Grasica to niewielki gruczoł, ważący zaledwie kilkanaście gramów. Jest on umiejscowiony w klatce piersiowej za mostkiem. Bez niego nie byłoby możliwe utrzymywanie odporności organizmu.
Nowotwory grasicy to rzadkie przypadki chorób onkologicznych. Grasiczak stanowi około 1% wszystkich nowotworów złośliwych. Nie do końca też znane są przyczyny i czynnika ryzyka wystąpienia grasiczaka.
Co to jest grasiczak?
Grasiczak to nowotwór gruczołu dokrewnego, jakim jest grasica. Pochodzi z tkanki nabłonkowej grasicy, przybierając jedną z 2 form:
● złośliwą (inwazyjną) - ta postać grasiczaka charakteryzuje się pojawieniem komórek nowotworowych w jamie opłucnej. Powoduje naciekanie na sąsiadujące tkanki, przemieszczanie komórek nowotworowych do opłucnej i dość rozległe przerzuty,
● łagodną (nieinwazyjną) - w tym przypadku proces nowotworowy występuje tylko w obrębie grasicy i nie niszczy sąsiednich struktur.
Osoby, które walczą z grasiczakiem, bardzo często obarczone są także chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak toczeń rumieniowaty, zapalenie tarczycy, zapalenie wielomięśniowe, reumatoidalne zapalenie stawów i miastenia.
Wszystkie te schorzenia to skutek nieprawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. Organizm zaczyna wtedy niszczyć własne komórki, traktując je jako zagrożenie. Osoby chore na grasiczaka borykają się z zespołami paraneoplastycznymi, które mają podłoże autoimmunologiczne. Ten guz zaburza pracę grasicy, a ta przestaje skutecznie działać, obniża odporność i pacjenci stają się jeszcze bardziej podatni na choroby, nie tylko autoimmunologiczne.
Medycyna rozróżnia kilka typów nowotworu grasicy:
- typ A - grasiczek wrzecionowatokomórkowy lub rdzeniasty, który ma bardzo dobre rokowania dla pacjentów,
- typ AB - grasiczek mieszany, z dobrymi rokowaniami dla chorych,
- typ B1 – grasiczak limfocytowy, również z dobrymi rokowaniami dla pacjentów,
- typ B2 – grasiczak korowy, który masz już zdecydowanie gorsze rokowania,
- typ B3 – grasiczak nabłonkowy, charakteryzujący się długimi przeżyciami,
- typ C – rak grasicy, który daje najgorsze rokowania.
Reklama
Objawy grasiczaka
W początkowej fazie rozwoju grasiczak nie daje praktycznie żadnych objawów. Bardzo często jest wykrywany przypadkowo. Towarzyszą mu tak zwane objawy zespołów paranowotworowych. Co to oznacza? Pod tym pojęciem kryją się dolegliwości, w żaden sposób ze sobą nie powiązane i często pochodzące z różnych okolic ciała. Ta sytuacja bardzo utrudnia postawienie właściwej diagnozy. A lekarze często skupiają się na leczeniu tylko objawów, bez sygnałów i świadomości, że może być to nowotwór.
Oto najczęstsze objawy grasiczaka:
- kaszel,
- trudności z oddychaniem,
- duszności,
- obrzęki twarzy,
- obrzęki szyi,
- ból w okolicach klatki piersiowej, uciskowy i rozpierający,
- uczucie zwężenia dróg oddechowych, które wywołują wysiłek przy oddychaniu i świst oddechowy,
- nagły rozwój chorób autoimmunologicznych,
- uczucie ciągłego zmęczenia,
- zmniejszone stężenie przeciwciał.
Grasiczak jest najczęściej wykrywany przypadkowo. Chory nawet nie wie o nowotworze, ponieważ w prawie 40% przypadków choroba nie daje organizmowi żadnych sygnałów. Bardzo często przy badaniach z zupełnie innej przyczyny (na przykład kontrolne RTG klatki piersiowej) grasiczak jest wykrywany „przy okazji”. Dlatego też występowanie któregokolwiek z wymienionych objawów powinno być szybką motywacją do konsultacji medycznej.
