Co to jest łupież pstry?
Łupież pstry to jedno z częściej występujących schorzeń dermatologicznych, pojawiających się zwykle po okresie dojrzewania (bardzo rzadko u dzieci). To powierzchniowe zakażenie naskórka wywoływane przez grzyby drożdżopodobne z rodzaju Malassezia.
Objawia się występowaniem żółtobrunatnych, brązowych, jasnoróżowych lub białych ognisk z lekko zaznaczonym złuszczaniem powierzchni. Występuje przede wszystkim w obrębie klatki piersiowej, czasem również na szyi, brzuchu, owłosionej części skóry głowy, a nawet na twarzy. Niekiedy złuszczanie uwidacznia się dopiero po podrażnieniu wykwitów. Zdarza się, że chory zauważa u siebie zmiany chorobowe wyłącznie latem, ponieważ ogniska grzybicy uwidaczniają się pod wpływem działania promieni słonecznych jako różnej wielkości odbarwione plamy (tzw. sun-spots). Świąd występuje rzadko i najczęściej jest wynikiem przegrzania się pacjenta.
Reklama
Przyczyny łupieżu pstrego
Przyczyną łupieżu pstrego są grzyby drożdżopodobne z rodzaju Malassezia, które bytują na skórze każdego człowieka. Choroba ujawnia się wówczas, gdy dochodzi do niekontrolowanego namnażania się wymienionych grzybów. Naukowcy nie są do końca zgodni w kwestii przyczyn występowania takiego zjawiska, jednak wskazują na pewne okoliczności sprzyjające rozwojowi schorzenia.
Wpływ na rozwój łupieżu pstrego mogą mieć:
- stan obniżonej odporności;
- gorący i wilgotny klimat (idealne warunki do rozwoju grzybów);
- skłonność do nadmiernej potliwości;
- otyłość;
- tłusta cera;
- zmiany hormonalne w organizmie;
- przyjmowanie niektórych leków (np. doustna antykoncepcja, czy środki steroidowe).
Prawdopodobieństwo zarażaniem =jest większe u osób młodych, po okresie dojrzewania.
Do czynników ryzyka mających wpływ na zarażenie się łupieżem pstrym można zaliczyć nieodpowiednią higienę w salonach kosmetycznych, czy fryzjerskich, jak również korzystanie w domu z tych samych ręczników, czy grzebieni (możliwość zarażenia się od osoby dotkniętej dolegliwością). Łupieżem pstrym można się zarazić również na basenie, w saunie, czy korzystając z solarium.
Reklama
Objawy łupieżu pstrego
Łupież pstry objawia się występowaniem charakterystycznych żółtobrunatnych, jasnoróżowych, a w niektórych przypadkach białych ognisk w postaci nieregularnych „pstrych” plam na skórze. Łupież pstry pojawia się przede wszystkich w obrębie klatki piersiowej, ale jak wspomniano wyżej, może wystąpić również na owłosionej skórze głowy, na twarzy, szyi, czy brzuchu. Plamy mają wielkość ok. 3-4 mm, są dobrze odgraniczone, ale mają tendencję do obwodowego rozszerzania się, zlewania ze sobą, w konsekwencji czego zmiany potrafią zająć duże powierzchnie skóry. Naskórek w obrębie zmian ma skłonności do złuszczania się.
Ogniska schorzenia uwidaczniają się często pod wpływem działania promieni słonecznych, bowiem zmiany nie są podatne na opalanie, tworząc tym samym charakterystyczne białe plamy w obrębie niezmienionej, opalonej skóry. Sporadycznie może pojawić się świąd skóry. Łupież pstry ma również tendencję do nawrotów.
