Grupa krwi AB
Grupa krwi AB występuje najrzadziej ze wszystkich – posiada ją tylko 8 procent osób. Ma ona cechy charakterystyczne jednocześnie dla dwóch innych, znacznie popularniejszych grup, a mianowicie A i B.
W 1901 roku austriacki lekarz Karl Landsteiner dokonał epokowego odkrycia, które wywarło nieocenione piętno na naukach medycznych. Do tego czasu uważano, że każdy człowiek ma taką samą krew, z tego też powodu nie rozumiano przyczyn, dla których tak wiele z przeprowadzanych wówczas transfuzji kończyło się tragicznie dla pacjenta.
Landsteiner odkrył, że na powierzchni czerwonych krwinek znajdują się substancje mające cechy antygenów, tzn. stymulujące określoną reakcję układu odpornościowego. Austriak wyróżnił dwa takie związki, które nazwane zostały A i B.
Dodatkowo Landsteiner zaobserwował, że u części pacjentów nie występuje żaden antygen – taką grupę krwi on sam określił mianem C, co później zmieniono na 0 (cyfra zero lub litera „O”).
Czwartą grupę, nazwaną AB, odkryli w 1902 roku Alfred von Castello i Adriano Sturly, całość zaś usystematyzowali i doprecyzowali 20 lat później (m.in. w kwestii dziedziczenia) Polak Ludwik Hirszfeld i Niemiec Emil von Dungernem.
Grupa krwi AB jest specyficzna. Występowanie obu antygenów A i B oznacza jednocześnie brak przeciwciał anty-A i anty-B. Taka charakterystyka wprost przekłada się na możliwości dotyczące dawstwa i biorstwa krwi.
Osoby należące do grupy AB uznawane są za uniwersalnych biorców. W związku z brakiem jakichkolwiek przeciwciał, mogą otrzymywać krew od osób ze wszystkich grup, a więc AB, A, B oraz 0. Stanowią więc całkowite przeciwieństwo osób posiadających grupę 0, które ze względu na obecność przeciwciał A i B są najgorszymi biorcami i najlepszymi dawcami.
Należy pamiętać, że dodatkowym parametrem określającym parametry krwi jest tzw. czynnik Rh. Pod pojęciem tym kryje się odkryty w 1939 roku antygen D. W związku z tym grupą krwi AB Rh+ nazywa się taką, w której obecne są antygeny A, B i D, natomiast AB Rh- oznacza obecność A i B, lecz bez D.
Reklama
Grupa krwi AB Rh+
Grupa krwi AB Rh+ identyfikowana jest u 7 procent populacji. Odziedziczyć ją mogą dzieci, w przypadku których:
- oboje rodzice mają krew AB;
- jeden z rodziców ma krew AB, a drugi A lub B;
- jeden z rodziców ma krew A, a drugi B;
Dodatkowo spełnione muszą być warunki dotyczące dziedziczenia czynnika Rh. Są one niezwykle skomplikowane, w uproszczeniu można powiedzieć jednak, że statystycznie szansa na przekazanie antygenu D wynosi około 85 procent – tyle osób rasy białej ma krew Rh+.
Wyjątkiem są sytuacje opisane poniżej, skutkujące wytworzeniem niezwykle rzadkiej grupy krwi, jaką jest AB Rh-.
Reklama
Grupa krwi AB Rh-
Grupa krwi AB Rh minus, jak zostało już nakreślone wcześniej, zawiera antygeny A i B, ale nie ma antygenu D.
Krew AB Rh minus dziecko otrzymuje w sytuacji, gdy spełnione są opisane wyżej warunki dziedziczenia w układzie ABO, jeśli zaś chodzi o układ Rh, możliwość taka zachodzi, gdy:
- oboje rodzice mają krew Rh- (oznaczaną też jako dd);
- jedno z rodziców ma krew Rh- a drugie Rh+ (ale w wariacie słabym, oznaczanym jako Dd, a więc tylko z jednym tzw. allelem dodatnim);
- oboje rodzice mają krew Rh+ (w słabym wariancie Dd);
Należy pamiętać, że czynnik Rh jest niezwykle istotny dla kobiet spodziewających się dziecka i ich potomstwa. Niezgodność w tym układzie może powodować tzw. konflikt serologiczny, niebezpieczny zarówno dla matki, jak i płodu/noworodka.
Występuje on, kiedy ojciec ma krew Rh+, a matka Rh-, pod warunkiem, że maluch odziedziczył dodatni czynnik po swoim męskim przodku.
Reklama
Grupa AB, jako najrzadsza grupa krwi
Grupa AB uchodzi na najmłodszą, wykształconą później, niż pozostałe trzy i jest to jeden z powodów, dla których występuje ona nieczęsto. Szukając jednak odpowiedzi na pytanie, jaka krew jest najrzadsza, należy doprecyzować, iż jest nią AB Rh-.
Posiada ją zaledwie jedna osoba na 100. Ma to związek z dominującym charakterem czynnika Rh+, który w naturalny sposób wypiera w procesie dziedziczenia Rh-. Dlatego ujemne Rh ma zaledwie 15 procent osób z krwią AB.
Wobec niewielkiej powszechności krwi AB, fakt iż może ona w organizmie biorcy być mieszana z krwią każdej innej grupy, nabiera szczególnego znaczenia. Cecha ta powoduje, iż dla pacjentów z rzadką grupą AB najłatwiej jest znaleźć dawcę.
Reklama
Dieta zgodna z grupą krwi AB
Grupom krwi od lat przypisuje się znaczenie większe, aniżeli prawdopodobnie mają w rzeczywistości. Z umiejscowieniem w układzie ABO wiąże się w potoczny lub pseudonaukowy sposób cechy osobowości, typy fizyczności i aktywności, a także tempo metabolizowania pokarmów.
Przykładowo, blisko ćwierć wieku amerykański naturopata Peter D’Adamo w książce „Jedz zgodnie ze swoją grupą krwi” nakreślił tezę, jakoby określone pokarmy sprzyjały zdrowotności osób należących do konkretnych grup.
AB stanowić w tym względzie ma mieszankę cech A i B, dlatego adekwatne są dla niej zarówno produkty wegetariańskie, jak też typowo mięsne, przy czym jeśli chodzi o spożywanie produktów odzwierzęcych, wskazana jest ostrożność i umiar.
Dieta dla grupy krwi AB, wedle wskazówek D’Adamo, powinna zawierać takie pokarmy, jak:
- mięso z indyka lub królika, baranina, jagnięcina;
- ryby: tuńczyk, łosoś, makrela, dorsz, sardynka;
- tłuszcze roślinne, zwłaszcza oliwa z oliwek;
- mleko chude, kwaśna śmietana, produkty fermentowane, sery feta i mozzarella;
- soczewica, ciecierzyca, soja;
- orzechy włoskie i ziemne;
- chleb żytni, pieczywo orkiszowe, ryż brązowy;
- pietruszka, seler, por, brokuły, kalafior;
Niewskazane natomiast są:
- mięso wołowe, wieprzowe, cielęce, z gęsi, kaczki, kurczaka;
- owoce morza i ryby, takie jak śledź, flądra czy halibut;
- tłuste mleko, masło, ser parmezan oraz pleśniowy;
- gryka i kasza gryczana oraz kukurydza i płatki kukurydziane;
- sezam i słonecznik, masło sezamowe i słonecznikowe, olej sezamowy i słonecznikowy
- papryka, rzodkiew, czarne oliwki, fasola;
Dieta ta często jest polecana na odchudzanie się, brak jednak naukowych dowodów na jej skuteczność pod kątem prozdrowotnym.
