Topiramat-ratiopharm - skład
1 tabl. powl. zawiera 25 mg, 50 mg, 100 mg lub 200 mg topiramatu.
Reklama
Topiramat-ratiopharm - działanie
Lek przeciwpadaczkowy. Jest również skuteczny w profilaktyce migreny. Zidentyfikowano trzy właściwości farmakologiczne topiramatu, które mogą przyczyniać się do działania przeciwpadaczkowego. Topiramat zmniejsza częstotliwość powstawania potencjałów czynnościowych w neuronach poddawanych depolaryzacji, prawdopodobnie przez blokowanie zależnych od napięcia kanałów sodowych. Topiramat zwiększa aktywność GABA wobec niektórych typów receptorów GABA. Topiramat wykazuje słabe działanie antagonistyczne w zakresie pobudzenia receptorów kainowych/AMPA, podtypu receptorów glutaminianowych, bez widocznego wpływu na aktywność NMDA na podtyp NMDA receptora. Ponadto topiramat hamuje niektóre izoenzymy anhydrazy węglanowej (działanie to nie jest jednak uznawane za główną składową przeciwpadaczkową aktywności topiramatu). Po podaniu doustnym topiramat szybko i niezależnie od obecności pokarmu wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 2 h. Farmakokinetyka topiramatu ma charakter liniowy. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 13-17%. Topiramat jest w około 20% metabolizowany w wątrobie. Po jednoczesnym podaniu leków przeciwpadaczkowych o działaniu indukującym enzymy, metabolizm topiramatu może zwiększyć się do 50%. Topiramat i jego metabolity są wydalane głównie z moczem. Po wielokrotnym podawaniu topiramatu w dawkach 50-100 mg 2 razy na dobę, średni T0,5 wynosił około 21 h. Klirens osoczowy i nerkowy topiramatu jest zmniejszony u pacjentów z niewydolnością nerek. Klirens osoczowy topiramatu jest zmniejszony u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby.
Reklama
Topiramat-ratiopharm - wskazania
Dorośli oraz młodzież w wieku 12 lat i starsza: leczenie uzupełniające u pacjentów padaczką z początkowymi częściowymi i (lub) uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi. Dorośli oraz młodzież w wieku 12 lat i starsza: monoterapia u pacjentów z padaczką z początkowymi częściowymi i (lub) uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi. Dorośli: lek drugiego rzutu w profilaktyce migreny.
Reklama
Topiramat-ratiopharm - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na topiramat lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Topiramat we wskazaniu do profilaktyki migreny jest przeciwwskazany w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod antykoncepcji.
Reklama
Topiramat-ratiopharm - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek. Informacje dotyczące stosowania preparatu u dzieci poniżej 12 lat są ograniczone. Podczas stosowania preparatu należy unikać stosowania leków predysponujących do kamicy nerkowej (acetazolamid, triamteren, witamina C w dawce powyżej 2 g/dobę) oraz diet ketogenicznych z uwagi na tworzenie stanów fizjologicznych sprzyjających powstawaniu kamicy nerkowej. U pacjentów z niewydolnością wątroby lek należy stosować ostrożnie. W przypadku rozwoju i utrzymywania się kwasicy metabolicznej, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie topiramatu. U pacjentów, u których nastąpi zmniejszenie masy ciała podczas leczenia należy rozważyć wprowadzenie dodatkowego odżywiania. Pacjenci leczeni długoterminowo topiramatem z powodu profilaktyki migreny powinni być regularnie ważeni i monitorowani w kierunku zmniejszenia masy ciała; w przypadku wystąpienia istotnego klinicznie zmniejszenia masy ciała należy rozważyć odstawienie leku. Preparat zawiera laktozę - pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi chorobami (nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy) nie powinni stosować tego preparatu.
Reklama
Topiramat-ratiopharm - ciąża
Padaczka: topiramat powinien być stosowany w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Profilaktyka migreny: lek jest przeciwwskazany w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcji. Topiramat jest wydzielany do mleka matki - lek może być stosowany w okresie karmienia piersią po dokładnym rozważeniu korzyści i ryzyka stosowania.
