Reklama
Czym jest blizna przerostowa?
Blizna przerostowa jest zmianą powstałą w wyniku nadmiernego odkładania się włókien kolagenowych w czasie gojenia rany. Tworzy się w obrębie rany i nie wykracza poza jej brzegi, jest jednak wypukła - wyraźnie wystaje ponad powierzchnię skóry.
Jest też wyraźnie zaczerwieniona, co jest efektem wnikania naczyń krwionośnych między włókna. Niekiedy powoduje uczucie świądu. Rzuca się w oczy, jest twarda, dlatego może stanowić poważny defekt estetyczny.
Powstaje w pierwszych dniach procesu gojenia, a w ciągu kolejnych 3-6 miesięcy może się rozrastać. Warto jednak pamiętać, że istnieją skuteczne metody zapobiegania jej rozbudowie. Możliwe jest też zmniejszenie jej rozmiarów po zastosowaniu odpowiednich metod leczenia i pielęgnacji, dlatego tak ważne jest, by po zaobserwowaniu nieprawidłowości natychmiast wdrożyć właściwe środki zapobiegawcze i terapeutyczne.
Jak powstają blizny przerostowe?
Najczęściej powstają blizny przerostowe po trądziku, cesarskim cięciu, operacji tarczycy i innych zabiegach chirurgicznych, a także po oparzeniu. Stanowi to efekt zaburzeń rozkładu i syntezy kolagenu - białka będącego głównym składnikiem tkanki łącznej oraz najważniejszym budulcem wykorzystywanym w procesie gojenia rany.
W rezultacie nadprodukcji, ilość kolagenu w bliźnie przerostowej jest kilkukrotnie większa, niż w zdrowej skórze. Patomechanizm ten nie został do końca wyjaśniony, naukowcy wyodrębnili jednak wiele czynników, które hipotetycznie mogą prowadzić do tworzenia się nieprawidłowych rozrostów.
Wymienia się w tym kontekście między innymi uwarunkowania genetyczne i indywidualne predyspozycje, czy napięcie skóry wokół rany, związane z charakterem urazu i umiejscowieniem. Zauważa się też, że blizny przerostowe częściej powstają u osób w wieku nastoletnim i młodych dorosłych, gdy organizm wykazuje największą zdolność do wytwarzania kolagenu (z biegiem lat funkcja ta stopniowo zanika).
Reklama
Blizna przerostowa a bliznowiec
Blizna przerostowa jest jedną z dwóch patologicznych form sklepienia zamykającego ranę. Drugim jest tak zwany bliznowiec (keloid). Pod pojęciem tym kryje się duża zmiana, która jest nie tylko wypukła, ale też wyraźnie wychodzi poza obręb rany - dlatego każde uszkodzenie tkanki w tym miejscu grozi odnowieniem i pogłębieniem urazu.
Jaka jest różnica między blizną przerostową a bliznowcem?
- Częstotliwość występowania - przerosty są patologią stosunkowo powszechną, keloidy natomiast tworzą się zdecydowanie rzadziej.
- Wielkość - bliznowce są znacznie bardziej rozległe, obejmując znaczny obszar wokół miejsca zranienia.
- Kolor - keloidy są ciemniejsze, mają barwę czerwono-brązową, niekiedy sinawą, podczas gdy blizny przerostowe są bardziej zaróżowione.
- Dolegliwości - bliznowiec powoduje świąd, ból i uczucie napięcia, w drugim z wymienionych przypadków objawy tego typu są rzadkością.
- Lokalizacja - blizny przerostowe mogą powstawać w każdym niemal miejscu ciała, natomiast keloidy z reguły występują w typowych dla siebie lokalizacjach: na płatkach uszu, szyi oraz w okolicy mostka.
- Zależność od typu skóry - w przypadku bliznowców, ryzyko wzrasta wraz z poziomem pigmentacji, przy przerostach taka zależność nie istnieje.
- Czas pojawienia - blizny przerostowe zaczynają się tworzyć już w początkowym okresie gojenia, keloidy manifestują się znacznie później.
- Spontaniczne cofanie i obkurczanie - przerosty często zmniejszają się samoczynnie, a nawet zanikają. Keloidy nie obkurczają się, mogą się najwyżej zatrzymać w rozwoju, ale w takiej lub innej formie zostaną na zawsze.
Mówiąc o różnicach między keloidem a blizną przerostową można jeszcze dodać, że pierwsza z wymienionych patologii bywa niekiedy uważana za łagodną zmianę nowotworową.
Reklama
Jak usunąć blizny przerostowe?
Mimo tendencji do samoczynnego obkurczania się i zanikania blizn przerostowych, procesy te warto wspierać, tak by efekty nieprawidłowego zasklepiania rany były jak najmniej widoczne. Działania należy podejmować już na wczesnym etapie, co pozwoli zminimalizować skutki.
Początek treści sponsorowanej
W przypadku nieestetycznych blizn pooparzeniowych, powypadkowych czy pooperacyjnych warto sięgnąć po lek w formie żelu dostępny w aptekach. Preparat, zawiera substancje czynne, takie jak heparyna, allantoina i wyciąg z cebuli. Współdziałanie tych składników w szczególności reguluje syntezę kolagenu, będącego głównym białkiem tkanki łącznej, co pozytywnie wpływa na wygląd i sposób gojenia uszkodzonej skóry. Jeśli chcesz pozbyć się blizny kliknij tutaj.
Koniec treści sponsorowanejW zależności od skali problemu, w leczeniu blizn przerostowych stosowane są takie metody, jak:
- chirurgiczne usuwanie – wycięcie nieprawidłowo nabudowanych tkanek, wspomagane nastrzykiwaniem glikokortykosteroidami, zapobiegającymi wtórnej nadprodukcji kolagenu;
- terapia uciskowa – silne ugniatanie blizny, powodujące niedotlenienie tkanek, czego finalnym efektem jest zmniejszenie produkcji kolagenu;
- stosowanie opatrunków silikonowych, zmniejszających parowanie wody z rany – w ten sposób hamowany jest proces nieprawidłowego zabliźniania;
- krioterapia – miejscowe zamrażanie komórek środowiska rany, dzięki czemu powstające włókna kolagenowe są płaskie, a ich liczba jest prawidłowa;
- metody farmakologiczne, w tym stosowanie różnego typu żeli czy maści, przyspieszających i normalizujących gojenie ran oraz tworzenie blizn.
Do nieinwazyjnych środków, należą żele, maści czy preparaty zawierające w swoim składzie:
- wyciąg z cebuli o właściwościach przeciwzapalnych i przeciwobrzękowych;
- heparynę - działa antyproliferacyjnie (przeciwzrostowo) oraz łagodzi stan zapalny. Poprawia też nawodnienie oraz rozluźnienie struktury kolagenu;
- alantoinę - przyspiesza dojrzewanie blizny.
Zaleca się ich stosowanie na blizny różnego pochodzenia, w tym po oparzeniach i urazach, po zabiegach chirurgicznych takich jak cesarskie cięcie czy operacja tarczycy, a także po laserowym wybielaniu tatuaży.
Usuwanie blizn przerostowych za pomocą preparatów zawierających cebulę, heparynę i alantoinę. Współdziałanie tych składników w szczególności reguluje syntezę kolagenu, będącego głównym białkiem tkanki łącznej.
