Ropa w zębie lub ropa na dziąśle świadczy o zaawansowanym stanie chorobowym w tkankach okołowierzchołkowych albo przyzębia. Dlatego wszelkie działania we własnym zakresie są w tym przypadku niewskazane - leczenie ropnia zęba powinno mieć charakter stomatologiczny, chirurgiczny i farmakologiczny.
Czym jest ropień zęba?
Ropień definiowany jest w literaturze medycznej jako ograniczona komora, wypełniona treścią ropną, powstała wskutek rozpadu i upłynnienia obumarłych tkanek, do czego dochodzi za sprawą działania enzymów komórkowych, takich jak proteazy (enzymy proteolityczne), lipazy czy oksydazy.
Najczęściej powstanie ropnia jest konsekwencją daleko posuniętego procesu próchniczego, w wyniku którego dochodzi do zapalenia, a następnie martwicy miazgi zęba, stającej się naturalnym środowiskiem do rozwoju patogenów, przenikających następnie do tkanek okołowierzchołkowych i powodujących ich ostre, ropne zapalenie zęba.
Reklama
Rodzaje ropni zęba
Ropień zęba (nazywany też zębopochodnym lub okołowierzchołkowym) przybierać może jedną z trzech postaci, będących trzema kolejnymi stadiami rozwoju, następującymi po sobie w sytuacji, gdy nie zostaje wdrożone właściwe leczenie. Są to:
- ropień okołowierzchołkowy– pierwsza faza procesu zapalnego w tkankach okołowierzchołkowych. Objawia się silnym, pulsującym bólem, zwłaszcza pod wpływem bodźców cieplnych oraz w pozycji leżącej. Występuje charakterystyczne uczucie wysadzania zęba z zębodołu,
- ropień podkostnowy– druga faza zapalenia, w czasie której treść ropna przedostaje się przez tkankę kostną szczęki. Charakterystycznym objawem jest bardzo silny ból promieniujący na inne zęby, a także lekka gorączka i dreszcze,
- ropień podśluzówkowy– ostatnia faza zapalenia, w której ropa przebija się przez okostną, a następnie błonę śluzową dziąsła. Na tym etapie maleje bolesność, zwiększa się jednak obrzęk dziąsła, utrzymują się też objawy grypopochodne. Zapaleniu może towarzyszyć nieprzyjemny zapach i posmak w ustach.
Dodatkowo wiedzieć należy, iż w obrębie jamy ustnej wystąpić może też ropień tkanek przyzębia, który jest infekcją zapalną obejmującą dziąsło brzeżne lub brodawkę międzyzębową. Przyczyną tego typu ropnia mogą być zmiany hormonalne, lekoterapia lub niewłaściwe czyszczenie przestrzeni między zębami.
Reklama
Leczenie ropnia zęba
Ropień zęba jest stanem wymagającym natychmiastowego i specjalistycznego leczenia – zaniechanie w tym względzie może doprowadzić do poważnych konsekwencji ogólnoustrojowych. Dlatego podejrzewając stan zapalny o ropnym charakterze należy bezzwłocznie zgłosić się do stomatologa.
W przypadku, gdy ropień zęba jest w pierwszej fazie rozwoju (okołowierzchołkowej), niezbędne jest otworzenie komory zęba i przeprowadzenie leczenia endodontycznego, czyli kanałowego. W większości przypadków pozwoli to na wygaszenie stanu zapalnego i wydostanie się zalegającej ropy.
Jednak leczenie kanałowe to nie wszystko. By je dopełnić, stomatolog stosuje antybiotyk na ropień zęba. Bardzo często w takich przypadkach wspomagająco stosowana jest antybiotykoterapia z użyciem penicyliny, klindamycyny czy cefalosporyny. Nigdy nie należy samodzielnie wybierać antybiotyku, którym leczyć będziemy ropień. Zawsze należy opierać się na tym, co zalecił nam lekarz.
Sporadycznie konieczna może być ekstrakcja zęba (dziś rozwiązanie to stosuje się coraz rzadziej) lub usunięcie (resekcja) wierzchołka chorego korzenia.
