Jak wygląda postrzępiony stolec?
Okazuje się, że warto przyglądać się swoim odchodom, zanim naciśnie się przycisk spłuczki. Ich kolor, zapach, konsystencja, kształt są w stanie powiedzieć bardzo wiele na temat stanu zdrowia osoby wyróżniającej się.
Wówczas w porę można zauważyć niepokojące zmiany, takie jak postrzępiony stolec, czy luźny, twardy, odbarwiony, itd., by jak najszybciej interweniować przede wszystkim samoobserwacją, zmianą diety oraz wizytą u lekarza.
Jednym z obrazów, które mogą niepokoić, jest postrzępiony kształt stolca, obserwowany zwłaszcza na jego obrzeżach. Uwagę powinna zwrócić też odmienna niż zwykle barwa odchodów, czyli np. czarna, żółta, biała lub podbarwiona krwią. Konsystencja produktu takiej defekacji jest nierówna, zbudowana z kłaczastych kawałków.
Jak wygląda prawidłowy stolec? Powinien być jasno lub średnio brązowy, miękki, gładki (ewentualnie delikatnie popękany – co może być efektem zbyt niskiej podaży wody), jednolity oraz pozbawiony śluzu.
Średnia długość kału, który można określić jako dobry, to około 45 cm, a średnica – od 2,5 cm do 5 cm. Ponadto powinien jego zapach nie powinien odpychać. Oczywiście żaden stolec nie pachnie, ale woń zdrowych „odpadów” nie może czynić wizytę w toalecie katorgą. Nawet dźwięk wpadania stolca do klozetu jest ważny. Jeśli odbywa się to z pluskiem, nierzadko wskazuje na jakieś nieprawidłowości zdrowotne, czy dietetyczne. Zdrowy kał delikatnie wlatuje do ubikacji i powoli tonie.
Reklama
Co oznacza poszarpany stolec?
Dostrzeżony w toalecie po wypróżnieniu poszarpany stolec powinien skłonić do przemyślenia diety oraz refleksji na temat ogólnego stanu organizmu. Należy też zwrócić uwagę m.in. na barwę, formę oraz ewentualne resztki pokarmowe znajdujące się w odchodach.
Jeśli kał jest luźny, błyszczy się i z trudem spłukuje, może to świadczyć o występowaniu jakiejś choroby związanej z jelitem cienkim, niewydolności trzustki, a nawet nowotworze tego organu.
Papkowaty, postrzępiony kał może natomiast wiązać się z zespołem jelita drażliwego. Może też wynikać z niewłaściwej, niezdrowej diety.
Odmienny kształt kału może także wskazywać na różne choroby. Przykładowo: długi, cienki stolec uformowany na podobieństwo ołówka może mieć związek z niedrożnością jelit, ze zmianami zapalnymi lub bliznowatymi zlokalizowanych w okolicy odbytu oraz z rakiem umiejscowionym w tym obszarze.
Jakie jeszcze choroby zwiastuje nietypowy kolor i kształt stolca? Czarne jak smoła lub podbarwione krwią odchody mogą decydować o krwawieniu z przewodu pokarmowego, ale także o przyjmowaniu niektórych leków i suplementów diety. Z kolei blady kał można czytać jako anomalia w funkcjonowaniu trzustki lub wątroby. Żółte odchody to natomiast np. kłopoty z pęcherzykiem żółciowym, zakażenie lamblią albo tzw. zespół Gilberta.
Warto także przyglądać się częstotliwości wypróżnień, temu czy są one regularne oraz czy wizyta w toalecie przebiega bezproblemowo, czy z wysiłkiem. Za właściwie przebiegające pozbywanie się toksyn uznaje się wypróżnianie od trzech razy dziennie to trzech razy w tygodniu.
