Co to jest rumień wielopostaciowy?
Rumień wielopostaciowy to nadwrażliwość skóry na różnego rodzaju czynniki zewnętrzne. Często określany jest jako zespół jednostek chorobowych, który wywołuje zmiany przypominające rumień lub pęcherzyki.
W niektórych przypadkach choroba przyjmuje postać zmian obrzękowych na skórze lub w obrębie błon śluzowych.
Zmiany rumieniowe lub pęcherze mogą mieć różny stopień nasilenia. Najczęściej ta charakterystyczna nadwrażliwość skóry powstaje na skutek czynników infekcyjnych, chemicznych lub leków.
Wyróżnia się następujące odmiany rumienia wielopostaciowego:
- zwykły, który charakteryzuje się zmianami w obrębie jednego miejsca na skórze. Najczęściej ma podłoże wirusowe;
- zespół Stevensa-Johnsona, który pojawia się nagle i jest jedną z najcięższych postaci tej choroby. Najczęściej zmiany pojawiają się na błonach śluzowych jamy ustnej, spojówek lub narządów płciowych,
- toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella), która jest następstwem długotrwałego przyjmowania określonych leków. To również bardzo poważna odmiana choroby, w wyniku której dochodzi do całościowego zajęcia skóry. Często kończy się zgonem;
- wysiękowy, który charakteryzuje się wysypką i zmianami rumieniowo-obrzękowymi.
Widoczną zmianą na skórze jest także rumień wielopostaciowy wędrujący. Pojawia się w wyniku ukąszenia kleszcza i jest często pierwszym sygnałem o rozwijającej się boreliozie. Rumień wielopostaciowy u dorosłych pojawia się zdecydowanie rzadziej niż u dzieci i młodzieży.
Reklama
Rumień wysiękowy wielopostaciowy
Rumień wielopostaciowy wysiękowy to ostra odmiana postaci zwykłej rumienia wielopostaciowego.
Do ciężko „przechodzonych” rodzajów rumienia należy zespół Stevensa-Johnsona i zespół Lyella. Pojawia się najczęściej u mężczyzn pomiędzy 20 a 40 rokiem życia. Ta odmiana dotyka także około 20% dzieci.
Rumień wysiękowy to sączące zmiany, zlokalizowane głównie na kończynach dolnych i górnych. W niektórych przypadkach pojawia się także w jamie ustnej.
Rumień wysiękowy wielopostaciowy charakteryzuje nawrotowość. Co pewien czas może dochodzić do nawrotu choroby. W niektórych przypadkach próby odstawienia leków powodują nawrót choroby.
Reklama
Rumień wielopostaciowy u dziecka
Rumień wielopostaciowy u dzieci pojawia się najczęściej do 12 roku życia. Powodem tego schorzenia u dziecka są najczęściej infekcje wirusowe lub bakteryjne. Podłożem mogą być także reakcje alergiczne lub przyjmowanie określonych leków.
Dziecko dotknięte rumieniem uskarża się na złe samopoczucie i świerzbienie skóry. Rumień wielopostaciowy u dziecka wywołuje gorączkę, bóle stawów oraz liczne zmiany na skórze. Na ciele zmiany te przyjmują postać grudek lub guzków, w wielu przypadkach wyglądem przypominają pokrzywkę.
Leczenie rumienia wielopostaciowego u dzieci polega w pierwszej kolejności na zlikwidowaniu przyczyny. Jeśli zmiany pojawiły się w wyniku przyjmowania określonych leków to należy je natychmiast odstawić. W dalszym procesie leczenia najczęściej podawane są antybiotyki i kortykosteroidy, których zadaniem jest opanowanie stanu zapalnego.
Reklama
Przyczyny rumienia wielopostaciowego
Przyczyny choroby nie są do końca znane. Głównie za to schorzenie odpowiada układ immunologiczny, który w taki sposób reaguje na czynniki chorobotwórcze.