Reklama
Leczenie łupieżu pstrego
Jak leczyć łupież pstry? Ze względu na to, że spowodowany jest zakażeniem grzybiczym, można go skutecznie leczyć miejscowo za pomocą preparatów przeciwgrzybiczych. Najprostszym sposobem jest użycie siarczku selenu w postaci szamponu. Nakłada się go przed snem przez 3-4 kolejne dni na wszystkie zmienione chorobowo okolice, łącznie z owłosioną skórą głowy. Preparat zmywa się rano. W razie podrażnienia należy zmyć preparat po 20-60 min lub przerwać kurację na kilka dni. Środki te należy stosować aż do ustąpienia objawów.
Może się tak zdarzyć, że miejscowe leczenie łupieżu nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Wówczas lekarz może wdrożyć leczenie ogólnoustrojowe łupieżu pstrego, polegające na podawaniu środków doustnych.
Co na łupież pstry? Metoda leczenia dobierana jest indywidualne dla konkretnego przypadku. Im szybciej pacjent rozpocznie kuracje łupieżu pstrego, tym lepsze może uzyskać rezultaty.
Repigmentacja zmian może następować z pewnym opóźnieniem po wyeliminowaniu grzyba i ponownej, umiarkowanej ekspozycji chorego na słońce. Niekiedy dochodzi do nawrotów, gdyż owłosiona skóra głowy może stanowić źródło zakażenia.
Równie ważne co leczenie farmakologiczne łupieżu pstrego jest przestrzeganie odpowiednich zasad higieny, a niekiedy stosowanie specjalnej diety. Należy pamiętać o tym, że schorzenie to ma tendencje do nawrotów, tym bardziej należy zwrócić uwagę na domowe sposoby radzenia sobie z dolegliwością i zmniejszenie ryzyka ponownego zakażenia.
Reklama
Leki na łupież pstry
Wśród leków i preparatów stosowanych w leczeniu łupieżu pstrego stosuje się:
- miejscowe preparaty przeciwgrzybicze, jak maść na łupież pstry, kremy zawieraje klotrimazol i ketokonazol oraz mikonazol;
- szampony z ketokonazolem;
- szampony z siarczkiem selenu (przeciwłupieżowe i przeciwgrzybicze);
- leki przeciwgrzybicze doustne z ketokonazolem, flukonazolem lub itrakonazolem;
- szampony i mydła zawierające w swoim składzie kwas salicylowy.
Reklama
Przyczyny łupieżu pstrego głowy
Łupież pstry głowy, podobnie jak w przypadku występowania w obszarze innych części ciała, spowodowany jest niekontrolowanym namnażaniem się grzybów drożdżopodobnych (malassezia furfur), które naturalnie występują na ciele człowieka. W tym przypadku, dolegliwość występuje w obrębie skóry głowy. Schorzenie to może być następstwem obniżenia odporności organizmu, łojotoku, czy nadmiernej potliwości. Rozwojowi choroby sprzyjają wysokie temperatury powietrza oraz duża wilgotność.
Łupieżem pstrym głowy można się również zarazić poprzez stosowanie tego samego:
- grzebienia,
- szczotki do włosów,
- ręcznika (co osoba cierpiąca na tę dolegliwość) lub w salonie fryzjerskim,
w którym nie są przestrzegane odpowiednie zasady higieny. W leczeniu łupieżu pstrego głowy pomocne są środki przeciwgrzybicze w postaci szamponów przeciwłupieżowych z siarczkiem selenu, kwasem salicylowym, czy ketokonazolem. Schorzenie to potrafi często nawracać, więc warto takie szampony stosować co jakiś czas profilaktycznie. Jeśli miejscowe środki nie pomogą, lekarz może zalecić farmakoterapię lekami doustnymi.
Należy również dbać o odpowiednią higienę skóry głowy i nie dopuszczać do łojotoku.
Reklama
Leczenie domowe łupieżu pstrego
W domowych sposobach radzenia sobie z objawami łupieżu pstrego, tak samo ważne jest leczenie, jak i higiena oraz profilaktyka, która może zapobiegać nawrotom choroby.
