Blizna po oparzeniu – zapobieganie i usuwanie. Czym smarować?

Reklama

Blizna po oparzeniu

Blizna jest tkanką łączną włóknistą, powstałą w miejscu uszkodzonej przez oparzenie skóry lub naskórka. Jej wytwarzanie w naturalny sposób związane jest z procesem gojenia się rany oparzeniowej. 

Proces ten jest skomplikowany i długotrwały, przy czym czas regeneracji ściśle związany jest z charakterem i głębokością uszkodzeń, efektywnością leczenia, a także indywidualnymi predyspozycjami każdego pacjenta z osobna, w dużej mierze uwarunkowanymi genetycznie. 

Warto wiedzieć, że gojenie rany pooparzeniowej trwa do 6 miesięcy, a pełen proces bliznowacenia zajmuje nawet 2 lata. Bezpośrednio po oparzeniu skóra jest silnie zarumieniona, w przypadku głębszych urazów rana jest otwarta, a w niedługim czasie w jej obszarze zaczynają się pojawiać ogniska martwicy. 

Blizna, która powstaje w czasie gojenia, może mieć różny charakter:

• biała blizna po oparzeniu, nieprzerostowa, płaska, nie wystająca poza obszar urazu; 
• czerwona blizna po oparzeniu, przerostowa, wypukła, gruba, ale mieszcząca się w obrębie rany;
• ciemna blizna keloidowa, zwana też bliznowcem, uznawana za patologiczną. Jest mocno zaczerwieniona, wyraźnie wychodzi poza obręb uszkodzonej skóry. Każdy najmniejszy uraz w tym miejscu grozi przerwaniem ciągłości skóry. 

Blizny nieprzerostowe i przerostowe powstają szybko i utrzymują się latami, niekiedy do końca życia, aczkolwiek przy odpowiedniej pielęgnacji mogą do pewnego stopnia zanikać, stosunkowo dobrze poddają się też leczeniu chirurgicznemu. 

Bliznowce natomiast wykształcają się po dłuższym czasie od urazu. Są bardzo intensywnie unaczynione, dlatego wykonywane względem nich próby interwencji chirurgicznej mogą doprowadzić do dalszych urazów. 

Blizna po oparzeniu 2 stopnia

Oparzenia klasyfikowane są wg. 3-stopniowej skali i różnią się pod względem charakteru obrażeń, a także sposobu bliznowacenia ran. 

• Oparzenie 1 stopnia. Jest powierzchowne, uszkodzony naskórek regeneruje się w szybkim tempie, uraz nie pozostawia żadnych blizn. 
   
• Oparzenie stopnia 2a. Uszkodzona zostaje tzw. błona podstawna naskórka, a także warstwy powierzchniowe skóry. W procesie gojenia nie pojawia się tkanka ziarninowa, w związku z czym trwały ślad po oparzeniu jest stosunkowo mało widoczny – jest nim blizna nieprzerostowa. 
   
• Oparzenie stopnia 2b. Znacznie poważniejsze, prowadzące do uszkodzenia głębokich warstw ciała. Jeśli skóra zeszła po oparzeniu, w czasie gojenia wytwarza się tkanka ziarninowa. Głównie od skuteczności leczenia i pielęgnacji zależy, jak bardzo widoczny ślad pozostanie po urazie. Przy właściwie prowadzonej terapii efektem może być jedynie niewielka blizna nieprzerostowa. Jeśli jednak leczenie jest nieefektywne, wytwarza się nieprawidłowy przebieg włókien kolagenowych, a powstała blizna ma charakter przerostowy. 
   
• Oparzenia stopnia 3. To pełne uszkodzenie wszystkich warstw skóry. W leczeniu niezbędne jest chirurgiczne wycinanie martwych tkanek oraz dokonywanie miejscowych przeszczepów skóry. Pozostałością zawsze są widoczne blizny przerostowe. 

W praktyce najczęściej dochodzi do oparzeń 2. stopnia. Są one efektem takich zdarzeń losowych, jak oblanie się wrzątkiem, gorącym mlekiem lub żrącą substancją, czy dotknięcie żelazka. Trwałość i charakter blizny w tym przypadku w ogromnej mierze determinowane są sposobem postępowania, zarówno bezpośrednio po oparzeniu, jak też w późniejszej terapii. Im lepiej będzie prowadzone leczenie, tym większa szansa, że blizny będą nieprzerostowe, a z czasem zaczną zanikać. 

Reklama

Czym smarować oparzenie, żeby nie było blizny?

Jak uniknąć blizny po oparzeniu? W przypadku urazów pierwszego stopnia problem ten w ogóle nie istnieje, jeśli zaś chodzi o oparzenia należące do grupy trzeciej, wiadomym z góry jest, że blizny na ciele pozostaną, w dodatku bardzo rozległe i szpecące.

