Czym jest histeria, jakie ma objawy?
Histeria niegdyś była opisywana jako przypadłość typowo kobieca, związana z kobiecą naturą.
Dziś wiadomo już, że to rodzaj nerwicy, który w najostrzejszych przypadkach może doprowadzić nawet do utraty wzroku. Histeria w znaczącym stopniu utrudnia choremu normalne funkcjonowanie,a nieleczona może się pogłębiać, dlatego nigdy nie należy jej lekceważyć.
Podczas ataku histerii chory odczuwa silny lęk, który jest często połączony z dolegliwościami fizycznymi. Należą do nich: bóle brzucha, potliwość, kołatanie serca czy uczucie duszności. W ostrych przypadkach mogą pojawić się także zawroty głowy, wymioty, wysypka na ciele, a nawet zaburzenia oddawania moczu.
Przy nieleczonej histerii może dojść również do drgawek, zaburzeń koordynacji ruchowej, a nawet utraty wzroku, mowy lub słuchu! Objawy te zwykle pojawiają się nagle i równie dynamicznie mogą ustąpić.
Reklama
Histeria u dziecka
Napady histerii u dziecka to dla rodziców gigantyczny problem. Maluchy, które nie mają jeszcze ukształtowanego mechanizmu samokontroli, znacznie bardziej ekspresyjnie demonstrują swoje emocje.
Atak histerii u dziecka może więc występować razem z krzyczeniem, tupaniem, a nawet biciem, gryzieniem czy pluciem. Maluch może mieć też nadmierną produkcję śliny i problemy z oddychaniem, często występuje również zaciskanie zębów.
Reklama
Histeria u dwulatka
Dwulatek zaczyna postrzegać sam siebie jako indywidualną jednostkę, dlatego odczuwa potrzebę wyrażania własnego zdania, które niestety zwykle jest odmienne od zdania rodziców. Słowo „nie” w tym okresie jest wypowiadane wyjątkowo często i mogą mu towarzyszyć również niewerbalne symptomy.
Maluch, który chce decydować sam o sobie, nie chce się dostosować do stawianych mu ograniczeń, często okazuje to bardzo impulsywnie.
Takie sytuacje przyczyniają się do powstawania ataków histerii dwulatka, ale mogą na nie mieć wpływ także niepowodzenia. Dziecko, które nie wie, jak poradzić sobie z porażką, często zaczyna się frustrować, a przez to denerwować i wpadać w histeryczne zachowania.
Reklama
Atak histerii u dziecka w nocy
Jeśli widzimy, że nasze dziecko wpada w histerię, postarajmy się jak najszybciej odwrócić czymś jego uwagę. Maluch zajęty czymś ciekawym szybko zapomni o sytuacji, która jeszcze parę chwil temu wywoływała u niego szał.
Nie zmieniajmy jednak swoich decyzji pod naciskiem dziecka – nauczy go to bowiem, że może nami manipulować, a tego oduczyć będzie bardzo ciężko. Jeśli nie mamy możliwości przewidzenia napadu histerii (np. w nocy) i zostaniemy postawieni przed faktem dokonanym, przede wszystkim unikajmy krzyczenia na dziecko – krzyk tylko pogłębi u niego złość.
Zwróćmy też uwagę na to, czy otoczenie malucha jest na tyle bezpieczne, że dziecko nie zrobi sobie krzywdy, demonstrując swoją złość.
Na histerię u dziecka powinniśmy zawsze reagować w ten sam sposób – pokazać czym jest tego konsekwencja, wtedy dziecko przestanie nas „testować”. Ważne też aby nie zabraniać dziecku się złościć, nie możemy zabraniać mu przeżywania emocji. Naszym zadaniem w takich sytuacjach jest wtedy ukazanie tego, że to nie uczucia są złe, a sposób ich wyrażania.
Reklama
Atak histerii u dorosłego
Wbrew pozorom, zdiagnozowanie histerii nie jest zbyt proste. Istnieją jednak pewne cechy charakterystyczne dla osobowości histerycznej, które diagnozę ułatwiają. Są to:
- impulsywność,
- słaba odporność na stres,
- zmienność nastrojów,
- niedojrzałość emocjonalna i
- nadwrażliwość.
Histeryczny typ osobowości nie zawsze wymaga rozpoczęcia leczenia – po pomoc warto zgłosić się gdy objawy histerii ulegają nasileniu i utrudniają choremu codzienne życie. A co z przyczynami histerii? Nie są one do końca znane, jednak psychiatrzy upatrują ich we wczesnym dzieciństwie.
Do powodów wystąpienia histerii zaliczają m.in. brak bliskości w rodzinie oraz nieprawidłowości występujące w procesie socjalizacji dziecka. Wielu zwolenników wyznaje także teorię, zgodnie z którą histeria – podobnie jak inne nerwice – to reakcja obronna na lęk lub traumatyczne przeżycia.
Reklama
Histeria - leczenie
Dorośli chorujący na histerię powinni zdecydować się na psychoterapię, bo tak naprawdę tylko ona może im pomóc. Często jest to długi i trudny proces, zdarza się, że konieczne jest również wdrożenie farmakologii. Warto jednak podjąć tę walkę, gdyż jej efekty są nieocenione.
Podczas leczenia psychiatra uczy pacjenta zmiany reakcji na rozmaite, trudne sytuacje, a także rozpoznawania swoich emocji i ich kontroli. Jeśli zetkniemy się z napadem histerii u kogoś bliskiego, pamiętajmy, że grunt to zachować spokój. Nie złośćmy się i nie mówmy choremu żeby się uspokoił – wykażmy się za to wyrozumiałością i wsparciem.
