Z badań ortopedów dziecięcych wynika, że mali pacjenci częściej łamią sobie górne niż dolne kończyny. Do poważnych urazów wymagających usztywnienia ręki i zastosowania temblaka dla dzieci dochodzi zazwyczaj u osób w wieku 11-14 lat, częściej u chłopców niż u dziewczynek. Co ciekawe dzieci częściej łamią sobie ręce wiosną, a nogi w czasie letnich wakacji. Na szczęście złamania kości u dzieci goją się trzy razy szybciej niż u osób dorosłych (trwają średnio 3-4 tygodnie, maksymalnie w 6 tygodni).
Niezależnie jednak od miejsca i stopnia skomplikowania złamania kości (najczęściej to złamanie nadkłykciowego kości ramiennej) zastosowanie gipsowego opatrunku i temblaka u dzieci jest koniecznością. Główna rolą temblaka jest bowiem podtrzymywanie złamanej kończyny w taki sposób, że łokieć cały czas znajdował się powyżej nadgarstka. Dzięki temu odciążony jest kręgosłup, a dłoń nie jest narażona na puchnięcie.
Temblak inne zastosowania
Temblak stosuje się również w innych urazach niewymagających zastosowania gipsu, w tym m.in.:
- przy zwichnięciach stawów łokciowego, ramiennego, barkowego
- przy podwichnięciu głowy kości ramiennej
- przy podwichnięciu stawu barkowego
- przy niedowładach
- przy porażeniach
- przy bólu w obrębie obręczy barkowej
- przy stanach zapalnych tkanek miękkich ręki (działa wtedy stabilizująco i ograniczająco ruchomość ręki) wynikających z urazów
Temblak na bark wykorzystywany jest też często jako unieruchomienie po operacjach. Temblak na rękę stosuje się także po zdjęciu gipsu, w trakcie rehabilitacji złamanej ręki. Przeciwwskazaniem do jego używania są otwarte złamania ręki lub bardzo skomplikowane zwichnięcia. Temblak nie jest wskazany także w sytuacji, gdy pacjent jest poparzony i ma spore uszkodzenia skóry.
Reklama
Temblak dla dzieci rodzaje
W sklepach ze sprzętem ortopedyczny można kupić temblaki dla dziecka już w wieku 2-6 lat. To najmniejsza wersja dla pacjentów, których długość przedramienia jest krótsza niż 23 cm. Temblaki mogą być zbudowane z różnych materiałów (siatka, włóknina polipropylenowa, oddychający materiał o strukturze plastra miodu), wiele modeli od wewnętrznej strony wyłożono miękkim materiałem frotte, który ma zapewnić komfort pacjentowi. Niektóre temblaki są usztywnione, inne miękkie. Podstawowy temblak składa się z naramiennika zakładanego na jedno ramię, ale bywają też wersje dwuczęściowe oraz dwuramienne, które przybierają formę kamizelki ortopedycznej.
Reklama
Jak zrobić temblak?
W trakcie udzielania pierwszej pomocy przy złamaniach trzeba samodzielnie zrobić temblak. Wykorzystuje się w takim przypadku dowolne ubranie, które będziemy mieli pod ręką lub chustę, która często znajduje się w apteczce podróżnej. Gdy nie mamy chusty, wystarczy koszulka lub marynarka i agrafka. O dołu chwytamy kawałek ubrania i wywijamy do góry przypinając kawałek do reszty materiału ubrania. Powstały w ten sposób temblak przekładamy przez głowę poszkodowanego, a rękę umieszczamy w jego szerokiej, dolnej części.
Gdy mamy chustę, trzeba ją złożyć po przekątnej w trójkąt i wywinąć do góry jeden z jej rogów. Trzeba zwrócić uwagę czy temblak nie jest związany zbyt luźno, a ręka nie opada.
Temblak dla dziecka zrobiony w nagłych sytuacjach, pozwoli zmniejszyć ból i uspokoić małego pacjenta w drodze do szpitala. Pamiętajmy jednak, że gdy poszkodowane dziecko położymy w samochodzie, to między klatką piersiową, a ręką na temblaku trzeba umieścić poduszkę, koc lub miękki sweter. Gdy unieruchamiamy rękę dziecka z krwawiącą raną, trzeba ją tak ułożyć, żeby dłoń znajdowała się powyżej poziomu klatki piersiowej.