Reklama
Dieta a stolec w kawałkach
Na właściwy zapach, konsystencję, a także wygląd stolca niewątpliwie ma wpływ zdrowe odżywianie. Wszelkie przetworzone posiłki, jedzenie typu fast food, dania spożywanie w pośpiechu, bez podgrzania mogą powodować kłopoty z układem trawiennym i wydalniczym. Powinno się również unikać cukru, glutenu (zawartego m.in. w pszenicy, życie, czy jęczmieniu), środków chemicznych dodawanych do żywności, glutaminianu sodu, a także kofeiny.
Co zatem jeść, aby stolec był odpowiednio twardy, gładki, jednolity i w odpowiednim kolorze? Warto zwiększyć w jadłospisie poziom błonnika, zwłaszcza pochodzącego ze świeżych, ekologicznych warzyw i owoców.
Ponadto można wesprzeć układ pokarmowy babką płesznik, nasionami lnu, siemieniem lnianym, kiszoną kapustą, kiszonymi ogórkami, marynatami oraz kefirem lub jogurtami. Można też wspomóc się gotowymi prebiotykami, dostępnymi w aptece. Poza tym aby stolec nie był poszarpany, należy pić odpowiednią ilość czystej i świeżej wody.
Stolec w kawałkach oraz inne zaburzenia w obrazie kału mogą być spowodowane też m.in. podróżowaniem, wahaniami hormonów, trybem życia (zwłaszcza zbyt małą aktywnością fizyczną oraz ilością snu), przyjmowaniem niektórych lekarstw, np. antybiotyków, leków przeciwbólowych oraz antydepresantów.
Można dodatkowo spróbować innego sposobu wypróżniania: nie siedząc na desce klozetowej, a kucając na specjalnym taborecie, bądź innym urządzeniu.
Reklama
Leczenie stolca postrzępionego
Kał w kawałkach, w nietypowym kolorze, o odstraszającym zapachu, itp. powinien skłonić do wizyty u lekarza. Medyk przeprowadzi dokładny wywiad, dlatego należy obserwować wypróżnienia, by jak najdokładniej opisać ich charakterystykę w gabinecie lekarskim.
Poza tym należy zgłosić wszelkie dodatkowe objawy, nieprawidłowości, które uda się dostrzec, jak np. bóle brzucha, głowy, przewlekłe zmęczenie, wzdęcia, itp.
Lekarz najpewniej zleci wykonanie badań takich jak np.:
- analiza kału (oceniająca ewentualny stan zapalny, bakteriologiczny, czy występowanie pasożytów),
- badanie krwi (oznaczająca morfologię, poziom sodu i potasu, przeciwciała na celiakię, TSH oraz CRP),
- badanie endoskopowe (czyli gastroskopię i kolonoskopię).
Dzięki wynikom wspomnianych testów możliwa jest ocena z jaką nieprawidłowością albo chorobą mamy do czynienia. W ten sposób diagnozuje się m.in. chorobę Crohna, celiakię, infekcje, choroby pasożytnicze, nowotwory układu pokarmowego lub wydalniczego, zespół jelita drażliwego, nietolerancję laktozy, schorzenia związane z niewłaściwym działaniem tarczycy, choroby psychiczne i stany lękowe.
Jeśli zmieniony stolec (np. postrzępiony) jest wynikiem np. zespołu jelita drażliwego, czy innych schorzeń układu pokarmowego, leczenie opiera się na wprowadzeniu zmian w nawykach żywieniowych oraz trybie życia, polegających m.in. na redukcji stresu, wydłużeniu czasu snu, zintensyfikowaniu ruchu.
Jadłospis powinien bazować na zdrowych, świeżych, wysokobłonnikowych produktach. Ważna jest także higiena spożywania posiłków: w spokoju, wolno przeżuwając, unikając przejadania się.
W razie potrzeby specjalista włącza do kuracji farmakoterapię. W zależności od źródła problemu może przepisać leki przeciwbiegunkowe, na zaparcia (np. laktuloza, preparaty błonnika rozpuszczalnego), na bóle brzucha (rozkurczowa hioscyna), czy środki przeciw wzdęciom (np. simetykon), a także prebiotyki i/lub probiotyki.
