Co to jest ablutofobia?
Ablutofobia to nieuzasadniony lęk wywoływany przez myśl o kąpieli lub wchodzeniu do wody. Tak, jak w przypadku wszystkich fobii, osoba, która na nią cierpi jest świadoma irracjonalności swojego strachu. Mimo to reakcja jej ciała na określoną sytuację jest taka, jak w przypadku bardzo stresującego momentu.
Poziom krwi ulega podwyższeniu, serce zaczyna bić szybciej, wzrasta poziom hormonu stresu, ręce się pocą, a jedyną myślą jest ucieczka. Odczuwanie tak silnego lęku utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Chorzy bardzo często nie chcą przyznać się do swojego problemu, nie mówią o nim ponieważ wstydzą się wykluczenia społecznego.
Ablutofobia czyli lęk przed kąpielą, jest zjawiskiem nie tylko dziwnym dla każdego przeciętnego człowieka, ale także wstydliwym. Chorzy, którzy nie zgłaszają się po pomoc do terapeuty, często wpadają w błędne koło polegające na unikaniu sytuacji wywołującej stres.
Brak kąpieli prowadzi do brzydkiego zapachu, który usilnie próbują zamaskować często zmieniając ubrania na świeże i nadużywając środków zapachowych (dezodoranty, antyperspiranty, perfumy, mgiełki zapachowe itp.). To oczywiście nie działa i wywołuje nieprzychylne spojrzenia środowiska oraz pogłębiające się uczucie wyobcowania.
Unikanie kąpieli prowadzi też do problemów zdrowotnych, związanych z brakiem zachowania zasad higieny osobistej. Ablutofobia to rzadka, jednak bardzo uciążliwa i wymagająca leczenia terapeutycznego, przypadłość.
Podsumowując, ablutofobia to:
- rodzaj fobii sytuacyjnej (specyficznej),
- irracjonalny lęk przed kąpielą lub zanurzeniem ciała w wodzie - chory jest świadomy, że jest to stan nieuzasadniony i tak naprawdę nic mu się nie stanie, jednak nie jest w stanie się przełamać lub sprawia mu to ogromny problem.
Reklama
Objawy ablutofobii
Fobie generalnie objawiają się reakcją stresową na daną sytuację (zwłaszcza jeśli mowa o fobiach sytuacyjnych, specyficznych czyli związanych z bardzo konkretną, określoną czynnością). O ablutofobii może świadczyć niechęć danej osoby do wspólnego wyjścia na basen, wyjazdu nad wodęczy inne miejsca tego rodzaju.
Sygnałem alarmującym może być też to, że dana osoba często przeprasza za nieładny zapach usprawiedliwiając to brakiem czasu, dużym upałem, czy innymi okolicznościami. Widoczny jest wtedy wstyd i zażenowanie, jednak zazwyczaj stan higieny tej osoby nie ulega poprawie lub ulega bardzo rzadko.
Typowymi objawami ablutofobii odczuwanymi przez osobę dotkniętą przez tę dolegliwość natury psychicznej, są
- stres związany z kąpielą
- niechęć do zanurzania ciała w wodzie
- nieuzasadniony strach na samą myśl o kąpieli
- reakcje organizmu, takie jak: kołatanie serca, podwyższone ciśnienie, czasem aż zawroty głowy lub drgawki ciała, nadmierne pocenie się i chęć ucieczki.
Reklama
Leczenie ablutofobii
Ablutofobia może być leczona zgodnie z przyjętymi metodami dla wszystkich fobii sytuacyjnych. Kluczowe w terapii jest zbudowanie zaufania między terapeutą, a pacjentem. Bez tego żaden ze sposobów nie przyniesie oczekiwanego efektu. Znacznym ułatwieniem leczenia fobii jest fakt, że chory doskonale zdaje sobie sprawę z irracjonalności swojego lęku.
Przychodząc do terapeuty wyraża chęć przezwyciężenia strachu oraz walki ze swoją dolegliwością. Dzięki temu można podjąć odpowiednie kroki, powoli wprowadzając pacjenta w przyjętą strategię leczenia.
Leczenie fobii odbywa się zgodnie z trzema modelami:
- Desensytyzacja czyli odwrażliwienie. Metoda ta polega na stopniowym oswajaniu się z lękiem poprzez wyobrażenie sobie lub doświadczenie sytuacji stresowej i oswajanie się z nią, w sposób stopniowy. W przypadku ablutofobii chory może najpierw wyobrażać sobie spacer w deszczu i dopóki nie przestanie odczuwać lęku na samą myśl o tej czynności, terapeuta nie wprowadzi kolejnego etapu leczenia. Następnym krokiem może być już kąpiel pod prysznicem. Kolejnym kąpiel w wannie wypełnionej tylko niewielką ilością wody itp. Metodą pomocniczą w osiąganiu jak najefektywniejszego wyobrażenia sobie danej sytuacji jest czasami hipnoterapia.
- Terapia implozywna czyli “skok na głęboką wodę”i wystawienie pacjenta na wyobrażenie sobie (lub doświadczenie w obecności terapeuty) sytuacji ekstremalnie stresującej przez dłuższą chwilę, bez ucieczki. Część specjalistów twierdzi, że w ten sposób pacjenci szybciej są w stanie przełamać swoje lęki.
- Modelowanie czyli obserwowanie jak ktoś inny(nie pacjent, a osoba trzecia) wykonuje czynność stresującą. W przypadku ablutofobii będzie to patrzenie na to, jak ktoś bierze długą, relaksującą kąpiel. Chodzi o to, aby pacjent uświadomił sobie, że jest to czynność niegroźna. Dzięki temu łatwiej będzie mu spróbować przełamać swoje lęki samodzielnie. W ten sposób sytuacja stresowa jest “odczarowywana”, odarta ze strachu czy niezwykłości. Czasami terapeuci decydują się na zaproszenie do terapii osoby podobnej do pacjenta, aby efekt był jeszcze większy.
