Co to jest helioterapia?
Helioterapia jest jedną z powszechnie praktykowanych metod fizykoterapii, stosowana jest też w kosmetyce. Bazuje na wykorzystaniu naturalnego światła słonecznego, odróżniając się tym samym od innych odmian światłolecznictwa, opartych na sztucznym promieniowaniu nadfioletowym lub podczerwonym.
Helioterapia, choć naturalna, jest uznawana za metodę leczniczą przez świat nauki akademickiej. Jeden z twórców tego nurtu, Duńczyk Niels Finsen został w 1903 roku uhonorowany nagrodą Nobla w dziedzinie nauk medycznych. W ten sposób doceniony został jego wkład w opracowanie metod leczenia światłem słonecznym przewlekłych chorób skórnych oraz krzywicy.
Szczególnie ta ostatnia budziła wówczas żywe zainteresowanie. Choroba ta spowodowana jest niedoborem witaminy D3, czego główną przyczyną jest niewystarczająca ekspozycja na światło słoneczne. Przeszło 100 lat temu problem ten stanowił palące wyzwanie w takich krajach, jak Wielka Brytania, gdzie niebo na ogół spowite jest chmurami, a wówczas, w dobie rewolucji przemysłowej, dodatkowo przysłonięte było dymem z fabrycznych kominów.
Reklama
Jak działa leczenie słońcem?
Leczenie słońcem oddziałuje na naturalne procesy zachodzące w organizmie człowieka, do których zaistnienia niezbędne są odpowiednie dawki promieniowania ultrafioletowego. Uznaje się, że światło słoneczne bezpośrednio lub pośrednio:
- wpływa na syntezę witaminy D3 i zwiększa gęstość tkanki kostnej, zapewniając właściwy wzrost i zapobiegając krzywicy w okresie dziecięcym, a także chroniąc przed osteoporozą w wieku senioralnym;
- stymuluje gruczoły dokrewne. Zwiększa wydzielanie neuroprzekaźników odpowiedzialnych za utrzymanie dobrego nastroju, takich jak dopamina i serotonina;
- pobudza aktywność melanocytów, stymuluje wydzielanie melaniny, czyli naturalnego barwnika skóry;
- zwiększa wydolność oddechową, poprawia pracę serca;
- poprawia przemianę materii, zwiększa apetyt, normalizuje procesy wchłaniania składników odżywczych z pokarmu.
O ile zabiegi z użyciem światła sztucznego wymagają zastosowania specjalistycznych lamp emitujących promieniowanie o właściwej długości, o tyle helioterapia jest jedną z najbardziej naturalnych i całkowicie bezkosztowych metod leczenia. Aby osiągnąć właściwy efekt terapeutyczny, wystarczy przez kilkanaście minut przebywać na świeżym powietrzu w słoneczny dzień.
Reklama
Helioterapia w fizykoterapii
Helioterapia w fizykoterapii wykorzystywana może być w leczeniu licznych schorzeń i zaburzeń o zróżnicowanej etiopatogenezie i przebiegu. Wskazaniem do helioterapii są między innymi:
- różne odmiany gruźlicy, w tym kostno-stawowa, dróg moczowych, węzłów chłonnych (ale nie płucna);
- przewlekłe stany zapalne dróg oddechowych;
- przewlekłe zapalenia stawów;
- depresja sezonowa;
- atopowe zapalenie skóry;
- trądzik pospolity;
- łuszczyca;
- czyraczność;
- grzybica skóry;
- osteoporoza i osteochondroza ;
- zaburzenia wzrostu kości u dzieci;
- problemy hormonalne związane z zaburzeniami rytmu okołodobowego.
Większość z wymienionych problemów zdrowotnych ma charakter przewlekły, niemal wszystkie są trudno uleczalne nawet przy zastosowaniu wskazanych i zalecanych środków farmakologicznych.
Reklama
Helioterapia w kosmetyce
Wprawdzie łuszczyca, trądzik czy grzybica są pełnoprawnymi schorzeniami, nie mniej ich wpływ na wygląd i kondycję skóry de facto stwarza liczne problemy natury kosmetycznej. Główną metodą postępowania w przypadku wymienionych dolegliwości jest farmakologia, jednak wykorzystanie światła wydatnie usprawnia postępy leczenia.
Helioterapia w kosmetyce i kosmetologii ma zastosowanie także u osób z zaburzeniami pigmentacji. Właściwe użycie promieni słonecznych stymuluje wydzielanie melaniny i pozwala wyrównać koloryt ciała. Odpowiednia ekspozycja na promienie emitowane przez słońce poprawia także ukrwienie i dotlenienie skóry, a co za tym idzie – jej wygląd. Staje się ona bardziej jędrna i elastyczna. Słońce zwiększa też możliwości obronne skóry, która stanowi pierwszą z zapór systemu immunologicznego.
Reklama
Przeciwwskazania dla światłolecznictwa
Światłolecznictwo jest metodą skuteczną, pod warunkiem iż ekspozycja na promieniowanie UV jest właściwie dobrana. Zbyt krótki czas spędzony na słońcu nie przyniesie efektów, natomiast zbyt długi może powodować rezultaty odwrotne do oczekiwanych.
Należy też pamiętać o licznych ograniczeniach i przeciwwskazaniach odnośnie możliwości stosowania helioterapii. Korzystać z tego typu leczenia nie powinny osoby, które cierpią na takie choroby, jak:
- bielactwo wrodzone (albinizm);
- gruźlica płuc;
- nowotwór;
- niewydolność krążenia;
- nadczynność tarczycy;
- krwawienia z narządów wewnętrznych;
- miażdżyca w zaawansowanym stadium.
Co ważne, w przypadku poważnych schorzeń zastosowanie terapii słońcem zawsze należy skonsultować z lekarzem.