Reklama
Grasiczak – badania krwi
Badanie krwi to jedno z badań, które może wskazywać na pojawienie się nowotworu. Jest to tak naprawdę pierwsze badanie do zdiagnozowania każdej choroby i nieprawidłowości. Określone parametry krwi mogą wskazywać na obecność stanów chorobowych.
Morfologia krwi pozwala na:
- ocenę elementów morfotycznych krwi,
- określenie ogólnego stanu zdrowia pacjenta,
- odnalezienie przyczyn w złego samopoczucia, także w przypadkach objawów, towarzyszących grasiczakowi,
- oznaczenie poziomu markerów nowotworowych.
Badanie krwi to początek diagnostyki. I nie można się tylko na nim oprzeć. To jedynie pierwszy sygnał, iż organizm zaczyna chorować. Aby zdiagnozować grasiczaka trzeba przeprowadzić inne specjalistyczne badania. Należą do nich badania obrazowe, bardzo często wykonywane z innego powodu. To te badania wykrywają zmiany w obrębie grasicy, polegające na powiększeniu narządu, zmianie kształtu, widocznych miejscach ogniskowych czy nieprawidłowo ukształtowanej tkance (za bardzo unaczynionej czy posiadającej zwapnienia). Dlatego też tak duże znaczenie ma badanie RTG, tomografia komputerowa czy rezonans.
Reklama
Jak leczyć grasiczaka?
Leczenie grasiczaka zależy od stopnia zaawansowania choroby. Ale podstawową formą leczenia jest zabieg chirurgiczny, którego celem jest usunięcie guza. W niektórych przypadkach nie jest jednak możliwe jego całkowite wycięcie. I wtedy stosuje się cytoredukcję czyli zmniejszenie masy guza w maksymalny sposób, na jaki pozwala stan chorego i stopień rozwoju choroby. Niekiedy zachodzi potrzeba chemioterapii lub radioterapii. Jeżeli zabieg chirurgiczny nie jest możliwy ze względów medycznych, lekarze wprowadzają radykalną radioterapię.
W jaki sposób leczy się nowotwór grasicy w zależności od stopnia nasilenia choroby?
- Nowotwory I stopnia, kiedy grasiczak występuje tylko w samej grasicy są z reguły wycinane. Ten stopień nowotworu nie ma cech naciekania torebki.
- Nowotwory II stopnia są również wycinane w całości. Tutaj guz występuje z naciekiem otaczającej tkanki tłuszczowej lub opłucnej. Dlatego też dodatkowo jest usuwana naciekająca torebka narządu i okoliczne tkanki tłuszczowe. Po zabiegu chirurgicznym stosuje się radioterapię, aby zlikwidować wszystkie możliwe ogniska nowotworu.
- Nowotwory III i IV stopniapodlegają już bardzo indywidualnym metodom leczenia, ponieważ są to guzy z obecnością przerzutów. Te nowotwory są zawsze wycinane doszczętnie lub w sposób znacznie zmniejszający ich masę. W tej fazie grasiczak doprowadza do nacieków na okolicznych tkankach i narządach, ale także przedostaje się naczyniami krwionośnymi w najbardziej odległe miejsca ciała. W zależności od stopnia zaawansowania nowotworów, leczenie uzupełniane jest radioterapią lub chemioterapią. Takie kompleksowe działania podyktowane są głównie faktem, iż nowotwory III i IV stopnia zawsze doprowadzają do przerzutów – u 30% chorych z III stopniem i prawie u wszystkich pacjentów ze stopniem IV. Niekiedy zachodzi potrzeba połączenia wszystkich 3 form - zabiegu operacyjnego z radioterapią i chemioterapią.
Grasiczak może być także rozpoznany już w ostatnim stadium, kiedy rokowania są bardzo złe i nie ma szans na podjęcie skutecznej terapii. Niestety wtedy pozostaje tylko leczenie paliatywne, czyli objawowe, którego celem jest łagodzenie objawów choroby i wszelkich z tym związanych dolegliwości. To niestety jedyna terapia osób nieuleczalnie chorych.
