Medycyna rozróżnia ponad 30 gatunków gronkowca. Bakteria ta atakuje zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Prawie połowa rozpoznanych gatunków to odmiany, występujące u człowieka. Gronkowce zakażają różne narządy organizmu człowieka.
Bardzo często pojawiają na skórze, w nosie czy gardle, a także w oku. Bakteria gronkowca również dość powszechnie umiejscawia się w uchu człowieka i atakuje wtedy jednocześnie część nosowo-gardłową organizmu. Objawy zakażenia mogą być bardzo różne, w zależności od stopnia zaawansowania choroby i ogólnego stanu zdrowia chorego.
Gronkowiec w uchu
Bakterie gronkowca dość często atakują układ oddechowy. Organizm człowieka osłabionego infekcją czy inną chorobą jest szczególnie mocno narażony na negatywne działanie tej bakterii. Zakażenie gronkowcem dotyka także uszy człowieka. To dość nieprzyjemna i uciążliwa dolegliwość.
Bardzo często gronkowiec w uchu (staphylococcus aureus w uchu) jest utajniony i przez wiele lat nie daje o sobie znać. W niektórych przypadkach nawet przez całe życie nie uaktywnia się. Jest to tak zwany gronkowiec bezobjawowy.
Oznacza to, iż konkretna osoba jest tylko nosicielem. Ale z łatwością potrafi nieświadomie zarażać innych bakterią. I często taki gronkowiec pojawia się w uchu, wywołując szereg nieprzyjemnych chorób i stanów zapalnych. Jak można zarazić się gronkowcem w uchu? Przyczyny zakażenia są takie same, jak w przypadku innych odmian tej bakterii. W szczególności należą do nich:
- droga kropelkowa,
- przebywanie z osobami zakażonymi gronkowcem,
- styczność z przedmiotami, należącymi do osób zarażonych,
- stosunki płciowe z osobą, dotkniętą gronkowcem,
- zakażenie przez istniejące rany lub skaleczenia,
- zjedzenie zakażonego pożywienia.
Zakażenie gronkowcem bardzo często przenosi się z człowieka na człowieka. Rany i skaleczenia mogą spowodować przedostanie się bakterii do krwioobiegu i przemieszczania po całym organizmie. Wtedy często dochodzi do zakażenia w uchu.
Na szkodliwe działanie bakterii narażone są osoby o obniżonej odporności lub słabym układzie immunologicznym. Gronkowiec w uchu dotyka także dzieci i osoby starsze, a także tych, którzy chorują na przewlekłe choroby.
Reklama
Objawy gronkowca w uchu
Gronkowiec w uchu pojawia się w skórze lub tkance podskórnej. Dolegliwości związane z tym schorzeniem objawiają w bardzo różny sposób i doprowadzają do wielu stanów zapalnych i chorób ucha. Ale żadnego niepokojącego objawu w obrębie ucha nie wolno bagatelizować. Nieleczony gronkowiec może doprowadzić do trwałych uszkodzeń, a w przypadku uszu jest to dość niebezpieczne.
Jakie są typowe objawy, potwierdzające obecność gronkowca w uchu? Oto one:
- zaczerwieniona skóra ucha i wokół ucha,
- uczucie swędzącej skóry w uchu,
- duża wrażliwość na jakikolwiek dotyk w obrębie ucha,
- wysoka gorączka,
- uczucie napięcia skóry,
- nawracające bóle głowy,
- odczucie „napięcia” w uchu,
- ból ucha i małżowiny, szczególnie w trakcie jedzenia czy innego poruszania małżowiną,
- ropny wyciek z ucha,
- przejściowy niedosłuch,
- opuchlizna ucha.
Każdy z tych objawów, pojawiający się w mocnym i powtarzającym nasileniu może wskazywać na gronkowca w uchu. Bakteria ta jest często przyczyną zapalenia ucha zewnętrznego. Bardzo często gronkowce wywołują dość dużą bolesność, promieniującą aż do żuchwy. W skrajnych przypadkach zakażenie gronkowcem (nieleczone lub leczone nieskutecznie) może przekształcić się w sepsę. Natomiast gronkowiec w uchu u ciężarnej kobiety może wywołać niebezpieczne powikłania zarówno dla mamy, jak i dla płodu. Nigdy nie wolno zatem ignorować niepokojących objawów, które wskazują na obecność gronkowca w organizmie.
Reklama
Gronkowiec w uchu – leki
Przed zastosowaniem odpowiednich leków do walki z gronkowcem, niezbędna jest szczegółowa diagnostyka. Należy zawsze pamiętać, iż gronkowiec to dość oporna w leczeniu bakteria. Z reguły wskazywana jest antybiotykoterapia. Ale gronkowiec , także w uchu, nie zawsze reaguje na każdy podany antybiotyk. Dlatego też lekarze bardzo często zalecają antybiotyki do stosowania miejscowego, a także doustne.
Rodzaj antybiotyku jest dobierany na podstawie wyników badań antybiogramu. Niekiedy leczenie gronkowca w uchu wymaga pobytu w szpitalu i podawania leków dożylnie lub domięśniowo. Bakteria ta jest dość niebezpieczna z uwagi na wydzielanie szeregu szkodliwych toksyn dla organizmu człowieka. Niektóre szczepy gronkowca wydzielają penicylinazę, czyli toksynę odporną na działanie penicyliny. Niekiedy w trakcie leczenia trzeba wznawiać podawanie antybiotyków o innym spektrum działania.
Gronkowiec w uchu ciągle się rozwija i wytwarza wiele sposobów odporności na antybiotyki. Zatem leki zlecane przez lekarzy należy przyjmować systematycznie, zgodnie z ich wskazówkami. Leczenie gronkowca wymaga cierpliwości i dyscypliny. Nie wolno przerywać kuracji antybiotykiem, gdyż zakażenie tego typu gronkowcem bardzo często doprowadza do powikłań lub nawrotów choroby.
Reklama
Gronkowiec w uchu – leczenie naturalne
Antybiotykoterapia w leczeniu gronkowca w uchu może być wspomagana naturalnymi metodami. Bardzo często leki naturalne są wsparciem dla typowo medycznego podejścia do choroby. W walce z gronkowcem ogromną rolę odgrywa wzmocnienie odporności organizmu. Służą temu suplementy diety, zdrowy styl odżywiania, a także rezygnacja z używek typu kawa, papierosy czy alkohol. Każdy stres sprzyja rozwojowi choroby, także zakażeniu gronkowcem. Warto zatem zadbać o zdrowy i długi sen oraz unikanie trudnych i stresujących sytuacji w życiu codziennym. Duże znaczenie ma także przestrzeganie zasad higieny osobistej.
Oto kilka naturalnych metod walki z gronkowcem:
- okłady z gotowanej cebuli, zawiniętej w gazę,
- zewnętrzne okłady z olejkueukaliptusowego,
- okłady z liści kapusty, które działają przeciwbakteryjnie,
- picie soków z brzozy z zawartością betuliny,
- olejek z drzewa herbacianego o działaniu antyseptycznym i bakteriobójczym.
Gronkowce to bakterie, które najczęściej wywołują zakażenia szpitalne i pozaszpitalne. Bardzo często antybiotykoterapia takich stanów zapalnych jest nieskuteczna, a choroba raz wywołana lubi powracać. Znajomość przyczyn i objawów gronkowca w uchu ułatwia skuteczniejszą walkę z tą niebezpieczną bakterią.
Czytaj też:
