Torbiel Bakera
Co to jest torbiel Bakera? To niewielki guzek umiejscowiony między głową przyśrodkową mięśnia brzuchatego łydki a mięśniem półbłoniastym. Cysta Bakera, nazywana inaczej torbielą podkolanowa, jest wyczuwalna palpacyjnie przez skórę.
Powstaje na skutek zapalenia kaletki maziowej lub uszkodzenia torebki stawowej. Torbiel podkolanowa występuje najczęściej u sportowców, osób otyłych oraz dotkniętych chorobą zwyrodnieniową stawów lub reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Reklama
Przyczyny torbieli pod kolanem
Istnieje kilka teorii wyjaśniających mechanizm powstawania cysty Bakera. W większości z nich dominuje teza o wysokiej podatności stawu kolanowego na przeciążenia i urazy. W nadmiernie eksploatowanym stawie kolanowym, zwłaszcza u sportowców oraz osób cierpiących na chorobę zwyrodnieniową stawów czy RZS, dochodzi do wzmożonej produkcji mazi stawowej, co skutkuje wzrostem ciśnienia wewnątrzstawowego.
W konsekwencji nadmiar płynu wysiękowego zaczyna gromadzić się w kaletkach podkolanowych (głównie w kaletce brzuchato – półbłoniastej) lub tworzy przepuklinę w torebce stawowej, co jest bezpośrednią przyczyną tworzenia się torbieli Bakera.
Reklama
Cysta Bakera – jak się objawia?
Jak rozpoznać cystę Bakera?Podstawowym objawem jest guzek wyczuwalny palpacyjnie przez skórę i umiejscowiony z tyłu stawu kolanowego (w dole podkolanowym). Zazwyczaj towarzyszy mu ból nasilający się w czasie chodzenia oraz obrzęk stawu kolanowego.
W miejscu występowania torbieli wyczuwalne jest nadmierne ucieplenie, a dokoła widać zaczerwienienie skóry. Pacjenci zazwyczaj narzekają na ograniczone zginanie, a także prostowanie nogi. Jeśli cysta Bakera jest duża, może powodować drętwienia łydki.
Reklama
Leczenie torbieli Bakera
Leczenie torbieli Bakera jest uzależnione od wielkości zmiany oraz odczuwanych dolegliwości. Jeśli cysta jest niewielka i nie ogranicza ruchomości kończyny, zalecane jest leczenie zachowawcze, polegające na odciążeniu stawu. Pacjentom zalecane jest ograniczenie wysiłku fizycznego oraz wykonywanie zimnych okładów. Jeśli występuje ból, stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Kiedy dolegliwości ustąpią, zalecana jest wizyta u fizjoterapeuty, który zaordynuje odpowiednie ćwiczenia wzmacniające oraz zmniejszające ryzyko nawrotów.
W przypadku dużej torbieli konieczne jest leczenie inwazyjne – punkcja wraz z podaniem dostawowo sterydu niwelującego stan zapalny, artroskopia lub chirurgiczne usunięcie torbieli.
Reklama
Nieleczona torbiel Bakera
Nieleczona torbiel Bakera może pęknąć, co spowoduje wylanie się jej zawartości do przestrzeni pomiędzy mięśniami podudzia. Pęknięcie cysty zaowocuje obrzękiem i nadmiernym ociepleniem podudzia, co jest typowym obrazem klinicznym zakrzepowego zapalenia żył głębokich. Stan ten jest określany jako rzekome zakrzepowe zapalenie żył głębokich podudzia.
Jeśli nie zostanie odpowiednio rozpoznany, a pacjent zostanie poddany leczeniu przeciwkrzepliwemu, jego stan ulegnie pogorszeniu. Leki stosowane w leczeniu zakrzepicy żył głębokich mogą doprowadzić do wylewów krwi do tkanek podudzia.
Rzekome zakrzepowe zapalenia żył, będące skutkiem pęknięcia cysty Bakera, wymaga podania pacjentowi glikokortykoidów do stawu kolanowego, co całkowicie zniesie objawy chorobowe w ciągu kilku godzin.
Reklama
Torbiel Bakera – operacja
Dużych rozmiarów torbiel Bakera leczy się operacyjnie. Operację można przeprowadzić klasycznie lub metodą endoskopową. Klasyczna operacja polega na usunięciu torbieli Bakera oraz dokładnym zszyciu miejsca połączenia cysty ze stawem kolanowym. Operacja chirurgiczna wiąże się z dużą i bolesną raną pooperacyjną, a co za tym idzie z długim powrotem do pełnej aktywności fizycznej.Zdecydowanie mniej inwazyjna jest metoda endoskopowa, która polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia i wprowadzeniu do stawu kolanowego niewielkiego instrumentu optycznego – artroskopu, a następnie mikronarzędzi chirurgicznych. Artroskopia jest wykorzystywana także w diagnostyce schorzeń stawu skokowego. Zabieg metodą endoskopową jest obarczony znacznie mniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań. Wiąże się także ze znacznie krótszym okresem rehabilitacji. Kilka godzin po zabiegu pacjent jest wypisywany do domu, a blizna po artroskopii jest prawie niewidoczna.
