Zapalne choroby przewodu pokarmowego, których etiologia nie jest do końca poznana, określane są wspólnym mianem nieswoistych zapalnych chorób jelit. Wśród nich najlepiej poznane są wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz choroba Leśniowskiego-Crohna. W przebiegu tych schorzeń często dochodzi do rozwoju licznych powikłań dotykających, poza jelitami, różnych układów i narządów.
Uwaga na niedokrwistość
Jednym z najczęstszych pozajelitowych powikłań nieswoistych chorób zapalnych jelit jest niedokrwistość. Utrzymująca się długi czas anemia prowadzi do upośledzenia czynności nerek i serca, osłabienia, a także zmniejszenia tolerancji wysiłku i ogólnego pogorszenia jakości życia pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Crohna.
Na rozwój niedokrwistości w przebiegu nieswoistych chorób zapalnych jelit wpływa wiele czynników. Największe znaczenie ma niedobór żelaza, będący skutkiem nadmiernej jego utraty w wyniku przewlekłych krwawień z przewodu pokarmowego, a także zaburzeń jego wchłaniania. Kolejnym ważnym czynnikiem sprzyjającym rozwojowi niedokrwistości u chorych na nieswoiste zapalenia jelit jest niekorzystny wpływ nieprawidłowej reakcji immunologicznej na proces powstawania krwinek czerwonych w szpiku kostnym. Za rzadsze przyczyny uważa się niedobór witaminy B12 i kwasu foliowego oraz uszkodzenie szpiku kostnego przez przyjmowane leki.
Bez względu na przyczynę niedokrwistości u chorych z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit najistotniejsze znaczenie w jej terapii ma leczenie choroby podstawowej. Niedokrwistość rzadziej rozwija się u pacjentów dobrze leczonych, z nieczęstymi i lekkimi rzutami oraz długimi remisjami.
Reklama
Leczenie anemii
Leczenie anemii zależy zaś od jej przyczyny. W przypadku gdy główny powód niedokrwistości stanowi niedobór żelaza, skuteczną metodą leczenia jest jego suplementacja. Gdy mamy do czynienia z aktywną postacią choroby, żelazo podawane doustnie słabo się wchłania. W takiej sytuacji lepszym rozwiązaniem jest podawanie tego mikroelementu drogą dożylną.
Niedokrwistość w nieswoistych zapalnych chorobach jelit wymaga niekiedy podawania erytropoetyny (EPO), czyli hormonu wydzielanego przez nerki, który wpływa na zwiększenie wytwarzania krwinek czerwonych. U chorych na nieswoiste zapalenia jelit podawanie erytropoetyny ma na celu stymulację produkcji nowych krwinek czerwonych w szpiku, a tym samym zmniejszenie negatywnego wpływu aktywacji układu odpornościowego na ten proces.
U chorych na nieswoiste choroby zapalne jelit zaleca się wykonywanie badań kontrolnych w kierunku niedokrwistości co 3 miesiące w aktywnej fazie choroby i co 6 miesięcy w okresie remisji. Ponadto pacjenci powinni pamiętać o prawidłowym odżywianiu się, ponieważ w przebiegu chorób zapalnych jelit zapotrzebowanie na różne składniki odżywcze jest zwiększone, a ich podaż, a zarazem możliwość wchłonięcia i wykorzystania, obniżona. Z tego też względu w komponowaniu codziennej diety nie można zapominać o dostarczaniu organizmowi wszystkich niezbędnych składników pokarmowych, mikroelementów i witamin. Właściwe nawyki żywieniowe pozwolą nie tylko na zredukowanie niedoborów pokarmowych, ale również zmniejszą bóle brzucha, liczbę ostrych rzutów choroby oraz pomogą odciążyć uszkodzone narządy.
