Biopsja gruboigłowa
Aby wykonać biopsję gruboigłową wykorzystuje się igłę o grubości minimum 1,5 minimetra. Dla porównania, biopsja cienkoigłowa to wkłucie się igłą o szerokości około 0,6 - 0,8 minimetra.
Biopsja gruboigłowa to alternatywa dla biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (BAC). Wprawdzie BAC, jak sama nazwa wskazuje, wykonuje się cieńszą igłą, to jednak jest ona obarczona sporym marginesem błędu.
W około 30 proc. badań tą metodą diagnoza okazuje się nie trafiona. W przeciwieństwie do zabiegów wykonanych grubą igłą, rzadkością są powikłania, a czas oczekiwania jest krótszy (nawet kilka godzin).
Reklama
Biopsja gruboigłowa – powikłania
Biopsja gruboigłowa niesie ze sobą powikłania, takie jak:
- obrzęk,
- krwawienie w miejscu nacięcia skóry,
- zasinienie,
- w najgorszym wypadku krwiaki, które wymagają usunięcia chirurgicznego.
Po pobraniu tkanki pacjentom może dokuczać nieznaczny ból w okolicy, z której wycięto materiał. Pobranie tkanki grubą igłą pozostawia jedynie niewielki ślad.
Reklama
Biopsja gruboigłowa jak wygląda?
Pacjent, u którego wykonywana będzie biopsja, nie musi być na czczo. Przed nakłuciem otrzymuje znieczulenie miejscowe. Najczęściej podczas tego zabiegu znajduje się w pozycji leżącej.
W okolicy wykrytej zmiany wykonuje się kilkumilimetrowe nacięcie, przez które wprowadza się igłę do biopsji gruboigłowej. Po wprowadzeniu igły pacjentowi pobiera się kilka fragmentów tkanki, które trafiają do pojemnika z formaliną, a następnie poddawane są badaniu histopatologicznemu.
Reklama
Biopsja gruboigłowa - wyniki
Biopsja gruboigłowa to pierwszy etap badania histopatologicznego. W kolejnym pobrane wcześniej tkanki oglądane są pod mikroskopem w celu potwierdzenia bądź wykluczenia zmian nowotworowych.
Jeśli widoczne są zmiany nowotworowe, laborant analizujący tkankę pod mikroskopem może ocenić stan zaawansowania choroby, czy rodzaj zmian (np. czy są łagodne czy złośliwe). Na wynik histopatologii czeka się kilkanaście dni.
Reklama
Biopsja gruboigłowa mammotomiczna
Biopsja gruboigłowa mammotomiczna to zabieg umożliwiający późniejsze zbadanie tkanki pod kątem zmian nowotworowych piersi. Polega ona na wprowadzeniu przez skórę strzykawki wyposażonej w system próżniowy, który zasysa tkankę. Pobranie wycinków tkanki trwa około 20-30 minut. Metodę stosuje się w przypadku guzków niewielkich rozmiarów, maksymalnie dwucentymetrowych.
Biopsja gruboigłowa mammotomiczna w przypadku niegroźnych zmian pozwala ją pobrać w całości.
Reklama
Biopsja gruboigłowa - pierś czy boli?
Pobieranie tkanki do badania histopatologicznego grubą igłą, czyli o grubości ponad 1,5 minimetra, nie jest zabiegiem bolesnym, gdyż przebiega w znieczuleniu miejscowym. Pacjentka nie odczuwa więc momentu pobrania materiału i w większości przypadków nie odczuwa większych dolegliwości bólowych po zabiegu.
Reklama
Biopsja gruboigłowa sutka, wątroby, tarczycy
Biopsję gruboigłową bardzo często wykorzystuje się przy podejrzanych zmianach w obrębie sutków. Z kolei badanie miąższu wątroby właśnie tą metodą pomaga zdiagnozować między innymi marskość wątroby. Biopsję gruboigłową tarczycy wykonuje się u pacjentów z guzkami, często przed operacją, podczas której zostaną usunięte.
Biopsja gruboigłowa wątroby, tarczycy czy sutka uznawana jest za bezpieczne i bezbolesne badanie, jednocześnie o bardzo wysokiej skuteczności diagnostycznej.
Biopsja chirurgiczna
Biopsja chirurgiczna otwarta to najbardziej inwazyjna metoda, dziś bardzo rzadko stosowana. Polega ona na wycięciu fragmentu zmiany bądź całości guzka wraz z marginesem. Biopsja wykonywana w ten sposób stosowana była bardzo często w latach 90. minionego stulecia. Służyła m.in. diagnozie i usuwaniu zmian dermatologicznych, w tym czerniaka, czyli nowotworu złośliwego skóry.
Biopsja chirurgiczna to bardzo skuteczna metoda, jednak jej minusem są blizny i deformacje, jakie po niej pozostają.
