Olcha
Zima to czas najłaskawszy dla alergików. Rośliny pozostają o tej porze w stanie uśpienia, nie kwitną kwiaty. Warto jednak wiedzieć, że niektóre gatunki (szczególnie niektóre gatunki drzew) zaczynają pylić już w lutym. Jedną z takich roślin jest olcha. Według kalendarza alergika, jej pylenie osiąga apogeum w drugiej połowie lutego, w marcu zaczyna nieco spadać. Stężenie pyłków olchy w powietrzu utrzymuje się aż do połowy kwietnia.
Olcha jest rośliną rosnącą głównie na terenach pozamiejskich i na terenach podmokłych oraz w lasach. Mimo to jej pyłki mogą wywoływać dolegliwości alergiczne również u osób mieszkających w dużych miastach, ponieważ zawarte w nich białko wchodzi w reakcję ze spalinami.
Alergicy uczuleni na pyłki olchy narażeni są na:
- katar sienny,
- łzawienie, zaczerwienienie i podrażnienie oczu,
- świąd w okolicach nosa,
- ograniczona drożność górnych dróg oddechowych.
U dzieci w skrajnych przypadkach może ona wywoływać astmę alergiczną objawiającą się dusznościami i kaszlem.
Reklama
Leszczyna
Kiedy zimą utrzymują się wyższe, dodatnie temperatury, leszczyna rozpoczyna pylenie już pod koniec stycznia. Najwyższe stężenie jej pyłków w powietrzu występuje w drugiej połowie lutego, jednak utrzymuje się do końca marca, a czasem nawet do połowy kwietnia.
Leszczyna jest krzewem rodzącym orzechy laskowe i jako taka często sadzona jest w ogrodach i na działkach. Częściej spotykana jest więc na terenach pozamiejskich.
Pyłki leszczyny mogą powodować:
- astmę alergiczną,
- nieżyt nosa,
- zapalenie spojówek.
Osoby ze stwierdzoną alergią wziewną uczulone na pyłki leszczyny, mogą cierpieć również na alergię pokarmową wywoływaną orzechami laskowymi, objawiającą się:
- swędzeniem w jamie ustnej,
- obrzękiem warg, języka, przełyku,
- dolegliwościami gastrycznymi: bólami brzucha, mdłościami, wzdęciami.
Źródło: Opracowanie własne
Reklama
Cis
Cis, nie dość, że jest rośliną, której pyłki wywołują reakcje alergiczne, to jeszcze wykazuje właściwości toksyczne. Jest więc podwójnie groźny dla osób skłonnych do alergii wziewnych. Cis zaczyna kwitnąć właśnie w marcu. Wysokie stężenie pyłków w powietrzu utrzymuje się od 10 do 30 dni, w zależności od panujących warunków atmosferycznych.
Jego pyłki zawierają śladowe ilości alkaloidu – toksyny, która może powodować podrażnienia błony śluzowej nosa i gardła. Dlatego osoby uczulone na pyłki cisu powinny unikać sadzenia go w swoich ogrodach (cis jest bowiem popularną rośliną ogrodową i parkową, często sadzoną w formie żywopłotu).
Reklama
Topola
W sprzyjających warunkach atmosferycznych pylenie topoli rozpoczyna się już w lutym, jednak pod koniec marca stężenie jej pyłków w powietrzu osiąga naprawdę wysoki poziom. W marcu i pierwszej połowie kwietnia pylą odmiany męskie, które wywołują zdecydowanie silniejsze reakcje alergiczne.
Uczulenie na pyłki topoli może powodować:
- katar sienny,
- łzawienie oczu,
- podrażniania i zaczerwienienia.
Pyłki topoli mogą wywoływać alergię krzyżową w połączeniu z pyłkami wierzby.
Reklama
Wierzba
Na uczulające działanie pyłków wierzby szczególnie narażeni są alergicy mieszkający w miastach, ponieważ jest ona popularnym drzewem parkowym, spotykanym przeważnie na miejskich terenach zielonych jak parki czy skwery.
Osoby uczulone na pyłki wierzby narażone są na:
- katar sienny,
- świąd i podrażnienia.
Wierzba w cieplejszych rejonach Polski zaczyna kwitnąć już pod koniec lutego, natomiast największe stężenie jej pyłków w powietrzu przypada na kwiecień.