Do głównych przyczyn rumienia wielopostaciowego zaliczane są:
- bakterie i wirusy, które wywołują infekcje w organizmie. Rumień towarzyszy często zakażeniom dróg oddechowych wywołanym przez bakterie oraz zakażenia enterowirusami. Częstą przyczyną jest także wirus opryszczki,
- czynniki chemiczne,
- ciężkie zapalenie płuc,
- przyjmowane leki (rumień wielopostaciowy polekowy), do których zaliczane są sulfonamidy, leki przeciwdrgawkowe, środki moczopędne oraz niesterydowe leki przeciwzapalne. Bardzo często pojawia się rumień wielopostaciowy po antybiotyku.
Rumień nie jest chorobą zakaźną, a zatem nie można się nim zarazić bezpośrednio od drugiej osoby.
Reklama
Objawy rumienia wielopostaciowego
Jak wygląda rumień wielopostaciowy? Symptomy tej choroby mogą pojawiać się na skórze, błonach śluzowych lub połączeniach śluzówkowo-skórnych.
Główne objawy rumienia wielopostaciowego to:
- wysypka na skórze, która wyglądem przypomina plamki, grudki, krostki lub pęcherzyki. W łagodnej formie rumień objawia się zmianami o barwie sinoczerwonej, które wyglądem przypominają tarczę strzelniczą. Z rozwojem choroby zmiany te mogą przekształcać się w trudno gojące nadżerki,
- podwyższona temperatura ciała,
- osłabienie organizmu,
- poczucie zmęczenia,
- nieprzyjemny zapach z ust,
- intensywne bóle gardła,
- zapalenie spojówek,
- silne bóle głowy,
- światłowstręt,
- zwiększona produkcja śliny,
- bóle stawów.
Zmiany na skórze mogą przybierać różne kształty i zlewać się w większe fragmenty. Choroba atakuje różne fragmenty ciała.
Częstym przypadkiem jest rumień wielopostaciowy na dłoniach, który szczególnie intensywnie zajmuje powierzchnię grzbietową rąk. Wykwity pojawiają się także na tułowiu, w cięższej postaci rumień obejmuje też szyję, twarz, ramiona i stopy.
Jak długo trwa rumień wielopostaciowy? Objawy choroby utrzymują się od tygodnia do dwóch, leczenie trwa nawet do 4 tygodni.
Reklama
Leczenie rumienia wielopostaciowego
Jak leczyć rumień wielopostaciowy? Formy leczenia uzależnione są od lokalizacji zmian i ich nasilenia.
Pierwszym krokiem jest jednak diagnostyka rumienia wielopostaciowego, która opiera się szczegółowym wywiadzie z pacjentem i analizie objawów klinicznych. Lekarz ustala, jakie leki przyjmował w ostatnim czasie pacjent, czy miał styczność ze szczególnymi środkami chemicznymi.
Leczenie rumienia wielopostaciowego o łagodnym przebiegu ma charakter przyczynowy. Polega to na odstawieniu leku, który wywołał rumień lub leczeniu infekcji, która jest podłożem zmian na skórze.
W procesie leczenia stosowane są leki przeciwhistaminowe, sterydy doustne oraz miejscowe preparaty ze steroidami. W sytuacji nadkażenia skóry zastosowanie mają leki przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne, stosowane miejscowo.
Lekarze zalecają także ciepłe kompresy na miejsca zmienione chorobowo, aby łagodzić uczucie swędzenia i pieczenia oraz maść na rumień wielopostaciowy.
Specjalistycznego leczenia wymaga jedna z groźniejszych postaci rumienia, jaką jest zespół toksycznej nekrolizy naskórka. Te przypadki wymagają hospitalizacji i dożylnego podawania koloidów i krystaloidów, uzupełniania niedoboru elektrolitów i antyseptycznych opatrunków na skórę. Leczenie naskórka przypomina leczenie poparzonej skóry.
