Co to są limfocyty B?
Limfocyty B to element struktury układu immunologicznego. Układ odpornościowy każdego człowieka chroni organizm przed niebezpiecznymi czynnikami zewnętrznymi.
Dzięki limfocytom szkodliwe antygeny, które przenikają ze środowiska, są rozpoznawane i tym samym układ immunologiczny jest pobudzany do pracy.
Limfocyty to jeden z rodzajów białych krwinek, czyli leukocytów, które znajdują się we krwi i tkance limfatycznej. Dzielą się na dwa rodzaje: limfocyty T i limfocyty B.
Limfocyty T są elementem odporności komórkowej, czyli zwalczają te patogeny, które wnikają do komórek. Limfocyty B uczestniczą z kolei w odporności humoralnej dzięki produkcji przeciwciał, które ułatwiają niszczenie patogenów zewnątrzkomórkowych.
Limfocyty typu B powstają w szpiku kostnym i dojrzewają głównie w węzłach chłonnych oraz w śledzionie. To tutaj rozpoczyna się proces rozpoznawania własnych i obcych struktur.
Ze szpiku kostnego do organizmu przedostają się tylko te limfocyty, które już posiadają zdolność do wykrywania patogenów i ich niszczenia oraz tolerowania komórek własnego organizmu.
Do głównych funkcji limfocytów B należą:
- produkcja przeciwciał, czyli rodzaju białka, które jest przystosowane do konkretnego patogenu w celu jego likwidacji;
- rozpoznawanie obcych drobnoustrojów dla innych komórek układu odpornościowego (prezentacja antygenu).
Reklama
Limfocyty B pamięci
Limfocyty B pamięci to jeden z rodzajów komórek, jakie produkowane są przez limfocyty B. Każdy limfocyt B dzieli się i produkuje swoje klony komórkowe. W trakcie tego procesu powstają dwa nowe typy komórek - plazmatyczne i komórki pamięci.
Komórki plazmatyczne oddziałują na taki sam antygen, to znaczy pasujący do receptora limfocytu B. To one wyszukują intruzów i szybko zajmują się ich likwidacją.
Inne zadanie poosiadają limfocyty pamięci. Czas życia tych limfocytów jest znacznie dłuższy od życia komórek plazmatycznych i stąd ich zdolność zapamiętywania szkodliwych antygenów (intruzów).
Komórki pamięci zapamiętują niechciane antygeny i w przypadku kolejnego ataku, zdecydowanie szybciej aktywują układ odpornościowy, gdyż intruz jest już znany.
Jest to zatem bardzo ważna kategoria komórek, odpowiada bowiem za uodpornienie organizmu na konkretny szkodliwy czynnik środowiskowy.
Reklama
Chłoniak z małych limfocytów
Chłoniak z limfocytów B to rodzaj chłoniaka nieziarnicznego. To nowotwór układu chłonnego, czyli części systemu odpornościowego każdego organizmu. Chłoniak tego typu pojawia się dość rzadko i bardziej dotyczy kobiet po 50. roku życia, niż mężczyzn.
Przyczyny chłoniaka z małych limfocytów nie są do końca poznane. Najczęściej to nowotworowa przemiana limfocytów, która powoduje ich gromadzenie się w nadmiarze.
Pierwszym objawem choroby jest ból, najczęściej zlokalizowany w okolicach węzłów chłonnych – szyi, pod pachami i w pachwinach.
Węzły chłonne ulegają powiększeniu i wywołują coraz silniejsze dolegliwości bólowe. Dodatkowo chłoniak wywołuje zmęczenie, nocne poty, gorączkę, brak łaknienia i utratę masy ciała.
Leczenie oparte jest na wnikliwej obserwacji organizmu i zmian. Jeśli choroba nie powoduje dolegliwości bólowych natychmiastowe leczenie nie jest wskazane.
Konieczna jest jednak regularna kontrola. W zaawansowanej postaci konieczna jest chemioterapia, radioterapia, terapia biologiczna (przeciwciałami monoklonalnymi) lub przeszczep komórek macierzystych.
Rokowania przy chłoniaku z małych limfocytów B zależą od jego rodzaju, przebiegu choroby i szybkości rozwoju.
W przypadku chłoniaków niezłośliwych życie bez leczenia trwa nawet do kilkunastu lat. Objawy agresywnej postaci tego chłoniaka, dzięki chemioterapii, mogą być zahamowane na lata.
Reklama
Norma limfocytów B
Normy limfocytów B uzależnione są od wieku, stylu życia, cech indywidualnych, czy stosowanej diety. Ich poziom zmienia się także w trakcie ciąży.
W każdym przypadku wyniki badania powinny być zinterpretowane przez lekarza. Norma limfocytów jest inna dla każdej grupy wiekowej. Może też się być odmienna w wynikach różnych laboratoriów.
Norma limfocytów B to:
- do 6 dni: 26-36%,
- w wieku 7-13 dni: 36-46%,
- w wieku 14-30 dni: 43-53%,
- w wieku 1-11 miesięcy: 45-75%,
- od 1 roku do 3 lat: 50-70%,
- od 4 do 5 lat: 40-60%,
- od 6 do 7 lat: 32-52%,
- od 8 do 15 lat: 28-48%,
- u młodzieży od 16 do 19 lat: 25-45%,
- u osób dorosłych: 18-44%.
Poziom limfocytów B, sprawdzany w badaniu krwi jest źródłem informacji o zdrowiu. Nieprawidłowy poziom może wskazywać na konkretne choroby, takie jak odra, świnka, różyczka u dzieci lub mononukleoza, toksoplazmoza, czy wirusowe zapalenie wątroby u dorosłych.
Rodzaj choroby zależy od podwyższonych lub obniżonych wartości limfocytów B.
Reklama
Markery limfocytów B
Markery nowotworowe (znaczniki nowotworowe) to specyficzne substancje, które pozwalają wykryć i zidentyfikować w płynach ustrojowych wytwarzane przez komórki nowotworowe substancje białkowe.
Ich obecność lub podwyższony poziom w organizmie najczęściej sugeruje chorobę. Badanie wykonywane jest z krwi obwodowej, w laboratoriach, na zlecenie lekarza lub prywatnie.
Markery limfocytów stosowane są w diagnostyce onkologicznej. Limfocyty B identyfikowane są za pomocą antygenu CD 19.
Zadaniem badań przy użyciu markerów jest przede wszystkim wykrycie antygenu limfocytów CD 19. Występuje on na komórkach nowotworów, np. białaczki limfoblastycznej, czy chłoniakach.
CD 19 to antygen różnicowania komórkowego, standardowo używany do identyfikacji cząsteczek na powierzchni komórek.
