Anatomia kości udowej
Kość udowa (femur) jest najdłuższą i najmocniejszą kością w całym szkielecie ludzkim.
Jak każda kość długa składa się z:
- trzonu (corpus),
- dwóch końców: posiada koniec bliższy i koniec dalszy.
Kość uda wspiera w działąniu miękkie tkanki uda.
Reklama
Koniec bliższy kości udowej
Górny koniec kości udowej zaczyna się głową kości udowej (caput ossis femoris) osadzoną na szyjce kości udowej (collum ossis femoris). Na głowie znajduje się tak zwany dołek głowy, do którego przyczepia się więzadło głowy kości udowej.
Bocznie od szyjki wystaje ku górze krętarz większy (trochanter major) natomiast poniżej niego, w kierunku przyśrodkowym, znajduje się niewielka wyniosłość – krętarz mniejszy kości udowej (trochanter minor).
Reklama
Koniec dalszy kości udowej
Koniec dalszy kości udowej, który jest wyraźnie zgrubiały, utworzony jest przez dwa kłykcie:
- przyśrodkowy,
- boczny (condylus medialis et condylus lateralis)
służące do połączenia stawowego z kością piszczelową. Kłykieć przyśrodkowy jest większy od bocznego. Są one przedzielone głębokim dołem międzykłykciowym. Oba kłykcie na przedniej stronie kości tworzą wklęsłą powierzchnię rzepkową (facies patellaris), poprzez którą, łączą się z rzepką. Boczne powierzchnie kłykci ograniczone są przez duże guzki zwane nadkłykciami: przyśrodkowym i bocznym (epicondylus medialis et epicondylus lateralis).
Reklama
Trzon kości udowej
Trzon kości udowej (corpus ossis femoris) ma trzy powierzchnie:
- przednią,
- dwie boczne.
W dolnej części trzonu ograniczają one gładkie, trójkątne pole zwane powierzchnią podkolanową (facies poplitea). Powierzchnia podkolanowa jest dnem dołu podkolanowego przez który przebiegają naczynia podkolanowe oraz nerwy strzałkowy wspólny i piszczelowy.
Czytaj również:
