Jak wygląda rokitnik?
Rokitnik jest rośliną zaliczaną do rodziny oliwnikowatych. Rośnie jako krzew, niekiedy też osiąga postać niewielkich drzew o wysokości od 5 do 8 metrów. Sporadycznie przekracza 10 m.
Jego pień jest wąski i obłożony cienką korą w kolorze ciemnobrązowym, czasem wręcz czarnym. Wyrastają z niego cierniste pędy, pokryte włoskami, na początku srebrzystymi, później - z upływem lat - rdzawymi.
Liście są podłużne, lancetowate, o lekko podwiniętych brzegach, z wierzchu lśniące, gładkie, szarozielone, zaś po drugiej stronie błyszczące, niemal białe, pokryte drobnymi łuskami.
Owoce rokitnika, które są źródłem wielu cennych substancji i stanowią o leczniczych właściwościach tej rośliny i przypominają jagody, tyle że w kolorze pomarańczowym. Rosną obficie na pędach żeńskich okazów. Wydzielają silny, charakterystyczny zapach.
Często jest rokitnik nazywany rosyjskim ananasem lub złotem Syberii co odnosi się zarówno do wyglądu i smaku owocującej rośliny, jak też głównego obszaru jej występowania. Krzewy i drzewa te rosną naturalnie na Syberii, a także na Kaukazie, w Azji Środkowej, Chinach, Mongolii oraz w wielu miejscach Europy Środkowej.
Z kolei łacińska nazwa Hippophae pochodzi od słów hippos (koń) oraz pháo - lśniący. W czasach antycznych młode pędy rokitnika były bowiem stosowane jako pokarm dla koni. Uważano, że zapewnia on szybki przyrost masy ciała zwierząt oraz poprawia wygląd sierści, nadając jej widocznego blasku. Natomiast owoce rokitnika były lekiem na końską robaczycę.
Rokitnik był opisywany w traktatach medycyny tybetańskiej już w VII wieku przed naszą erą - zalecano go wówczas na kaszel, pragnienie, poprawę krążenia krwi, uciążliwe biegunki, skrzepy krwi. Roślina ta była też wspominana na kartach pism mongolskich.
Jako ciekawostkę można podać, że pozyskiwany z niej olej z rokitnika nazywano w Mongolii „krwią z serca cesarza”. Miał on być stosowany przez wojska Czyngis Chana w XII wieku jako środek uspokajający oraz leczący rany.
W szczególności jednak rokitnik zaistniał w medycynie ludowej Rosji, stanowiąc panaceum na tak różne problemy zdrowotne, jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, żółtaczka, astma, reumatyzm czy dermatozy.
Reklama
Jakie są odmiany rokitnika?
W systematyce biologicznej wyróżnia się obecnie 7 gatunków rokitnika, jednak tylko jeden z nich znany jest i stosowany powszechnie w lecznictwie, kosmetyce i kuchni.
To rokitnik pospolity, opisywany też jako zwyczajny (Hippophae rhamnoides L). Do niego odnoszą się zwyczajowe nazwy, takie jak rosyjski ananas, złoto Syberii, a także inne, nie wspomniane wyżej - rokitnik syberyjski, ałtajski, wąskolistny czy oblepicha.
Tej właśnie tej rośliny dotyczą wszelkie naukowe opisy właściwości zarówno botanicznych, jak też leczniczych. Oczywiście w ramach gatunku wyróżnia się różne podgatunki oraz odmiany, nieznacznie różniące się właściwościami i wyglądem oraz występujące w różnych obszarach świata.
Cześć z nich powstała naturalnie, inne są efektem inżynierii hodowlanej. Łącznie jest ich kilkaset, generalnie większość z nich stanowią odmiany jadalne i znajdujące zastosowanie prozdrowotne czy kulinarne. Do użytku masowego hoduje się rośliny bezkolcowe.
Pozostałe gatunki, poza rokitnikiem zwyczajnym, znane są jedynie pod nazwami łacińskimi i nie mają szerzej znanych oraz opisanych właściwości.
Reklama
Uprawa rokitnika
Rokitnik rośnie zarówno dziko, jak też roślina hodowana na skalę niemal przemysłową, zwłaszcza w Rosji i Chinach, a także Niemczech, Finlandii czy Estonii.
W Polsce jego relatywnie niewielkie uprawy znajdują się głównie na Suwalszczyźnie, występuje też między innymi w pasie nadmorskim, spotykany jest również w przydomowych ogrodach czy jako element żywopłotów.
Uprawa rokitnika w ogrodzie jest stosunkowo prosta. Gdzie rośnie najlepiej? Roślina ta preferuje glebę wapienną, piaszczystą, suchą, lekką, dobrze przepuszczalną i lekko kwaśną. Dużo gorzej radzi sobie na ziemi wilgotnej, zbitej czy gliniastej.
Drugim ważnym wymaganiem jest wysokie nasłonecznienie stanowisk, na których ma się rozwijać ten krzew lub drzewko. Im więcej słońca, tym lepiej.
Sadzonki rokitnika umieszcza się w ziemi zwykle jesienią. Odpowiedź na ważne pytanie, w którym roku roślina owocuje może być dla wielu osób rozczarowująca. Owoców można się spodziewać dopiero po 3-4 latach - zwykle pojawiają się na gałązkach we wrześniu.
Jeśli chodzi o przycinanie, wykonuje się je wczesną wiosną, powinno ono jednak być ograniczone do absolutnego minimum, jakim jest ścięcie pędów chorych czy nieodwracalnie wyschniętych.
Należy pamiętać, że rokitnik ma tendencję do silnego ukorzeniania się. Dzięki temu doskonale nadaje się do obsadzania wydm czy umacniania innych newralgicznych obszarów. Z drugiej jednak strony stanowi to o jego ekspansywności oraz nakazuje dużą ostrożność w czasie prac w ogrodzie - system korzeniowy łatwo jest w sposób nieświadomy zniszczyć.
Reklama
Wartości odżywcze rokitnika
Najcenniejszym surowcem pozyskiwanym z rokitnika są jego pomarańczowe owoce, stanowiące bogaty rezerwuar przeróżnych substancji, z których znaczna część ma korzystny wpływ na zdrowie człowieka. Powszechnie stosuje się też nasiona, z których wyciskany jest olej. Zdecydowanie rzadziej używane są liście.
Rokitnik znany jest z bogactwa witaminy C w składzie. Roślina ta zawiera przeciętnie 900 miligramoprocent kwasu askorbinowego, czyli znacznie więcej niż większość roślin jagodowych i sadowniczych (dane: A. Niesteruk i inni).
Największe ilości tej substancji występują w owocach młodych, natomiast w bardzo dojrzałych okazach nasycenie nieco maleje.
Zawartość różni się też w zależności od miejsca występowania. Odmiany rosnące na wydmach nadmorskich nad Bałtykiem mają zaledwie 120-315 mg% witaminy C. Dla porównania, w roślinach pochodzących z Chin wartość ta osiąga nawet 2500 mg% (dane: j.w.).
Rokitnik zawiera także znaczne ilości innych witamin, w tym A, E, B1, B6, B9, B12, K, D. P. W jego składzie znaleźć można również wiele składników mineralnych, takich jak potas, magnez, sód, wapń, żelazo, mangan, cynk czy bor.
Roślina ta jest też bogatym źródłem kwasów fenolowych oraz organicznych (jabłkowy, winowy, szczawiowy), flawonoidów, katechin, fosfolipidów, garbników czy węglowodanów.
Reklama
Właściwości rokitnika
Czy rokitnik jest zdrowy? Tak. Bogactwo substancji czynnych przekłada się na właściwości prozdrowotne tej wyjątkowej rośliny, dzięki czemu może ona być z powodzeniem stosowana w ziołolecznictwie i profilaktyce różnych schorzeń.
Choć w powszechnym odbiorze rokitnik znany jest przede wszystkim z zawartości witaminy C, specjaliści podkreślają, iż w największym stopniu za aktywność biologiczną tej rośliny odpowiadają związki fenolowe - kwasy oraz flawonoidy.
To one nadają charakterystyczny cierpki smak, przede wszystkim jednak są bardzo silnymi antyoksydantami. Chronią zatem przed skutkami aktywności wolnych rodników, czyli reaktywnych form tlenu odpowiedzialnych między innymi za starzenie skóry czy procesy nowotworowe.
Wykazują one też działanie przeciwdrobnoustrojowe. Oprócz tego pełnią bardzo ważną rolę w stabilizowaniu kwasu askorbinowego, można więc mówić o bardzo efektywnym ich współdziałaniu z witaminą C.
Dzięki tej właściwości związku fenolowe zawarte w rokitniku chronią przed niekorzystnymi zmianami w strukturze naczyń włosowatych. Na układ krwionośny wpływają one także poprzez zwiększanie elastyczności naczyń oraz zmniejszenie ich przepuszczalności.
Rokitnik, tak jak inne rośliny oliwnikowate, zachowuje w swoich nasionach i miąższu owoców duże ilości lipidów. Są wśród nich bardzo różne kwasy tłuszczowe, w tym przede wszystkim linolowy, α-linolenowy oraz oleinowy, a także palmitynowy, oleinowy i stearynowy.
Olej z rokitnika ma też w sobie duże ilości fitosteroli, które mają duże znaczenie dla osób zagrożonych miażdżycą - obniżają bowiem poziom cholesterolu we krwi. Ich właściwości są też wykorzystywane w czasie leczenia oparzeń. Co ważne - im mniej dojrzałe owoce, tym zawartość tych związków większa.
Witamina C jest substancją o szerokim działaniu. Znana jest przede wszystkim jako silny przeciwutleniacz. Odgrywa również bardzo istotną rolę w procesach syntezy kolagenu, będącego ważnym białkiem budulcowym skóry, kości, mięśni, ścięgien i narządów wewnętrznych.
Wspomaga zatem leczenie urazów, wpływa na elastyczność, sprężystość i gładkość powłok skórnych. Kwas askorbinowy bierze też udział w przemianach metabolicznych podstawowych składników odżywczych, czyli tłuszczów, węglowodanów i białek.
Uczestniczy również w procesach produkcji czerwonych krwinek oraz wielu hormonów. Korzystnie wpływa na ciśnienie tętnicze, także reguluje poziom cholesterolu. Pozytywnie oddziałuje także na gospodarkę węglowodanową, regulując stężenie glukozy we krwi.
Wszystko to przekłada się na właściwości lecznicze rokitnika. Należy jedynie pamiętać, że najbardziej wartościowe pod tym względem są świeże owoce. Ze względów zdrowotnych najlepiej byłoby je spożywać w takiej właśnie postaci, aczkolwiek ich cierpki smak nie odpowiada wielu osobom, dlatego są konsumowane w innych, przetworzonych formach, często z różnymi dodatkami.
Oczywiście roślina ta, jak wszystkie inne, traci część swoich właściwości przy rozcieńczaniu, mieszaniu, pod wpływem temperatury etc. Suszony rokitnik stosowany m.in. do przyrządzania herbaty, zawiera mniejsze ilości substancji czynnych niż świeży.
Reklama
Na co pomaga rokitnik? Zastosowanie
Na co działa rokitnik? Co wyleczy, czemu przeciwdziała? Rokitnik nie jest tak znany, jak inne rośliny lecznicze, jednak jego prozdrowotne właściwości są opisane w pracach naukowych i coraz częściej wykorzystywane w praktyce przez zwolenników medycyny naturalnej oraz miłośników zdrowego żywienia.
Reasumując - roślinę warto włączyć do swojej diety, tudzież stosować na skórę, ponieważ:
- obniża poziom złego cholesterolu i podnosi dobrego, chroniąc przed miażdżycą;
- wspiera pracę układu krążenia, m.in. oddziałując na naczynia włosowate;
- obniża ciśnienie krwi, zapobiegając chorobom serca;
- Obniża ryzyko zachorowania na raka
- działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo - rokitnik jest dobry na przeziębienie i inne infekcje;
- wykazuje właściwości przeciwzapalne;
- wzmacnia układ odpornościowy;
- odbudowuje organizm po chorobie;
- pozytywnie wpływa na układ nerwowy, usprawniając pracę mózgu;
- wykazuje działanie antydepresyjne i dostarcza energii;
- zapobiega wrzodom żołądka;
- pobudza trawienie i przemianę materii - może wspierać odchudzanie;
- reguluje poziom glukozy - sprawdza się jako antidotum na cukrzycę;
- regeneruje komórki, a także widocznie opóźnia ich starzenie;
- przyspiesza gojenie ran;
- zmniejsza widoczność blizn i przebarwień na skórze;
- regeneruje i uelastycznia skórę;
- stanowi naturalną ochronę przeciwsłoneczną w czasie opalania;
- pomaga na trądzik, łuszczycę i inne problemy skórne.
Zastosowanie w lecznictwie rokitnik znajduje w różnych formach, z których każda cechuje się określonymi właściwościami.