Jeśli pacjent ma pewność, że ma do czynienia z tym schorzeniem i jest po konsultacji w lekarzem, może sięgnąć po miejscowe preparaty antygrzybiczne w postaci maści oraz szamponów. Ponadto, skórę należy myć delikatnych mydłem oraz co jakiś czas szamponem przeciwłupieżowym.
W domowym leczeniu łupieżu pstrego warto pamiętać o wyeliminowaniu czynników zwiększających ryzyko zakażenia. Należy odpowiednio dbać o higienę, pielęgnować skórę zgodnie z zaleceniami specjalisty, unikać miejsc, w których może dojść do zakażenia (basen, sauna, solarium), nosić przewiewne ubrania, dezynfekować odzież, pościel oraz ręczniki etc.
Warto zwrócić uwagę również na zdrową dietę oraz aktywność fizyczną zwiększającą odporność, bowiem łupież pstry rozwija się często w momencie spadku formy organizmu. Osoby cierpiące na nadmierną potliwość bądź z tendencją do przetłuszczania się skóry, powinny zainteresować się zwalczaniem wymienionych skłonności, ponieważ pozbycie się ich może przyczynić się do zapobiegania występowaniu łupieżu pstrego.
Dolegliwość w większości przypadków potrafi nawracać, dlatego zawsze należy mieć na uwadze eliminowanie czynników ryzyka i pamiętać o profilaktycznym stosowaniu szamponów przeciwłupieżowych oraz delikatnych preparatów do pielęgnacji skóry.
Łupież pstry na twarzy
Łupież skóry występuję przeważnie w obszarze klatki piersiowej, ale zdarza się, że charakterystyczne „pstre” plamy pojawiają się na twarzy. Jednak, zanim podejmiemy kroki w kierunku wyleczenia dolegliwości, najlepiej udać się do lekarza, który szczegółowo zdiagnozuje objawy. Problem dotyczący skóry twarzy, jest bowiem najbardziej uciążliwy i lepiej nie działać na własną rękę, aby nie pogorszyć swojego stanu.
Podczas leczenia łupieżu pstrego na twarzy warto pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji. Nie powinno się wówczas używać kosmetyków, które mogą podrażnić skórę oraz takich, które mają działanie natłuszczające (często powodem wystąpienia łupieżu pstrego jest łojotok). Warto w tym czasie zrezygnować z makijażu, a skórę pielęgnować specjalistycznymi środkami wskazanymi przez dermatologa. Należy również bezwzględnie unikać ekspozycji na promienie słoneczne, które przyczyniają się do rozwoju dolegliwości i powiększania się zmian. Po kontakcie ze słońcem można zauważyć białe plamy, bowiem zakażony naskórek nie jest podatny na opalanie. Dobrze jest również zwrócić uwagę na odpowiednio zbilansowaną dietę, w której nie powinno zabraknąć owoców i warzyw, a przy jednoczesnym ograniczeniu tłustych, czy ostrych potraw.
Czy łupież pstry jest zaraźliwy?
Łupież pstry jest zaraźliwy, chociaż nie tak bardzo, jak chociażby grzybica stóp czy paznokci wywoływana przez różnego rodzaju grzyby. Można się nim zarazić od osoby, która cierpi na to schorzenie, przykładowo poprzez stosowanie tego samego ręcznika, bądź pożyczania odzieży. Ryzyko zarażenia zwiększa się w przypadku korzystania z basenu, sauny, czy solarium. Łupież skórny może zostać przeniesiony w gabinecie kosmetycznym, czy salonie fryzjerskim, w których nie przestrzega się odpowiednich standardów higieny.
Zachorowanie zależy od różnych czynników, w tym od stanu naszego układu odpornościowego, czy przyjmowania niektórych leków, dlatego nie u każdej osoby, która miała kontakt z grzybem, dojdzie do zakażenia. Warto jednak przestrzegać odpowiedniej higieny, aby objawy łupieżu pstrego nie pojawiły się.
Czytaj również:
