Zabiegi na nietrzymanie moczu
Nietrzymanie moczu to niekomfortowe schorzenie polegające na niekontrolowanym popuszczaniu lub oddawaniu moczu – w dzień oraz w nocy. Dolegliwość częściej pojawia się u kobiet niż mężczyzn.
W zależności od zaawansowania schorzenia dobiera się odpowiednie leczenie. Zajmuje się tym lekarz – urolog, ginekolog lub neurolog. W początkowych stadiach zazwyczaj skutkuje farmakoterapia oraz odpowiednie ćwiczenia. Natomiast w zaawansowanych stanach chorobowych konieczne jest bardziej inwazyjne leczenie – zabieg laserowy lub operacyjny.
Reklama
Zabieg laserowy na nietrzymanie moczu
Laserowe leczenie nietrzymania moczu wciąż budzi kontrowersje. Ma swoich zwolenników, a także przeciwników, którzy nie są przekonani o skuteczności leczenia.
Metoda ta wykorzystywana jest w terapii kobiet borykających się z popuszczaniem moczu. Polega na przywróceniu sprężystości mięśni dna miednicy, a także górnej ściany pochwy. Laser ma poprawić kąt cewkowo-pęcherzowy, wzmocnić powięzi pochwowo-pęcherzowe, a także stymulować włókna kolagenowe do namnażania.
Polskie Towarzystwo Uroginekologiczne wciąż ma wątpliwości co do stosowania tej metody. Dlatego powinna być to świadoma i przemyślana decyzja pacjenta. Nowoczesna technika wiąże się też z dość wysokimi kosztami – około 2 tys. za zabieg.
Reklama
Operacja na nietrzymanie moczu
Jeśli nie pomagają nieinwazyjne sposoby leczenia nietrzymania moczu, operacja może okazać się najlepszym rozwiązaniem. Stosuje się go:
- u kobiet z niekontrolowaną mikcją podczas wysiłku,
- u mężczyzn po operacji gruczołu krokowego,
- u osób ze schorzeniami neurologicznymi,
- u osób z nagłym parciem na pęcherz.
Najczęściej stosowanym zabiegiem operacyjnym na nietrzymanie moczu jest zastosowanie syntetycznej taśmy, która podtrzymuje cewkę moczową od strony pochwy. Wykorzystuje się dwie metody TOT i TVT, obie wykorzystują tę samą technikę, jednak różnią się na umiejscowieniu cięć, przez które wyprowadzane są na zewnątrz końce taśmy podtrzymującej cewkę moczową.
W przypadku metody TVT cięcia znajdują się nad spojeniem łonowym, natomiast w metodzie TOT taśmy wyprowadza się przez nacięcia w pachwinach.
Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym lub ogólnym dolędźwiowym. Zabieg trwa około pół godziny.
Reklama
Nietrzymanie moczu - operacja na NFZ
Operacyjne leczenie nietrztmania moczu jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, jednak czas oczekiwania jest długi – niekiedy wynosi nawet 2-3 lata. Rodzaj operacji dostosowywany jest do wieku, stanu zdrowia i rodzaju nietrzymania moczu.
Reklama
Pozostałe sposoby leczenia nietrzymania moczu
Zanim pacjent zdecyduje się na inwazyjną metodę leczenia warto wypróbować poniższe metody.
- Ćwiczenia mięśni Kegla - polegają na naprzemiennym napinaniu oraz uwalnianiu od napięcia mięśni krocza. Należy wykonać taki ruch jak podczas wstrzymywania strumienia moczu. Nie powinno się jednak ćwiczyć mięśni dna miednicy podczas oddawania moczu. Trening warto wykonywać seriami kilka razy dziennie.
- Fizjoterapia – sprawdza się u kobiet i mężczyzn. Może obejmować tzw. trening behawioralny, który polega na korzystaniu z toalety o stałych porach dnia, z czasem zwiększając odstęp między tymi wizytami. Dodatkowo u kobiet można wykorzystać krążek lub stożek do pochwy. Inne metody terapii to: biofeedback, elektrostymulacja, działanie polem magnetycznym czy wstrzykiwanie toksyny botulinowej.
- Farmakoterapia – preparaty lecznicze na nietrzymanie moczu przepisywane przez lekarza zawierają m.in. oksybutyninę, tolterodynę, darifenacynę, solifenacynę lub duloksetynę. W terapii wykorzystuje się się także niektóre leki przeciwdepresyjne, natomiast na nietrzymanie moczu u mężczyzn stosuje się leki androgeniczne, np. tamsulosynę czy alfuzosynę. Leki na nietrzymanie moczu bez recepty to głównie suplementy diety, np. zawierające w składzie żurawinę oraz zioła, takie jak np. pokrzywa zwyczajna, lipa, czy zielona herbata.
