Reklama
Jak rozpoznać nimfomankę?
Nimfomanka to kobieta, która odczuwa nagminną potrzebę odbywania zbliżeń fizycznych. Wydawać by się mogło, że taki typ kobiety stanowi ideał dla przeciętnego mężczyzny, narzekającego na zbyt rzadkie stosunki płciowe ze swoją partnerką. Nic bardziej mylnego.
Nimfomania jest bowiem chorobą, stanowi prawdziwe uzależnienie i jak każdy nałóg jest trudna do wyleczenia. Kobiety cierpiące na uzależnienie od seksu tak naprawdę są nieszczęśliwymi ludźmi, wciąż są bowiem nienasycone, w obłędzie niemalże poszukują zaspokojenia, które odnajdują na chwilę lub wcale.
Akt miłosny jest przez nimfomanki traktowany przedmiotowo, partner seksualny nie ma takiego znaczenia, jak osiągnięcie satysfakcji seksualnej. Stąd wynikają problemy ze zbudowaniem trwałego związku z drugą osobą. Ciągły popęd płciowy, który u nimfomanki nie słabnie, a wciąż rośnie, doprowadza do licznych zdrad i ryzykownych zachowań seksualnych (takich jak np. seks bez zabezpieczenia z przypadkowo poznaną osobą, uprawianie prostytucji, itp.)
Reklama
Czym charakteryzuje się nimfomanka?
Do objawów nimfomanii, należy zaliczyć przede wszystkim:
- niskie poczucie własnej wartości,
- zakompleksienie będące nierzadko wynikiem bolesnych, wręcz traumatycznych wydarzeń seksualnych (takie jak gwałt, czy wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie, czy wczesnej młodości),
- trudne dzieciństwo (bicie, szykany, brak wsparcia ze strony rodziców, zwłaszcza ojca).
Wiele kobiet uzależnionych od seksu poszukuje w nim potwierdzenia swojej atrakcyjności oraz poczucia bezpieczeństwa. Nimfomanka bez przerwy czyha na okazję by zaspokoić swój nieujarzmiony popęd seksualny. Jest w stanie postawić na szali pracę, rodzinę, przyjaciół, związek z partnerem, byle osiągnąć swój cel – odbyć akt płciowy. W szale poszukuje partnerów seksualnych, często masturbuje się, ogląda pornografię, czy uczestniczy w czatach erotycznych, niekontrolowanie realizuje swoje fantazje seksualne.
Niestety, nimfomanka osiąga spełnienie tylko na moment, jeśli w ogóle, zwykle po odbyciu stosunku popada w przygnębienie zdając sobie sprawę z beznadziei własnego położenia.
Reklama
Przyczyny nimfomanii
Przyczyny nimfomanii mogą być rozliczne. Problemy emocjonalne i niska samoocena to czynniki, które mogą doprowadzić do uzależnienia od seksu. Ciągłe poszukiwanie zbliżeń u kobiety może być również spowodowane obawą przed wejściem w poważny związek i obdarzenie drugiej osoby szczerym, prawdziwym uczuciem.
Inne kobiety niesłabnącym pożądaniem będą broniły się przed stresem. Kolejnym powodem nimfomanii mogą być kłopoty, które kobieta przeżyła w dzieciństwie. Chodzi tutaj o przeżycie jakiś dramatycznych sytuacji, takich jak np. gwałt, czy wykorzystywanie seksualne. Tzw. zimny chów, nietolerancja, poniżanie oraz bicie przez rodziców lub opiekunów również może wywołać w kobiecie potrzebę ciągłego upewniania się w swojej wartości i atrakcyjności.
Zobacz nasz redakcyjny test feromonów:
Reklama
Czy nimfomania to choroba?
Nimfomania może być wrodzona, a może objawić się na jakimś etapie życia kobiety. Może ponadto mieć charakter przejściowy lub permanentny (odczuwalny od dzieciństwa aż do śmierci).
Nimfomanię określa się jako schorzenie psychiczne, zaburzenie seksualne, często spowodowane jakimiś przeszłymi wydarzeniami. Ta dysfunkcja psychiczna może być wywołana przez zawyżoną produkcję hormonu pęcherzykowego podczas występowania niedoczynności przedniego płata przysadki.
Nimfomania może stanowić również przedsionek do zachorowania na nerwicę, a nawet depresję. Zdarzają się nimfomanki, które aby poradzić sobie z problemem sięgają po alkohol i narkotyki, wpędzając się w kolejny trudny do kuracji nałóg.
Wątpliwe pod względem bezpieczeństwa stosunki płciowe z przygodnymi partnerami także mogą przyczynić się do zapadnięcia na schorzenie przenoszone drogą płciową, a nawet HIV.
Reklama
Czy nimfomanię się leczy?
Nimfomanię jak najbardziej można leczyć. Kuracja jest zazwyczaj długa i może nie być łatwa, jednak warto podjąć ten trud by zacząć prowadzić „normalne” życie.
Nimfomanka powinna rozpocząć terapię u:
- psychologa,
- seksuologa,
- psychiatry.
Podobnie jak w przypadku innych uzależnień często proponuje się nimfomankom uczestnictwo w grupach wsparcia. Poza tym podczas kuracji wyklucza się oglądanie pornografii, zachęca się do unikania przypadkowych zbliżeń seksualnych, a nawet rozmawiania na temat seksu, które to zachowania mogą utrudnić proces leczenia.
Bardzo ważne na etapie powracania do zdrowia jest wsparcie najbliższych. Jeśli nimfomanka ma partnera, a ten zdecyduje się jej pomóc, warto rozpocząć terapię partnerską, czy małżeńską u seksuologa.
