Czym jest nerwica natręctw?
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ang. Obsessive-Compulsive Disorder - OCD) lub nerwica natręctw to choroba psychiczna charakteryzująca się nawracającymi, niechcianymi myślami (obsesjami/natręctwami) oraz zachowaniami (kompulsjami), które trzeba powtarzać. Jej przyczyny nie są do końca poznane - prawdopodobnie wynikają z kombinacji czynników genetycznych, biologicznych, psychologicznych i środowiskowych. W klasyfikacji chorób ICD-10 OCD zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne znajduje się pod numerem F42, a w nowej klasyfikacji ICD-11 ma kod 6B20.
Schorzenie to wpływa znacząco na codzienne funkcjonowanie i jakość życia osoby nim dotkniętej, dlatego leczy się je poprzez terapię poznawczo-behawioralną (CBT) oraz leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
Pierwsze fobie natręctw pojawiają się w dzieciństwie, w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości, ale najczęściej przed 25. rokiem życia. Warto jednak mieć świadomość, że diagnozę każdorazowo musi postawić specjalista zdrowia psychicznego, bo nie każde powtarzalne i budzące zdziwienie zachowanie jest kompulsywno-obsesyjne.
Choć dzieci często liczą mijane słupki, czy chodzą tylko po płytkach w konkretnym kolorze - takie zwyczaje nie muszą wskazywać na zespół anankastyczny. Za objawy choroby należałoby je uznać dopiero wtedy, gdyby zamiast zabawy, zachowaniu towarzyszyły uporczywe myśli o charakterze natręctw.
Co ciekawe, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne dotyka około 2,5% populacji na całym świecie i to niezależnie od kultury czy regionu. Warto mieć świadomość, że oznacza to 197,5 miliona ludzi zmagających się z natrętnymi myślami i powtarzalnymi zrachowaniami (za: Siwek M., Grabski B., Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne).
OCD występuje równie często u mężczyzn i kobiet, chociaż u panów pierwsze objawy pojawiają się we wcześniejszym wieku.
Ciekawostką jest, że wiele znanych osób przyznało się do zmagania z nerwicą anankastyczną, w tym Howard Hughes, reżyser i producent filmowy, aktorka Megan Fox oraz David Beckham, znany piłkarz, który otwarcie mówił o swoich natręctwach związanych z symetrią i porządkiem.
Motyw kompulsji powraca także w literaturze i filmach - wspomnijmy chociaż serialowego detektywa Monka, zmagającego się z nerwicą natręctw podczas rozwiązywania zagadek kryminalnych.
Rozpowszechnianie wiedzy o nerwicy natręctw jest bardzo ważne, ponieważ uwrażliwia na problem i skłania wiele osób do podjęcia leczenia.
Rodzaje i przykłady nerwicy natręctw
Mimo, że każdy z nas czasem się denerwuje lub wykazuje nieprzewidywalne zachowania, warto wiedzieć, że nie każda powracająca muzyka w głowie to już nerwica natręctw. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne objawiają się u różnych osób w odmienny sposób. Chociaż nie istnieją odrębne typy OCD, można wskazać przykłady dominujących rodzajów natręctw (obsesji) i kompulsji, które pojawiają się najczęściej:
- Nerwica natręctw związana z zanieczyszczeniem obejmuje obsesyjne myśli o zarazkach, brudzie i przymusowe działania mające na celu oczyszczenie i dezynfekcję. Przykłady to bardzo dokładne mycie rąk po dotknięciu jakiejkolwiek powierzchni czy sprzątanie domu kilka razy dziennie.
- Obsesje związane z symetrią oznaczają natrętne myśli o konieczności ciągłego układanie przedmiotów w idealnym porządku, np. książek na półce, ubrań w szafie.
- Natręctwa związane z kontrolą i sprawdzaniem wiążą się z lękiem przed popełnieniem błędu, co prowadzi do natrętnego kontrolowania, np. czy gaz jest wyłączony, a drzwi zamknięte.
- Nerwica natręctw związana z agresją i przemocą oznacza uporczywe myśli o zrobieniu komuś krzywdy, które prowadzą do działań mających na celu zapobieżenie takim sytuacjom, np. pojawia się wówczas niechęć do trzymania w domu ostrych przedmiotów, a osoba z OCD wielokrotne sprawdza, czy wszystkie ostrza i noże są bezpiecznie schowane.
- Szczególnie ciekawym przykładem jest nerwica natręctw seksualnych obejmująca uporczywe myśli o charakterze erotycznym, które są niezgodne z przyjętymi prze daną osobę wartościami lub jej preferowaną orientacją (na przykład powracające obrazy i pragnienia na tle homoseksualnym u osoby silnie definiującej się jako heteroseksualna).
- Nerwica natręctw na tle religijnym (scrupulosity) oznacza zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne z przewagą myśli czy ruminacji natrętnych dotyczących religii, moralności i etyki, które prowadzą do przymusowych działań mających na celu zapewnienie sobie czystości moralnej. Przykładem są wielokrotne modlitwy, aby oczyścić się z niechcianych myśli czy ciągłe analizowanie przeszłych działań pod kątem moralności.
- Obsesje zdrowotne (hipochondria) obejmują powracające wizje choroby lub możliwości zachorowania, które prowadzą do kompulsyjnych działań mających na celu zapewnienie sobie zdrowia - np. ciągłe badanie się w poszukiwaniu choroby czy wielokrotne konsultacje medyczne mimo braku rzeczywistych objawów.
- Relacyjne zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne dotyczą pacjentów o anankastycznej osobowości, którym trudno odnaleźć się w związku. Osoby z ROCD mają natrętne myśli i wątpliwości na temat swoich relacji, które mogą powodować znaczny stres i zakłócenia w ich codziennym życiu. Bez przerwy stawiają pytania typu: czy naprawdę kocham swojego partnera, czy te uczucia są wystarczająco silne, czy mój partner jest odpowiedni dla mnie albo czy mnie nie zdradza.
Nerwica natręctw (OCD) może manifestować się na wiele sposobów, od obsesji związanych z zanieczyszczeniem, przez kontrolę i sprawdzanie, po natręctwa religijne i zdrowotne. Każda forma OCD może znacząco wpływać na codzienne życie osoby dotkniętej tym zaburzeniem. Rozpoznanie specyficznych typów obsesji i kompulsji jest kluczowe dla skutecznego leczenia.
Reklama
Czy nerwica natręctw może wystąpić u dzieci?
Nerwica natręctw to poważne zaburzenie psychiczne, które, choć rzadziej niż u dorosłych, występuje także u dzieci. Warto mieć świadomość, że pierwsze objawy OCD mogą pojawić się już w wieku przedszkolnym, jednak najczęściej zaczynają się w wieku od 8 do 12 lat, nieco częściej u chłopców niż u dziewczynek.
Najbardziej charakterystyczne natręctwa, które występują u dzieci to strach przed zarazkami i zanieczyszczeniem, obawy o bezpieczeństwo swoje i bliskich oraz natrętne myśli o przemocy lub krzywdzie. Najpopularniejsze kompulsje obejmują z kolei powtarzające się rytuały, takie jak: sprawdzanie drzwi czy świateł, ciągłe mycie rąk, ustawianie przedmiotów w idealnym porządku, liczenie, powtarzanie słów lub modlitw.
Ważnym pytaniem, jakie stawiają sobie rodzice, jest: jak postępować z dzieckiem z nerwicą natręctw? Tak delikatna sytuacja wymaga zrozumienia, wsparcia i profesjonalnej pomocy. Ważne jest, aby nie krytykować dziecka za zauważone objawy, ale zrozumieć, że są one wynikiem zaburzenia.
Kluczowa jest konsultacja z lekarzem pierwszego kontaktu, ponieważ nowe badania sugerują, że do rozwoju OCD u dzieci mogą prowadzić także infekcje streptokokowe. To zjawisko jest znane jako PANDAS (Pediatric Autoimmune Neuropsychiatric Disorders Associated with Streptococcal infections). Warto mieć świadomość, że infekcje mogą prowadzić do reakcji autoimmunologicznych, które wpływają na funkcjonowanie mózgu.
Bardzo skuteczna w leczeniu nerwicy natręctw u dzieci i nastolatków jest psychoterapia. Zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna (CBT) poprzez technikę ekspozycji i zapobiegania rytuałom (ERP) pozwala osiągnąć satysfakcjonujące rezultaty. W poważniejszych przypadkach konieczna jest farmakoterapia, obejmująca przede wszystkim selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
Podsumowując, warto pamiętać, że zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne u dzieci obejmują zarówno natręctwa, jak i kompulsje, które mogą znacząco wpływać na ich życie. Wczesne rozpoznanie i interwencja, w tym psychoterapia i, w razie potrzeby, farmakoterapia, są kluczowe dla skutecznego wyleczenia.
Reklama
Jakie są przyczyny nerwicy natręctw?
Dyskusja dotycząca źródeł nerwicy natręctw myślowych i kompulsji bardzo długo dzieliła środowisko naukowe. Dziś wiemy już, że przyczyny OCD są po prostu wieloczynnikowe i obejmują genetykę, biologię, psychologię i czynniki środowiskowe.
Po pierwsze, na pytanie: skąd się bierze nerwica natręctw, odpowiada psychologia. Teorie behawioralne dowodzą, że kompulsje są wyuczoną reakcją na stresujące lub niepokojące myśli (obsesje). Z czasem, te kompulsje mogą stać się automatycznymi reakcjami mającymi na celu zmniejszenie lęku. Warto też mieć świadomość, że traumy, ciężkie choroby, straty bliskich, czy inne stresujące sytuacje mogą wywołać lub zaostrzyć objawy.
Badania sugerują też, że zaburzenia OCD mają silny komponent genetyczny. Osoby, które mają krewnych pierwszego stopnia (rodzice, rodzeństwo) cierpiących na nerwicę anankastyczną, wykazują większe ryzyko rozwinięcia tego zaburzenia w przyszłości. Także wysoka zgodność występowania natręctw myślowych u bliźniąt jednojajowych w porównaniu do bliźniąt dwujajowych wskazuje, że w dużej mierze OCD jest dziedziczne.
Istotna przyczyna nerwicy natręctw tkwi w biologii mózgu. Zaburzenia w funkcjonowaniu serotoniny, jednego z głównych neuroprzekaźników, często łączą się z OCD. Leki zwiększające poziom serotoniny (SSRI) są skuteczne w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, co sugeruje neurologiczne przyczyny tego schorzenia. Badania obrazowe potwierdziły, że osoby skarżące się na natręctwa myślowe wykazuję różnice w pewnych obszarach mózgu, takich jak kora przedczołowa, jądra podstawy i wzgórze, czyli strukturach zaangażowanych w przetwarzanie informacji i regulację emocji.
Reklama
Objawy nerwicy natręctw
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne charakteryzują się dwoma głównymi typami objawów: natręctwami i kompulsjami, które różnią się w zależności od pacjenta.
Powracające natrętne myśli, obrazy lub impulsy wywołują znaczny niepokój lub dyskomfort. Osoby z OCD często zdają sobie sprawę, że te myśli są irracjonalne, ale nie mogą ich kontrolować. Pacjent dręczy się wizjami zarazków, brudu lub zanieczyszczenia, ma obsesje na tle religijnym, natręctwa związane z symetrią, myśli seksualne lub agresywne, a także ciągłe wątpliwości co do wykonania pewnych czynności, takich jak zamknięcie drzwi czy wyłączenie urządzeń.
Innymi objawami są kompulsje, które mają na celu zredukowanie lęku lub zapobieżenie jakiejś wyimaginowanej katastrofie. Mogą to być np.: nadmierne mycie rąk, czyszczenie przedmiotów, ciągłe sprawdzanie urządzeń elektrycznych czy zamków, wykonywanie pewnych czynności określoną ilość razy, np. włączanie i wyłączanie światła. Częstym objawem nerwicy natręctw jest też powtarzanie liczb w myślach lub na głos albo liczenie konkretnych przedmiotów.
Oprócz typowych obsesji i kompulsji, osoby z zaburzeniami OCD mogą doświadczać również innych objawów somatycznych, takich jak wysoki poziom niepokoju i podniecenia, czy bezsenność warunkowana przez natrętne myśli i rytuały. Niekiedy OCD może manifestować się jako zaburzenia odżywiania, gdzie natrętne myśli dotyczą jedzenia i wagi. Objawem towarzyszącym nerwicy myśli bywa też wyrywanie włosów z głowy, brwi, rzęs lub innych części ciała.
Trzeba pamiętać, że niektóre osoby mogą doświadczać bardziej subtelnych lub nietypowych objawów, znacznie trudniejszych do rozpoznania. Na przykład - obsesje mogą dotyczyć bardzo specyficznych tematów, a kompulsje mogą być wykonywane w sposób, który jest mniej oczywisty dla innych ludzi.
Reklama
Test na OCD. Jak wygląda diagnostyka nerwicy natręctw?
Wiele osób, które wielokrotnie cofały się, żeby upewnić się, czy aby na pewno zamknęły dom, wyłączyły żelazko czy gaz, stawia sobie pytanie: czy mam OCD?
Rozpoznanie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego wymaga dokładnej oceny przez specjalistę w zakresie zdrowia psychicznego. Proces diagnozy obejmuje zarówno wywiad kliniczny, jak i różne testy psychologiczne.
Na początku psychiatra lub terapeuta przeprowadza wywiad z pacjentem, zadając pytania dotyczące objawów, ich nasilenia, czasu trwania oraz ich wpływu na codzienne życie. Wywiad obejmuje również kwestie dotyczące historii medycznej i rodzinnej, aby zidentyfikować ewentualne czynniki ryzyka.
Diagnoza OCD opiera się na kryteriach określonych w klasyfikacjach takich jak DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) lub ICD-11 (International Classification of Diseases). Kluczową kwestią jest, czy natrętne myśli i zachowania zajmują więcej niż godzinę dziennie i czy wywołują znaczący stres lub wręcz upośledzają funkcjonowanie w codziennym życiu.
Testy diagnozujące zaburzenia obsesyjno kompulsywne to:
- Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale (Y-BOCS), która składa się z serii pytań dotyczących różnych typów obsesji i kompulsji oraz ich nasilenia;
- Obsessive-Compulsive Inventory (OCI) - kwestionariusz samooceny, który pomaga w identyfikacji i ocenie objawów OCD.
Czasem stosuje się również inne testy psychologiczne, jak na przykład skale lęku i depresji, z którymi nerwica natręctw często współistnieje - np. Beck Anxiety Inventory (BAI) czy Beck Depression Inventory (BDI).
Chociaż osoba szukająca informacji w Internecie od razu trafia na wiele testów online, należy pamiętać, że nie są to badania profesjonalnie diagnozujące OCD, a zatem mogą dostarczyć jedynie wstępnej oceny. Wyniki tych testów bywają mylące, ponieważ nie zawsze są skonstruowane zgodnie z najnowszą wiedzą naukową. Próba autodiagnozy może prowadzić do błędnych wniosków i opóźniać uzyskanie właściwej pomocy. Godne rozważenia są jedynie testy oferowane przez renomowane instytucje zdrowia psychicznego lub organizacje naukowe - z zaznaczeniem, że wyniki należy omówić ze specjalistą zdrowia psychicznego.
Z czym można pomylić nerwicę natręctw?
Nerwicę natręctw (OCD) można pomylić z innymi zaburzeniami psychicznymi i chorobami ze względu na różnorodność objawów OCD, które mogą naśladować symptomy innych zaburzeń lub im towarzyszyć.
Zdarza się, że pacjenci mylą depresję z natręctwami, ponieważ rzeczywiście oba stany mogą współwystępować. Osoby z OCD często doświadczają epizodów depresyjnych z powodu stresu i lęku wywołanego przez obsesje i kompulsje. Oba zaburzenia mogą poważnie wpływać na zdolność do funkcjonowania w codziennym życiu, w tym na pracę, naukę i relacje społeczne. Jednak osoby z depresją mogą mieć różny poziom wglądu w swoje zaburzenie, podczas gdy osoby z OCD zwykle mają świadomość irracjonalności swoich obsesji i kompulsji, chociaż nie mogą ich kontrolować. W obu przypadkach stosuje się leki przeciwdepresyjne (zwłaszcza SSRI) i terapię poznawczo-behawioralną (CBT).
Kwestią szczególnie trudną do rozróżnienia jest osobowość anankastyczna a nerwica natręctw. Oba zaburzenia mogą obejmować uporczywe myśli i powtarzające się zachowania, dążenie do perfekcjonizmu i kontrolowania swojego otoczenia. Różnica dotyczy jednak oceny natręctw w opinii osoby z zaburzeniem. W OCD obsesje i kompulsje są często postrzegane jako irracjonalne i niechciane przez osobę, która ich doświadcza. U ludzi o osobowości anankastycznej, zachowania i myśli są często postrzegane jako celowe i zgodne z wyznawanymi wartościami, choć pacjent może zdawać sobie sprawę, że są przesadzone.
W gabinetach psychoterapeutów często pytają odnośnie ADHD i OCD, ponieważ w obu tych zaburzeniach występują problemy z uwagą. W ADHD deficyt uwagi jest przejawem z trudności w koncentracji na zadaniu. W OCD problemy z uwagą wynikają z ciągłego skupiania się na obsesyjnych myślach. Ważną różnicą jest fakt, że osoby z ADHD są impulsywne, często nie zastanawiają się nad konsekwencjami. W OCD działania są wynikiem próby redukcji lęku wywołanego obsesjami. Ze względu na tak znaczące różnice, leczenie przebiega zupełnie odmiennie.
Wyraźne rozróżnienie istnieje także w temacie nerwica natręctw a schizofrenia. Choć oba zaburzenia mogą poważnie wpływać na zdolność do funkcjonowania w codziennym życiu, schizofrenia charakteryzuje się dodatkowo objawami psychotycznymi, takimi jak halucynacje (fałszywe doznania, najczęściej słuchowe), urojenia (fałszywe przekonania), zaburzenia myślenia, dezorganizacja myślenia oraz zmniejszona emocjonalna ekspresja. Symptomy te znacząco różnią się od typowych dla OCD natręctw i zachowań kompulsyjnych. Osoby z OCD zwykle mają lepszy wgląd w swoje zaburzenia niż osoby ze schizofrenią. Podobieństwa między tymi zaburzeniami opierają się na fakcie, że obie choroby mają komponent genetyczny oraz mogą być leczone lekami i psychoterapią, choć oczywiście terapie różnią się diametralnie.
Reklama
Leczenie nerwicy natręctw. Czy OCD jest uleczalne?
Wielu pacjentów diagnozowanych w kierunku nerwicy natręctw dopytuje, czy OCD jest uleczalne. Jest to jak najbardziej możliwe, ale wymaga to czasu i cierpliwości, ponieważ leczenie obejmuje zazwyczaj kombinację terapii psychologicznej i farmakologicznej.
Psychoterapia nerwicy natręctw oznacza sesje trwające od kilku miesięcy do kilku lat, w zależności od nasilenia objawów i postępów w terapii. Najskuteczniejsza w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT), w ramach której stosuje się ekspozycję i zapobieganie reakcji (ERP), polegające na stopniowym wystawianiu pacjenta na sytuacje wywołujące natrętne myśli, bez możliwości kompulsji.
Celem jest zmniejszenie lęku i nauka radzenia sobie z obsesjami. Psychoterapia w wielu przypadkach - od umiarkowanych do ciężkich może być niewystarczająca, dlatego najlepiej pomaga kombinacja psychoterapii i farmakoterapii.
Zatem, jaki jest najskuteczniejszy lek na nerwicę natręctw? Bardzo dobre efekty przynoszą selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), które zwiększają poziom tego neuroprzekaźnika w mózgu, przyczyniając się do redukcji objawów OCD. SSRI są skuteczne u około 60-70% pacjentów, choć mija od 4 do 12 tygodni, zanim pacjent zacznie odczuwać poprawę.
U osób z współwystępującą depresją stosuje się trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA). Działają podobnie do SSRI, ale mogą powodować więcej skutków ubocznych, takich jak suchość w ustach, zaparcia, przyrost masy ciała i zawroty głowy.
Czy domowe leczenie nerwicy natręctw jest możliwe?
Wiele osób zastanawia się, jak poradzić sobie z nerwicą natręctw i czy da się ją leczyć samemu. OCD jest skomplikowanym zaburzeniem psychicznym, które wymaga specjalistycznej terapii psychologicznej i często również farmakoterapii, którym leczenie domowe nie sprosta. Tym niemniej istnieje szereg działań, które można podjąć we własnym zakresie, aby wspierać profesjonalne leczenie.
Po pierwsze zrozumienie mechanizmów nerwicy natręctw i sposobów jej leczenia pomaga w lepszym radzeniu sobie z objawami. Polecamy czytanie książek i artykułów naukowych na temat OCD.
Praktyki takie jak medytacja, joga i techniki oddechowe są skuteczne w redukcji ogólnego poziomu stresu i lęku, mogą więc pomóc pozbyć się nerwicy natręctw. Szczególnie efektywne przy OCD są ćwiczenia mindfulness - rozwijanie świadomości swoich myśli i akceptowanie ich bez osądzania sprzyja zmniejszeniu reakcji na obsesje.
Udział w grupie wsparcia, a także rozmowy z rodziną i przyjaciółmi są cenną wskazówką, jak radzić sobie z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi na co dzień.
Warto też pamiętać, że alkohol i inne używki mogą nasilać objawy OCD i zakłócać leczenie, dlatego należy ich unikać.
Reklama
Jak pomóc osobie z nerwicą natręctw?
Natręctwo myśli bywa bardzo uciążliwe, szczególnie u dzieci, dlatego bliscy często zastanawiają się, jak pomóc osobie z nerwicą natręctw.
Choć podstawą leczenia OCD jest pomoc profesjonalna, to wsparcie rodziny i przyjaciół jest nieocenione w procesie zdrowienia. Bliscy mogą stworzyć przyjazne, wspierające środowisko, w którym poziom stresu znacząco się obniży, wspomagając skuteczność terapii.
Trzeba tylko pamiętać, aby nie pomagać w rytuałach ani nie potwierdzać obsesji, ponieważ takie działania wzmacniają zaburzenie.
Aby pomóc dziecku z OCD, warto wykazać się empatią i cierpliwością, za wszelką cenę powstrzymać się od krytyki i bez osądzania wysłuchać obaw i lęków. Bardzo pomocne są stwierdzenia: "Rozumiem, że to jest dla Ciebie trudne" lub "Jestem tu, żeby Cię wspierać", choć nawet samo wysłuchanie może przynieść ulgę.
Skutki nieleczonej nerwicy natręctw
Wiele osób na etapie diagnozy zastanawia się, czy nerwica natręctw może sama ustąpić. Niestety, schorzenie to zazwyczaj nie ustępuje samo z siebie i wymaga profesjonalnej pomocy medycznej. Chociaż w rzadkich przypadkach objawy mogą się tymczasowo zmniejszyć bez interwencji, to najczęściej i tak po pewnym czasie powracają.
Nieleczona nerwica natręctw może prowadzić do poważnych skutków - zarówno dla zdrowia psychicznego, jak i fizycznego, związanych z nasileniem zachowań kompulsywnych.
Najczęstsze z nich to:
- coraz bardziej czasochłonne i uciążliwe rytuały, które rozprzestrzeniają się na kolejne aspekty życia;
- rozwój depresji (wynikającej z chronicznego stresu, lęku i frustracji związanych z zaburzeniem) oraz zaburzeń lękowych, takich jak zespół lęku uogólnionego (GAD) czy fobie;
- częste wykonywanie kompulsji przyczynia się do fizycznego wyczerpania, zmęczenia i narastających problemów zdrowotnych (na przykład, nadmierne mycie rąk może prowadzić do podrażnień skóry, infekcji i innych problemów dermatologicznych);
- osoby z nieleczonym zaburzeniem OCD z czasem zaczynają unikać spotkań towarzyskich, z powodu wstydu lub lęku związanego z chorobą, co prowadzi do izolacji i samotności;
- mogą też mieć trudności w utrzymaniu zdrowych relacji z partnerami, rodziną i przyjaciółmi, co skutkuje konfliktami i rozpadem relacji. Członkowie rodziny często czują się w takiej sytuacji bezradni, sfrustrowani lub przytłoczeni.
Z tego względu należy pamiętać, że w przypadku OCD kluczowe jest szukanie profesjonalnej pomocy u specjalisty zdrowia psychicznego. Dodatkowo wsparcie bliskich, regularne ćwiczenia, zdrowa dieta i odpowiednia ilość snu wspomagają dobrostan pacjenta i jego odporność na stres, przyczyniając się do sukcesu terapii.