Reklama
Topiramat-ratiopharm - efekty uboczne
Bardzo często (≥ 1/10): ból i zawroty głowy, zmęczenie, senność, nerwowość, nudności; zmniejszenie masy ciała; zaburzenia pamięci, anoreksja, splątanie i spowolnienie psychoruchowe, depresja, zaburzenia koncentracji, niepokój; ataksja, parestezje, zaburzenia mowy, afazja; podwójne widzenie, nieprawidłowe widzenie. Często (≥ 1/100 do <1/10): bóle kości, reakcje alergiczne, bezsenność; kwasica metaboliczna; niedokrwistość, krwawienie z nosa, plamica, leukopenia, trombocytopenia; apatia, niemoc, euforia, labilność emocjonalna, pobudzenie, zaburzenia funkcji poznawczych, zmniejszenie libido, agresywność, psychoza lub objawy psychotyczne; zaparcia, bóle brzucha; łysienie; nietrzymanie moczu, kamica nerkowa; drżenia zaburzenia koordynacji, nieprawidłowy chód, oczopląs, zaburzenia odczuwania smaku; zaburzenia menstruacji, impotencja. Niezbyt często (≥ 1/1000 do <1/100): halucynacje, zaburzenia osobowości, myśli samobójcze, próby samobójcze; duszność; biegunka, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej; zapalenie mieszków włosowych, świąd; hipokinezja, osłupienie. Rzadko (≥ 1/10 000 do <1/1000): neutropenia; zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; ostra krótkowzroczność i wtórna jaskra zamkniętego kąta, ból gałki ocznej. W badaniach prowadzonych po dopuszczeniu leku do obrotu opisywano rzadkie przypadki zwiększonej aktywności enzymów wątrobowych, kwasicy metabolicznej oraz pojedyncze przypadki zapalenia wątroby i niewydolności wątroby, jak również przypadki drgawek po odstawieniu topiramatu. U pacjentów leczonych topiramatem obserwowano rzadko zmniejszone pocenie, któremu towarzyszyły czasem gorączka i uderzenia krwi do głowy. Otrzymano pojedyncze doniesienia o pęcherzowym zapaleniu skóry oraz reakcjach dotyczących błon śluzowych (w tym rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zespół Stevens-Johnsona oraz toksyczna nekroliza naskórka).
Topiramat-ratiopharm - interakcje
Dodanie topiramatu do leczenia karbamazepiną, kwasem walproinowym lub lamotryginą nie wpływa lub ma niewielki wpływ na stężenia tych leków we krwi w stanie stacjonarnym. U niektórych pacjentów, jednoczesne leczenie topiramatem i fenytoiną może powodować zwiększenie stężeń fenytoiny we krwi (u pacjentów z objawami toksyczności fenytoiny należy monitorować stężenia fenytoiny we krwi). W leczeniu skojarzonym z fenytoiną lub karbamazepiną stężenie topiramatu we krwi zmniejsza się, prawdopodobnie z powodu indukcji metabolizmu - dodanie lub odstawienie fenytoiny lub karbamazepiny do leczenia topiramatem może wymagać dostosowania dawki topiramatu. Dodanie lub odstawienie kwasu walproinowego albo lamotryginy nie powoduje klinicznie znaczących zmian w stężeniach topiramatu we krwi. Rzadko donoszono o encefalopatii z hiperamonemią lub bez hiperamonemii u pacjentów przyjmujących topiramat jednocześnie z walproinianem lub innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Po podaniu pojedynczej dawki digoksyny, AUC digoksyny zmniejszyło się o 12% wskutek jednoczesnego podania topiramatu - u pacjentów leczonych jednocześnie digoksyną i topiramatem należy dokładnie monitorować stężenie digoksyny we krwi. U pacjentek przyjmujących środki antykoncepcyjne zawierające estrogen i topiramat, należy wziąć pod uwagę możliwość ryzyka zmniejszenia skuteczności antykoncepcyjnej oraz zwiększenia przerw między miesiączkami. Hydrochlorotiazyd zwiększa ekspozycję na topiramat o około 30% - dodanie hydrochlorotiazydu do terapii topiramatem może wymagać dostosowania dawki topiramatu. Wykazano, że średnie stężenie maksymalne i średnie wartości AUC metforminy zwiększyły się odpowiednio o 18% i 25% podczas gdy średni klirens leku zmniejszył się o 20%, gdy metformina była podawana jednocześnie z topiramatem - po dodaniu lub odstawieniu topiramatu u pacjentów przyjmujących metforminę, należy zwracać szczególną uwagę na właściwe monitorowanie parametrów kontroli przebiegu cukrzycy. Objawy ze strony o.u.n. mogą się nasilić w przypadku jednoczesnego stosowania z alkoholem. Nie zaleca się stosowania topiramatu jednocześnie z alkoholem lub innymi lekami hamującymi o.u.n. Topiramat powoduje zmniejszenie ekspozycji na pioglitazon o 15% - po dodaniu topiramatu do leczenia pioglitazonem lub pioglitazonu do leczenia topiramatem, bądź też po odstawieniu topiramatu, należy zwracać szczególną uwagę na właściwe monitorowanie parametrów kontroli przebiegu cukrzycy.
Topiramat-ratiopharm - dawkowanie
Zalecane jest stopniowe zwiększanie dawki do terapeutycznego poziomu w celu uniknięcia zależnych od dawki działań niepożądanych. Nie jest konieczna ocena stężeń topiramatu we krwi dla optymalizacji leczenia preparatem.
Leczenie uzupełniające padaczki u dorosłych oraz młodzieży w wieku 12 lat i starszej: leczenie należy rozpocząć od dawki 25-50 mg podawanej wieczorem przez jeden tydzień. Całkowita dawka dobowa powinna następnie być zwiększana o 25-50 mg w odstępach 1- lub 2-tygodniowych i podawana w 2 dawkach. Zwiększanie dawki należy weryfikować na podstawie reakcji na leczenie. Najmniejsza dawka skuteczna wynosi 200 mg. Zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 200-400 mg w 2 dawkach. Niektórzy pacjenci wymagają maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 800 mg. Monoterapia u dorosłych oraz młodzieży w wieku 12 lat i starszej: leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg podawanej wieczorem przez jeden tydzień. Następnie dawka powinna być zwiększana w odstępach 1- lub 2-tygodniowych o 25-50 mg na dobę i podawana w 2 dawkach. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać o mniejsze ilości lub w dłuższych odstępach. Zwiększanie dawki należy weryfikować na podstawie reakcji na leczenie. Zalecana początkowa dawka docelowa w monoterapii wynosi 100-200 mg na dobę, a maksymalna zalecana dawka dobowa - 400 mg. Podczas odstawiania równocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, w celu uzyskania monoterapii topiramatem, należy zwrócić uwagę na potencjalny wpływ na kontrolowanie napadów. Zaleca się stopniowe zaprzestanie leczenia poprzez zmniejszenie wielkości dawek tych leków o 1/3 co drugi tydzień. Profilaktyka migreny u dorosłych: leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg podawanej wieczorem przez jeden tydzień. Następnie dawka powinna być zwiększana w 1-tygodniowych odstępach o 25 mg na dobę. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać w dłuższych odstępach. Zalecana całkowita dawka dobowa topiramatu w profilaktyce migreny wynosi 100 mg na dobę w 2 dawkach.
W przypadku pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zwykle stosowanej dawki dobowej oraz zwiększanie dawki o mniejsze ilości i w wolniejszym tempie. W przypadku pacjentów poddawanych hemodializie, należy podać dodatkową dawkę topiramatu równą około połowie dawki dobowej w dniu wykonywania zabiegu hemodializy. Dodatkową dawkę należy podać w 2 dawkach na początku i po zakończeniu hemodializy. Dawka uzupełniająca może być różna w zależności od rodzaju dializy oraz użytego sprzętu.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków, z odpowiednią ilością płynu. Tabletek nie należy dzielić.
Topiramat-ratiopharm - uwagi
Lek należy odstawiać stopniowo w celu zmniejszenia możliwości zwiększenia częstości napadów (w badaniach klinicznych zmniejszano dawki o 50-100 mg na dobę w 1-tygodniowych odstępach). W trakcie stosowania preparatu ważne jest odpowiednie nawodnienie organizmu. Podczas leczenia topiramatem, szczególnie u pacjentów ze stanami lub terapiami sprzyjającymi powstawaniu kwasicy metabolicznej, zaleca się oznaczanie stężenia dwuwęglanów w surowicy krwi. Lek może powodować senność, zawroty głowy i inne zaburzenia o.u.n., które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę urządzeń mechanicznych.
