początkowymi; u pacjentów, u których wystąpił po raz drugi 2. stopień toksyczności lub po raz pierwszy 3. stopień toksyczności, należy opóźnić leczenie aż do powrotu do stopnia 0-1, a następnie kontynuować leczenie docetakselem w dawce 55 mg/m2 pc.; w przypadku wystąpienia po raz kolejny któregokolwiek stopnia toksyczności lub w przypadku wystąpienia 4. stopnia toksyczności, należy przerwać podawanie docetakselu. W schemacie TCF (docetaksel, cisplatyna i 5-fluorouracyl): w razie wystąpienia neutropenii z gorączką, przedłużającej się neutropenii albo zakażenia z neutropenią, pomimo podawania G-CSF, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m2 pc. Gdyby pojawiały się kolejne epizody neutropenii z powikłaniami, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 60 do 45 mg/m2 pc. W razie stwierdzenia małopłytkowości 4. stopnia, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m2 pc. W następnych cyklach nie należy pacjentom podawać docetakselu do czasu, aż liczba neutrofilów nie zwiększy się do >1500/mm3 a płytek do >100 000/mm3. W razie utrzymywania się działania toksycznego na układ krwiotwórczy, należy całkowicie zakończyć stosowanie docetakselu. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-fluorouracylem (5-FU) w razie wystąpienia biegunki 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; biegunki 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu i 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać terapię; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy trzecim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy drugim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%. U pacjentów z neutropenią z powikłaniami (w tym długo utrzymującą się neutropenią, z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem), zaleca się stosowanie G-CSF w celu uzyskania najlepszego działania ochronnego (np. w dobach 6-15), we wszystkich kolejnych cyklach. Szczególne grupy pacjentów. W monoterapii u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby - ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >1,5-krotnej wartości GGN (górna granica normy) jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy >GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej >6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. U pacjentów stosujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz >1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny >GGN, nie zaleca się zmniejszenia dawki i nie należy podawać leku, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Z analizy populacyjnych danych farmakokinetycznych wynika, że nie ma szczególnych zaleceń dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów w podeszłym wieku; u pacjentów w wieku ≥60 lat leczonych docetakselem w skojarzeniu z kapecytabiną zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 75% dawki zalecanej.
Taxegis - uwagi