System ubezpieczeń społecznych obejmuje ubezpieczenie emerytalne, rentowe, a także ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa, nazywane ubezpieczeniem chorobowym. Niezdolność do pracy nie pozbawia prawa do wypłaty świadczeń pieniężnych.
Warto poznać zasady przyznawania i wyliczania wynagrodzenia na zwolnieniu lekarskim.
Zwolnienie lekarskie a wynagrodzenie
Chory pracownik ma prawo do skorzystania ze zwolnienia lekarskiego, które jest dokumentem potwierdzającym czasową niezdolność do pracy. Warunkiem niezbędnym jest posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego i bieżące opłacanie z tego tytułu składki zdrowotnej.
Problematykę zasiłku chorobowego szczegółowo reguluje Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2020.870 z 2020.05.15).
Kto może uzyskać wynagrodzenie za zwolnienie lekarskie? Zgodnie z art.4 ust.1 ww. ustawy prawo do zasiłku chorobowego nabywa ubezpieczony, który:
- podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu nieprzerwanie przez okres co najmniej 30 dni,
- podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu nieprzerwanie przez okres co najmniej 90 dni.
Do okresów ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy tego ubezpieczenia, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej.
Wypłata na L4 w formie zasiłku chorobowego przysługuje ubezpieczonemu pracownikowi, który jest niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.
Reklama
Pensja na zwolnieniu lekarskim
Wynagrodzenie na zwolnieniu lekarskim to zasady obliczania wysokości wynagrodzenia i zasiłku chorobowego w trakcie nieobecności w pracy. Przepisy Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (DZ.U.2020.1320 z dnia 2020.07.30) określają świadczenie chorobowe i jego wysokość, jaka przysługuje w okresie czasowej niezdolności do pracy.
Art. 92 Kodeksu pracy wskazuje, jakie zasady obowiązują w zakresie wypłaty wynagrodzenia w pierwszym etapie zwolnienia lekarskiego. Oto podstawowe założenia:
- pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwającejłącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego. Jest to czas, za który to pracodawca wypłaca swojemu pracownikowi wynagrodzenie w obniżonej wysokości (chyba że u danego pracodawcy obowiązują przepisy przewidująwyższe wynagrodzenie z tego tytułu),
- powyższa zasada nie dotyczy w całości pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia. Ci pracownicy zachowują prawo do 80% wynagrodzenia wskutek choroby trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego,
- za czas niezdolności do pracy wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w ciąży, w okresach wyżej wskazanych (33 dni lub 14 dni), pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia,
- za czas niezdolności pracownika do pracy na skutek poddaniu się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów pracownik uzyskuje we wskazanych okresach (33 dni lub 14 dni) prawo do 100% wynagrodzenia.
Podstawą do wyliczenia zasiłku chorobowego jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Jeżeli ubezpieczony jest zatrudniony krócej niż rok, co oznacza, iż podlega ubezpieczeniu chorobowemu krócej niż 12 miesięcy, podstawą chorobowego jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.
Wynagrodzenie dla pracownika w ciągu pierwszych 33 dni choroby (a 14 dni w przypadku pracownika po 50 roku życia) pracodawca oblicza według zasad, obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiary zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, łącznie z dniami wolnymi od pracy. Powyżej 33 dni zwolnienia (lub 15) świadczenie pieniężne jest wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w formie zasiłku chorobowego.
