Czym jest sensor do pomiaru cukru?
Sensor do pomiaru cukru jest nowoczesnym urządzeniem umożliwiającym nieprzerwany pomiar glikemii, czyli stężenia glukozy we krwi.
Rozwiązanie to stanowi znaczne udogodnienie dla pacjentów chorych na cukrzycę, w szczególności typu 1 (tak zwaną insulinozależną).
Jest ono doskonałą alternatywą dla glukometrów analizujących poziom cukru na podstawie próbek krwi pobieranych z palca. Sensor do pomiaru glukozy wykazuje na tym polu dwie kluczowe przewagi:
- Jest znacznie mniej inwazyjny, nie wymaga nakłuwania skóry kilka razy dziennie, ograniczony więc zostaje jeden z głównych czynników zniechęcających pacjentów do kontroli i leczenia cukrzycy.
- Sensor do pomiaru glikemii działa przez całą dobę, samoczynnie i regularnie wykonując pomiary co 1-5 minut, na bieżąco zbierając i zapisując dane. Zapewnia to bardzo wysoki poziom kontroli, w odróżnieniu od glukometru, który jest wprawdzie bardzo precyzyjny, ale pokazuje wyniki wyłącznie incydentalne, a więc fragmentaryczne.
Reklama
Jak działa sensor do pomiaru cukru?
Aby odpowiedzieć na pytanie, jak działa sensor do pomiaru cukru, musimy przyjrzeć się mechanizmowi opisywanego produktu. Jak dotąd wprowadzono na rynek kilka urządzeń tego typu.
Wszystkie one mierzą glikemię analizując parametry płynów śródtkankowych, a nie krwi, jak ma to miejsce w przypadku glukometrów.
Sensory glukozy działają w oparciu o jeden z dwóch opracowanych systemów analizy danych. To CGM i FGM. Co kryje się pod tymi skrótami?
W przypadku CGM (continuous glucose monitoring) pomiar odbywa się co kilka minut, a wyniki są odczytywane w czasie rzeczywistym, przesyłane przez transmiter do czytnika, z umieszczonego pod skórą czujnika.
Wykorzystywana jest przy tym technologia bluetooth. Co ważne, dane te mogą być odbierane przez pompę insulinową, ale też m.in. dostępne za pomocą aplikacji na telefon komórkowy (w zależności od konkretnego urządzenia).
Sensor do ciągłego pomiaru glukozy jest całkowicie zautomatyzowany i pokazuje aktualny wynik, ale też informacje zbiorcze w postaci wykresów. Urządzenie może też zaalarmować użytkownika o gwałtownej, niebezpiecznej zmianie glikemii.
Z kolei sensor do pomiaru glukozy FGM (flash glucose monitoring) wykorzystuje tzw. „komunikację bliskiego pola” (NFC od ang. near fild communication), czyli przesyłu radiowego na niewielką odległość.
Nie jest w tym przypadku potrzebny osobny transmiter, gdyż jest on wbudowany w czujnik. Urządzenie mierzy poziom glukozy co minutę, ale przekazuje dane co 15 minut.
Gromadzi informacje z 8 godzin. Aby zachować stałość i ciągłość pomiaru, a także zobaczyć wykres pokazujący trendy, 3 razy na dobę należy dokonać jego skanowania czytnikiem. Nie ma więc w tym przypadku pełnej automatyzacji.
Reklama
Cena sensora do pomiaru cukru
Cena sensora do pomiaru cukru wynosi szacunkowo od 150 do około 250 złotych, co uzależnione jest w głównej mierze od konkretnego urządzenia.
Należy jednak pamiętać, że akcesoria te podlegają częstej wymianie. Jeden czujnik, w zależności od modelu, użytkuje się w reguły przez 10 do 14 dni, po czym należy założyć nowy.
Odpowiadając zatem na pytanie, ile kosztuje sensor do mierzenia cukru, należy mieć na uwadze stałość i wielokrotność ponoszonych wydatków.
Dodatkowo należy pamiętać, że poszczególne akcesoria stanowią jedynie część większych systemów, a ich elementy także są kosztowne.
Transmitery, czy dedykowane czytniki dostępne są w cenach od kilkuset do przeszło tysiąca złotych.
Aby obniżyć koszty jednostkowe pacjenci mogą korzystać z zestawów konfigurowanych na różne sposoby. Zawierają one zróżnicowane elementy wyposażenia, ale też większe liczby sensorów.
Reklama
Refundacja sensora do pomiaru cukru
Dobra informacja dla pacjentów jest taka, że dostępne są sensory do pomiarów cukru z refundacją Narodowego Funduszu Zdrowia.
Jednak opcja ta nie jest dostępna dla wszystkich, a jedynie dla wybranej i ściśle określonej grupy.
Ponieważ akcesoria te są na rynku stosunkowo krótko, sytuacja w tej materii zmienia się dynamicznie.
Obecnie (na mocy rozporządzeń z końca 2021 r.), objęte są refundacją sensory do pomiaru cukru:
- System CGM – dla osób przed ukończeniem 26. roku życia, chorujących na cukrzycę typu 1 (związana z niewytwarzaniem insuliny przez trzustkę) lub 3 (tzw. wtórna, będąca powikłaniem innej choroby, np. zapalenia lub nowotworu trzustki). Aby skorzystać z dofinansowania pacjenci muszą ponadto spełniać takie warunki, jak leczenie pompą insulinową oraz nieświadomość hipoglikemii, czyli chwilowych stanów niedocukrzenia. Dodać można, iż refundacji podlega też w tym przypadku transmiter.
- System FGM – dla dzieci w przedziale wiekowym od 4 do 18 lat, z cukrzycą typu 1 lub 3, z dobrze monitorowaną glikemią, przy założeniu, iż pomiary są wykonywane minimum 8 razy na dobę.
Refundacja w obu przypadkach wynosi 70 procent, zatem udział własny pacjenta to 30 procent.
Ale uwaga, kupujących sensory do mierzenia poziomu cukru obwiązują limity. W przypadku czujników CGM wynoszą one 600 zł miesięcznie, a transmiterów do tego systemu – 1000 zł raz na 8 miesięcy.
Jeśli chodzi o urządzenia FGM, 70-procentowa refundacja możliwa jest w następujących konfiguracjach:
- 1 czujnik, pełnopłatnie 255 zł, koszt po obniżce – 76,50 zł;
- miesięcznie (2 czujniki): 510/153 zł;
- kwartalnie (6 czujników): 1530/459 zł;
- półrocznie (12 czujników): 3060/918 zł;
- rocznie (24 czujniki): 6120/1836 zł.
Aby kupić sensor pomiaru cukru z refundacją pacjent musi posiadać ważne zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne. W tym przypadku może je wystawić lekarz z taką specjalizacją, jak:
- diabetologia;
- endokrynologia i diabetologia dziecięca;
- diabetologia lub endokrynologia z dodatkową specjalizacją z pediatrii;
- pediatria, pod warunkiem zatrudnienia na oddziale szpitalnym lub w poradni diabetologicznej.
Reklama
Jak założyć sensor do pomiaru cukru?
Pozostają kwestie samego używania urządzenia. Jak założyć sensor do pomiaru cukru i czy można to zrobić samodzielnie? Czy aplikacja jest bolesna?
Korzystanie z czujników jest znacznie mniej inwazyjne, aniżeli procedura nakłuwania palca igłą, tym bardziej, że zakłada się je raz na kilka, kilkanaście dni, a nie wielokrotnie w ciągu jednej doby.
Nie mniej należy mieć na uwadze, że urządzenie to w całości lub częściowo musi się znaleźć pod skórą.
Popularne sensory poziomu cukru typu CGM umieszcza się z reguły w dolnej partii brzucha, w całości aplikując je pod skórę.
Zabieg ten jest prosty i stosunkowo mało dyskomfortowy, a do jego wykonania służy specjalne urządzenie. Z zewnątrz, na powierzchni ciała pozostaje plaster z mocowaniem, do którego przyczepia się transmiter.
Jeśli zaś chodzi o sensor do mierzenia glukozy typu FGM to jest on umieszczany na ramieniu, nieco powyżej łokcia.
Do tego celu również używa się aplikatora, który przyciska się mocno do ciała. Na zewnątrz pozostaje większa część urządzenia, kształtem oraz wielkością przypominająca 5-złotową monetę i zawierająca w sobie także transmiter.
Natomiast pod skórą ulokowane zostaje niewielkie, elastyczne włókno o długości 5 mm i grubości zaledwie 0,4 mm. W obu przypadkach czynności te można wykonać bez niczyjej pomocy.
Reklama
Opinie na temat sensora do pomiaru cukru
Tym, co z pewnością interesuje wielu przyszłych, potencjalnych użytkowników, są opnie na temat sensorów do pomiaru cukru. A te są, mimo pewnych wciąż zauważalnych mankamentów, bardzo pozytywne.
Portal mojacukrzyca.org podkreśla możliwość pozyskiwania informacji o glikemii w czasie teraźniejszym, ale też interpretacji zbieranych danych „historycznych”, a także przewidywania przyszłości na podstawie analizy trendów.
To istotne przewagi względem glukometrów dających pomiar precyzyjny, ale punktowy, uwzględniający zaledwie kilka wartości na dobę. Oczywiście należy do tego dodać różnice dotyczące uciążliwości codziennego stosowania.
Autorzy pracy Experts opinion: implantable continuous glucose monitoring system — innovation in the management of diabetes (A. Szadkowska i inni) zaznaczają, iż sensory do pomiaru cukru we krwi (typu CGM) zrewolucjonizowały monitorowanie i leczenie cukrzycy, pozwalając na bardziej efektywne dopasowanie dawek insuliny do trendów stężenia glukozy.
Zmniejszają one ryzyko występowania epizodów hipoglikemii oraz wydatnie poprawiają jakość życia.
Niewątpliwą wadą sensorów do badania poziomu cukru pozostają ich wysokie ceny, tym bardziej, że akcesoria te wymagają regularnej wymiany.
O ile w grupie młodszych pacjentów są one w dużej części refundowane, o tyle osoby starsze (powyżej 18. lub 26. roku życia) zmuszone są nabywać je pełnopłatnie, co w skali roku rodzi wielotysięczne koszty.
Uważa się jednak, że czujniki te stanowią przyszłość w dziedzinie pomiaru glikemii.
