Czym jest chłoniak limfocytowy skóry?
Borelioza, inaczej choroba z Lyme to poważna choroba wielonarządowa wywoływana przez minimum cztery genogatunki krętka Borrelia burgdorferi sensu lato. W początkowym stadium nierzadko manifestuje się na skórze poprzez rumień wędrujący.
Do innych wczesnych objawów skórnych boreliozy zalicza się chłoniaka limfocytowego, który występuje w literaturze medycznej również pod określeniem lymphocytoma albo chłoniak limfocytowy skóry.
Zazwyczaj borelioza limfatyczna, bo też pod tym pojęciem znajdziemy tę dolegliwość, ujawnia się po około 2 miesiącach od zakażenia, dlatego czasem trudno powiązać ten objaw z ugryzieniem przez kleszcza.
Inne rodzaje boreliozy to:
- neuroborelioza,
- borelioza stawowa.
Reklama
Przyczyny boreliozy limfatycznej
Bezpośrednim czynnikiem, który wpływa na wystąpienie boreliozy limfatycznej jest zakażenie bakteriami z zaliczanymi do krętków, a mianowicie w Borrelia burgdorferi. Mogą mieć one również postać przetrwalnikową, np. cysty. Do powstania odczynu limfatycznego może więc dojść jedynie po ugryzieniu kleszcza, który jest transmiterem wskazanego typu bakterii.
Ta pierwsza z wymienionych postaci bakterii jest bardziej ruchliwa. Z kolei formy przetrwalnikowe są nieruchome, ale jednocześnie wykazują większą odporność na niektóre antybiotyki.
Oczywiście, nie każde ugryzienie kleszcza wiąże się z wystąpieniem boreliozy i chłoniaka limfocytowego, jednak, gdy już dojdzie do ukąszenia, nie należy sprawy w bagatelizować i trzeba skonsultować się z lekarzem.
Reklama
Objawy chłoniaka limfocytowego skóry
Po czym poznać tę dolegliwość? Jak wygląda chłoniak limfocytowy skóry uznawany za postać skórną boreliozy? To przede wszystkim zmiana:
- niebolesna,
- w formie guzka, który może przybierać różne kolory, nie tylko mocno czerwony, ale też purpurowy albo sinoczerwony,
- błyszcząca,
- osiągająca do kilku centymetrów szerokości.
Choć nazwa - chłoniak limfocytowy skóry - może sugerować, że to nowotwór, tak naprawdę to naciek limfatyczny lub limfocytarny. Zbudowany jest z komórek typu B. Z tego powodu czasem określa się go również pseudochłoniakiem boreliozowym, ponieważ nie jest prawdziwym chłoniakiem, ale naciekiem.
Ponadto, to nie tylko powikłanie zakażenia boreliozą, ale też objaw:
- ukąszenia przez stawonogi,
- powikłań po szczepieniu,
- kontaktu z innym czynnikiem, który mógłby wywołać reakcję układu odpornościowego.
Charakterystycznym objawem chłoniaka limfocytowego jest także miejsce jego występowania. Zazwyczaj zlokalizowany jest albo w przestrzeniach, które znajdują się blisko ukąszonego miejsca, albo o obniżonej temperaturze. Z tego względu zmiana pojawia się często w obszarze:
- małżowiny usznej,
- brodawek sutkowych,
- moszny.
Guzek może ulec rozsianiu, a pojawiające się zmiany mogą osiągać do kilku centymetrów. Oprócz obecności guza zauważa się niekiedy dodatkowe objawy boreliozy limfatycznej w tym powiększenie węzłów chłonnych oraz dolegliwości grypopodobne.
Taka zmiana może ustąpić samoistnie po kilku latach, nie oznacza to jednak, że należy ją bagatelizować, ponieważ zakażenie może dotknąć też innych narządów i doprowadzić do poważnych powikłań.
Reklama
Diagnostyka boreliozy limfatycznej. Jakie badania?
Zdiagnozowanie borrelial lymphoma opiera się na tych samych zasadach, co innych typów boreliozy. Rozpoznanie boreliozy to przede wszystkim wykrycie we krwi obecności przeciwciał skierowanych przeciwko Borrelia burgdorferi klasy IgG lub IgM. W tym celu wykonuje się test Elisa.
Jeżeli wynik takiego testu jest wątpliwy albo dodatni należy dodatkowo oznaczyć przeciwciała metodą Western blot. Postać skórna ma to do siebie, że można również próbkę skóry pobraną bezpośrednio z obszaru zmiany, przekazać do badania histopatologicznego. Jeżeli taki test wykaże obecność krętków, wówczas możemy mówić, że mamy do czynienia z boreliozą limfatyczną.
Reklama
Leczenie boreliozy limfatycznej
Terapia chłoniaka boreliozowego polega przede wszystkim na antybiotykoterapii. Zazwyczaj lekarz proponuje 14-dniowe leczenie z zastosowaniem środków doustnych.
W składzie tego typu leków znaleźć można m.in. takie substancje aktywne jak:
- fenoksymetylopenicylina,
- doksycyklina,
- azytromycyna.
Ostateczną decyzję związaną z tym, który środek pacjent będzie przyjmować, w jakich dawkach oraz z jaką częstotliwością, podejmuje lekarz prowadzący leczenie.
Chociaż opisywana tu zmiana może minąć samoistnie po kilku latach, to jednak lepiej jej nie bagatelizować i podjąć się leczenia czym prędzej. Dzięki temu unikniemy ewentualnych powikłań związanych m.in. z zajęciem układu nerwowego albo oczu przez krętki borelli.
