Kości obręczy barkowej kończyny górnej
Kości obręczy barkowej łączą część wolną kończyny górnej ze szkieletem osiowym. Obręcz barkowa zbudowana jest z obojczyka łączącego łopatkę z mostkiem oraz z łopatki swobodnie zawieszonej i połączonej z mięśniami.
Obręcz kończyny górnej stanowi niekompletny pierścień, otwarty z przodu i z tyłu zachowując swoją ruchomość we wszystkich kierunkach.
Reklama
Anatomia łopatki
Łopatka (scapula) to cienka, płaska kość w kształcie trójkąta swobodnie zawieszona miedzy mięśniami i tylko bocznie połączona z obojczykiem i kością ramienną. Jej boczny kąt jest nieco ścięty w którym widzimy wydrążenie zwane panewką stawową (cavitas glenoidalis) do której przylega kość ramienna. Panewka łączy się z trzonem łopatki szyjką łopatki (collum scapulae). Kąt barkowy jest zlokalizowany w miejscu, gdzie brzeg boczny wyrostka barkowego (acromion) przechodzi w grzebień łopatki (spina scapulae). Na powierzchni przedniej, czyli żebrowej łopatki przebiega kilka kres mięśniowych będących miejscami przyczepu wielu mięśni. Powierzchnia ta jest cała zagłębiona i dlatego nazywana jest dołem podłopatkowym.
Na powierzchni tylnej, czyli grzbietowej znajduje się wspomniany już grzebień łopatki (spina scapulae) dzielący tę okolicę na dwa zagłębienia: górne, mniejsze i głębsze - dół nadgrzebieniowy (fossa supraspinata) oraz dolne, większe i płytsze – dół podgrzebieniowy (fossa infraspinata). Każdy z nich mieści mięśnie: podgrzebieniowy i nadgrzebieniowy. Grzebień łopatki jest od strony bocznej zakończony wyrostkiem barkowym (acromion), z którym połączony jest koniec barkowy obojczyka.
Na górnym brzegu łopatki rozpoczyna się wyrostek kruczy (processus coracoideus). Usytuowany jest on pomiędzy panewką stawową a wcięciem łopatki (incisura scapulae).
Reklama
Anatomia obojczyka
Obojczyk (clavicula) jest parzystą, długą, cienką kością, kształtu esowatego. Stanowi wyraźną granicę między szyją i klatką piersiową. W obrębie obojczyka wyróżnia się trzon (corpus) oraz dwa końce. Część bliższa zwana końcem mostkowym (extremitas sternalis) kończy się powierzchnią stawową mostkową, która przylega do wcięcia obojczykowego mostka.
Jest to jedyne miejsce połączenia obręczy kończyny górnej (poprzez staw) z kośćcem tułowia. Przeciwny koniec obojczyka zwany końcem barkowym (extremitas acromialis) zakończony jest powierzchnią stawową barkową, łącząc się z wyrostkiem barkowym łopatki.
