Thromboreductin - skład
1 kaps. zawiera 0,5 mg anagrelidu (w postaci chlorowodorku). Lek zawiera laktozę.
Reklama
Thromboreductin - działanie
Lek przeciwnowotworowy i immunomodulujący, powoduje zależne od dawki zmniejszenie liczby płytek krwi. Mechanizm działania nie jest znany. Anagrelid wywiera swoje działanie poprzez zmniejszanie wielkości i ploidii megakariocytów w pomitotycznej fazie dojrzewania. Nie powoduje istotnych zmian dotyczących krwinek białych i parametrów krzepnięcia, obserwowano natomiast niewielkie zmiany dotyczące krwinek czerwonych. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi 70%, co wynika z danych z badania bilansu. U zdrowych ochotników czas potrzebny do osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu (Tmax) wynosił 1-2 h, okres półtrwania w fazie eliminacji jest krótki (1-2 h). Anagrelid ma dużą objętość dystrybucji (120 l/kg), dystrybucja w różnych kompertmentach jest nieznana, podobnie jak wiązanie z białkami osocza. Anagrelid jest intensywnie metabolizowany do co najmniej 4 metabolitów. Po podaniu anagrelidu znakowanego 14C, 75% radioaktywności wydala się w ciągu 6 dni w moczu, 10% wydala się z kałem. Po zaprzestaniu leczenia liczba płytek powraca do stanu przed leczeniem w ciągu 4 do 8 dni. Ekspozycja na anagrelid jest ośmiokrotnie większa u pacjentów ze średniego stopnia zaburzeniem czynności wątroby.
Reklama
Thromboreductin - wskazania
Leczenie nadpłytkowości samoistnej. Decyzja o leczeniu powinna być podejmowana indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od liczby krwinek płytkowych, wieku pacjenta, objawów klinicznych i danych z wywiadu, od szybkości narastania liczby płytek po postawieniu rozpoznania, współistniejących chorób i czynników ryzyka zakrzepów, oraz od obecnie stosowanego leczenia, np. hydroksymocznikiem lub interferonem α.
Reklama
Thromboreductin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na anagrelid lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Choroby układu krążenia stopnia 3. z ujemnym stosunkiem korzyści do ryzyka lub stopnia 4. (kryteria toksyczności South West Oncology Group). Ciężka niewydolność nerek (CCr <30 ml/min). Umiarkowana lub ciężka niewydolność wątroby.
Reklama
Thromboreductin - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, nabyty zespół wydłużonego odstępu QTc w wywiadzie, przyjmowanie produktów leczniczych mogących wydłużać odstęp QTc oraz hipokalemia. Zaleca się dokładne kontrolowanie wpływu na odstęp QTc. Należy również zachować ostrożność w przypadku grup pacjentów, u których może wystąpić większe maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) leku lub jego aktywnego metabolitu, 3-hydroksy anagrelidu, np. u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub przyjmujących inhibitory CYP1A2. Anagrelid jest inhibitorem fosfodiesterazy III cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP) i ze względu na jego dodatnie działanie inotropowe oraz chronotropowe, anagrelid należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów ze stwierdzoną chorobą serca lub jej podejrzeniem, bez względu na wiek pacjenta. Ponadto, poważne zdarzenia niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego występowały u pacjentów bez podejrzenia choroby serca oraz u pacjentów z prawidłową czynnością układu sercowo-naczyniowego przed leczeniem. Anagrelid należy stosować jedynie, gdy potencjalne korzyści wynikające z leczenia przewyższają związane z nim ryzyko. Kołatanie serca i ból głowy zgłaszano często zwłaszcza na początku terapii. Aby zminimalizować takie działania niepożądane, należy stopniowo zwiększać dawkę dobową od początkowej wynoszącej 0,5 mg aż do dawki 1 mg. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek - należy przeprowadzać częste badania mające na celu ich ocenę, zwłaszcza na początku terapii. Produkt zawiera laktozę i w związku z tym nie zaleca się stosowania u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Thromboreductin - ciąża
Nie zaleca się stosowania w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie stosowania leku. Nie wiadomo, czy anagrelid przenika do mleka kobiecego - nie stosować w okresie karmienia piersią.
Reklama
Thromboreductin - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy. Często: niedokrwistość, wybroczyny, obrzęk, zawroty głowy, parestezje, bezsenność, kołatanie serca, częstoskurcz, nadciśnienie tętnicze, krwawienie z nosa, nudności, biegunka, dyspepsja, wyprysk, ból pleców, zmęczenie. Niezbyt często: małopłytkowość, krwotok, wylewy podskórne, zwiększenie masy ciała, depresja, nerwowość, suchość błony śluzowej jamy ustnej, migrena, zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek, szumy uszne, niewydolność serca, arytmia, częstoskurcz nadkomorowy, częstoskurcz komorowy, omdlenie, duszność, zapalenie dróg oddechowych, nadciśnienie płucne, wymioty, wzdęcia, zaparcie, ból brzucha, łysienie, świąd, bóle mięśniowe, bóle stawowe, niewydolność nerek, zakażenie układu moczowego, ból, osłabienie. Rzadko: migotanie przedsionków, dławica piersiowa, zawał serca, niedociśnienie ortostatyczne, dławica Prinzmetala, wysięk opłucnowy, zapalenie płuc, astma, zapalenie błony śluzowej żołądka, brak łaknienia, wysypka, oddawanie moczu w nocy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, objawy grypopodobne, dreszcze, złe samopoczucie. Częstość nieznana: niedoczulica, torsade de pointes, zwłóknienie płuc, kanalikowo-śródmiąższowe zapalenie nerek.