Początek treści sponsorowanej

W przypadku nieestetycznych blizn pooparzeniowych, powypadkowych czy pooperacyjnych warto sięgnąć po lek w formie żelu dostępny w aptekach. Preparat, zawiera substancje czynne, takie jak heparyna, allantoina i wyciąg z cebuli. Współdziałanie tych składników w szczególności reguluje syntezę kolagenu, będącego głównym białkiem tkanki łącznej, co pozytywnie wpływa na wygląd i sposób gojenia uszkodzonej skóry. Jeśli chcesz pozbyć się blizny kliknij tutaj.

Stosunkowo najwięcej więc można zyskać lub stracić w przypadku blizn 2. stopnia. Liczy się szybkość działania, a także trafny dobór środków do pielęgnacji. W pierwszej kolejności należy nie dopuścić do tego, by uraz objął głębsze warstwy skóry. Dlatego niezwłocznie po oparzeniu należy newralgiczne miejsce silnie wyziębić, najlepiej za pomocą lodowatej wody, lodu lub żelu chłodzącego. Pozwoli to zatrzymać penetrację tkanek przez ciepło, ratując je przed uszkodzeniem. Następnie przystępuje się do leczenia. 

Czym smarować oparzenie żeby nie było widocznej blizny lub żeby była ona jak najmniej szpecąca?  Dobra maść na blizny powinna zawierać substancje nawilżające, natłuszczające i oczyszczające, przeciwbólowe, wspierające regenerację naskórka i skóry oraz proces usuwania martwych komórek.

Dostępne na rynku maści na bliznę po oparzeniu zazwyczaj zawierają jedną lub dwie z następujących substancji czynnych:

• panthenol - substancja organiczna z grupy alkoholi, składnik witaminy B5. Działa regenerująco, łagodzi podrażnienia, rumień i świąd;
• alantoina – pochodna mocznika, ma działanie keratolityczne (usuwa martwe komórki naskórka), pobudza ziarninowanie ran;
• srebro koloidalne – połączenie srebra z białkiem, przyspiesza gojenie, zapobiega powikłaniom i nadkażeniom;
• sok z aloesu – ma silne właściwości nawilżające i lekkie przeciwbólowe;
• ekstrakt z nagietka – przyspiesza gojenie ran;
• heparyna – działa przeciwzapalnie, rozluźnia strukturę kolagenu, zmniejszając widoczność blizny;

W pierwszej fazie leczenia stosuje się też specjalne opatrunki na oparzenia (np. żelowe, ze sterydami, ze srebrem) oraz żele silikonowe.

Reklama

Co na blizny po oparzeniu?

W sytuacji gdy leki na blizny nie przynoszą rezultatu, sięgnąć można po metody bardziej inwazyjne. 

Należą do nich:

• ostrzykiwanie sterydami;
• krioterapia, czyli mrożenie;
• mezoterapia – podawanie igłą substancji stymulujących wytwarzanie kolagenu;
• laseroterapia, czyli usuwanie blizn wiązką światła;
• zabiegi dermatochirurgiczne, polegające na wycięciu blizn i zeszyciu płatów skórnych;
• operacje plastyczne – przesunięcie całych płatów skórnych, praktykowane w przypadku blizn bardzo rozległych.

Dużą popularnością cieszy się współcześnie zwłaszcza usuwanie laserowe blizn po oparzeniach. Zabiegi te wykonywane są w gabinetach i klinikach medycyny estetycznej. Laserem usuwa się stare blizny po oparzeniu, a niekiedy też metoda ta rekomendowana jest na etapie leczenia, w celu zahamowania nieprawidłowych rozrostów. 

Używane do tego celu są różne urządzenia, w tym przede wszystkim lasery frakcyjne CO2. Koszt jednego zabiegu jest bardzo zróżnicowany w zależności od miejscowości oraz konkretnej kliniki. Ceny wahają się w przedziale od 300 do 800 zł, sporadycznie drożej. Do tego należy doliczyć koszty konsultacji medycznej w granicach 150 do nawet 400 zł. Ilość zabiegów zależy od wielkości i charakteru blizny, niekiedy niezbędne jest odbycie nawet 4-6 sesji. 

Uciążliwość zabiegów laserowych zależna jest od indywidualnego progu wytrzymałości na ból - dla części pacjentów są one niemal obojętne, dla innych mogą być bolesne.

Reklama

Tatuaż na blizny po oparzeniu

Tatuaż stanowi jedną z metod zakrywania śladów po bliznach, również tych powstałych w wyniku oparzenia. To bardzo kreatywny sposób zakrywania blizn. Czy jest on bezpieczny?

Tatuaż na bliźnie po oparzeniu może zostać wykonany dopiero wtedy, gdy blizna całkowicie się już wygoi. Ten proces jest dość wydłużony w czasie, dlatego przed wykonaniem tatuażu lepiej skonsultować się z lekarzem.

Czy istnieją przeciwwskazania do wykonania tatuażu na bliźnie? Tak, jest nimi skłonność do keloidów, czyli bliznowaceń. Polega ona na patologicznym charakterze gojenia się skóry. Oznacza to tyle, że keloid może rozrosnąć się nawet po długim czasie od oparzenia. Nie należy zatem ruszać takiej tkanki, ponieważ tatuaż może spowodować jej ponowny przyrost.