Reklama
Formy stosowania i spożywania rokitnika
Tak jak zostało wspomniane wyżej, najbardziej wartościowe odżywczo i prozdrowotnie są świeże owoce - teoretycznie więc warto spożywać je całkowicie na surowo.
W praktyce jednak plony są poddawane większej lub mniejszej obróbce. Po zbiorach rokitnik może być mrożony lub suszony w tradycyjny sposób.
Często też jest liofilizowany. Pod pojęciem tym kryje się metoda konserwacji polegająca na suszeniu roślin uprzednio zamrożonych. Działanie to uchodzi za złoty środek, pozwalający zachować maksimum pierwotnych właściwości przy jednoczesnym przedłużeniu żywotności owocu.
Co można zrobić z rokitnika?
Z rokitnika można zrobić takie produkty, jak między innymi:
- Sok - pozyskiwany z miąższu owoców, jest bogaty w witaminy i minerały, wykazuje silne właściwości przeciwdrobnoustrojowe i przeciwzapalne, doskonale więc nadaje się przy różnego typu infekcjach. Może być spożywany w postaci nierozcieńczonej, z wodą lub jako dodatek do innych napojów.
- Syrop - wytwarzany poprzez zasypanie świeżych owoców cukrem, a następnie gotowanie upuszczonego soku. Zalecany do stosowania zarówno w celach leczniczych, jak też kulinarnych.
- Olej, olejek jest wytwarzany z nasion i zawiera duże ilości kwasów tłuszczowych oraz witamin E i K. Nadaje się do picia. Jest stosowany jako suplement diety (dostępne są także preparaty w kapsułkach) na problemy trawienne i wzmocnienie odporności. Można go też używać zewnętrznie do pielęgnacji skóry i włosów.
- Maść - na owrzodzenia, łuszczycę, trądzik, oparzenia, odmrożenia i inne problemy, z którymi może się zmagać skóra w przebiegu różnych chorób oraz w wyniku urazów.
- Herbata - przyrządza się ją z suszonych (rzadziej świeżych) owoców rokitnika, zalewanych wrzącą wodą. Napar można pić dla smaku, ale większość osób robi to z powodów zdrowotnych.
Rokitnik w kosmetyce
Rokitnik doskonale sprawdza się w kosmetyce, stanowiąc cenny składnik naturalnych preparatów stworzonych na jego bazie, w tym kremów, maści, maseczek, olejków, balsamów, szamponów czy mydeł.
Są one przeznaczone do stosowania na twarz, ale też do rąk oraz innych partii ciała oraz na włosy. Nadają się do pielęgnacji cery dojrzałej, suchej, wrażliwej, naczynkowej oraz objętej trądzikiem.
Rokitnik znajduje się w składzie kosmetyków regenerujących naskórek, hamujących efekty starzenia, intensywnie nawilżających, ułatwiających gojenie, likwidujących przebarwienia, zapobiegających łysieniu, przeciwłupieżowych. Są one dostępne w drogeriach i aptekach, można je również przygotować samodzielnie.
Rezultaty działania rokitnika są związane z właściwościami poszczególnych substancji znajdujących się w jego składzie. Witamina C bierze udział w syntezie kolagenu, jest też silnym przeciwutleniaczem.
Przeciwdziała więc efektom starzenia, redukując zmarszczki, zwiększając napięcie i jędrność skóry. Pomaga też likwidować przebarwienia. Działa również fotoprotekcyjnie w czasie opalania, zapewniając ochronę przed skutkami promieniowania UVA i UVB.
Działanie przeciwutleniające wykazuje też witamina E. Ponadto wzmacnia ona ściany naczyń włosowatych, co znajduje zastosowanie w pielęgnacji cery problemowej. Witamina A w postaci karotenoidów wpływa na właściwości przeciwzmarszczkowe i regenerujące.
Kwasy tłuszczowe, w tym linolowy i linolenowy, wspierają regenerację skóry, redukują zaistniałe na niej stany zapalne, nawilżają ją i natłuszczają.
Pomagają także w pielęgnacji włosów, odżywiając je i pomagając utrzymać odpowiedni poziom wilgoci, przeciwdziałając łamaniu się i wypadaniu.
Działanie przeciwzapalne wielu składników doskonale sprawdza się też w walce z trądzikiem, łuszczycą i innymi problemami skórnymi.