Thromboreductin - interakcje
Następujące leki stosowano jednocześnie z anagrelidem: kwas acetylosalicylowy, acetaminofen, beta-adrenolityk, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), klopidogrel, kumarynę, kwas foliowy, amlodypinę, karbamazepinę, hydrochlorotiazyd, indapamid, furosemid, preparaty żelaza, monoazotan izosorbidu, L-tyroksynę, symwastatynę, tiklopidynę, ranitydynę, hydroksymocznik, allopurynol i digoksynę. Z wyjątkiem kwasu acetylosalicylowego (zwiększone ryzyko krwawienia) nie występowały istotne interakcje. Badanie in vitro ludzkiej krwi pełnej wykazało, że anagrelid może nasilać antyagregacyjne właściwości kwasu acetylosalicylowego addycyjnie, ale nie synergistycznie. W dawkach zalecanych do stosowania w leczeniu nadpłytkowości samoistnej anagrelid może teoretycznie nasilić działanie innych produktów leczniczych, które hamują lub modyfikują czynność płytek krwi, np. kwasu acetylosalicylowego. Jednoczesne wielokrotne podawanie dawki anagrelidu i kwasu acetylosalicylowego może nasilać działanie hamujące agregację płytek krwi każdego z leków, w porównaniu do samego kwasu acetylosalicylowego. W związku z tym, z powodu braku danych dotyczących pacjentów z nadpłytkowością samoistną, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści jednoczesnego stosowania anagrelidu z kwasem acetylosalicylowym, w szczególności u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwotoków. Anagrelid jest metabolizowany głównie przez enzym CYP1A2. Wiadomo, że kilka produktów leczniczych, w tym fluwoksamina i omeprazol, hamuje działanie CYP1A2. Teoretycznie takie produkty lecznicze mogłyby niekorzystnie wpływać na eliminację anagrelidu z organizmu. Lek wykazuje pewną ograniczoną aktywność hamującą wobec enzymu CYP1A2, która teoretycznie może stwarzać ryzyko interakcji z innymi jednocześnie podawanymi produktami leczniczymi wykorzystującymi ten sam mechanizm eliminacji z organizmu, np. teofiliną. Anagrelid jest inhibitorem PDE III i może nasilać działanie produktów leczniczych o podobnych właściwościach, takich jak leki inotropowe: milrynon, enoksymon, amrynon, olprynon i cylostazol. Anagrelid może wywołać zaburzenia jelitowe u niektórych pacjentów i ograniczać wchłanianie doustnych hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Pokarm opóźnia jego wchłanianie, ale nie zmienia istotnie ekspozycji ogólnoustrojowej. Wykazano, że sok z grejpfrutów hamuje działanie CYP1A2, dlatego może opóźniać eliminację anagrelidu z organizmu.
Thromboreductin - dawkowanie
Doustnie. Dawkowanie indywidualne. Leczenie należy rozpocząć od dawki 0,5 mg/dobę przez 1. tydz., a następnie dawkę zwiększać co tydz. o 0,5 mg/dobę, aż do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi na leczenie. Zwykle odpowiedź na leczenie występuje w ciągu 2 tyg. stosowania dawek 1-3 mg/dobę. Całkowitą dawkę dobową należy podawać w 2 (co 12 h) lub 3 (co 8 h) dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg. Podczas rozpoczynania leczenia, należy co tydz. kontrolować liczbę płytek, aż do czasu osiągnięcia optymalnej odpowiedzi (normalizacji liczby płytek lub jej zmniejszenia do <600 000/µl, lub też zmniejszenia o 50 %); następnie liczbę płytek należy kontrolować w regularnych odstępach czasu. Zamianę wcześniej stosowanych leków (np. hydroksymocznika lub interferonu α) na anagrelid lub leczenie skojarzone z anagrelidem należy przeprowadzić w taki sposób, aby podawanie nowego leku (leków) rozpocząć przed zakończeniem podawania leków stosowanych wcześniej. Anagrelid jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. Po odstawieniu leku, w ciągu kilku dni liczba płytek osiąga wartość sprzed leczenia. W przypadku oporności na leczenie anagrelidem, należy rozważyć inne metody leczenia. Dzieci: anagrelidem leczono niewielką liczbę dzieci w wieku <16 lat; wydaje się, że nie ma większych różnic dawkowania w porównaniu z leczeniem osób dorosłych. Szczególne grupy pacjentów. Podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku z chorobami układu krążenia zalecana jest ostrożność. Nie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min). Nie stosować u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby. Ze względu na małą ilość danych, u pacjentów z chorobami nerek i (lub) wątroby anagrelid należy stosować tylko po dokładnej analizie stosunku ryzyka do korzyści.
Thromboreductin - uwagi
Zaleca się przeprowadzenie badania układu krążenia przed rozpoczęciem leczenia, w tym wykonanie początkowego badania elektrokardiograficznego i echokardiograficznego w celu ustalenia stanu wyjściowego przed rozpoczęciem leczenia anagrelidem. Pacjentów należy kontrolować w trakcie leczenia w celu wykrycia wpływu na układ krążenia, co może wymagać dalszych badań serca i naczyń. Przed podaniem anagrelidu należy skorygować istniejącą hipokalemię lub hipomagnezemię. Podczas leczenia wymagany jest ścisły nadzór kliniczny nad pacjentem, który obejmuje pełną morfologię krwi (hemoglobina, liczba krwinek białych i liczba płytek krwi), ocenę czynności wątroby (AlAT i AspAT) i nerek (stężenie kreatyniny i mocznika w surowicy krwi) oraz analizę stężenia elektrolitów (potasu, magnezu i wapnia). Jeżeli podczas leczenia wystąpią zawroty głowy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.