Jeżeli ropa pod zębem przyjmie postać podkostnową lub podśluzówkową, stomatolog w znieczuleniu miejscowym powinien naciąć wybrzuszenie w błonie śluzowej, pod którym zbiera się wydzielina. Zazwyczaj pozwala to na jej swobodny odpływ, choć niekiedy konieczne może być też mechaniczne odsączenie ropy.
Czynności te przeprowadzane są po uprzednim otwarciu zęba i przeprowadzeniu leczenia kanałowego. I w tym przypadku terapię uzupełnia podanie antybiotyku. Ponieważ w zaawansowanych stanach występuje silna bolesność, gorączka, dreszcze i inne objawy grypopochodne, objawowo można podać pacjentowi również środki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Reklama
Domowe sposoby na ropień zęba
Leczenie ropnia zęba wiąże się z uciążliwymi, niekiedy bolesnymi zabiegami, takimi jak:
- otwarcie zęba,
- wyciągnięcie chorej miazgi,
- nacinanie dziąseł.
Wielu pacjentów usiłuje w związku z tym uniknąć wizyty u stomatologa, próbując usunąć ropę zebraną w zębie czy dziąśle na własną rękę. Częstym pytaniem, jakie usłyszeć można od pacjentów jest - co zrobić, żeby ropień zęba pękł?
Stomatologowie ostrzegają, że korzystanie z wszelkich domowych sposobów w tej materii nie prowadzi do zażegnania poważnego problemu zdrowotnego, jakim jest ropień zęba. Domowe sposoby co najwyżej łagodzą jego objawy. Nie wystarczą więc środki przeciwbólowe, ani ziołowe płukanki na zmniejszenie obrzęku. Tym bardziej nie należy ropnia, jeśli jest widoczny, przebijać.
Niezbędne w tej sytuacji jest podjęcie leczenia przyczynowego, o charakterze stomatologicznym, chirurgicznym i farmakologicznym jednocześnie. Jeśli chodzi o domowe sposoby na ropień zęba, jedynym polecanym z nich jest profilaktyka próchnicy, a więc regularne mycie zębów, czyszczenie przestrzeni międzyzębowych za pomocą nici dentystycznych, usuwanie kamienia i płytki nazębnej, czy odpowiednia dieta uboga w węglowodany.
Reklama
Czy ropień zęba sam pęknie?
Wielu pacjentów chcących uniknąć stresu związanego z wizytą u stomatologa, zastanawia się czy ropień zęba sam pęknie. A jeśli tak się stanie, to czy pozwoli to zrezygnować z odwiedzin w profesjonalnym gabinecie.
Jak pokazuje praktyka, ropień zęba może pęknąć sam. Ale nie będzie to stanowiło końca naszych problemów z nim związanych. Wizyta u stomatologa nadal będzie konieczna, jeśli nie chcemy by infekcja nadal się rozprzestrzeniała. Lekarz musi również wyleczyć ząb, za którego przyczyną ropień pojawił się w naszej jamie ustnej.
A zatem: mimo, że odpowiedź na pytanie - czy ropień zęba sam pęknie? jest twierdząca, pod żadnym pozorem nie należy rezygnować z wizyty w gabinecie stomatologicznym. Jedynie doświadczony lekarz stomatolog będzie w stanie wyleczyć nas i nie dopuścić do tego, by stan zapalny rozprzestrzenił się na inne części organizmu.
Reklama
Ropień zęba mlecznego u dziecka
Ropień zęba mlecznego u dziecka to - jak pokazuje praktyka - najczęściej efekt próchnicy. Skąd taki problem? W większości przypadków u jego źródła leży niewłaściwa higiena jamy ustnej, która łączy się bardzo często z nieprawidłową dietą. Współczesne produkty spożywcze dla dzieci obfitują w cukry, często zaś nie zawierają żadnych - lub jedynie niewielkie ilości - witamin i składników mineralnych.
Aby nie pojawił się ropień zęba u dziecka, należy więc przykładać odpowiednią wagę do tego, co spożywa i jak dba o swoje zęby.
Podobnie jak w przypadku dorosłych, ropień zęba mlecznego u dziecka nie powinien być w żadnym razie lekceważony. Należy natychmiast zgłosić się do gabinetu stomatologicznego!