Rokitnik w kuchni
Rokitnik znajduje też liczne zastosowania w kuchni. Mimo cierpkiego smaku, stanowi wyrafinowany dodatek do wielu dań, a często jest też bazą dla różnego rodzaju przetworów.
Przykładowo, w połączeniu z syropem klonowym, octem winnym, bulionem i cebulą, może stanowić o smaku wyśmienitego sosu do mięs, wędlin i ryb.
Świeże lub suszone owoce można też wykorzystać robiąc ciasta. Istnieją również przepisy na oryginalne i nietypowe lody z soku wyciśniętego w sokowirówce.
Przede wszystkim jednak uznaniem smakoszy cieszą się dżemy oraz inne przetwory, które można sporządzać wedle niezliczonych receptur. Ich mnogość sprawia, że osoby kreatywne mają w tej materii szerokie pole do popisu.
Przetwory z rokitnika
Najczęściej spotykanym przetworem z rokitnika jest oczywiście sok, który wytwarza się poprzez wyciśnięcie świeżych owoców i wzbogacenie różnymi składnikami, zwłaszcza słodzącymi, które mają uczynić ten napój bardziej przystępnym dla przeciętnego konsumenta.
Sok, tudzież syrop można przygotować samodzielnie albo też kupić w sklepie. Jako ciekawostkę warto podać, że gotowe soki i syropy z rokitnika zostały wprowadzone na rynek w latach czterdziestych minionego stulecia. Kilkadziesiąt lat później napoje przygotowane na bazie rokitnika zwyczajnego były oficjalnym trunkami chińskich lekkoatletów na olimpiadzie w Seulu.
Coraz większą popularnością cieszy się też dżem z rokitnika. Produkty tego typu są dostępne w sklepach, ale można je też zrobić samodzielnie, w sposób nie odbiegający szczególnie o tego, jak wykonuje się dżemy z innych owoców.
Umyte i obrane owoce umieszczane są w garnku i zalewane wodą. Całość jest doprowadzana do wrzenia i gotowana przez kilkadziesiąt minut. W dalszej kolejności z pomocą sita uzyskuje się przecier, który należy posłodzić i ponownie gotować do momentu, aż jego konsystencja stanie się gęsta.
Produktem podobnym, choć nieco różniącym się smakiem oraz sposobem przygotowania jest konfitura. W tym przypadku około kilogramową porcję owoców zasypuje się w stosunku 1:1 kilogramem cukru i odstawia na kilka godzin, po czym gotuje w garnku i przecedza.
Bardzo ciekawym produktem uzyskiwanym z rokitnika jest wino. Ma ono złocistą barwę, przyjemny aromat i łatwo się klaruje. W jego produkcji przodują Czesi.
Innym napojem procentowym jest nalewka, która jest wytwarzana poprzez zalanie owoców mocnym alkoholem, takim jak chociażby wódka. Amatorzy eksperymentów spożywają też czasem piwo z sokiem z tej rośliny.
Jak go stosować rokitnik?
Jak stosować rokitnik, aby uzyskać pożądane efekty, a nie doprowadzić do przedawkowania? Nie ma uniwersalnych wartości referencyjnych dotyczących dawkowania soku z rokitnika, podobnie też nie zostało określone w sposób naukowy przyjmowanie oleju z tej rośliny.
W praktyce stosowane są więc wartości przybliżone lub wynikające z informacji podawanych na opakowaniach przez producentów.
Niektórzy rekomendują picie 50 mililitrów na czczo, przed pierwszym posiłkiem danego dnia. Inni podają, że można przyjmować 150 ml dziennie, podzielone na 3 równe dawki. Jeśli natomiast chodzi o olej, zwykle zalecana dawka przy zastosowaniach wewnętrznych wynosi od 2,5 do 10 ml. dziennie.
Z czym łączyć rokitnik?
Rokitnik często jest łączony z innymi produktami, czy to w domowych przetworach, czy też składzie suplementów i różnego typu mieszanek, a także wyrobów kosmetycznych. Robi się tak z dwóch powodów - albo dla złagodzenia cierpkiego smaku albo dla spotęgowania właściwości leczniczych.
W praktyce często spotykany jest rokitnik z miodem. Ten drugi wyraźnie osładza owoce, a dodatkowo - jako tak zwany „naturalny antybiotyk” podwaja oddziaływanie prozdrowotne.
