Co to jest irydologia?
Irydologia to metoda analizy tęczówki oka pod kątem chorób. Analizę zmian w tęczówce oka prowadzono już w czasach starożytnych, ale prawdziwy renesans metoda ta przeżywała w XIX-wiecznej Europie. Za prekursora tego diagnozowania chorób uważany jest węgierski lekarz Ignatz von Peczely, który w 1861 roku przeprowadził doświadczenie na sowie. Gdy sowa złamała nogę, Peczely na jej tęczówce zauważył ciemną plamę, która zniknęła, gdy noga sowy została wyleczona.
W 1893 roku Szwed Nils Liljequist zauważył zmiany na swojej tęczówce po leczeniu jodem i chininą przerostu węzłów chłonnych. Zafascynowany zmianami stworzył atlas składający się z czarno-białych i kolorowych rysunków tęczówki. Jego tzw. Diagnoza Oczu zawierała w sumie 270 obrazów.
Reklama
Irydologia - mapa oka
Tęczówka oka (czyli kolorowa część oka), zdaniem zwolenników irydologii, jest specyficzną mapą, która zawiera pola projekcyjne wszystkich narządów wewnętrznych. To właśnie na jej powierzchni można zauważyć plamy, linie oraz inne znaki, które mogą wskazywać na dysfunkcje narządów.
Badając tęczówkę można ponoć zaobserwować stany zapalne i inne patologiczne procesy obejmujące główne narządy organizmu: wątrobę, płuca, nerki, oskrzela, jajniki, serce, tarczycę, śledzionę, kręgosłup,
Zwolennicy irydologii przekonują, że badanie jest w stanie:
- wykryć wrodzone i nabyte predyspozycje do chorób,
- określić stopień zatrucia organizmu,
- ocenić funkcjonowanie układu nerwowego,
- ocenić funkcjonowanie odpornościowego,
- ocenić funkcjonowanie pokarmowego,
- ocenić funkcjonowanie krwionośnego,
- wskazać narząd lub układ dotknięty chorobą,
- szybciej wykryć chorobę, która jeszcze nie daje żadnych objawów,
- dobrze się sprawdzić zwłaszcza w chorobach przewlekłych.
Reklama
Irydologia w praktyce - jak czytać z oczu?
U zdrowego człowieka tęczówka jest gładka, bez zniekształceń. U osób z różnymi schorzeniami mogą pojawić się rozjaśnienia, przebarwienia, zagłębienia powierzchni w sektorze konkretnego narządu. O chorobie danego narządu mogą świadczyć plamki, kropki oraz linie.
Osoba diagnozująca tęczówkę oka posługuje się mapami irydologicznymi – innymi dla prawego i lewego oka. Jak na razie opracowano około 30 map topologicznych tęczówki. Irydologia polega na oglądaniu gałek ocznych za pomocą specjalnej lampy, która pozwala nie tylko rozjaśnić tęczówkę, ale także ją powiększyć.
Badanie irydologiczne jest nieinwazyjne i nie wymaga od pacjenta żadnego przygotowania.
Analizując tęczówkę, bierze się pod uwagę przede wszystkim strukturę tęczówki, która dzieli się na 4 typy:
- I typ (zwarty układ włókien, powierzchnia tęczówki jest prawie jednorodna) jest charakterystyczny dla osób o dużej odporności, ale nerwowych. Głównym problemem zdrowotnym u takich osób mogą być choroby autoimmunologiczne.
- II typ (układ włókien jest zwarty, choć miejscami mogą pojawić się zatoki) występuje u osób dobrze znoszących wysiłek fizyczny, które mogą jednak nękać alergie, choroby układu oddechowego, zapalenie żył i stawów.
- III typ (szczeliny między belkami są bardzo wyraźne) mówi o predyspozycjach do licznych chorób, w tym chorób genetycznych, częstych chorób górnych i dolnych dróg oddechowych.
- IV typ (na tęczówce widoczne są liczne zagłębienia) występuje u osób najczęściej chorujących, zwłaszcza na choroby przewlekłe.
Według osób zajmujących się irydologią znaczenie w diagnostyce chorób ma również kolor tęczówki. Osoby o niebieskich oczach częściej cierpią na choroby zatok, gardła i układu oddechowego. Wraz z upływem lat pojawiają się u nich problemy z reumatyzmem i artretyzmem. Częściej niż inni mają choroby nerek, serca oraz tarczycy.
Osoby o piwnych oczach mają niedobory minerałów i witamin, miewają anemię, cierpią z powodu zaburzeń układu pokarmowego i nerwowego, kamicy nerkowej oraz żółciowej.
Tymczasem właściciele tęczówek o mieszanym kolorze (także szarym i zielonym) miewają problemy z trzustką, drogami żółciowymi i układem pokarmowym.
Reklama
Irydologia a medycyna konwencjonalna - opinie lekarzy
Irydologia nie powinna być jedyną metoda diagnozowania chorób, ponieważ eksperci medycyny konwencjonalnej uważają, że nie jest ona w stanie przekazać lekarzowi wiarygodnych informacji. Dlatego można ją stosować wyłącznie jako uzupełnienie diagnostyki tradycyjnej.
Brak rzetelnych badań uzasadniających zakwalifikowanie irydologii do grupy wiarygodnych badań diagnostycznych sprawił, że w 1956 roku Naukowy Komitet Doradczy Niemieckiej Izby Lekarskiej wydał oświadczenie, z którego wynika, że irydodiagnostyka nie osiąga żadnych wyników użytecznych dla praktyki medycznej.
Co więcej zdaniem niemieckich lekarzy nie istnieje udowodnione powiązanie pomiędzy organami wewnętrznymi człowieka, a polem tęczówki. W deklaracji izby lekarskiej czytamy także, że „twierdzenie, że z tęczówki oka można rozpoznać wczesne stadia rozwoju choroby, zachorowania na nowotwory i wczesne stadia innych chorób jest całkowicie nieuzasadnione”.
