Uromaste - skład
1 saszetka jednodawkowa zawiera 3 g fosfomycyny (w postaci fosfomycyny z trometamolem). Preparat zawiera sacharozę.
Reklama
Uromaste - działanie
Fosfomycyna jest strukturalnym analogiem fosfoenolopirogronianu. Hamuje aktywność transferazy fosfoenolopirogronianowej, która katalizuje tworzenie kwasu N-acetylomuraminowego z N-acetyloglukozaminy i fosfoenolopirogronianu. Kwas N-acetylomuraminowy jest potrzebny do syntezy peptydoglikanu – podstawowego składnika ściany komórkowej bakterii. Głównym mechanizmem działania fosfomycyny jest działanie bakteriobójcze. Drobnoustroje wrażliwe na fosfomycynę - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis; bakterie tlenowe Gram-ujemne: Escherichia coli. Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta: Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis. Drobnoustroje o oporności wrodzonej - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Staphylococcus saprophyticus. Fosfomycyna z trometamolem wchłania się umiarkowanie po podaniu doustnym. Cmax fosfomycyny w surowicy występuje po 2-3 h od podania. Fosfomycyna jest wydalana głównie w postaci niezmienionej z moczem, co skutkuje bardzo wysokimi jej stężeniami w moczu w ciągu 2-4 h po podaniu. Stężenia terapeutyczne w moczu są zwykle utrzymywane przez co najmniej 36 h. T0,5 w fazie eliminacji wynosi 3-4 h.
Reklama
Uromaste - wskazania
Leczenie ostrego niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego spowodowanego przez bakterie wrażliwe na fosfomycynę u kobiet od 12 lat. Zapobieganie zakażeniom dróg moczowych w przypadku diagnostycznych i chirurgicznych zabiegów przezcewkowych u osób dorosłych. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Uromaste - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min). Pacjenci poddawani zabiegom hemodializy. Dzieci <12 lat.
Reklama
Uromaste - ostrzeżenia
Podczas leczenia fosfomycyną mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja i wstrząs anafilaktyczny, mogące zagrażać życiu. W razie wystąpienia takiej reakcji nigdy nie należy ponownie podawać fosfomycyny oraz należy zastosować odpowiednie leczenie. Wystąpienie ostrej i uporczywej biegunki podczas lub po antybiotykoterapii może być objawem zapalenia jelita grubego związanego ze stosowaniem antybiotyków. Najpoważniejszą postacią tej choroby jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego należy niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. W takiej sytuacji przeciwwskazane są leki hamujące perystaltykę jelit. Ze względu na zawartość sacharozy pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego preparatu.
Reklama
Uromaste - ciąża
Podczas ciąży fosfomycynę należy stosować tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Fosfomycyna przenika przez łożysko. Fosfomycyna przenika do mleka kobiecego w niewielkiej ilości. U dziecka karmionego piersią mogą wystąpić biegunka i zakażenia grzybicze błony śluzowej, a także uczulenie. Kobiety karmiące piersią powinny być leczone fosfomycyną tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. U szczurów nie stwierdzono wpływu na płodność po zastosowaniu dawek do 1000 mg/kg mc. na dobę.
Reklama
Uromaste - efekty uboczne
Często: zapalenie sromu i pochwy, ból i zawroty głowy, biegunka, nudności. Niezbyt często: parestezje, wymioty, ból brzucha, wysypka, pokrzywka, świąd. Rzadko: nadkażenie bakteryjne, niedokrwistość aplastyczna. Częstość nieznana: zwiększenie liczby eozynofilii, wybroczyny, reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), nadwrażliwość, zmniejszenie apetytu, pogorszenie widzenia, duszność, skurcz oskrzeli, zapalenie jelita grubego wywołane przez Clostridium difficile, zwiększone stężenie fosfatazy alkalicznej we krwi, obrzęk naczynioruchowy, zapalenie żył w miejscu podania leku.
Uromaste - interakcje
Wykazano zmniejszenie niezbędnego dużego stężenia fosfomycyny w moczu podczas jednoczesnego stosowania metoklopramidu i fosfomycyny z trometamolem - zaleca się przyjmowanie tych dwóch leków w odstępie wynoszącym 2-3 h. Pokarm może opóźniać wchłanianie fosfomycyny, powodując nieznaczne zmniejszenie jej Cmax we krwi i w moczu, dlatego lek należy przyjmować na czczo godzinę przed posiłkiem lub 2 h po posiłku. U pacjentów poddawanych antybiotykoterapii opisywano wiele przypadków zwiększonej aktywności antagonistów witaminy K. Czynniki ryzyka obejmują ciężkie zakażenie lub zapalenie, wiek i zły ogólny stan zdrowia. Trudno ustalić, czy zmiana wartości wskaźnika INR wywołana została chorobą zakaźną czy jej leczeniem. Jednak niektóre grupy antybiotyków częściej mają z tym związek i są to w szczególności: fluorochinolony, makrolidy, cykliny, kotrimoksazol i niektóre cefalosporyny.
Uromaste - dawkowanie
Doustnie. Leczenie ostrego niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego. Dorośli i młodzież (12-18 lat): 1 saszetka (3 g) jako jednorazowa dawka. Zapobieganie zakażeniom dróg moczowych w przypadku diagnostycznych i chirurgicznych zabiegów przezcewkowych. Dorośli: 1 saszetka (3 g) 3 h przed zabiegiem i 1 saszetkę (3 g) 24 h po zabiegu. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne. Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <10 ml/min) oraz u pacjentów poddawanych zabiegom hemodializy. Sposób podania. Preparat należy przyjmować około godzinę przed posiłkiem lub 2 h po posiłku. Lek należy przyjmować na pusty żołądek, najlepiej przed snem, po opróżnieniu pęcherza moczowego. Zawartość saszetki należy wsypać do szklanki wody, tak aby uzyskać jednorodny, opalizujący roztwór. W razie potrzeby roztwór można zamieszać. Roztwór należy wypić natychmiast po przygotowaniu.
Uromaste - uwagi
Preparat może powodować zawroty głowy i dlatego może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentom nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn, dopóki nie upewnią, czy ten lek nie ma wpływu na ich zdolność wykonywania tych czynności.