Podobnie można łączyć choćby rokitnik z imbirem - często w ten sposób aromatyzuje się herbaty.
Połączenie rokitnika i aceroli, spotykane zwłaszcza w suplementach diety, stanowi witaminową bombę o wyjątkowo dużej zawartości kwasu askorbinowego - oba bowiem owoce słyną z dużej zawartości witaminy C.
Na tej samej zasadzie skojarzone są w sokach rokitnik i aronia. Wyroby te słyną przede wszystkim ze zwielokrotnionej mocy antyoksydacyjnej. Inne tego typu miksy tworzone są między innymi z pomarańczą czy granatem.
Jeśli natomiast chodzi o zastosowania kosmetyczne, rokitnik zwyczajny bywa łączony choćby z olejem konopnym czy mącznicą.
Rokitnik w ciąży i podczas karmienia piersią
Czy można stosować rokitnik w ciąży? Nie ma w tym względzie jasno sformułowanych przeciwwskazań, warto jednak przed włączeniem tego produktu do diety skonsultować się z lekarzem.
Wprawdzie roślina ta nie zawiera substancji, które mogłyby negatywnie wpływać na stan ciężarnej lub też działać toksycznie na płód, kwestia ta nie jest jednak bezsprzecznie wyjaśniona na podstawie badań naukowych.
Tak jak w przypadku wielu produktów roślinnych zaleca się więc dobrze rozumianą ostrożność, a na pewno - przestrzeganie zaleceń ogólnie dawkowania.
To samo dotyczy konsumpcji rokitnika w czasie karmienia piersią.
Rokitnik dla dzieci
Podobnie brzmi odpowiedź na pytanie, czy jest bezpieczny sok z rokitnika dla dzieci. Nauka nie dostarcza w tej kwestii jednoznacznych rozstrzygnięć.
Nie ma badań wskazujących jakiekolwiek zagrożenia, ale nie ma też takich, które bezsprzecznie potwierdzałyby wysoki profil bezpieczeństwa.
Można więc w tej materii kierować się ogólną zasadą, że sok, syrop czy olej z rokitnika w przypadku dzieci poniżej 12 roku życia powinno się podawać po konsultacji z lekarzem i w dawkach 2-3 krotnie mniejszych niż u osób dorosłych (mimo, iż ryzyko przedawkowania wyciągów z tej rośliny praktycznie nie istnieje lub też nie jest znane).
Przeciwwskazania do stosowania rokitnika
Ze względu na niski poziom wiedzy naukowej, trudno jest też więcej powiedzieć na temat ogólnych przeciwwskazań czy też skutków ubocznych.
Opinie lekarzy czy badaczy w tej materii nie są spisane w postaci opracowań naukowych.
Odpowiedź na pytanie, czy rokitnik szkodzi jest przecząca, generalnie jednak podaje się, że sok czy też olej z tej rośliny nie powinny być stosowane przez osoby zmagające się z takimi problemami, jak:
- zaawansowana choroba wrzodowa żołądka,
- zapalenie trzustki i wątroby,
- ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego,
- kamica żółciowa.
Standardowo można też przyjąć, że przeciwwskazaniem jest uczulenie na którykolwiek ze składników rokitnika, aczkolwiek roślina ta jest uważana za alergizującą w bardzo niewielkim stopniu. Jeśli problem taki występuje, to co najwyżej incydentalnie.
Cena rokitnika. Gdzie go kupić?
Gdzie kupić rokitnik w postaci soku, olejku czy suszu do zaparzania? Produkty tego typu są dostępne przede wszystkim w sklepach zielarskich i ze zdrową żywnością, niektóre preparaty (na przykład suplementy diety) można też dostać w aptekach.
Ceny są bardzo zróżnicowane w zależności od formy, w jakiej znajduje się rokitnik, renomy i polityki cenowej konkretnego producenta i dystrybutora, a także oczywiście wielkości opakowania.
Przykładowo, za sok z rokitnika w litrowej butelce trzeba zapłacić zwykle od 25 do 40 złotych. Półlitrowe butelki kosztują zazwyczaj kilkanaście złotych.
Cena oleju z rokitnika wynosi ok. 20-30 złotych, ale za buteleczkę o pojemności 100 mililitrów.
Natomiast standardowe 50-gramowe porcje suszonych owoców tej rośliny są wyceniane na kilka-kilkanaście zł. Kilogram można kupić za ok. 100 zł.
