Inseminacja
Niepłodność to problem, który współcześnie dotyka około 20% par w wieku rozrodczym. Często określa się ją mianem choroby cywilizacyjnej, ponieważ istnieje wiele czynników związanych z powszechnym dziś trybem życia utrudniających aż co piątej parze posiadanie dzieci.
Są to m. in:
- pozostawanie pod wpływem ciągłego stresu,
- pośpiech i związane z nim chroniczne zmęczenie,
- spożywanie przetworzonej żywności,
- zanieczyszczenie powietrza.
W związku z powszechnością tego problemu rośnie zapotrzebowanie na techniki medyczne wspomagania płodności. Są to przede wszystkim:
- terapie hormonalne polegające na farmakologicznym leczeniu zaburzeń i nieprawidłowości układy rozrodczego oraz stymulacji hormonalnej organizmu,
- leczenie zabiegowe– zabiegi ułatwiające zapłodnienie, głównie in vitro i inseminacja.
- Inseminacja a in vitro – na czym polega różnica? In vitro jest zapłodnienie pozaustrojowym, podczas inseminacji natomiast do zapłodnienia jajeczka dochodzi natomiast wewnątrz macicy.
Wskazania do leczenia niepłodności metodą inseminacji to przede wszystkim:
- zaburzenia owulacji,
- niskie parametry nasienia (mała ilość plemników lub ich mała ruchliwość),
- anatomiczne nieprawidłowości szyjki macicy,
- endometrioza,
- niepłodność idiopatyczna (o nieustalonym podłożu).
Reklama
Co to jest inseminacja, na czym polega?
Inseminacja jest mało inwazyjnym i łatwym do przeprowadzenia zabiegiem. Wyróżnia się kilka jej rodzajów:
- inseminacja naszyjkowa,
- inseminacja dojajowodowa,
- inseminacja domaciczna.
Ta ostatnia jest formą najpopularniejszą. Polega na bezpośrednim wprowadzeniu do jamy macicy przygotowanego uprzednio nasienia męskiego za pomocą specjalnego, cieniutkiego cewnika. Głównym zadaniem tej metody jest pomoc w dotarciu plemników do komórki jajowej przez ominięcie technicznych przeszkód, które mogą one napotkać przy próbach naturalnego zapłodnienia. Do macicy wstrzykuje się (zupełnie bezboleśnie) 0,2-0,5 ml nasienia, po czym pacjentka musi pozostać przez kilkanaście minut w pozycji leżącej lub półleżącej (na fotelu ginekologicznym). Po tym czasie może wrócić do domu.
Zabieg inseminacji przeprowadza się w warunkach ambulatoryjnych, nie wymaga on hospitalizacji.
Istnieje również coś takiego jak inseminacja domowa, którą można przeprowadzić samemu, w warunkach domowych, z wykorzystaniem nasienia dawcy. Przeważnie korzystają z niej kobiety decydujące się na samotne macierzyństwo. Należy jednak liczyć się z tym, że inseminacja wykonana przez lekarza (embriologa) może wykazywać wyższą skuteczność.
Reklama
Cena inseminacji. Czy warto?
Ile kosztuje inseminacja?Jej koszt wcale nie jest poza zasięgiem par przeciętnie zarabiających. Cena samego zabiegu (w zależności od tego, jaka ma być jego zabiegu oraz przez kogo będzie wykonywany) waha się od kilkuset do 1500 zł. Nie jest to jednak jedyny koszt, jaki musi ponieść kobieta decydująca się na inseminację. Do kwoty tej dochodzą koszty poprzedzających zabieg badań oraz późniejsze wizyty u lekarza specjalisty, kiedy faktycznie dojdzie do zapłodnienia. Należy też wziąć pod uwagę, że nie zawsze jeden zabieg przyniesie spodziewane efekty i trzeba będzie go powtarzać. Inseminacji dokonuje się maksymalnie trzykrotnie (jeden zabieg w jednym cyklu menstruacyjnym).
Teoretycznie inseminacja może być wykonana również na NFZ, w ramach ubezpieczenia społecznego. Jednak zdecydowana większość zabiegów wykonywana jest prywatnie, ponieważ znacząco przyspiesza to całą procedurę.
Reklama
Przygotowanie do inseminacji
Zabieg inseminacji (czy to nasieniem partnera, czy dawcy – pobranym z banku nasienia) wymaga odpowiedniego wcześniejszego przygotowania.
Przede wszystkim, przed inseminacją należy wykonać odpowiednie badania:
- badanie stopnia czystości pochwy,
- posiew z szyjki macicy,
- badania w kierunku obecności: chlamydii, HIV, HCV, HBSAg, VDRL(te badanie musi wykonać również partner oddający nasienie).
Kolejny etap przygotowań polega zazwyczaj na terapii hormonalnej w postaci leków doustnych lub zastrzyków. Leki działają stymulująco na układ rozrodczy i często przyczyniają się do produkcji kilku komórek jajowych, by zwiększyć szanse na oczekiwany efekt (z tego powodu inseminacja podnosi ryzyko wystąpienia ciąży mnogiej). Następnie za pomocą badania USG obserwuje się wielkość pęcherzyków jajowych i grubość śluzówki macicy. Gdy największy pęcherzyk osiąga średnicę 18 mm, a śluzówka grubość 8 mm, podaje się pacjentce hormon wywołujący owulację (gonadotropinę).
Gdy nastąpi owulacja, pobiera się nasienie. Parametry nasienia do inseminacji muszą mieć odpowiedni poziom, więc poddaje się je specjalnemu płukaniu mającemu na celu wyselekcjonowanie tylko zdrowych i ruchliwych plemników. Inseminacji dokonuje się na pękniętym pęcherzyku jajnikowym, po uwolnieniu z niego komórki jajowej.
Reklama
Wskazania po inseminacji
Skuteczność inseminacjinie zależy wyłącznie od samego zabiegu, ale również od postępowania po nim. Co robić po inseminacji, by zwiększyć szansę na zapłodnienie? Lekarz z pewnością zaleci przyjmowanie progesteronu – hormonu wspierającego rozwój zarodka żółtego i implantację zarodka. Jeśli po czwartym tygodniu cyklu nie wystąpi miesiączka, warto wykonać w domu test ciążowy. Pozytywny wynik jest podstawą do wizyty u ginekologa celem jego potwierdzenia w bardziej miarodajnych badaniach krwi określających poziom hormonu beta hCG. Niektórzy lekarze w czasie około-zabiegowym zalecają również przyjmowanie witamin dla kobiet w ciąży, które wspierają organizm kobiety i prawidłowy rozwój zarodka w pierwszych tygodniach. Współżycie po inseminacji można wznowić właściwie od razu, nie ma co do tego żadnych przeciwwskazań.
Nie wolno zapomnieć, że każda ciążą powstała w wyniku inseminacji traktowana jest w medycynie jak ciąża wysokiego ryzyka i wymaga regularnych wizyt u lekarza specjalisty oraz bezwzględnego wykonywania wszystkich zaleconych przez niego badań.
Czytaj też:
